Hoe het beste het wandelen in het bos opbouwen

Dag allemaal,

Even een vraagje aan de mensen die ervaring hebben met een hond die snel overprikkeld is.
We willen graag het wandelen in het bos gaan opbouwen met Juno. Hoe hebben jullie dit opgebouwd? Wij zijn eerst begonnen met parken met bomen zal ik maar zeggen, en dat gaat inmiddels super goed.

Maar het bos bos, dus met kleinere (zand) paden tussen non stop bomen door, vind hij direct lastig. Eigenlijk al vanuit de achterbak van de auto. Neus gaat in de lucht. Uit de auto gaat de neus op de grond en komt er maar lastig vanaf. Aan de lange lijn gaat hij in draf van het laatste plantje naar het voorste plantje, om dan weer achter te blijven en weer voorbij je te rennen.

Als je hem aan de korte lijn pakt kan je zijn gesnuffel beter controleren en wordt hij dus wel rustiger, maar is de uitdaging weer om hem niet te laten trekken.

Het bos is wel een half uur rijden, dus het opbouwen in de zin van 'eerst maar eens ruiken vanaf de auto', de volgende keer '1 minuut wandelen' en zo steeds langer is niet echt een optie.

Wat we nu al WEL bedacht hebben is: steeds hetzelfde bos, dezelfde route. Wat te kauwen meenemen zodat we ook gewoon even ergens neer kunnen strijken met hem en hem even af kunnen laten koelen. EN we nemen altijd snoepjes mee en oefenen op het commando 'naast' en belonen hem hiervoor.

Verder nog ideeen?

Groetjes Anne-Wil

Doet hij het dan zo obsessief?
Buddy is ook een snuffelkont. Ruikt ook aan elk plantje en gaan zijn eigen gang. In nieuwe gebieden is hij ook een stuk snuffeliger. Logisch natuurlijk, vanwege al die nieuwe geurtjes.

Ik snap niet zo goed waarom je hem niet laat ontdekken. hier doe ik dat ook . goku snuffelde in het begin ook een end weg en nu zijn er soms nog dingen die uitgebreid worden onderzocht . ik vind het juist positief . laat ie hond lekker hond zijn in het bos . Daar is bos immers toch voor ?

Ik heb het wandelen in het bos helemaal niet opgebouwd...... Denzel was ook een jager (komt uit Spanje) maar snuffelen mag, voor me uit lopen ook (niet te ver en zeker niet uit zicht) en achter me lopen ook.

Ik heb dus heel erg geoefend met het commando "hier" Dat moet, altijd, direct worden opgevolgd en leverd ALTIJD iets op (lekkers, een speeltje of een aai) Ook een fluitje werkt hier super. Fluit ik met het hondenfluitje dan volgt er ALTIJD iets wat Denzel helemaal de bom vindt........in zijn geval een tennisbal....... Deze bal krijgt hij NOOIT zomaar, is van ons en krijgt hij alleen als hij direct komt als ik fluit. En hij hoeft er verder niets voor te doen. Nou, hij struikeld over zijn poten als ik fluit...... Ik gooi dan een paar keer met de tennisbal en breek het spel dan weer af. Tot het volgende fluitje.......

Verder is het een kwestie van goed op lichaamshouding letten en het jagen voor zijn en regelmatig terug roepen en een spelletje doen zodat jij ook leuk blijft.

Maar wat gebeurd er dan als je Juno los laat in het bos?

Mag Juno dan helemaal niet snuffelen? Het bos is toch best bijzonder, met al die geurtjes enzo.

Wij hebben het nooit opgebouwd trouwens. Wel de wandeltijd (niet gelijk anderhalf uur lopen), maar niet eerst even 5 minuten en dan steeds wat langer.
Toen ze net een jaar was, was ze best snel onder de indruk van (nieuwe) dingen, maar hier heeft ze nooit last van gehad bij boswandelingen.
Nog steeds kan ze bepaalde dingen niet handelen. Er hoeft hier in de wijk maar 1 keer een klein groepje wielrenners over het fietspad te racen (met gras, sloot, gras er tussen) en ze is weer 2 weken van slag, in het bos is ze zó anders, daar is ze de hond die ze hier niet durft te zijn. 

Als wij in de Oostvaardersplassen lopen gaat haar neus bijna continu over de grond of in de lucht 
Ja, ze snuffelt veel, gaat ook wel eens in jachtmodus (geurspoor van ree of vos) en is dan absoluut niet bereikbaar voor een 'wacht' of 'hier', maar daar mag het. Daar mag ze doen wat ze wil (tot op zekere hoogte dan )
Tussendoor oefenen we wel korte momentjes met naast lopen en hier komen (dat laatste regelmatig even).

Ik zou het gewoon een keer proberen. Houd je de overige wandelingen van die dag rustig.

Hier ook twee snuffelende fanatiekelingen . Tja, soms is wandelen in het bos wel eens een crime. Vooral als er veel wild zit, is Spot moeilijk bereikbaar, trekt aan de riem, staat te springen, totaal doof... We zijn een poosje minder in het bos geweest omdat wij even rust nodig hadden. Toevallig laatst op vakantie wel een paar keer in een nieuw bosgebied, drama, net bij de start van de wandeling vliegen er twee herten het bos in. Ja, dan duurt het even voor de boel enigzins gekalmeerd is, maar druk hebben ze het dan zeker....
Het grappige is dat door een aantal wandelingen op nieuw terrein, het nu langzaam maar zeker weer wat rustiger wordt op nieuwe stukken. Ik hoop ook datnu we weer kunnen gaan steppen (joepie, herfst !!) het ook weer beter gaat worden.
Wat bij mijn mannen helpt; vraag af en toe tussendoor wat, een zit, een poot, een 'kijk eens'. Wordt het te dol met trekken, blijven we gewoon even staan tot ze weer 'bij ons zijn'. En dan belonen. Ik zou trouwens juist varieren, anders heb je hem aan de ene wandeling laten wennen, moet je bij de volgende weer van voren af aan beginnen. 

En sorry, ik heb bij 'high drive' honden zoals Ridgebacks, Husky's ed wel eens wat moeite met het 'overprikkeld verhaal'. Het zijn honden met tien ton energie, die als ze dan eens wat leuks doen, inderdaad nog wel eens heftig kunnen reageren. Dan is het een kwestie in mijn ogen van werken aan zelfbeheersing, uitlaatklep voor de energie vinden en accepteren dat het een jaartje of drie duurt voor ze stabiliseren. Want heus, ooit wordt het wel rustiger, maar ikbetwijfl of dat gaat gebeuren als je je hond steeds weghoudt van alle prikkels.....

Dag allen,

Bedankt voor de reacties. Geloof me alsjeblieft als ik zeg dat Juno niet de stereotype jonge hond met teveel energie is. En natuurlijk mag ook hij snuffelen. Maar het is inderdaad obsessief. Niet fijn voor hem.

De rust in brengen werk inderdaad. Even zitten of af of wat dan ook dan krijg je rustig weer wat contact. Maar een paar meter verder kan dat weer over zijn. Hij drinkt ook nauwelijks en kan niet eens poepen! Snoepjes aanpakken gelukkig nog wel (anders ga ik ook echt naar huis).

Loslaten kan zeker niet, dan slaat hij door (rondrennen en balken zonder doel, breekt zijn poten of rent tegen een boom).

Het zal ongetwijfeld steeds beter gaan met veel oefening dus dat gaan we ook doen. Zal inderdaad de wandelingen afwisselen zodat hij straks overal aardig kan wandelen. En dan hopelijk ook van de vrijheid van de lange lijn kan gaan genieten.

Groetjes Anne-Wil

We hebben dus net gisteren 2 km gewandeld wat niet zo een succes was, vandaar het topic
.

Overigens wordt jouw hond dus weer hond in het bos, waar mijne echt een stadshond is. Hier snuffelt hij lekker de bomen en het gras waar we langslopen op een ontspannen manier, en krijg je nog contact als je zijn naam noemt. Maar in het bos waar ALLES ruikt moet hij ook alles ruiken en rent hij van voor naar achteren met zijn oren voor zijn ogen rond...

Ik vraag me af of je een splitsing kunt maken tussen bos of stadshond.
Ik denk dat in "de stad" zeg maar : bebouwd gebied er misschien wel meer op een hond afkomt dan in het bos.
Sterker nog, ik denk zelfs dat dat zo is.

Elke auto heeft zijn geur, elke fietser is een object wat genegeerd moet worden, overal ligt urine/ontlasting van veel honden, maar ook andere dieren, er komt zoveel binnen.

Misschien is het dus eerder omgekeerd, omdat hij in het bos minder verschillende geuren krijgt, maar wel meer die in de lijn van zijn natuur liggen (vooral sporen van dieren).

Ik denk dat je het gewoon moet blijven doen, elke keer weer, aan de lange lijn, en zelf gewoon doorlopen, dus staat hij ergens te snuffelen, en de lange lijn is op lengte, wandel je rustig door, niet boos, maar gewoon....... hij moet opletten en volgen, met vooruit gaan hetzelfde, einde van de lijn is einde van de lijn, niet bozig, liefst aan een tuig, maar leer hem binnen die cirkel te blijven.

Wij vragen heel weinig van onze hond met een vrije wandeling, hij kon pas na ca. 1,5jaar bij ons loslopen (door de training hierboven heel consequent toe te passen) maar omdat hij inmiddels voor 90% doof is, is het van groot belang dat hij op  ons let, en in feite niet andersom (ik kan hem niet inhalen met lopen en dus ook niet aanroepen), op gebaar reageert hij echt super, maar eigenlijk vinden wij meelopen meer dan prima, vrij is vrij tenslotte.

nogmaals ik denk dat een stadshond pas veel geurprikkels krijgt, alleen totaal andere als in het bos
ik geloof dus niet zo in "overprikkeld" (waar ik toch al niet zo in geloof) maar meer in "joepie.... dit zijn lekkere geurtjes".

Sommige honden kunnen nooit los in het bos, gewoon omdat hun drive naar jagen te groot is, nou, dan niet, lange lijnen en een tuig geven ook heel veel genoegen aan hond en baas (want dan weet je ook gelijk zeker dat het niet gebeurd).

Grappig is trouwens, dat zo gauw onze hond speurt voor de training, wat soms ook door uitermate interessant gebied gaat, hij alles negeert verder, al loopt er een konijn voor zijn voeten, loopt hij vrij, dan zal hij zeker een wildpaadje even onderzoeken, om vervolgens weer achter ons aan te huppelen.

Die ervaring heb ik ook; jager super Spot liep op een spoor zo twee ligplekken van reeen voorbij. 

Overigens is Spot in het bos ook niet echt de gemiddelde jonge hond met teveel energie hoor.
Ik heb nog echt 'red zone' gefilmd (moet te veel moeite doen om staande te blijven) maar deze filmpjes tonen wel iets van 'focus' : hij ruikt een ree
http://youtu.be/c2E83d1wULU
http://youtu.be/LLjuktWyyT4

Ha, zo eentje heb ik ook!



Géén idee wat ze hier zag of rook, maar ook hier zit er eentje errug hoog in de stress zodra we een bos binnen wandelen. Ik lees dus even mee!

ben blij het eens te zien. Zo heb ik kito nog niet echt zien doen. Wel neus op de grond enz...
Maar nog niet met een focus daar daar daar daar zit het het .

Mooi gezegd Goja! Denk ook dat er zeker wat in zit. In de Oostvaardersplassen hangen vrijwel altijd dezelfde geuren (denk ik dan maar ), vos, ree, ongetwijfeld ook konijn. En dan gewoon de bos-geuren. Het is daar altijd hetzelfde, soms komden de geuren meer vrij (als het heeft geregend is ze helemaal in opperste staat van paraatheid zeg maar).
En waar ze in de wijk al kan schrikken van een fietser ver weg, kijkt ze hier niet op of om als er op 20 meter afstand een trein langs dendert...
Hier in de wijk is het (voor Mellow dan) vaak té druk. Fietsers, auto's, kinderen, honden, katten, geluiden uit de haven. En daar is natuurlijk dat geintje gebeurd met die wielrenners, bij een zonnige dag merk je ook echt dat ze dat gewoon nog steeds weet (want dan wil ze gewoon ÉCHT NIET lopen hier).
Hoeveel verschil kan er zijn tussen honden he

Zij wordt inderdaad in het bos weer hond, zoals het moet. Ze mag ook gewoon snuffelen. Ik loop daar met de Flexi (te dichte begroeiing, geen zin om de 20 meter lijn los te moeten peuteren uit het halve bos ). Blijft ze achter, dan loop ik door (wel wat rustiger) en is de lijn op, dan moet ze meekomen. Rent ze vooruit en de lijn is op, dan moest ze toch even geduld hebben, ik ben niet zo snel als zij

Is Juno nou ook een jachthond of niet? Bij Mellow zie ik dat op bepaalde momenten echt terugkomen, dat is ook de reden dat ze gewoon niet los kan, want ruikt ze een ree dan is ze weg.
Zou hij ook niet gaan wennen aan het bos? Als je bijvoorbeeld om de dag daarheen gaat en steeds hetzelfde rondje loopt? Ik zeg maar wat hoor, geen idee hoe een hondenbrein werkt
Wij komen dus vrij vaak op dezelfde plekken, dat is vertrouwd voor haar. Bij een nieuw, onbekend bos, is ze ook anders. Nieuwe geurtjes, veel meer snuffelen en overal stoppen.

Ik herken ook wel dingen in bovenstaande filmpjes, de alertheid, het staren naar iets wat wij niet zien, klaar staan om erop af te vliegen.
Ergens vind ik het ook wel mooi om te zien juist, dat een hond zó met zijn neus werkt, dat door een simpel geurtje dat instinct zo wordt aangewakkerd

Ik moet zeggen dat Lilly zich ook een ongeluk snuffelt hoor, doet ze overal eigenlijk.
Wekt bij mij niet de indruk dat ze het spannend vind o.i.d. ze knaagt aan grassprietjes, jawel ze zoekt de beste ertussenuit en rent net als jou Juno dan weer hard naar ons toe voor verder gesnuffel.

Misschien zijn sommige honden nu eenmaal enorme snuffelkonten?

groetjes Vera

En dat, lieve mensen, heeft Dobby nou met eendjes, meerkoetjes, spetterend water, spetterende andere vogels, vogels in het algemeen regelmatig en voetballen.

En dus ook met bos waar hij wéét dat water in de buurt is, want je weet maar nooit of daar iets te jagen valt.

Hoe kan je nou niet in overprikkeld geloven? Nog nooit een jonge hond meer prikkels gegeven dan hij aan kon? Hoe je het beestje noemt maakt me niet uit maar dit is ons schatje na teveel prikkels:

http://youtu.be/m4DmNmsiIFY

En ondanks dat sommige misschien zullen zeggen een 'lekkere energieke' hond te zien weet ik wel beter. Net nog een prachtig (klote) voorbeeld. Hij rent al een kwartier naast mijn fiets, we halen een hardloper in en dat laat het emmertje overlopen: Juno rukt me van mijn fiets en gaat keihard rondjes rennen. Rent rustig de 80km per uur weg op en zoals ook op het filmpje helemaal lijp. Om dan vervolgens tot rust te komen, naar je toe te wandelen en in een halve coma op straat te storten.
Bevestiging voor mij dat hij dat dit ook duidelijk teveel is voor hem.

Overigens is het gelukkig GEEN jager. Eendjes worden 9 VD 10 keer rustig voorbij gewandeld, en nog nooit een trek actie het bos in gemaakt achter een geur of konijn aan. Alleen dus gewoon erg gespannen, wat we er dus met veel blootstelling uit willen krijgen.

Ik volg, dat filmpje komt me heel bekend voor! Dirk doet het namelijk ook af en toe, en het heeft al een aantal keer als resultaat gehad dat hij mank loopt na zo'n bui. Zodra ik merk dat hij in die bui is, lijn ik hem aan en zorg dat hij op mij let door bijvoorbeeld wendingen / richting veranderen / laten zitten etc.  Ik heb het gegooid op puppykolder. Maar ik ben erg benieuwd of er anderen zijn die het herkennen en wellicht andere oplossingen voor hebben. Want zo heel af en toe doet hij dit ook aan de riem wat resulteert in vliegende baas...

zelf denk ik dat je hond de geweldige leeftijd heeft bereikt waarbij hij op zoek is naar een "baan".... alleen beweging is niet meer genoeg, hij wil hersenwerk....

Als het een super snuffelaar is dan lijkt me een cursus speuren voor hem helemaal top.... dan krijg jij tips om het beheersbaar te maken, en leert hij wat zijn doel in het leven is.... en moet hij zijn hersens gebruiken...

werk met het instinct van je hond, niet er tegen....

We hebben een speur cursus gevolgd en dat vond hij inderdaad super. Maar ook dat kan hij niet meer aan. Als de 'vermiste persoon' wegloopt begint het al met piepen en als hij nu een 'zoek' krijgt rukt hij er met macht tien vandoor in een staat van paniek. Hij is dan helemaal over zijn toeren. Dus speuren doen we wel maar niet in het bos. Daarom willen we ook opbouwen met het bos, zodat het speuren daar weer een optie wordt.
Overigens doen we ook gewoon cursus met hem, speurt hij snoepjes in huis en uit zijn puzzel, en wordt er elke dag wel even kort getraind. Daar is hij dan trouwens allemaal wel weer geweldig in

Mijn hond va 9 jaar doet dit nog, wij noemen dat "ff de kriebels uit zn lange poten lopen"
Als er veel diepe plassen in het bos liggen, duikt hij van de 1 in de ander
En geen groter plezier als op zijn plaats zelf keihard rondjes te gaan draaien.

Stress, overprikkeld............. ik zie het er niet in, ik zie dan een hond (ik heb het nu over mijn eigen hond)  die geniet van zijn vrijheid, zn kracht, de conditie die hij heeft, en dat straalt dan ook van zijn snoet af.

We laten hem rustig zijn gang gaan, en lopen zelf rustig door (of genieten ff mee)

En wat betreft die "baan": nou die heeft Gorby ook nog, hij gaat minimaal 1 dag in de 14 dagen vol mee op training, maar dat maakt hem niet minder energiek of  dat hij met regelmaat behoefte heeft om even heerlijk uit zijn dak te gaan, sterker nog, we moedigen hem soms zelfs aan door er zelf actief deel aan te nemen......... en dan heeft tie pas echt lol............ puur puur genieten doen wij dan .

Ik zie daar echt niks in van overprikkeld, zeker niet in het bos, dat is de natuurlijke omgeving van een hond
het enige wat ik kan bedenken is dat de hond gewoon geniet......... om het genieten, niet met een doel.


Wat betreft de hond aan de fiets........... tja, daar heb ik dan dus niks mee, ik heb nooit het idee dat je een hond daar behalve een vorm van moe maken, maar iets mee aanbiedt, juist dat snuffelen, vrij kunnen bewegen, ergens in duiken............ dat is voor mij het ultieme hondenleven.

Ik denk dan ook niet dat Juno dan 'overprikkeld" is, maar zich inderdaad juist verveeld, meelopen aan de fiets is heel geestdodend voor honden met een onderzoekende geest.

Heb je een hond die zich  makkelijk blesseert omdat het fysiek niet lekker zit, tja, dan moet je wat anders, maar als hij gezond van lijf en leden is........... lekker laten uitrazen.

En dat overprikkeld........... nee ik ga daar zelden in mee, een hond moet ook leren doseren, zich beheersen, leren dingen te negeren, dat is een leerproces, om daar elke keer "overprikkeld" aan te hangen, heb ik het gevoel dat er een vorm een probleem van gemaakt wordt, terwijl het in mijn ogen meer iets is van opgroeien, volwassen worden.

En nogmaals, mijn hond is nu 9, die gaat met regelmaat nog totaal uit zijn zwarte toepetje............ en ik geniet daar enorm van, lekker laten uitrazen, daarna eens kijken of hij weer bij me wil komen, en dat wil hij best, want hij heeft geleerd (voordeel dan van een inmiddels wat wijzere hond) dat bij de baas zijn ook weer fijn is.

Ook in bepaalde situaties vooral? Hoe vaak vliegt Dirk ongecontroleerd rond? Heb nog niet veel mensen ontmoet waarvan de hond dit doet, ben blij dat ons exemplaar niet de enige is dan

Ach jeetje, je moest eens weten
Spot de eerste keer op het strand op de vakantie, wist van gekkigheid niet wat hij moest doen en hoe hard hij rondjes kon rennen. 
Shadow toen hij eindelijk (ivm verbouwing) weer even in 'zijn' tuin mocht, complete zandstorm
Spot in de zomer, als hij zijn 'werkei' niet kwijt kan reageert op alles wat snel beweegt, afgelopen vakantie volle sprint naar voren, piepen en springen omdat er in de verte een autodak passeerde (holle weg, dus je zag alleen het dak). Op dat soort dagen zou hij ook een snok geven als we op de fiets ingehaaald werden. Overigens kan ik met Spot niet fietsen naast de fiets; in het begin zeker niet, zo hysterisch is hij dan. Dus begint hij op een bospad voor de fiets, later kan hij evt wel ernaast (google maar eens op bikejoring, dan krijg je een idee.
Overigens zijn eenden ook niet zo spannend, maar een grot dier da snel beweegt, dan heb ik twee volkomen hysterische honden, die springen, tegen elkaar opbotsen, soms bijna elkaar in d haren vliegen. Dan staan wij dus net zo lang stil tot het een beetje gekalmeerd en ze zitten. Dan nog is het soms een kwestie van of optillen en dragen of 2 vingers in de halsband en langs de plek des onheils marcheren. Belangrijkste en moeilijkste: zelf heeeel kalm blijven, rustig bewegen, uitstralen "dit is nergens voor nodig jullie mogen er toch niet achteraan". Op zich hopen wij wel dat het in de loop der jaren nog wat rustiger wordt en we zien vooruitgang, vooral als ze weer voor de step kunnen, merk je een wereld van verschil. Maar enigzins blijft het met dit type honden wel.

Hij doet het ongeveer 1 op de 10 keer dat hij grote vlaktes zand of gras ziet, of hij iets echt heel spannend vind. Hij vind het gewoon zo geweldig of spannend dat ie zich als een malloot gaat gedragen. Het is wat erger geworden nu hij in de pubertijd is, dus hopelijk neemt het in een aantal maanden weer af als we door die pubertijd heen zijn.


Zoals door slapende husky al is aangegeven is rust terugbrengen in de situatie het beste wat ook bij hem werkt. Optillen is hier dan weer geen optie, mijn lieve draak weegt nu 50 kilo. Vingers in de halsband heeft ook een goeie uitwerking hier.. Meestal werkt dit redelijk snel, en kunnen we dan weer normaal lopen.  Maar één ding, je bent niet de enige met een hond die zich zo uit '

Omdat eendjes hier vaker juist wat dichter bij zitten dan "groot wild" moet ik dus wel ingrijpen. Dan is het dus NO, en snel de lijn zo kort trekken dat hij (hopelijk) niet te water kan.

Tja, de dijkjes zijn zo'n 5 m breed en aan twee kanten een sloot. De verleiding zit dus dichtbij.

Het voetballen is óf een stukje omlopen, óf erlangs. Ik ga er nu meestal langs zodat hij überhaupt er aan blootgesteld wordt.

Het probleem van TS is gewoon dat een middelgrote hond in zijn normale tempo gewoon harder gaat dan de mens. En dan hebben we het nog over "stap".

Maar vergis je niet, er zijn zoveel vormen van snuffelen. Dobby is juist een vaste-route-reu. Die moet al zijn plekjes "controleren" en het liefst zo snel mogelijk, want stel je voor dat je iets mist. Heel hinderlijk soms. Die liep ook gewoon weg bij een hond, want hij moest nog even bij dat struikje snuffelen, wat dat zit in zijn route.

Toen we hier net woonden waren ook alle geurtjes nieuw en ging hij ook snel lopen, want dit was nieuw, en dit, en dit, en dit, en dat dáár verderop was vast ook interessant.

Nu benoem ik dit natuurlijk heel menselijk, maar zo ervaar ik zijn gedrag. Ik maakte Dobby ook echt niet blij door een stukje om te lopen en dat hij dan een deel van zijn route miste. Ik heb bij het loslopen bij het oude huis wel gehad dat ik de lange route liep en Dobby de normale route.

Je zult toch echt even moeten uitproberen, vaker dan één wandeling, waarom Juno zo reageert. Dan pas kun je er iets mee. Is het gewoon de nieuwigheid, of alle plekjes af, of jagen, of...?

Toch moet mij nog even van het hart dat er in mijn beleving een GROOT verschil is tussen een hond die enthousiast en dus druk is, en een hond die het teveel wordt. Ga met Juno naar een park en hij kan het zo spannend en leuk vinden dat hij gaat rennen. Heerlijk stuiven naar een boom of de sloot, of natuurlijk een hond. Vervolgens komt er rust in.

Dan zijn er twee mogelijkheden bij Juno. 1 is, hij blijft lekker snuffelen, komt af en toe even kijken, is soms verloren in de geur van een grassprietje om vervolgens weer achter je aan te rennen. Optie 2 is dat de gaten tussen baas en hond steeds groter worden, het rennen steeds meer ongecontroleerd voorbij stuiven wordt. Dit betekend 'aanlijnen en naar huis' of je krijgt een doorgeslagen hond.... Haren omhoog, NUL contact, bolle rug, geen lichaamscontrole meer en echt een gevaarlijke situatie (hij is al eens tegen een glazen deur gerend, tegen een boom EN het prikkeldraad in... Oh ja en nu dus ook een grote weg).

Die ongecontoleerde tijdbom is niet een genietende hond, echt niet....

Maar goed, topic was om te vragen HOE ik het beste op kan bouwen, niet wat wel of niet 'normaal' is. En ik heb wat goede tips gehad dus we kunnen aan de bak. Eerst zondag nog voor het laatst water werken dit jaar, daarna elke zondag naar het bos

even vanuit mijn eigen honden uitgaand, 1 een jager en de ander niet , en allebei herplaatsertjes, ben ik misschien heel erg simpel en maak me niet zo snel druk. als ze onder appel staan en doorgaands goed reageren gooi ik ze lekker los, en dat lekker los is bij meestal als ze hier pas een half uurtje zijn. naturlijk heb ik ook wel eens een ongeleid projectiel gehad wat in geen huishouden te handhaven was, en waarom niet?? omdat de mens totaal geen vertrouwen had in de hond en deze allen als wegloper zag. niet vreemd als je als hond in een huis komt waar je ongeveer een half uur per week vrij kan rondlopen en voor de rest aan het leibandje mee moet lopen. als jij een hond hebt die doorgaans op jou gefocust is kan je die gewoon lekker losgooien, en natuurlijk heeft je hond een uitlaatklep , en die uilaarklep bestaat uit dovemans oren en die reageren doorgaands nergens op , en dan kun je roepen schreeuwen tot sintjuttemus maar je hond komt niet terug. totdat jij wegloopt en bij jezelf denkt , zak door de strond met je hondegedrag. compleet negeren dus, moet je zien hoe snel dat mormel achter je staat en bevestiging zoekt en contact.
ik doe er nooit zo moeilijk over en in die 15 jaar dat ik herplaatsers een mooi nieuw thuis heb geboden, doen mijn honden er ook nooit moeilijk over. de stress dat ze niet terug komen ligt meestal bij het baasje zelf. maar zoals eerder al genoemd, als je hond goed onder appel staat en goed op beloningen reageert zou ik je hondje lekker zijn gangetje laten gaan. wij doen het meestal in een stuk bos waar weinig prikkels zijn van andere honden, lekker veel belonen aan de lange lijn en dan ineens alles lekker losgooien, wat heel belangrijk is , is dat je zelf niet in de stressmodus schiet, dus komt je hond niet meteen terug, ga er niet achteraan jagen en lopen gillen , maar blijf lekker op de plek staan waar je hem of haar los hebt gelaten, honden hebben een hele goede neus en kunnen over het algemeen waar jij ze hebt losgelaten die weg ook moeiteloos terugvinden. het is moeilijk weet ik, en ik heb ook altijd moeite met een nieuwe hond om dit te doen ,maar bij mij zijn ze altijd terug gekomen op de plek waar ik ze losliet, en ja dit kon soms wel een uurtje duren , maar heb geduld, als jou hond op jou gefocusd is komt hij zeker terug.succes

Het gaat (in mijn geval) niet om de stress van het baasje maar om het feit dat een hond zo bezig is met gek doen dat hij zichzelf gaat bezeren door rare bewegingen te maken of ergens tegen aan te lopen. Dan lijkt het me niet echt handig om het "los te laten", door te lopen, en te wachten tot ze vanzelf terugkomen.

deze honden moet je lekker uit laten razen, die moet je niet kort houden, frustratie neemt alleen maar de overhand en blessures naderhand nog meer. nu zal de hond alleen maar speirpijn hebben de 1e keer, maar dat neemt steeds minder af.

Juno rent gelukkig nooit weg, hij gaat keihard racen maar blijft binnen een straal van 50 meter op zijn hoogst. Maar inderdaad kan hij in die bui veel schade aanrichten. Wij blijven altijd rustig en als hij uitgeraasd is klapt hij naast je voeten op de grond.
Maar vervolgens slaat deze vorm van stress sneller weer toe en krijg je echt een soort aanvallen steeds dichter op elkaar. Ik heb al heel wat honden gezien maar heb zo een vorm van totale chaos nog nooit bij een andere gezien....