Terug naar fokker

Misschien kan iemand helpen, heeft ervaring of weet hoe te handelen.

Even voor Goja en voor Petra, jullie weten over welk ras ik het heb in dit topic, maar ik wil liever niet hier neerzetten welk ras ivm eventuele fokker die mee leest.

Een tijdje terug heb ik nl al eens in een ander topic gereageerd over deze hond. Vrienden van mij hebben een hond. Deze hebben ze zelf vanaf pup opgevoed. Het is een teefje en inmiddels is ze 1,5 - bijna 2 jaar. Afgelopen zomer hebben ze via de fokker van dit ras een reutje erbij genomen die toen al 7 maanden oud was. Deze reu heeft die eerste 7 maanden van zijn leven bij de fokker doorgebracht.

Toen ik de reu zag een dag nadat ze hem opgehaald hadden schrok ik. Ik heb echt nog nooit een hond gezien die zo bang is als deze hond. Voor ieder geluid, voor alles wat hij ziet, voor mensen en zelfs voor honden. Zijn staart houdt hij zo klem tussen zijn benen dat je deze zelfs soms niet eens kunt zien. Als hij aan de lijn meewandelt houdt hij zijn kop naar beneden en kijkt nergens naar. Loopt als het ware klem tegen je kuiten aan.

De volgende dag is hij ontsnapt uit de riem en weggelopen. Alle instanties gebeld en gemaild die eventueel helpen als je hond zoek is. Door te delen via waarisonzeangel wist de zus van degene op de dierenambulance toen zij de hond gevonden hadden dat deze vermist werd. Natuurlijk had ik dat toen ook wel doorgegeven aan de dierenambulance maar diegene die ik gesproken had heeft niks genoteerd voor een volgende dienst. Gelukkig, hond terug. Andere halsband gekocht met een langere lijn etc.

Afijn, de man van mijn vriendin was toen alleen maar een weekje hier in het dorp en in Nederland om even bij te komen en om de hond op te halen en is dus later met de hond vertrokken naar hun huis in het buitenland.

Ik heb steeds contact gehouden over de hond. Samen met hun eigen hond kwam er geen verbetering en zelfs daar is hij een keer ontsnapt en 2 dagen zoek geweest. Uit zichzelf kwam hij savonds terug wandelen helemaal vol met rotzooi, smeer, kleefballetjes, takken enz. dus had zich waarschijnlijk in een van de omliggende bossen verstopt. Toen hij hier zoek was hebben mensen hem nl. gevonden in een sloot. Lag hij verstopt. Daar hebben de medewerkers van de dierenambulance hem toen opgehaald en zij vonden het erg lastig hem te pakken te krijgen en vonden hem dus ook al enorm angstig. Ook zij hadden nog nooit zo'n angstige hond gezien.

Via pb's heb ik met Goja en met Petra contact gehad of hij dan het kennelsyndroom kon hebben. Nou, als je alles leest over het kennelsyndroom heeft deze hond dus bijna alle kenmerken die daaronder vallen en dan ook nog in een ernstige vorm.

Nu hebben mijn vrienden het ruim 3 maanden geprobeerd, maar er zit totaal niks geen verbetering in. Het is zelfs zo als ze met hem gaan wandelen en ook maar een stap afwijken van een klein rondje dat hij stopt en gewoon alles laat lopen. Zowel zijn plas als zijn ontlasting en trekt ze dan heel hard terug naar huis. Daar verstopt hij zich dan weer.

Ik heb hen verteld dat het echt aan de fokker ligt. Hij/zij heeft verzuimt om deze hond te socialiseren. Ze woont nl helemaal buitenaf en daar ziet en hoort een hond weinig tot niks. Als enige is hij zijn zusje en zijn mama gewend. Met de tips die ik van zowel Petra als van Goja had gekregen en de links die op internet staan hebben mijn vrienden echt alles geprobeerd wat je kunt proberen. Omdat het zo ontzetten sneu is dat deze hond zo enorm angstig is en blijft hebben ze besloten deze terug te brengen naar de fokker.

De hond is inmiddels terug bij de fokker. Waar mijn vrienden te horen hebben gekregen dat alles hun schuld is. Ik vind het erg verdrietig zowel voor de hond als voor mijn vrienden die inmiddels echt al heel erg gehecht waren aan hem. Zij doen net als ik als ze eenmaal een hond hebben deze echt niet meer terug of ergens anders naar toe, dus je kunt begrijpen dat ze heel erg verdrietig zijn. Maar ook heel erg verdrietig zijn dat deze hond zo angstig is dat dit dus blijkbaar op geen enkel manier eruit te krijgen is of zelfs maar minder te krijgen is. Als ze in deze maanden dat de hond bij hen was ook maar iets verbetering gezien hadden hadden ze het echt nog wel langer geprobeerd, maar hoe lang moet je doorgaan met een hond kwellen?

Wat ik erg vind is dat zij nu de schuld krijgen. Ook vind ik heel erg dat deze hondenfokkers zich überhaupt fokkers mogen noemen. Ik heb hun website in de gaten gehouden en het valt me op dat ze wel heel vaak nestjes fokken. Daarbij zijn ze lid van alle verenigingen waar je lid van moet zijn/kunt zijn voor het goed fokken......
Wat kunnen mijn vrienden nu doen? Ik heb gezegd dat ze melding moeten maken bij de raad van beheer, vereniging van fokkers van dat ras etc etc.

Ik weet, het is een lang verhaal, maar korter kon ik niet alles goed uitleggen. Heeft iemand een idee wat nu het beste is om te doen zodat voorkomen kan worden dat dit nog eens gebeurd. Zelf denk ik dat de hond het beste ingeslapen kan worden. En echt, dat zeg ik niet snel hoor! Als jullie hem gezien hadden waren ook bij jullie stuk voor stuk de tranen in de ogen gesprongen. Nooit geweten dat kennelsyndroom bestond en nooit geweten dat een hond zo enorm angstig kan zijn. Zelfs een GT kan er helemaal niks mee beginnen. Weten niet wat te doen.......

Alvast bedankt voor het meedenken.

Voor de moderators, de fokker is op HP ook aangemeld als fokker.

In het algemeen vraag naar een goed garantie certificaat op de gezondheid en de Sociaal gedrag dit is mogelijk geef ze zelf ook uit nooit geen problemen.
vragen of andere zaken altijd even samen doornemen het gaat tenslotte om de hond.
wel moet de fokker je ook eerlijk voorlichten en niet meteen naar het geld kijken.

ooo, ik weet hoe erg het is als een fokker je opzadelt met de woorden" het is jullie schuld"; deze woorden werden ook gebruikt als we deze hond als pup bij de fokker gingen halen, ze is nu 18 maand en nog steeds als ze iets mankeert en geloof me dit is heel veel, wij hebben een abonnement bij de da, nog steeds hoor ik deze woorden in gedachte, als ik nu iets stuur naar de fokster met foto's krijg ik niet eens antwoord. deze fokster is ook overal lid van, heeft overal in het bestuur gezeten en heeft overal zeggenschap in, ook wij hebben wel eens gedacht is hier werkelijk niets aan te doen, volgens mij niet want ze weten het even snel als dat jij om inlichtingen gaan, en zo gaan ze maar door met fokken. ze staan zogenaamd bekend als goede fokker want ze fokken maar 1 ras, geven geen enkele garantie en zijn daarna ook niet meer geintresseerd
je vrienden zullen zich hierover moeten zetten want volgens mij kan je hen niet aanpakken

Ik kan je helaas niet helpen hier mee. Wil alleen zeggen dat ik het erg sneu vindt voor jouw vrienden en de puppie. Zo zie je maar hoe belangrijk de socialisatie is... De pup heeft toevallig niet zuurstof gebrek gehad tijdens de bevalling....? Dit doet me namenlijk denken aan een ander vergelijkbaar verhaal alleen heeft de fokker het wel eerlijk verteld aan de kopers!

Wat een naar verhaal, heel sneu voor de baasjes. Maar met name voor de hond, arm beestje.
Heel raar van die fokker, lijkt me echt niet een manier van doen. Klinkt niet helemaal pluis.
Kan de hond eventueel iets aan zijn koppie hebben? Geen idee hoor, zeg maar wat.

Als het zo is als je beschrijft lijkt inslapen misschien toch het vriendelijkst, hoe sneu ook. Maar goed, ik was er niet bij en heb de hond niet gezien, dus een oordeel kan ik er niet echt over geven.

Ik ben bang dat jouw vrienden niets kunnen doen. Maar wat ik me wel afvraag is waarom jouw vrienden deze hond in huis hebben genomen. Ze hadden vooraf ook al kunnen zien dat deze hond zo bang was. Als dit echt kennelsyndroom is dan zouden ze bij de eerste de beste wandeling bij de fokker(ik neem aan dat ze voor ze de hond meenamen al een keer met de hond bij de fokker buiten gelopen hadden) al gezien dat hij overal bang voor is. Ik zou hem dan NOOIT meegenomen hebben. Ze hadden de hond en zichzelf een heleboel ellende kunnen besparen door hem gewoon daar te laten. Hoe "goed" een fokker ook is, je kunt ook zelf een heleboel voorkomen.

Jouw vrienden kunnen er niets aan doen.
Het is jammer dat ze in 1e instantie een vertekend beeld kregen van deze hond, omdat hij bij de fokker zelf min of leek !! kan functioneren, maar dat was dus blijkbaar het enige wat hij kende en hij heeft niet het vermogen (mee gekregen) om met meer impulsen om te gaan of nieuwe indrukken te verwerken tot ervaringen.

De schuld liet ik niet in mn schoenen schuiven, je hebt me geschreven wat jouw vrienden hebben gedaan, hun geduld, de ruimte die ze bezitten, hun fijne andere hond....... meer voorwaardes kan je niet scheppen

Nu achteraf zeggen: hadden zo nooit moeten doen........ dat gaat nergens meer over, ze hebben het namelijk wel gedaan, en geheel ter goeder trouw.

Ik weet niet of ik de hond had terug gegeven, zo te lezen is deze hond zo ernstig behept met het kennelsyndroom dat ik hem misschien wel had laten inslapen, gezien hoe deze 'fokker" met de honden omgaat en wat ze meekrijgen, lijkt me dat een zeer armzalig bestaan (om het nu maar netjes te zeggen) maar ik weet natuurlijk niet of je vrienden vol eigenaar waren geworden al van de hond.

Het zal ze moeite kosten dit los te laten, want het geeft ongetwijfeld een enorm gevoel van falen t.o.v. de hond, en dat was niet hun insteek, en toch moeten ze proberen het los te laten, want echt, als deze hond (die veel grotere problemen bleek te hebben als hij bij de fokker toonde) ergens had kunnen functioneren was het wel in de setting bij je vrienden geweest, maar dat mocht helaas niet zo zijn

Honden met een echt kennelsyndroom lijden vaak diep, heel de wereld jaagt hen angst aan, alles miniem buiten wat ze dan wel kennen is doodsbedreigend, ik heb 2x met zo'n hond te maken gehad, en beiden zijn uiteindelijk ingeslapen, het was echt te erg, zo intens triest, dat ook daar beide eigenaren (die er ook te goeder trouw in waren gestapt) niet anders dan dat konden beslissen.

Wat jammer dat het zo is afgelopen, het gevaar zat er in, toen bleek hoe erg het was.
Je vrienden treffen geen blaam, of ik de hond had teruggegeven...... dat weet ik niet, maar misschien hadden ze geen keuze ivm gemaakte afspraken.

Mooi verwoord, super reactie.

Als deze hond echt kennelsyndroom heeft dan zou hij meteen bij het naar buiten gaan dezelfde angst moeten hebben laten zien. Als het echt zo erg is dat je zelfs aan inslapen denkt dan neem je die hond toch niet mee naar huis. Tenzij je natuurlijk DENKT dat je het wel even oplost. En als dan blijkt dat je het niet op kunt lossen dan de fokker aanpakken. Tja ik vind het raar. Dat had je namelijk vooraf kunnen bedenken. Dat deze hond bij de fokker binnen misschien ander gedrag vertoonde dat geloof ik, maar daar was hij natuurlijk helemaal gewend. Maar voor je een hond neemt die geen pup is dan ga je toch eerst naar buiten om te wandelen om te zien wat de hond doet en hoe hij reageert. Dan zie je meteen dat dit niet normaal is en dan laat je hem waar hij is!

Ook als je gaat wandelen met zo'n hond, krijg je nog niet het echte probleem te zien.. Toen ik met Babs ging wandelen ging de fokster mee, daarbij zijn we (voor haar) geen vreemden tegengekomen. Okee, ze trok ontzettend aan de lijn, maar ik dacht dat dat deels kon liggen aan het feit dat ze net uit de kennel kwam..
Als zo'n hond eenmaal thuis is, kan ook het gedrag nog anders worden. Ik geloof nooit dat deze mensen hebben gedacht dat ze 'dat wel even zouden oplossen', als je bewust voor een hond met een 'rugzakje' kiest, ben je je ervan bewust dat er problemen kunnen zijn, die misschien nooit helemaal opgelost kunnen worden. Je gaat dan aan de slag met zo'n dier om er het beste van te maken. Soms moet je echter wel kunnen toegeven dat je een hond niet kunt helpen, misschien omdat je zelf niet kundig genoeg bent (niemand heeft de wijsheid in pacht), soms omdat zo'n hond gewoon 'te ver heen' is en je niet in zijn wereldje kan of wil toelaten..

Het spijt me, maar ik vind je reactie een beetje kort door de bocht, je kent de mensen, het hondje en de omstandigheden niet. Als ik je reactie lees, lijkt het er haast op dat je TS en haar vrienden erop aanvalt dat het niet goedgekomen is en dat ze overhaast de beslissing hebben genomen om het hondje in kwestie mee maar huis te nemen..

Ok Yvonne, maar is het niet van groot belang om te weten wat je in huis haalt? Dus wil je dan juist niet weten hoe je hond reageert op diverse honden en mensen en onverwachte gebeurtenissen? Dat lijkt mij nou juist essentieel om te weten. En ik zou een hond niet mee naar huis nemen als ik dat niet gezien had. Ik vind dat net zoiets als een tweedehands auto kopen en alleen even starten om te zien of hij het doet en verder niets. Dan wil je toch ook weten hoe hij zich gedraagt op bijvoorbeeld de snelweg. Dan maak je toch ook een uitgebreide proefrit. Waarom dan niet met een hond?

Ik val overigens niemand aan, maar ik vind het wel vreemd dat er nu naar de fokker gewezen wordt terwijl ze zelf ook heel veel ellende hadden kunnen voorkomen door gewoon beter op te letten.

Op zich heb je gelijk.
Maar aan de andere kant kan een hond tijdens de 'proefrit' ook ander gedrag vertonen dan als hij eenmaal thuis is.. Heb me nog niet zolang geleden verkeken op een hele leuke hond.. 'Proefrit' ging super, leuke en sociale hond. Pas na 4 weken thuis begon hij ineens naar mij en mijn andere hondje te grijnzen. Uiteindelijk heb ik hem dan ook terug gebracht, ik werd gewoon bang van hem..
Na deze ervaring ben ik een stuk voorzichter met het oordelen over dit soort situaties, vergissen is menselijk, maar ook een hond kan bij een eerste kennismaking zich anders voordoen dan hij daadwerkelijk is.
Vooral met angst is het vaak heel moeilijk inschatten of het is omdat hij je niet kent, of dat er meer aan de hand is, heb nu ook zo'n 'lopend project', waarvan ik ooit denk, waar ben ik in godsnaam aan begonnen.. Zij is ook heftiger en moeilijker te helpen dan ik aanvankelijk dacht. Ik dacht ook niet dat ik meteen een perfecte hond zou krijgen en ik wist dat er nog heel veel werk, tijd en moeite in zou gaan zitten. Toch heb ook ik me er enigszins op verkeken. Ik geef niet op, maar kost (letterlijk) bloed, zweet en (heel veel) tranen..

Toch vind ik dat ook deze honden een kans op een beter leven moeten kunnen krijgen, ookal kost dat heel veel moeite.. Ondanks dat moet je soms de handdoek in de ring gooien, omdat je dan moet toegeven dat jij wellicht niet de juiste persoon bent om deze hond te helpen. Ik hoop dat het hondje in kwestie desondanks een fijn leven mag lijden, en als hij blij en gelukkig is met een leven in een kennel, dan is daar (vind ik) ook helemaal niets mis mee. Let wel, ik zeg nu niet, opsluiten en nooit meer naar kijken he!! Vaak kan zo'n dier wel leuk spelen op een voor hem bekende speelweide o.i.d. en als daar een aantal keren per dag tijd voor is, hoeft het leven ook voor zo'n hond geen straf te zijn..

Haha, sorry, zit weer een heel verhaal te schrijven..

Dat kan, maar niet met een slechte socialisatie. Uit een slechte socialisatie volgt angst. Dat kan een hond niet verbergen. En zoals ts zelf al zegt was er tijdens de 'proefrit' ook al extreme angst te zien en dat terwijl de fokker en de moederhond en zusje van de hond er bij waren. Dat zou al genoeg moeten zeggen.


Maar je moet wel eerlijk naar de hond toe blijven. Je moet wel bedenken of je dan wel als niet ervaren hondenbezitter de juiste persoon bent om dat voor elkaar te krijgen.


Dat hoeft niet. Als het is omdat hij je niet kent dan kan hij zich hooguit WAT angstig naar jou toe gedragen(als hij verder gewoon goed gesocialiseerd is), maar dan zal hij niet bang hoeven zijn voor auto's, fietsers, geluiden enz.. Als je merkt dat de hond echt overal bang voor is dan is er vaak een slechte socialisatie en dat is een heel ander verhaal. Dat is heel vaak helemaal niet op te lossen.

Dat ben ik helemaal met je eens Bassie. Ze hebben een stuk gewandeld maar fokker is meegewandeld met haar zusje en moeder. Natuurlijk heeft hij direct gezien dat deze hond extreem angstig was maar hij dacht dat het kwam omdat de hond al 7 maanden was en gewoon even moest wennen. Fokker vertelde dit nl ook zo.

Toen ik de hond zag en verteld hoe ik erover dacht schrok hij ook best wel. Later bedacht dat misschien beter zou worden met hun andere hond erbij en eventueel een trainer. 

Enigszins gelijk heb je wel, ik had de hond niet meegenomen bij de fokker denk ik

Juist als de fokker en de andere honden erbij waren zou je helemaal geen angst moeten zien. Dan hoeft hij helemaal niet te wennen! Hoe was het gedrag van het zusje en de moeder?

Moeder en zusje en deze hond samen ging heel redelijk. Maar zoals ik zei heeft de man van mijn vriendin de hond opgehaald nadat zijn vrouw dus heel veel contact met de fokker had gehad. 
Hij vertelde wel dat de honden van vreemde geluiden schrikken. Ik kan hier niet alles neerzetten, sorry. Het is niet zo dat ze perse iets willen afschuiven op de fokker, hun eerste pup komt van dezelfde fokker maar die hebben ze met 7,5 week gekregen en zelf opgevoed. 
Ze hebben daardoor waarschijnlijk teveel vertrouwen in de fokker gehad of willen hebben dat alles wat deze vertelde voor waar werd aangenomen.
Het is van de fokker heel oneerlijk om het probleem juist bij hen te leggen. Deze wist vast wel hoe angstig de hond werkelijk was. 
Zoals ik in mijn startbericht al heb geëgd is het niet dat ze niks geprobeerd hebben. Zelf veel dingen geprobeerd, via internet hebben ze veel gezocht en er zijn GT's bijgeweest. Twee zelfs. 

Ik zeg niet dat de hond ingeslapen moet worden, ook niet dat mijn vrienden dat vinden, maar ik denk wel dat dat het enige is waar je de hond een plezier mee kunt doen.

Ik ben toch nog steeds heel benieuwd naar het gedrag van de moederhond en het zusje. Als die ene hond slecht gesocialiseerd is dan zullen ook de anderen slecht gesocialiseerd zijn. Het zou vreemd zijn als ze alleen deze ene hond slecht socialiseren en de rest wel. Zeker als er ook nog een ander nestgenootje zit. Dat zou toch op z'n minst op moeten vallen. En dan kun je nog zo heel veel vertrouwen hebben in een fokker, maar je moet toch vooral afgaan op wat je zelf ziet. En als dat heel veel angst is bij moeder en nestje dan moet er toch een lampje gaan branden.

Natuurlijk wist de fokker hoe angstig de hond was. Maar dat is geen excuus. Je moet zelf op blijven letten. En dan kan een fokker met nog zo'n mooi verhaal aankomen, als je zoveel angst ziet is het NIET goed. Vooral niet bij een 'goede' fokker. Als je dat wel ziet dan moet je op z'n minst gaan twijfelen aan de fokker. En wat doe je met een pup bij een slechte fokker.......PRECIES!! NIETS. Die laat je daar lekker zitten in plaats van achteraf de fokker als de schuldige aan te wijzen.

Waarom zou je deze hond dan in laten slapen? Dan zit hij bij deze fokker toch op de beste plek!

Vind ik niet. De fokker heeft hem gehouden, waarschijnlijk als dekreu. Vreemd om hem dan als hij 7 maanden oud is ineens te koop aan te bieden via de website van de kennel. Waarom zou ze een reu niet als pup gelijk vanuit het nest verkopen als deze 8 weken oud is?

Het ging natuurlijk wel om deze opmerking.

Als een hond bij de fokker wel kan functioneren, waarom zou je hem dan in laten slapen? Dat is dan toch niet nodig.

Heb ik dat ergens geschreven? Dat het leek dat hij bij de fokker leek te functioneren?
Ik kan me herinneren dat ik geschreven heb dat het tussen mamahond, zusje en hem samen redelijk ging. Of mama en zusje net zo bang zijn moet ik navragen. Die twee heb ik niet gezien. 

(Wat nou als mama en zusje bv overal kwamen en deze hond alleen in een apart gebouw zat waar alle nesten geboren worden? Ik neem aan dat mama en/of zusje dan in ieder geval meer gewend zijn?! Ik weet niet of dat zo is hoor. Wel dat hij in een apart gebouw zat. Maar ik weet niet of mama en zusje daar ook zaten)

Nee dat was Goja.


Hoe reeel is dat? Het kan uiteraard, maar als een 'goede' fokker het belang van socialisatie inziet dan lijkt het mij sterk dat ze dat voor de ene hond wel doen en de andere niet. Het kan in theorie wel, maar het lijkt mij heel sterk. Uiteraard kan er verschil in de mate van angst zitten. Zoals Margje dat ook al schreef er zit een verschil in karakter, maar bij zulke extreme angst zul je dat zeker in enige mate ook terug moeten zien in de nestgenoten.

Wat een triest verhaal en wat een afschuwelijk leven voor een hond die zulke angsten heeft.
Ik kan je niet verder helpen maar heb wel grote vraagtekens bij de handels wijze van de fokker.
De reactie van Bassie vind ik veel te kort door de bocht. Het is niet in te schatten dat een dier zo angstig blijft.

Dat mag, maar als je ziet dat deze hond zo angstig is dat inslapen de beste optie is dan ga je mij niet wijsmaken dat je dan denkt dat los ik wel even op. Tenzij je misschien GT bent, maar aangezien deze mensen adviezen hebben gekregen van Angelique denk ik dat niet. Dus wees reeel en laat de hond dan gewoon waar hij is.

Ze hebben hun best gedaan het op te lossen......het te veranderen. Misschien wel omdat ze dachten dat de hond bij de fokker de eerste 7 maanden zo'n geweldig leven gehad heeft en zo enorm goed gesocialiseerd is. 

Natuurlijk doe je een hond niet zomaar terug naar een fokker. Ik denk dat ik het zelf niet had gedaan maar de hond had laten inslapen. Een hond verdient een heerlijk leven en moet er lol in hebben en gelukkig zijn. 
Zoals ik de hond toen gezien heb heeft deze bij de fokker echt geen leuk leven en ik denk ook niet dat het daar beter met hem zal gaan. Het zo geweldig zijn als dit wel zo is, maar ik geloof er niet in.

TS schrijft nergens dat inslapen een optie was voor de mensen die deze hond 3 maanden bij zich hebben gehad, dat maak jij er nu maar weer even van.

En er staat ook nergens : dat ze het wel ff zouden oplossen of een perfecte hond dacht te krijgen, in hun situatie was een hond met een beperkte socialisatie prima haalbaar geweest.

Bovendien was er niet bij bij wat deze mensen te zien kregen bij de fokker
En niet iedereen is zo ervaren als jij natuurlijk Bassie, mensen moeten leren, ook van
hun (zeer goedbedoelde) inschattingsfouten, ervaring op doen, nou deze mensen hebben een bittere ervaring opgedaan op meerdere vlakken

dat hoef je ze geloof ik niet nog even extra in te wrijven

Wel lezen he! Dat zeg ik ook nergens!


Nee dat klopt, maar ik ga er van uit dat wanneer je een hond, die geen pup meer is in huis wil nemen dat je dan eerst even met deze hond gaat wandelen. Lijkt mij heel normaal, je wil toch weten wat je in huis haalt. Dan hadden ze moeten zien dat deze hond heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel bang was voor alles. Daar hoef je geen ervaring of kennis voor te hebben. Dat zo'n hond wat onzekerder reageert op de nieuwe eigenaren is normaal, maar hij mag toch zeker niet bang zijn voor 'normale' dingen zoals auto's, fietsen enz... Is hij dat wel dan moeten toch wel alle alarmbellen afgaan. En dan neem je die hond niet mee.


Nee dat klopt,dat staat er ook niet, maar waarom zou je anders een EXTREEM angstige hond in huis halen?

Ik heb een soortgelijk geval..

Babs (4,5 jaar) heeft ook haar hele leven bij een fokker gewoont, heeft daar 3 nestjes grootgebracht, maar men is daar wel 'vergeten' haar te socialiseren en te laten wennen aan 'de buitenwereld'. Ze is ook bang voor 'buiten', maar uit dat heel anders als de hond waar je over schreef, Babs gaat ontzettend stoer doen, als je ergens bang van bent, kun je het wegblaffen, met erg veel geweld. 9 van de 10 keer werkt dat, Babs is een boxer, dus veel mensen vinden haar toch eng als ze zo lelijk doet en lopen snel door of steken de straat over..
In huis is er niets aan de hand..

Ik kan me dus heel goed voorstellen dat je vrienden het 'opgegeven hebben'. Ik zet dat tussen aanhalingstekens, omdat je niet echt opgeeft, maar vooral het gevoel hebt dat je je hond niet kunt helpen. Dat doet pijn, je hond zo zien en niets kunnen doen, alsof ze een soort van muurtje optrekken. Je wil ze zo graag helpen, laten zien hoe leuk het hondenleven kan zijn, maar ze laten je niet toe en uitleggen dat er niets gebeurd gaat ook niet..
Ook ik heb in de 12 weken dat Babs nu bij mij woont verschillende keren gedacht dat ik haar misschien beter terug kan brengen, dat ze in haar vertrouwde kennel misschien beter af is..?
Ik ben gisteren begonnen met het geven van Bachbloesems, die op maat voor haar gemaakt zijn. Deze zouden haar meer rust moeten geven en meer zelfvertrouwen bij het betreden van 'de buitenwereld' waar ze zo bang voor is. Hopelijk gaat het werken, maar ik ben ook bijna de wanhoop nabij..

Je vrienden is helemaal niets te verwijten, kennelsyndroom kan zeer ernstig zijn en er zijn honden die er (hoe triest ook) nooit meer overheen komen. Hulde dat ze zo hun best voor het hondje gedaan hebben!
Ben alleen bang dat je niet echt stappen kunt ondernemen tegen de fokker, denk dat ze hun verlies moeten nemen, dit alles goed moeten verwerken en dan heel misschien gaan denken of ze een ander hondje een prachtleven kunnen (en willen) geven..

sorry, maar je schrijft het hier wel,
IK suggereer dat inslapen misschien wel een betere optie is dan terug naar de fokker
Angelique spreekt daar namens haar vrienden totaal NIET over

Maar ik laat het hier verder bij, dit heeft totaal geen zin
Laat staan dat TS of haar vrienden hier iets aan hebben

sorry TS is off-topic

Nou weet ik uit ervaring natuurlijk wel dat lezen niet je sterkste kant is, maar waar staat dan dat ik zeg dat "de vrienden" dat zeggen? Dat staat er toch niet? Pas in de tweede zin verwijs ik naar "deze mensen". Dus nogmaals, beter lezen!

TS heeft er inderdaad niets aan dat mensen niet goed lezen.