Angst door handeling op bepaalde plek

Hallo allemaal,

Graag heb ik jullie tips en/of ideeen hoe ik mijn hondje van 17jr van een pas opgelopen angst kan afhelpen. Ik vind het erg zielig en daarnaast voelt het erg verdrietig bij mijzelf omdat ik zelf de 'boeman' geweest :( Ze vertrouwt me niet meer op bepaalde plekken, wat mij natuurlijk erg veel doet (zeker na 17jr...)
Wat er is gebeurd: ik hou haar gebit altijd zelf bij, maar dit de laatste 2 jr niet meer gedaan en 2 wkn geleden dacht ik laat ik het weer eens doen... Nu zij inmiddels doof en bijna helemaal blind, dat zal niet meegewerkt hebben en nu ook voor herstel van angst niet.
Ik doe deze handeling altijd op een bepaalde kleed in de huiskamer, tot 2 jr geleden dus geen probleem maar nu.. zodra ik lekker met dr wil gaan knuffelen of spelen bij/op dr kleed zoals we dat ook altijd op dat kleed deden, vlucht ze keihard weg :(  Toen ik haar gebit had gedaan ging ze de volgende dag uit logeren voor een goede week. Nu heb ik haar sinds gister weer thuis, allebei helemaal blij natuurlijk, en ze sprong gelijk op dr kleedje en trippelde vrolijk rond. Behalve tot vanmiddag toen ik wilde gaan knuffen en spelen met dr :( Merkte ik direct die onwijze angst!! Ik probeer haar om te kopen met lekkers, maar dat werkt niet. Uit eindelijk krijg ik haar wel op het kleedje en ga haar dan aaien en bied haar lekkers aan en laat haar dan weer gaan (ze vlucht dan echt weg onder mijn handen vandaan.....) Daarna als ik dit op andere plekken oefen wilt ze dat ook niet. Echt bang voor mij!?!?

*Wil zo graag weer normaal haar kunnen geven wat ze nodig heeft, knuffen en spelen!* 
Zeker op haar oude dag. Ik voel mij schuldig en verdrietig er om, maar das een ander -menselijk- probleem :p

Hebben jullie tips? 
Kleedje heb ik verplaatst net.
Kleedje weg? Andere kleed? Of blijven oefenen? (moet dan best streng optreden voor ze naar me toekomt - waarna ik haar dan natuurlijk uitbundig beloon - lijkt alleen geen zin te hebben)
In al die 17 jaar heb ik dit niet mee gemaakt met haar.... haar onzekerheid is zo veel groter geworden door haar doofheid en slechte zicht!

Groetjes en alvast bedankt!

Heftig.
Ik denk in elk geval dan niet meer zelf haar gebit doen, dan legt ze de schuld ook niet bij jou neer.
Het zal tijd nodig hebben.
Stap voor stap weer vertrouwen opbouwen maar wat hierin voor jou en jou hond de beste methode is kan ik niet inschatten.

moeilijk he... je wilt nog zo graag dat alles als vanouds blijft, jouw hondje is 17 jaar, de ogen en gehoor gaan sterk achteruit beschrijf je, dementeren kan ook nog een grote rol gaan spelen.

je schrijft dat ze het niet altijd prettig vind als je haar aait, wacht af tot ze zelf naar je toe komt, dwing haar niet op het kleed, ik begrijp dat haar gebit gedaan moet worden, een kluif ? waar ze toch de tanden mee schoon kan maken ? wil ze nog spelen, zodat je een spel kan doen met een flostouw ? samen, zodat ze de gebit toch nog kan schoon maken ?

zou het aan haar overlaten wat ze wil, niets meer puschen, laat ze maar komen en kijk of ze het prettig vind om geaaid te worden, niet ? dan niet.

de onzekerheid zal ook toenemen, misschien vind ze het prettig om alleen lekker bij je te liggen, koester dan die momenten, en aait haar niet als ze dat niet zo prettig vind.

Ach, wat sneu voor jullie beiden. Zo heb ik ooit het voor elkaar gekregen mijn hond bang voor zijn nieuwe bal te krijgen. Ik gooi nogal onhandig, dus dat ding belandt naast het schrikdraad...  Ik kon die bal echt weggooien...

Maar goed, gaat ze zonder jou nog wel op het kleed liggen of ook niet? Als ze er uberhaupt niet opgaat, kan je proberen met nonchalant lekkers op het kleed te strooien zonder dat jij er verder aandacht aan besteedt. De volgende stap is op het kleed staan en wat lekkers late. Vallen als ze in de buurt is.
Stap drie, op het kleedd gaan zitten en elk ienemienie stapje in jouw richtjng belonen met een brokje. Negeer haar, lok haar niet, kijk haar niet aan. Laat haar zelf contact met je zoeken. Pas als haar neus ju raskt, klein kriebeltje onder de kin. Beweeg zelf langzaam en rustig, raat zacht op 'baby' toontje en hout de sessies kort. Beter 5x pd 2 min dan 1x 10.
Als het een jobge hond was, zou ik ook suggeren om haar daar eten te gaan geven, evt uit je hand, maar bij zo'n lieve oude dame is dat misschien verwarrend?

Tot slot; geef jezelf een knuffel, je hebt jaren goed voor haar ezorgd, ze mag bij jou oud worden, nu pakt een keer iets ongelukkig oud, dat kan gebeuren! Dit kon je toch ook nt voorzien?

Dank jullie wel voor jullie fijne reacties!

En ach ik schaam mij een beetje, was een beetje in paniek geraakt gisteravond! Zo een gevoel van jeetje komt dit wel goed.

Zal haar inderdaad niet meer pushen, het uit haar zelf laten komen. Geduld geduld. 
Haar gebit deed ik jaarlijks (ben opgeleid tot dierenartsassistent ergens in die 17jr, dus mijn hondje is wel heel wat gewend haha) tot haar 15e, toen een jaar -of 2- overgeslagen door omstandigheden. Het is geen medische ramp als ik haar gebit niet doe hoor, maar t was voorheen geen probleem dus tja - waarom zou ik het niet doen he dacht ik. Vanaf nu niet meer dus

Ze gaat zonder mij nog wel op het kleed.. Zodra ik er bij kom zitten is ze foetsie en helemaal in de stress. En andersom als ik al op t kleedje zit, komt zij er niet bij (voorheen kwam ze dan juist op mij af).

Nu heb ik het kleedje naast mijn bank gelegd en ik moet zeggen dat het al lijkt te werken? Ze is er zojuist op gaan liggen terwijl ik al op de bank zat (en dat had ze door), dichtbij het kleedje. Ik kon vrij makkelijk een aaitje geven vanaf de bank, en dat leek ze best oke te vinden! Maar relaxed is ze nog zeker niet. Dus ik denk dat ik het kleedje een tijd op deze plek laat liggen en heel rustig aan weer opbouwen. Ik zal idd ook proberen lekkers te geven (zonder er te veel aandacht op te vestigen) zodra ze op dr kleedje is en ik naast haar zit.
En wanneer ze echt relaxed weer is dit kleedje sneaky per week 5 cm op te schuiven ofzo hihi.
Ach het arme oude beestje ook, hoop dat ze haar plezier weer snel terug zal vinden.

Dank jullie wel voor jullie tips en woorden!

Lydia... je hebt je hond reeds 17 jaar, je vraagt raad, alleen maar goed dat je dat doet, nergens voor nodig dat je schaamtegevoelens daar van krijgt, niet doen, jij bent haar baasje, liefdevol al die jaren voor haar gezorgd en nog.

dat er nu even wat vraagtekens komen bij je , eert je dat je hier om raad vraagt.

Ze heeft altijd vertrouwen in je gehad, nu oud en wat blind en doof, en misschien wat dementerend, heel logisch dat ze wat wantrouwig wordt en zich wat beangstigend voelt. heel logisch dat ze zich wat afwend van je.

goed dat je het kleed naast de bank hebt gelegd, desnoods ga je op de grond zitten voor de bank, je hond voelt echt je nabijheid, en kijk wat ze dan doet, negeer haar even als ze naast je komt, laat haar het eerst aftasten wat ze van je wilt, en dan kan je haar aanraken aaien of wat dan ook. ik begrijp dat ze dat altijd toch fijn gevonden heeft ?

voor jou is dat toch ook een hele andere wending dat ze zo opeens zo reageerd. rustig aan, zachtjes aan weer mooi bij dr gaan zitten, en heus ze zal je zeker weer op gaan zoeken. geniet van dr. en zij zal ook van je genieten.

En, gaat het alweer wat beter?

Het is zeker even een andere wending Gezien ik dit gedrag echt niet van haar ken in al die jaren

Het gaat nu al een stuk beter gelukkig! Ze gaat zonder aarzelen op het kleed terwijl ik dichtbij ben en als ik iets heueul lekkers heb dan lijkt het er op alsof ze het totaal vergeten is  

We gaan zo lekker door! (y)

Fijne site hebben jullie / is dit!

Groetjes, Lydia