Emoties van de hond ?

Hi,

Wat ik me nou toch wel afvraag en wat ook wel een discussie zal worden...

Hoe denken jullie over de emoties van jullie hond(en)..

Ik ben persoonlijk van mening dat veel mensen hun eigen emoties aan de hond geven zoals "jaloezie, verdrietig etc.." 
Tevens bepalen vele ook voor de hond wat deze leuk vind en wat niet..
Hoe vaak ik wel niet hoor "dat vind hij/zij leuk om te doen!" maar de signalen van de hond laten heel wat anders zien... Daarmee bedoel ik, de mens vind het leuk om te doen, niet de hond

Ik ben van mening dat een hond veel makkelijker in zijn emotie zit en anders "denkt" over dingen als ons... Jaloezie is een echte "mensen-emotie" net zoals boos zijn en blijven, wraak en etc.

Mijn honden slapen buiten, vele vinden dit "zielig".. 
Waarop mijn antwoord is.. Ik merk degelijk verschil in het gedrag van mijn honden, ze weten hun plaats nu en zijn hier tevreden over, ze hebben dit nodig aangezien ik een best dominant ras heb. Tevens hebben die van mij ook wel meer beweging als een degelijke huishond maar buiten dat... De mens vind dit "zielig of niet kunnen", mijn honden? Hebben er niets van en voelen zichzelf niet zielig.

Of honden op de bank, dit vindt de mens leuk, knus en gezellig ( ik ook hoor, maar heb hiervan geleerd )
De honden? Vinden dit ideaal want ze zijn een plaats hoger in de rangorde, ze zijn gelijk met leider want die zit ook op de bank (hetzelfde niveau).. Vele vinden dit onzin, maar ook uit ervaring heb ik hiervan geleegd. Mijn teef mocht ook altijd op de bank, onze reu wil het niet eens want die heeft door dat hij daar niet hoort en dit niet de bedoeling is van de roedel.. Maar mijn teef vond het heerlijk en vertoonde ook ongewenst gedrag in de verdere omgang, nu ze niet meer op de bank mag en er verder niets is veranderd is het ongewenste gedrag weg .. ze weet haar plaats en dat is ten alle tijden beneden de baas, hoe gek het ook klinkt...

Hoe denken jullie hierover? Er zijn zo nog tal van voorbeelden..

Hoor graag jullie meningen!

Interessant topic

"Dat vindt ze leuk" geld voor mij alleen als Mellow zelf iets doet, zoals het jagen op langswaaiende blaadjes bijvoorbeeld, of het rollen in vossenpoep (dat laatste vind ik zelf wat minder geslaagd ). Ik merk aan haar snel genoeg of zij dingen écht leuk vindt, zie het aan haar houding en het enthousiasme waarmee ze iets doet.

Zij ligt trouwens wel altijd op de bank (ja, vind ik gezellig ), maar er zijn ook perioden dat ze vaak in haar mand ligt (zoals het hoort, maar dat vind ik dan weer niet gezellig haha).

Of haar 'probleempjes' weg zullen gaan als ze niet meer op de bank mag? Ik weet het niet. Ze heeft geen dominantieproblemen ofzo, wel veel angst/onzekerheid en ik denk niet dat dat bank-gerelateerd is (wel seizoens-gerelateerd).

Ligt er wel aan wat voor ongewenst gedrag ze vertoont ook, angst en onzekerheid was ook de oorzaak van het ongewenste gedrag van mijn teef. Met een gedragstherapeut ben ik eruit gekomen dat ze dit is omdat ze haar plek in de roedel niet wist het was haar niet duidelijk waar ze stond en ik gaf haar niet de sturing welke ze nodig heeft.. 

Maar verschilt natuurlijk per hond ook..

Verder totaaal met je eens!

Honden hebben wel degelijk basis emoties zoals o.a. blijheid, boosheid, eenzaamheid en angst.
Lang boos zijn/blijven en wraak kennen honden niet omdat ze in het hier en nu leven. Ze kunnen niet in zeker zin niet vooruit denken (toekomst bedenken/plannen) en niet terug in het verleden kijken zoals wij dat dien (Wel onthouden ze situaties).
Honden voelen veel aan en kunnen hun gedrag aan jou spiegelen. Hierdoor geven veel mensen vaak "menselijke emoties" aan honden. Bijvoorbeeld: veel honden komen naar je toe als je verdriet hebt. Mensen kunnen dit erkennen als "troosten". De hond komt echter naar je toe omdat hij aanvoelt dat je niet lekker in je vel zit en zijn gedrag daaraan aanpast naar zijn eigen doel. Honden zijn nou eenmaal sociale wezens.

Wanneer weten wij dat een hond boos is ?

Blijdschap inderdaad wel meerdere signalen bevestigen dit, eenzaamheid en angst inderdaad ook maar dat zijn basis gevoelens.

Ze zijn zeker sociale wezens ook erg spiritueel dat begrijp ik ook wel, maar begrijp soms niet dat mensen zo snel hun eigen emoties koppelen aan het gene wat natuurlijk gedrag is voor de hond of als de signalen geheel wat anders tonen..

Agressie

Tja het zal gedeeltelijk onkunde zijn "kijk ik kom thuis, vind een plasje op de grond, kijk naar mijn hond en hij kijkt heel "schuldig" naar de grond. Hij weet wel dat hij fout is!" hoe vaak hoor je die wel niet voorbij komen.
Daarnaast denk ik dat mensen het doen voor hun eigen (goede) gevoel. Het voelt bij veel mensen toch een stuk prettige om te denken "mijn hond komt naar mij toe als ik verdriet hem om mij te troosten" dan "mijn hond komt naar mij toe als ik verdriet heb, omdat ik mij anders gedraag. Verder heeft hij er misschien helemaal geen boodschap aan".

Wat betreft het gedeelte 'emoties' ben ik het helemaal eens met Anneloes.

Maar het gedeelte op de bank mogen ben ik het niet helemaal mee eens. Dat gaat hier in ieder geval niet op. Hier mogen ze op de bank met als regel dat er wel respectvol mee om wordt gegaan, dus er niet over heen rennen en dat soort ongein. Ze worden uitgenodigd om op de bank te komen en dan gaan ze er heerlijk op liggen slapen. Waneer ze eraf moeten dan is één knip met de vingers ook genoeg. Nog nooit heb ik hier problemen mee gehad.

Verder slaapt Juneau tegenwoordig bijna altijd bij mij op de kamer, soms zelfs in bed. Voor hier geldt weer zonder uitnodiging niet op bed. Ik heb het idee dat het de band tussen ons juist versterkt. Ook ik heb een 'dominant ras'.

Van het op de bank mogen zijn de meningen ook erg verdeeld, ik persoonlijk vind het niets en voor honden met ongewenst gedrag is het niet goed, zullen die van jou dat niet hebben dan is het al een minder probleem. Er zijn zat honden die de bank als hun territorium zien, terwijl dat ook niet het gewenste effect heeft.

En je geeft het zelf aan, ze doen alles met toestemming van jou, geef je die niet zullen ze het waarschijnlijk ook niet doen?

Naja dat laatste van jou vind ik persoonlijk ook tussen je oren zitten. Ergens zal dat hele 'ik ben de roedelleider' bij jou je zelfvertrouwen een boost geven en dat ga je uitstralen.

Maar dat is mijn mening. Ik heb ook een dominant ras en een extreem dominante hond gehad die echt niet anders ging doen van op de bank liggen. Vind dat typisch onzeker gedrag eigenlijk, van de hond, en niet dominant.

Oke eerlijk is dat ik al tijden de makkelijkste baas ooit ben. Ik heb zoveel over hun gedrag gelezen en Turid hier en Ceaser daar en het boeit me eigenlijk niet meer. Ik doe gewoon wat in me opkomt en verder denk ik niet na.

De dingen die zij leuk vind (zwemmen, modderworstelen, tuggen, voetballen en fietsen) vind ik niet allemaal even leuk. Misschien vindt ze ze daarom wel zo leuk

Snap verder wel wat je bedoelt hoor, ik woon samen met een hondenfluistetaar. Zeer vermoeiend af en toe

Nahja haha "roedelleider" wil ik ook niet zeggen, maar ze staan wel onder mij dus komt op hetzelfde neer :P...  Zelfde vind ik met de term hondenfluisteraar in principe is het niets anders als de taal van je hond begrijpen... vind ik geheel persoonlijk hehe :P

Verder ben ik ook wel makkelijk hoor, maar wel rechtvaardig zeg ik altijd maar.. Vraag niet veel van ze maar wat ik vraag wordt wel goed uitgevoerd *uitzonderingen daar gelaten*

Verder niemand een mening hierover?

Het is een vraag die slechts moeilijk te beantwoorden is. Emotie is gekoppeld aan cognitief vermogen. Als je de gangbare tests hanteert zou een hond niet intelligent genoeg moeten zijn om complexe emoties te hebben. Dat zijn echter tests die voornamelijk op zicht gebaseerd zijn, niet de sterkste kant van een hond...

Maar het punt is dat je een spel van meningen is. Wij humaniseren onze honden en hun emoties en spiegelen ze op ons zelf. We hebben zelf dus veelal ook niet een objectieve kijk op dit soort dingen. Tegelijkertijd weer iedereen hier hoe honden merkbaar in gedrag veranderen bij de dood van een familielid of bij ruzie in het huis.

Ik ben zelf van mening dat honden zeker bepaalde emoties hebben die wij min of meer op vergelijkbare wijze ervaren. Tegelijkertijd denk ik dat er een dieper spectrum aan emoties is die voorbij de mogelijkheden van honden liggen, denk aan complexe samengestelde emoties als hebzucht en leedvermaak.

Laatst was er een lezing hierover. Ik heb er nog een topic over geopend, maar goed, vrij weinig mensen vonden het de moeite waard om er naar te kijken.

Anyway, daarin werden onderzoeken getoond die aanwezen dat honden veel emoties niet hebben. Zoals jaloezie (en ook schuld).

Ze lieten bijvoorbeeld zien dat er een test werd gedaan met twee honden, waarbij de eerste hond meer snoepjes kreeg dan de tweede hond van een begeleider, de honden kregen de snoepjes tegelijkertijd. Daarna kregen ze van een andere begeleider het zelfde aantal. De tweede hond vond uiteindelijk de eerste begeleider het leukst. Waarom? Die had meer snoepjes. Hij had er dan wel minder dan de andere hond gekregen, maar die begeleider had er meer, want de andere hond kreeg meer.

Ik ben van mening dat honden wel emoties hebben. Uiteraard inderdaad blijdschap, maar ook zeker jaloezie. Onze reu duld het bv niet als er visite is en onze teef komt de visite begroeten. Zelfde als mijn man thuiskomt en zegt de teef gedag, komt hij er in volle vaart om de teef weg te duwen en soms probeert hij haar ook te grijpen. Dit tolereren we uiteraard allemaal niet. Wij waren altijd erg makkelijk met onze honden (altijd bull terriers gehad) Regels hadden ze niet en mochten alles. Nu we er twee hebben sinds 4 jaar, moeten er wel degelijk regels zijn (in ieder geval bij dit ras, maar ik denk dat het voor elke hond geldt). Ze hebben regels nodig om goed te kunnen functioneren, ben tegenwoordig ook van mening dat een hond gelukkiger wordt van regels, als dat je hem/haar doelloos alles zelf laat bepalen. 
Hierboven las ik ook iets van een hond die in huis geplast heeft, zich niet schuldig voelt. Of het een kwestie van schuldig voelen of gewoon iets gedaan wat niet hoort is voor mij zo ongeveer hetzelfde. Maar onze vorige hond heb ik meegemaakt, dat ze geplast had, toen ik thuiskwam en zij snel de boel op stond te likken.

Mensen vullen altijd de dingen die ze zien in naar hun eigen ervaringen. Ze merken iets op en schatten dat in. Of dat nu tussen mens en mens gebeurt of tussen mens en dier. 
Dus dit 'vermenselijken' is net het 'willen begrijpen'. 
Als je je eigen openingspost eens terugleest, staat er niks anders dat jouw eigen interpretaties. Over hoe jouw honden zich beter voelen buiten, hoe ze beter hun plaats kennen als ze niet op de bank mogen, enz. Dat is ook maar hoe jij hen leest en hoe het in jouw denkbeeld past. Andere mensen doen dit met hun honden ook en komen tot geheel andere bevindingen, maar dat vind je dan opeens fout van hen. Tja.
Veel honden liggen graag hoger omdat hen dat rust geeft. Ze krijgen overzicht en dat stelt hen gerust. Niks mis mee, net erg goed. Want een rustplaats is er net om rust te bieden. Als een rustplek een machtspositie wordt, is dit m.i. omdat dat ervan gemaakt wordt. Als je morgen bij wijze van spreken heel erg een tapijtje achter een stoel gaat opeisen en daar veel waarde aan gaat geven en alleen jij erop mag zitten, dan gaan je honden er misschien ook op willen en het claimen. Omdat ze merken dat jij het zo belangrijk vindt. Zelfde met heel die theorie van de deur, de bank, enz. Geef je er zelf geen waarde aan, en dan heeft het ook geen waarde. Zo zie ik de dingen, en dat maakt dat er helemaal geen strijd om posities hoeft te zijn. Ik hoef niks te verdedigen of op te eisen, en dat is maar goed ook, want ik zou gek worden als ik op die manier zou moeten samenleven (met mens of dier).

Ik zeg nergens dat het fout is? 

Ik geef inderdaad alleen mijn mening erover, hoe ik het zie en ervaren heb met behulp van een GD, en door mijn mening vraag ik dus om een discussie hoe andere hierover denken en dit bevinden maar zeg zeker niet dat iemand fout is.. 

Ik vind het alleen " fout" vind ik ook een groot woord, maar dat mensen hun eigen emoties interpreteren op de hond en daarmee bedoel ik jaloezie en boosheid, hebben honden deze wel ? Ik ben van mening van niet, en ik uit mijn mening hierover maar zeker geen foutmeldingen tegenover anderen.

De vraag is of dit nu wel jaloezie is, of dat dat slechts de emotie is die wij op die gedraging projecteren. Heeft het met afgunst te maken, of heeft dit slechts met groepsdynamiek te maken, of testosteron, of is jullie reu gewoon opdringerig/aanwezig...

Waarom denken wij eigenlijk dat onze honden, die de wereld totaal anders ervaren als wij, dezelfde emoties ervaren? De basis emoties zullen wel identiek zijn hoor maar wie zegt dat complexere emoties lijken op die van ons?

Ik heb de antwoorden ook niet. Psychologie in mensen is al een lastig gebied, bij honden die we alleen kunnen observeren is het vrijwel onmogelijk maar het is ten minste de moeite waard om dit soort vragen te stellen, al is het maar voor de realisatie dat honden geen pluizige mensjes met een staart zijn.

(ik quote je nu, maar gebruik het alleen als voorbeeld, wil met het bovenstaande jou niet zomaar betichten van dat soort denkbeelden )

En daar ben ik het ook dus geheeeel mee eens !

Dat is wel goed om even bij stil te staan.
Uiteraard hebben honden emoties en wij ook en ja wij hebben wel onze vooroordelen denk ik. We zijn ook maar mensen. als je streng bent en je brullend commando's geeft bijv., en je hond gehoorzaamt goed ben je al snel geneigd te denken dat de hond het fijn vindt om toegebruld te worden, want hij luisterd toch zo goed en voert meteen alle commando's uit...

Wb dingen niet of wel leuk vinden, ik vind bijv. een boswandeling heerlijk en Lola lijkt het ook fijn te vinden als we daar ontspannen rondlopen en zij los kan. Maar als ik haar laat kiezen, kiest ze nooit voor een boswandeling, ze wil dan of een kort rondje of soms een langere, maar altijd de wijk door langs de huizen en winkels. Wat ik helemaal niet zo geschikt voor honden vindt, omdat ze niet los mag en je altijd moet oppassen voor verkeer e.d.
Lola heeft een hele tuin tot haar beschikking als ze wil, ik zou denken dat ze daar graag is, maar ze is er alleen als wij er ook zijn anders ligt ze liever bij ons.

Ik denk dat als een hond met respect en lievdevol, aardgerecht behandeld wordt en er niet teveel druk op hem gelegd wordt het al gauw goed vindt en ons graag het plezier doet om een hond naar onze smaak te worden.

Leuk topic,

Ik ben ook erg mee bezig, via mijn eigen "emotie".

Ik denk dat een hond wel emoties kent, maar het heel anders uit, en niet door ons kan worden "herkent", de reden, wij uiten emotie anders,..... daar begint het onbegrip al.
We kunnen niet anders, dan de emotie van een dier...lezen, beinvloed door onze eigen emotie..en vergeet niet ons eigen denken. Doordat we niet weten...nemen we aan.

Verder vind ik het hierdoor ook heel moeilijk om een oordeel te vellen.

Het enige waar ik me nu van bewust ben is:
Een dier heeft recht op eten drinken. En mag niet "onnodig pijn lijden".

Een huisdier in huis nemen/willen verzorgen is "eigen belang". Dus het bovenste is je grootse verantwoording.