Schuldgevoel :(

Vannacht begon Byr te blaffen en te piepen, doet hij anders nooit. Dus ik uit bed en kijken. Alles okee, waterbak vol, cooling mat koel etc. Weer naar bed en na een kwartier weer gepiep. Even naar buiten en ja hoor, een grote plas! Dat was het dan, dacht ik. Op weg naar m'n bedje wéér gejammer. Ik heb 'm toegesproken zoals je een twaalfjarige vermaant: "En nou stil, ja!". Later weer gejank en toen, toen...domdomdom... heb ik hem in een kamer gezet waar ik hem niet kon horen. Vanochtend ging ik hem halen en ik zag een enorme derrie van diarree. Arm dier, wat heb ik dat fout ingeschat. Ik dacht dat hij misschien een loops teefje rook, hij is net 1 jaar geworden... En het ergste is nog dat hij vanochtend superlief en aanhankelijk was, m'n hart brak.
Dom vrouwtje toch!

Dat heb ik ook wel eens gehad met Libby. honden vergeven je alles!

Oohhh wat voel je je dan schuldig hè? kan gebeuren hoor.

ik denk dat we allemaal wel eens iets over het hoofd zien hoor..
zo is zena gegrepen als pup door een duiste herder... bleek ze een gapend gat van 3 a 4cm te hebben.. was me pas de volgende dag opgevallen

maar byr heeft t je al vergeten en voelt zich waarschijnlijk net zo schuldig vanwege dat ongelukje

Ja, dan voel je je knap lullig als vrouwtje!
Ik heb kort geleden ''precies'' hetzelfde meegemaakt hier!

''En nu is het klaar! in je mand en basta! STIL zijn nu!!!!''

Voila, een plark diaree zo dicht mogelijk bij de achterdeur de andere ochtend... 

Och arme, wat zal hij buikkramp gehad hebben maar hij kreeg een standje als respons!

Ik voelde me inderdaad erg rot. Gelukkig zijn honden meesters in het vergeven en vergeten! Een leuke wandeling samen, een spelletje dat ze graag doen en je bent heus weer helemaal het vrolijke baasje van 1 minuut geleden, niet de chagrijnige van vorige nacht... die zijn ze alweer vergeten!

Oooooh, wat klinkt dat bekend, heb ik ook al eens gehad, om te janken

Gelukkig zijn honden zeer vergevingsgezind, opruimen en weer van elkaar genieten en een volgende keer, laat je hem wat langer uit

Maar dan moet je wel opletten dat hij als puber die hij is, er geen misbruik van gaat maken.
Moeilijk he, honden opvoeden, hiihihi

Ik ken het ook, ik had het met Winnie toen die nog hier was.. 's morgens janken en ik negeerde haar.. en het stopte. Een uurtje later haalde ik haar uit de bench om haar uit te laten, ze was enorm aan het hijgen, rende naar de voordeur, en deed op de deurmat een enooooorme plas, en keek me daarbij zo aan van: "sorry, sorry, sorry!". Ik voelde me verschrikkelijk schuldig!

Ben blij dat ik niet de enige ben die zulke domme dingen doet... ,maar wat kan je je rot voelen nadien,he!
Gelukkig zijn onze maatjes dit veel sneller vergeten dan wij...

Hier ook eens hetzelfde gehad... Lady die me snachts wakker hield..en dan ging in ik naar buiten..niks aan de hand.. en weer terug naar binnen..en maar weer lopen ijsberen en piepen. Ik weer het licht aan gedaan, haar gechecked (oren gevoeld voor temperatuur etc)..niks bijzonders.. dus weer het licht uitgedaan. Na tien minuten weer gepiep en gejank, dus weer kleding aan en terug naar buiten..en dit herhaalde zich zo nog 2 keer zonder dat er ook maar iets gebeurde buiten.. Ik dacht die hond neemt gewoon een loopje met me.. die wil gewoon lekker 's nachts buiten spelen en ik ga er in mee.. Dus ik een beetje chagrijnig.. en Lady voor de slaapkamer neergelegd ipv in de slaapkamer.. Tien minuten later weer gepiep en naar een paar keer chagrijnig 'STIL!' te hebben geroepen bleef het stil voor 5 minuten..toen weer gepiep, ge-ijsbeer.. dus ik dacht 'vooruit, nog 1 laatste keer'..en trok mn kleding weer aan voor naar buiten te gaan..en ik was echt chagrijnig/geirriteerd nu.. Maar na 2 minuten buiten te zijn kwam er dan toch een harde keutel en daarna een enorme diarree-derrie.. 
Toen voelde ik me ook wel schuldig dat ik dacht dat ze gewoon een beetje aan het klieren was..

Ik denk dat iedere hondeneigenaar wel zoiets heeft meegemaakt. Je voelt je inderdaad heel schuldig. Maar gelukkig zijn ze vergevensgezind.
Wij hadden het ook een keer. Roy blafte verschrikkelijk. Het was om een uur of twee 's nachts. Het was weekend, dus kon mijn man eens lekker uitslapen. We dachten eigenlijk dat Roy blafte omdat hij dacht dat de baas zich versliep. Die moest er door de week om 2 uur uit bed. Dus geroepen naar beneden, dat baasje niet weg hoefde en dat hij op moest houden met blaffen.
Het was even stil en toen begon hij weer te 'jankblaffen'. Ik naar beneden en de deur open gezet, Roy stoof naar buiten en ging aan de poort staat blaffen. Leuk voor de buren! Ik dus flink mopperen en hem naar binnen gestuurd. 
Enfin, de rest van de nacht bleef het stil.
De volgende dag hoorden we dat er drie huizen verderop die nacht was ingebroken! En daar blafte Roy dus op. 

heb ik ook wel eens gehad. Maar tja, je kan niet van te voren weten of hij diarree heeft of niet. Vooral als ze in die puber fases zijn.
En als je elke keer reageert als ze piepen 's nachts gaan ze t expres doen. en dat wil je ook niet.

Kan gebeuren !! haha , gewoon om lachen. voor de volgende keer weet je t

Ja, dat kan gebeuren en dan voel je je super-rot. Geef hem nog maar een dikke knuffel. En hopelijk is z'n buikje weer OK.

Baasje leert ook bij zo

Aah gussie, gevalletje miscomminicatie, konden ze maar gewoon praten he! Heb ik hier ook gehad met luck. Hij was gok ik een maand of 6-7 toen hij buiten uit de vijver had gedronken. Na een half uur was zijn koppie opgezwollen naar formaatje watermeloen, helemaal rood en dik. Zag er erg heftig uit. Dus hup meteen een vriendin gebeld want ik heb geen rijbewijs en mijn vriend was niet thuis. Die is meegereden naar de da en daar heeft hij een prik gehad met presnison. Toen we weer thuis waren heb ik hem om het uur wakker gemaakt. De nacht erop was hij ook allemaal aan het janken en piepen, dus ik op de bank gaan liggen om hem zo snel mogelijk naar buiten te brengen mocht het nodig zijn. Maar steeds niks. En hij bleef maar klieren en hangen. Dus heb ik h naar zijn mand gestuurd. Om half 6 spchtends kwam hij weer mij wakker maken, maar ik was zo bekaf dat ik hem genegeerd heb, en ineens hoor ik; brrrrrrrrrpppttttt flats!!! Echt een hele dikke donkere dunnen waterige diaree op mijn houten vloer!! Dus kon ik alsnog opstaan om schijt tussen mijn houten vloer te vissen. Schaamde me tegenover luck dat ik niet meteen naar hem heb geluisterd, arme hond:(

Liep hij niet veel heen en weer toen je naar beneden kwam?
Hier is het zo als hij moet plassen dat hij naar de deur rent of met overgeven ofzo dan is hij heel onrustig en loopt meteen naar de achterdeur...

awh, dat is inderdaad wel lullig...
maar je kan het ook niet weten, soms doen ze gewoon puberig...
Odie had laatst de waterbak in zijn bench omgegooid dus die hele bench zeiknat!
midden in de nacht en maar piepen en wij maar negeren...
2 uur later werd ik weer wakker van hem en ben toen toch maar gaan kijken...
hij was zeiknat!! De arme ziel had al ruim 2 uur in een plas met water gelegen...

naja, dat soort dingen gebeuren nou eenmaal... en hij heeft het je alweer vergeven!

Herkenbaar.
Je moet elkaar leren kennen. En als iets niet eerder is voorgekomen, kan er een mis communicatie plaats vinden.

Ook ik had van de week een typisch geval van niet zien wat er aan de hand was.
Terwijl ik het spuug van de mat aan het afhalen was van mijn hond, had ik niet door dat hij ook nodig moest poepen. Wel tuindeur open voor  hem gezet voor eventueel nog een overgeef sessie.
Hij tot drie keer toe van binnen naar buiten.
Toen ik dacht goh ik zal toch maar even met hem naar buiten gaan.  T-shirt aan, was 's ochtends vroeg en de tuin in. Zat dat mannetje heel triest tussen de planten te poepen. Diarree. Had de kanjer dat voor buiten de tuin willen bewaren en niet binnen. Helaas.
Eerste keer dat hij beroerd was, volgende keer snap ik hem wellicht .
Maar ik vond het ook zo sneu. "Domme baas, snap me dan toch!" "Volgende keer beter hoop ik vent"
Inmiddels hier alles weer oke, hopelijk bij jou ook.

Met dit hele warme weer is er snel een probleem geschapen,bacteriën en virussen zien hun kans.
Zowel bij mens als dier. Ik denk dat dit wel de hoofd reden is dat je het veel hoort.
Maar goed om te horen dat hij weer op de goede weg is.
En ja de vergissing loopse teven is snel gemaakt, ook dat ken ik.

Ooh haha ja, ook hier herkenning. Toen Taika een maand of 10 was bleef ze een keer ook maar piepen en zeuren. En we zaten middenin een verhuizing, dus we hadden allebei zoiets van: pfff, hou eens even op! En dus ook: negeren.... Arm ding: ze liep naar de voordeur en ja hoor, kletter kletter, diarree. Toen voelden we ons ook zo schuldig!

Vanaf toen weten we precies hoe het klinkt als ze écht naar buiten moet, haha. 

Zo was ze laatst in ons nieuwe huis 's nachts de ontzettend steile trap naar boven naar onze slaapkamer opgelopen (waar je haar normaal gesproken echt met geen mogelijkheid omhoog krijgt) en zat piepend voor de deur. Toen wisten we ook meteen: dit heeft ze niet vrijwillig gedaan! En inderdaad, dat klopte...

Ze laten het in hun hondentaal vaak zo duidelijk aan ons weten, maar dat zien we niet altijd, dus tja, kan gebeuren. Maar schuldig voel je je achteraf wel inderdaad, haha.