dillema

PPpfft, ik moet gaan beslissen of ik weer ga werken. Als je heeeeel diep in mijn hart kijkt, zou ik het liefst heerlijk hele dagen thuis zijn, zucht. Maar dat kan bruin niet trekken. Dussss dat is uitgesloten.
Nu mag ik tot het einde van het jaar 30 uur werken. Manlief neemt dan 2 dagen Donna onder zijn hoede, de kids naar de BSO (naschoolse)
en dan 3 dagen, werken onder schooltijd en Donna weer 6 uurtjes alleen. Heeft ze trouwens vanaf januari tot en met oktober altijd gedaan.
Nu zie ik er tegenop, stapje terug. Zal wel wennen worden. de wekker eerder zetten, vroeg in de kou en donker wandelen. Niet meer lekker een uur na de koffie het bos in met de hond, paddos; fotograferen en reeen bekijken.

Nou ja, zo even wat gedachten, maar in deze moeilijke tijd is een baan beter dan geen baan.

MOest het even kwijt.
gr, cynthia

Ja joh snap het helemaal,het is al fijn als je werk heb,wat je zeg ,zeker deze tijd.En ach je kan nog zo veel uurtjes met je hondje doorbrengen,maar ik snap het wel hoor,die wandelingen zijn ook heerlijk.natuurlijk,maar hij moet ook eten hebben en zijn prikjes en alles kost geld tegenwoordig en niet te weinig ook,dus wees blij inderdaad.tis wennen maar ja that`s life.

Succes en groetjes Ingrid

Ja dat is weer even wennen..
Maar bedenk maar de mooie gebieden die je met je hond kan gaan bezoeken met meer geld

Waarom is werken niet net zo leuk als met je huisdieren omgaan. Ik ben gelukkig dat ik pensioen heb en niet meer op de wekker hoef te letten en me dus helemaal aan mijn honden hobby kan weiden.
Mijn leeftijd heeft z'n voor en z'n nadelen net als iedere leeftijd maar ik ben blij met zijn voordelen.
Maar troost je voor jou komt ook die tijd.

Kan me goed voorstellen dat je dat niet echt fijn vind.
Heb je al een baan op oog of ben je nog aan zoeken. En ga je dan 30 uur per week werken?

Vervelend he als je iets moet doen, terwijl het eigenlijk niet je keus is.
Hoop dat je in iedergeval een hele leuke baan gaat vinden.

Groetjes Marianne

Kan ik me goed voorstellen hoor. Je bent compleet uit je ritme en geniet eigenlijk van de rust en vrije tijd die je nu hebt. Het zal een moeilijker beslissing worden voor je.

pfff... Ik ben blij dat wij het (nog) kunnen redden als ik niet werk! Ik vond t vreselijk, weg gaan, de hond alleen achter laten.. En dan die blik in die ogen.... De hond vind het vast niet erg, maar mijn gevoel wel...
Werken kan ik de rest van mijn leven nog.. Nu hard studeren, en veel tijd met de hond doorbrengen!

Succes met het zoeken van een baan!

Ik kan het me helemaal indenken. Ik heb niet gewerkt tot de kids naar de middelbare school gingen en ben toen als herintreder weer begonnen. Was ook een behoorlijke drempel hoor want financieel hoef ik niet te werken maar voor mezelf zou het wel goed zijn om wat meer de deur uit te gaan, anders dan met een hond.
Nu vind ik het toch ook wel weer lekker om te werken hoor. Even wat anders aan je hoofd.
Mijn ervaring is ook dat je meer gaat genieten van je vrije tijd.

Heel begrijpelijk wat je zegt ! Ik heb begin dit jaar hetzelfde meegemaakt, was toen 3 maanden thuis geweest en dan opeens terug aan het werk.

Geen hele lange ochtendwandelingen met Tibo meer en daarna iets gaan drinken. Niet meer een hele dag bij de hond.

Maar ik prijs me ook gelukkig dat ik een andere baan heb gevonden. En na een tijdje went het opnieuw hoor ! En je geniet eens te meer van je vrije tijd !

Liefs,
Marie-Rose

Oh ja, herkenbaar en vooral als je een hele tijd thuis gezeten hebt. Ik zelf heb vorig jaar 22 weken thuis gezeten (zwangerschapsverlof) Heerlijk vond ik het. Toen ik weer 3 dagen op kantoor moest gaan werken had ik er vreselijk veel moeite mee. Niet alleen om ons dochtertje ergens achter te laten, maar ook voor Flos en Morris. Zij zaten toch weer 2 dagen in de week alleen!! Mijn man werkt 4 dagen en komt tussen de middag een uur thuis voor die twee. Als ze overdag alleen zijn geweest, krijgen ze 's avonds wel extra aandacht. Die avonden gaan we ook echt niet buiten de deur zonder onze doggies. Ik moet zeggen dat ik het nu wel weer heerlijk vind om te werken. Even weg uit het wereldje thuis, even andere praat en vooral voldoening hebben dat je die dag flink wat werk verzet hebt. Nou geniet nog maar even van je vrije tijd en het went straks echt wel weer...

GRoetjes Monique

Ik ken het hoor. Ik vind werken een noodzakelijk kwaad. Vooral een kwaad. Ik heb het "geluk" dat ik een beperkende oogziekte heb, en daarvoor al een jaar of twee heb thuisgezeten door een schildklier aandoening.

Ik heb héél erg moeten huilen om die oogziekte, maar het heeft wel zijn voordelen. Gelukkig, anders zou ik er zwaar depressief van blijven.

DAnk je wel voor jullie opbeurende woorden. Idd, het moet kunnen en zoals je schrijft Margje, straks meer mogelijkheden om naar leuke plekken te gaan. Misschien ook wel goed voor Donna om wat vaker alleen te zijn, misschien krijgt ze wel soms te veel aandacht. (maar dat kan haast niet he? )
Hoorde net dat het aanstellen van mij nog door een hoge commisie moet worden goedgekeurd, maar ja, het is maar tot en met december! wie weet waar ik daarna terrecht kom.
Trouwens manslief iets vaker met doggie is ook zo gek nog niet voor beiden.