Soms echt zwaar met Bas...

Poeh, het valt soms echt niet mee hoor. De 8 weken dieet van Bas zitten er op, en we keken er echt naar uit dat we weer wat anders qua eten mochten proberen enz. Maar het ging al een tijdje weer wat minder vooral 's ochtends. Het werd weer steeds heftiger 's ochtends en het resulteerde weer in iedere ochtend braken, gevolgd door niet eten natuurlijk. We zijn continu met hem bezig, en het breekt echt op. We gaan zo laat moelijk slapen 's avonds om Bas zo laat mogelijk eten te kunnen geven. Hij ligt nog altijd op onze kamer om hem in de gaten te kunnen houden. Van ieder geluidje van hem wordt ik wakker, van ojee wat nu weer. Om 4 uur 's ochtends geef ik hem een stukje vlees om het maagje te vullen. Inmiddels is dat met medicijnen, want we moesten hem weer de maagzuurremmers gaan geven. Dan nog even proberen te slapen en om 6 uur er uit, en hopen dat ik op tijd ben met uitlaten en proberen te eten voor hij spuugt. Dat redden we de laatste dagen niet meer en dus moest er van de arts Cerenia bij, wat in z'n koppie tegen de misselijkheid werkt. Prompt dat hij vanochtend supervrolijk was en niet spuugde. Ik kon wel huilen van geluk! En dan eet hij dus ook he? Helaas mag de Cerenia slechts 3 dagen achter elkaar gegeven worden. Zo stom, je stelt je in op 8 weken en gaat er vanuit dat je dan weer een stap verder komt in het proces. Helaas. Komt toch hard aan hoor! En ik ben soms zo moe he? Die korte en onderbroken nachten... Vanaf juni al.. Hemeltje lief wat zou ik graag een keertje uitslapen! Bijtanken!!! De arts pept me gelukkig iedere keer op en verzekert me dat het er absoluut bij hoort. Dat zijn maagwand verdikt is en er dus iedere ochtend een plasje maagzuur in zijn maagje staat; tuurlijk is hij dus misselijk! Het herstel duurt op zijn kortst een half jaar. Maar de situatie had wat stabieler mogen zijn zodat we konden elimineren. Helaas. Het is het ergste voor Bas hoor. Moge dat duidelijk zijn!!! Tranen in mijn ogen als zijn lijf weer binnenstebuiten keert en hij bijna zijn maag eruit spuugt. Dit verdient hij niet! Mijn collega's vragen zich af waar we mee bezig zijn, voor wie is dit nog leuk? Maar als de misselijkheid over is (zo rond 11 uur) is het de vrolijkste en liefste kwispel die je je kunt wensen. En de overige drie maltijden gaan er als koek in. Dat is dus 300% verbetering! Hij doet zo zijn best. Maar die nachten en ochtenden... Daar wil je af en toe even lekker over klagen!!!
P.s. 30 oktober mogen we naar Hildegard Dijkgraaf. Ik stop niet met de Lingehoeve, superdokter Mark, echte een fijne en kundige man; maar hoop in de homeopathie een ondersteuning voor hem te vinden. Bas heeft nét dat extra zetje nodig, is mijn idee. Ben heel benieuwd of we daar iets uit kunnen halen!!!

Hoi bas baas
Wat vervelend zeg dat het nog steeds eigenlijk niet goed gaat
Ik kan begrijpen dat je nu wel is verbetering wil zien
Tuurlijk er is wel iets vebetering hij eet drie keer per dag
Maar ik kan begrijpen dat je soms met tranen in je ogen zit als je je hondje zo ziet
Ik hoop dat de homhpaat ook nog iets voor jullie kunnen doen
Vanaf deze kant wil ik jullie heel veel sterkte wensen
liefs joke

Jeetje, wat een verhaal !!!
Wat zielig ook voor je hondje!
En natuurlijk mag je je gal spuien, het is echt niet klagen hoor! Dat je het volhoudt.....

Je zult altijd mensen in je omgeving tegenkomen die het niet snappen. maar dat zijn dan vaak ook mensen die zelf geen hond (of ander huisdier) hebben, en dus ook niet kunnen invoelen wat jij doormaakt!!

Kun je de nachtelijke onderbrekingen niet verdelen met je partner?? Zodat je een keertje kunt doorslapen?
Mijn motto is en blijft: Zorg goed voor jezelf, dan kun je ook goed voor een ander zorgen!!

Wel supen om te lezen dat je hondje na de ochtendmisselijkheid zo opknapt en verschrikkelijk vrolijk wordt!! Daar doe je alles toch voor !!!??!!!
Hou de moed erin !!!!

doei, Wendy

Hoi Basbaas,

Ik kan het me allemaal echt heel goed voorstellen hoor.Herken erg veel in je verhaal door onze Saba.Dat ik echt van machteloosheid af en toe gewoon zat te janken.Niets leek te helpen,telkens leven van hoop... jippie hij doet het goed ,we zijn op de goede weg.
En dan de volgende dag zag je hem weer pijn hebben of je werd wakker van kotsgeluiden.
Het vreet echt al je energie weg.

Ik hoop dat het snel allemaal alleen nog maar goed zal gaan.

Heel veel sterkte en de moed erin houden.

Groetjes Marianne

Hoi,

Wat ongelofelijk knap dat je Bas zo goed begeleid.
Geniet van elke stap vooruit!
Slecht slapen breekt absoluut op, is er iemand in je omgeving die je een keertje kan aflossen? Je wel begrijpt?
Ik heb anderhalf jaar met onze zoon getobt, vooral ook snachts, ik was gebroken, mijn ouders hebben 2 keer ingegrepen en mij een weekend weggestuurd. Is dat iets? Loslaten is moeilijk, maar het zou even een bijtankmoment kunnen zijn? KOmt zo maar in mij op hoor.Misschien vind je het nix, kan ik me ook voorstellen.

Hey, sterkte met je kleine moedige vent!
LIefs, cynthia

Mijn vriend zorgt evengoed voor Bas hoor, maar heeft het druk met het bedrijf en is om 7 uur 's ochtends de deur al uit. Als ik 's nachts met Bas bezig ben doen we dat samen hoor, hij is evengoed wakker. Maar heeft wat minder geduld. Vooral met het eten van Bas. Dan doe ik het liever zelf! Ongeduld werkt alleen averechts. Ik heb al geprobeert Bas een dagje naar de fokster te brengen, maar hij at daar dus niet. Binnenkort heb ik een evenement van mijn werk met 1 overnachting in Leeuwarden, normaal ging mijn vriend gezellig mee. Helaas moet hij thuis blijven met Bas, ik zou niemand weten die echt goed op hem kan passen. Helaas hoor. Een leuk uitje kan je af toe best gebruiken om bij te tanken, maar dan moet hij echt in goede handen zijn en die back-up hebben we helaas niet.

Wat vreselijk dit allemaal zeg. Denk je dat het de goede kant op gaat en dan gaat het toch weer mis. Kan me goed voorstellen dat je er helemaal door heen zit. Zeker ook omdat je veel te weinig slaap krijgt en je zorgen om Bas maakt. Dan zijn je reserves op en is het emotioneel helemaal moeilijk vol te houden. Ook zeer spijtig dat je geen back-up hebt. Iemand waar Bas een keer naar toe kan gaan.
Waar woon je? Misschien dat er iemand op het forum in de buurt woont die je af en toe kan helpen. Even bijtanken is toch wel belangrijk. Misschien dat hij idd niet goed eet bij een ander thuis (zijn vertrouwde omgeving is dan weg), maar misschien wel als iemand bij jou langs komt?

Wat een ellende allemaal, ik leef echt met je mee en begrijp je volkomen.

Ik herken het echt zo met Tara. Gelukkig gaat het met mijn Tara nu weer een stuk beter, maarja de vraag is nu dan weer hoe lang het dan goed zal blijven gaan. Tara ligt ook nog steeds bij ons om haar in de gaten te kunnen houden.

Ik vind dus echt niet dat je klaagt hoor! Het is logisch dat je het afentoe gewoon even kwijt moet en dat het je opbreekt. Het is ook niet niets om zo'n zorg te hebben.

Ik wens je heel erg veel sterkte met Bas, maar ook met je energie gehalte.

Misschien dat je een x een familielid of kennis ofzo die wat meer geduld heeft kan vragen om bij jullie te logeren om de even de nacht en ochtend met Bas van jullie over te nemen, zodat jullie in ieder geval weer een keer een nachtje kunnen doorhalen.