luna los

En wat ook erg helpt,is de hond buiten te kunnen laten ontspannen,gooi wat eten op de grond,snuffelen en eten (zoeken,het kan juist ook goed in gras) werken ook kalmerend op de hersenen.

En als dat nou niet werkt? Ik kan een kilo brokken strooien, of een rol KVV over de straat uitsmeren, maar als Mellow bang is dan is ze bang en wil ze ook ECHT geen brokken of KWW (of rauwe kip, gedroogde kip of wat dan ook).

Ik wilde net hetzelfde typen..., op zich klopt de redenatie van Soraya dat door de hond naast of achter je te laten lopen ze niet als eerste het 'gevaar' of de spannende situatie hoeven te betreden en dus ook niet al een reactie te geven, omdat ze er dan op mogen vertrouwen dat jij de situatie onder controle hebt en ze alleen maar hoeven te volgen.


MAAR..., als Misty in d'r angst modus schiet, is er maar 1 ding wat ze wil en dat is naar huis..., en wel zo snel mogelijk.

Niks koekjes, KVV, barfhapjes, kaasjes of wat dan ook...., naar huis is het enige wat telt, al moet ze tot bloedens toe de nagels er af krabben op de stoep of het asfalt.

Eerlijk is eerlijk, we zijn in de drie jaar dat ze nu bij ons is al een heel eind gekomen en door het jaar heen, kan ik haar redelijk terug roepen en naast me laten lopen, maar dan moet ik haar wel eerst laten zitten en een halve massage geven midden op straat..., niet zielig praten of mee gaan in haar angst, gewoon even steunen.

Maar rond de jaarwisseling is er van al deze goede vooruitgang niets meer over, dan ben ik blij dat ze op commando kan plassen zodat ik haar niet langer buiten hoef te laten als nodig.
De oefening met blijven staan of stapjes terug hebben dan ook geen effect, ze leert dan niets en reageert nergens op, dus daar wil ik haar dan ook niet mee belasten...., en voor snufflen naar iets lekkers hoef ik echt geen moeite te doen, want in angst fases ruiken ze echt niets.

zo bang en onzeker , je ziet het aan heel haar lichaamstaal. ze kent deze weg dus kan ik me inbeelden hoeveel erger dit gedrag moet zijn bij een voor haar onbekende route.

Ik zie er hetzelfde in als bij Chester de eerste dagen. Heb hem toen alleen maar naast me gehouden aan de lijn. Daarna rustig geprobeerd in een afgesloten losloopweitje en daar ontdekte ik dat hij een bal of stok achterna rennen super vond. Dat heb ik toen gebruikt als hij netjes mee deed lopen.
Daarna met een stabiele roedel van zo'n 10 honden gemiddeld loslopen en geen problemen meer ondervonden op de schrikdraad na.

Weet je wat ook denk wel heel goed helpt om zelf de leiding te nemen en deze niet over te dragen aan haar. Beter loopt ze achter je zodat ze je volgt en niet het gevoel heeft ze de last als leider op zich te moeten dragen naast haar onzekerheid en het hele gebeuren van wennen aan der nieuwe situatie etc etc etc

Laatste stukje zie je het mooi, karin staat naast haar stil en wil dat ze eerst gaat dan besluit karin naar de deur te lopen en hobbelt zij er trouw achteraan daar doe je eigenlijk weer hetzelfde hier jou huis dus jij gaat eerst ik volg jou. en dat zijn in mijn ogen voor zo'n onzekere hond denk niet prettig en verwarrend.

Ik val niet aan of zo hoor vertel alleen wat ik zie in het filmpje.

Het achter je lopen of volgen vindt ik wel een nadeel hoor. Liever samen door een deur.
River doet dat ook wel, als we lopen dan loopt River achter me, heb dan overal ogen voor nodig want die twee spanjaarden zijn zo snel als water. Ik knipper een keer met mijn ogen en weg zijn ze. Opvallend als ik ze terugfluit dan komt Chester netjes over het paadje terug en River neemt de kortste route door de bosjes of struiken.
Wat ik gemerkt heb is om samen door de deur te gaan de band sterk maakt. Zo komt Chester altijd naar me toe als het hem teveel wordt, ook als River de boel ligt uit te dagen. River andersom doet dat ook als hij het niet vertrouwt. Haha Chester staat altijd voor me en River altijd achter me in zo'n situatie.

Dat klopt wel, Chester hoeft dan ook geen koekje of wat dan ook meer. Hij is niet om te kopen maar met bemoedigende woordjes en veel geduld krijg ik hem wel voorruit. Ik bedoel maar, drie weken nodig om langs een hekje van 30 meter met schapen er in te lopen.

Ik reageer maar even, dan is dit topic makkelijker te volgen...

Oh denk nu niet dat dat met Mila in 1 maand is gelukt hoor!
Ik had haar met 5 maanden oud,ze is nu 5,5 jaar en sinds 1 dik jaar kan ik eindelijk zeggen,nu kunnen we samen de wereld aan.
Bloed ,zweet en tranen  maar ik heb niet opgegeven,je gaat door tot je het zelf snapt en je héle gevoel er in kan leggen(dat is namelijk wat er bij mij mis ging,ik wist niet hoe en wat ik er bij nodig had).
Eerst nog een tijd de verkeerde dingen gelezen,daarna moest ik nog de 'feeling' ontwikkelen,om haar te kúnnen helpen.
Ik bleef in haar angst hangen en in die van mezelf,daarom duurde het bij ons langer.
En ook afhankelijk van de hond.

Ik weet héél goed dat een hond niks wilt eten als ze doodsbang zijn,maar het is een tip,die kun je nu proberen,lukt het niet,dan zou het zomaar over een half jaar wel kunnen werken.

Sommige dingen moet je een beetje meer aanvoelen ,en  niet als een robot uitvoeren(spreekt uit eigen ervaring)als je de angst niet snapt en de oplossing ook nog niet(of nog over twijfelt)dan kun je er ook nog niks mee,maar er in mee groeien kan wel.

Hier hetzelfde gehad en rond de december maand beginnen we standaard opnieuw,maar forceren niks,idd dan maar korter naar buiten(overdag lukt 1,5 uur gewoon in het park en dan nog 2 keer plassen buiten,zo komen we de maand dan door).
Dat doe ik ook met Mila,schiet ze in die paniek,vlucht modus,nagels in de vloer,hyperventilerend-lippen likkend-piepend...dan laat ik haar eerst zitten(lukt toch na een paar  jaar oefenen)tussen mijn benen,ik hurk en praat kalm tegen haar,wrijf over borst/flanken,arm om haar heen,veiligheid bieden en kalmte(ja het lukte me eindelijk 1,5 jaar geleden).Even uitzitten,warmte voelen,en wat bij haar helpt is alle namen op noemen van haar vriendjes en mijn vriend...dan kreeg ik toch echt een reactie...en dan zei ik:kom we rennen en gaf haar een duwtje.
Hup lekker happend(spanning eruit) en grommend samen rennen,en dan was het voorbij.
En zo lukt het me steeds haar te helpen.

Dus alleen met vuurwerk is haar angst nog extreem,en als ze tussendoor richting standje onzeker/bangig gaat,loop ik een stukje terug,even laten zitten,op kijken,lekkers ,reactie checken,is deze nog gespannen,dan doen hurken,vraag ik een pootje o.i.d. ,en dan kunnen we weer verder.

Ik heb ook heel strak(zonder nare dwang) steeds heel rustig en consequent gewacht tot  ik haar aandacht kreeg.Ook al stond ik 5 minuten te wachten,eerst wil ik aandacht,de kalmte terug zien komen in haar oogjes en dán lopen we door...en dat werkt,voor ons.

Al het andere zoals,negeren, mee lopen met haar angst en zelfs in mijn aller slechtste tijd bozig worden door mijn eigen falen (om haar niet te kunnen helpen)heb ik allemaal 'doorlopen'en werkte niet.
Daarom het advies wat ik gaf.

In grote lijnen ga ik ook met soraya mee.
Ik weet natuurlijk niet of jullie altijd op de manier lopen zoals op het filmpje en had toch wel meer willen zien. In de zin hoe gedraagt hij zich thuis en of buiten met de andere hond loopt of als jullie indivudueel lopen. Wat ik in het filmpje zie is dat de hond totaal geen leiding krijgt. (Roos,jeff en waldo) zegt dat de hond haar aankijkt en dat ze weet dat karin haar steunt en baken is. Dat is totaal niet het geval. Ze zal meer zeggen please help me ik voel me zo onzeker. In de hond zie ik echt niet veel paniek ook niet dat hij naar huis (binnen)vlucht. In de tuin aangekomen ontbreekt ook de leiding Je ziet ingrid (zo heet je toch?) zelf twijfelen of vertwijfelt staat van wat moet ik nou. Afwachtend wat de hond gaat doen. Uiteindelijk loop ze toch door en de hond volgt. (Is niet allemaal als kritiek bedoelt hoor!) is alleen wat ik zie.

De reactie ''ze kijkt naar Karin, want ze weet dat zij haar steun en baken is'' ik vind dat ook zwaar over-geromantiseerd!

Ik zie ook een hond die maar 1 ding roept: ''help me!'' ik ben bang!

Ook in de tuin.. ''ik durf niet,, ga jij eerst?''

Maar ik denk dat ze aan de lange lijn voorop liet om haar te kunnen filmen, of in ieder geval dat het er in dit filmpje om ging, hoe Luna zich beweegt wanneer ze op zichzelf is aangewezen, om het contrast te laten zien met de foto's op de heide!

Toen de achterdeur open ging wilde ze volgens mij maar 1 ding weten: ''waar is Dinos?''
Zijn invloed op haar (gewoon om hoe is hij is) zal ongetwijfeld uiterst prettig voor haar zijn, dat is echt een superfijne match. 

Ik ben ook heel benieuwd hoe het er uit ziet als Luna en Dinos gezamelijk uitgelaten worden. 

Volgens mij is Luna en zachtaardige hond. Cash was meer een spinnenkop, denk ik? 

het er ook niet om om "gelijk" te krijgen
het gaat bij om wat ik zelf heb meegemaakt met honden met een werkelijk kennelsyndroom
daar werkt een stabiele hond dus niet, daar werkt helemaal niets
daar is alleen maar angst, omdat er geen mogelijkheden zijn in de hersenen om prikkels te verwerken, laatstaan om een vertrouwensband aan te gaan met mensen.
ik heb zelf jaren zo'n hond met grote regelmaat in huis gehad, die kroop alleen maar weg
kon nooit los, ze zou de grond hebben opgeklauwd om te verdwijnen
zij kon overleven, omdat haar eigenaren haar thuis (en bij ons) toch een net zo veilige schuilplaats konden bieden, en haar verder totaal met rust te laten, dat het leven "dragelijk" was
(ik weet niet of het mijn keuze was geweest haar in leven te houden trouwens)
ik heb er wel 3 jaar overgedaan om er achter te komen dat de bewuste hond een wit puntje aan haar staart had, ze was trouwens heel zachtaardig, maar dat is in die zin logisch is dat een hond die niet kan communiceren ook niet zo snel zal bijten (bijten is namelijk ook communiceren)

btw:
deze hond leefde zowel bij de eigenaar als bij ons in een groep van minimaal 3-5 honden
allen gezonde stabiele opgewekte vrolijke honden

dat is dus bij LUna niet het geval, ik heb nooit gezegd dat een "stabiele' hond geen goed zou kunnen doen bij een andere hon die heel onzeker is, maar onzekerheid is iets (heel) anders dan een kennelsyndroom, bij KS is er iets niet aangelegd, en het is onomkeerbaar, hooguit iets af te vlakken in de loop der jaren, en bij een ernstige mate moet je je als baas zeer oprecht afvragen of je er goed aan doet het dier verder te laten leven.

ik ben betrokken ook geweest bij een BC teefje met kennelsyndroom, hoewel in de letterlijke schaduw van mijn hond destijds bereid om naar buiten te gaan, was die brug bij lange na niet genoeg om haar met enige ontspanning door het leven te laten gaan, dat stuk hond-wereld was onverdraagzaam voor haar. zij is dan ook (heel terecht) ingeslapen, dat was echt voor haar een verlossing, de angst in haar ogen........ was zo, zo treurig

wat betreft Luna en het filmpje
daar doe ik geen uitspraken over
ik wilde alleen het bovenstaande rechtzetten
want men leest wat men (wil) lezen
het zou natuurlijk onzin zijn  om te bewerendat het gedrag van de ene hond geen gevolgen zou
hebben op het gedrag van een andere hond (roedelgenoot), daar heb ik iets te veel meerdere honden tegelijk voor in huis gehad.

dus waar dat idee van daan komt....... geen idee
KS is hier gelukkig boven een aantal malen goed omschreven en ook wat en waarom deze hond
sterk beperkt zijn voor de rest van hun leven..... de hersenverbindingen zijn er gewoonweg niet
dat er dan nog een stukje "herstel" kan komen door wat er is tot het uiterste te gebruiken
en het "leefbaar" te krijgen is dan ook nog afhankelijk van de innerlijk karaktersterkte van de
hond in kwestie.

Voor Luna wens ik jullie veel geduld en wijsheid toe

Kunnen jullie niet een tuig voor haar kopen? Ze lijkt voor mij in een cirkeltje te reageren : naar voren lopen, spanning op de lijn en dus nek, en ze schiet weer naar achteren.

Ik heb begrepen dat onzekere honden zich veel prettiger voelen als de spanning van hun nek is (desnoods een u-lead als ze trekt)

Oh ja, nog een tip die ik kan bedenken dat kan helpen: neem wat meer rust met wandelen. Ze is echt in vlucht modus dus geef haar de tijd om te snuffelen en tot rust te komen? Neemt ze wat lekkers (echt lekker) aan? Iets te kauwen in zo een omgeving? Want ik denk dat het belangrijk is om desnoods een half uur bezig te zijn met een zo een straatje op haar tempo.

Gewoon wat ideetjes hoor, verder geloof ik helemaal dat ze gigantische stappen maakt, ook dankzij kanjer dinos

Dit had ik niet beter kunnen verwoorden exact wat we wilden laten zien alleen hond luna en gedrag  van haar zonder flauwekul
En natuurlijk gaan we daar aan werken maar laat ze eerst maar eens positieve prikkels krijgen, commando's en leren komt later eerst vertrouwen want dat is voor ons een pre.
en liever een bange hond voor ons dan een angstige achter ons, dit betekend namelijk dat er toch nieuwschierigheid is , en is in later stadium makkelijker om te buigen. maar dat is onze mening.
We zijn inmiddels weer in zeeland dus filmpje zelfde rondje moet ff wachten, kan wel rondje zeeland dorp straat plaatsen met dinos . Eerst maar eens lekker genieten van strand en zee.

Mee eens. Maar niet vergeten ook welgemeend "Goed zo Luna!!!" en "Flink hoor!!!" te zeggen...

Dat geeft haar zeker moed en zelfvertrouwen

Hier ga ik even op terug komen...
Ik zie  een angstige onzekere hond maar wel een die bevestiging/hulp zoekt bij karin...omdat ze weet dat  ze daar haar antwoorden  kan verwachten
...ook een hond die op een bepaald moment geen bevestiging krijgt op haar  vraag,
maar  toch doorgaat!
Ik had zelf ingeschat dat karin haar zo liet pierewaaien voor het filmpje.
Maar ivm het bevestiging zoeken zie ik een hond die contact maakt...en in mijn ogen matig angstig is en zeer onzeker/onervaren
Kortom  iets stuurbaar is, en een hond die zich op zal trekken aan zijn veilige groep(karin dinos peter )
over 3 mnd is haar wereld al heel anders ...als je haar maar verteld hoe ze het moet doen.

Das een groot verschil met kennel syndroom waar het hoogst onwaarschijnlijk is dat de hond meteen zo naar je kijkt...het heeft lang geduurd voor waldo zo keek.

waldo spiegelde zich zeker aan Jeff ...maar was ook, (en nu nog als je hem te ver pusht)
 totaal apathisch  of blinde paniek.
vb
Waldo lag op zijn rug  trillend als een espenblad in zijn mand..om het klikje van het aanlijnen
Ik heb hem 2 jaar ...wat ik noem "van  slot "moeten halen...totaal amechtig op zijn rug zodra de lijn aangeklikt werd...en indien je de juiste handelingen doet ...na 2 stappen uitrekken en blij zijn met uitgaan ...tot volgende opstakel...
nu rent hij vrolijk naar de deur meestal..maar soms gaat hij nog steeds  even op slot ..
ik heb een waldo radar..en waldo doet het super goed met alle zeilen bijzetten van mij...(van gt tot holist en 6000% inzet van Waldo,en  ik en de vaste  mensen die op ze passen wanneer ik werk.)

Waldo is nog steeds bang voor alle mensen verder...en eigenlijk is waldo nog stiekem bang voor alles de paniek is eraf...hij weet steeds beter hoe ergens  mee om te gaan...en wij zorgen dat het nooit teveel is.
dus voor jullie klinkt het misschien als bagatelliseren ..maar vergeleken met kennel syndroom valt het reuze mee...en ik ben graag positief

nee we zijn juist blij dat het zo gaat en zien vele verbeteringen en zoals karin zegt wij helpen maar luna maakt de stappen, want iedereen die beetje hond kan lezen en voelen kan dit, alleen de hond moet de drempel over , en kan je alleen maar helpen zij moeten die stappen nemen.
Wij zijn erg blij dat het meevalt, maar lieten dit filmpje zien omdat je anders alleen leuke foto's van happy luna zien en dat is niet zo.
Op het filmpje heeft ze geen aandacht voor karin of mij en kijkt alleen of ze terug kan en loopt haar loopje om snel weer veilig thuis te zijn. Wij proberen deze loopjes nog te vermijden tot ze echt zelf wat zekerder is, en doen die hoogstens als dinos erbij is haar houding is dan heel vaak stukken beter.
In bos hei strand is ze echt heel anders en is contact soms nog eng met vreemden en honden,en zoekt ze soms bescherming, maar gaat dit 9 van de 10 x superrrrrrrrr

over 3mnd  trekt ze jullie richting een losloop route !
meer zelfvertrouwen betekend ook voorkeuren uiten...
Das mijn ervaring..bij waldo duurde het een maand of 6  ,maar ook hij trok mij toen richting drukke weg ivm de bekende losloop plek er achter

Leuk Luna zo to zien en mooie foto's!

Keep up the good job

hoe gaat het met Luna en Dinos?

idem!

geweldig luna komt echt los ,alleen binnen als je haar op voor haar veilige plek laat liggen ligt ze daar heel de dag, je moet haar daar dan echt weghalen en op bank of in tuin zetten, en dan vindt ze dat geweldig alleen zelf neemt ze de stap niet. Ze vindt het heerlijk om geaaid en geknuffeld te worden, en als je stopt zorgt ze dat je doorgaat door haar kop tegen je aan te drukken,of haar kont hahaha.
Strand is super en is het net een pup die zelfs dinos uitdaagd voor spel, alleen is die af en toe te lomp als hij los komt, toch daagd ze hem steeds vaker uit wat wij alleen maar stimuleren.
Liep een week mank (in konijnenhol verstapt) maar gaat gelukkig weer goed, ze heeft inmiddels ook uit zich zelf beetje paniekerig gezwommen, wat ze heerlijk vind en geen waterpartij is veilig voor haar lijkt wel een retriever hahaha.
Als we gaan wandelen loopt ze zelfs kwispellend naar deur of poort, alleen dorp en straat en drukte is voor haar nog eng maar komt ze ook wel overheen.

Ze is al zo ver gekomen, dat laatste word vast ook nog wel werkbaar voor haar. Als de zomer is afgelopen gaan we een rustiger periode in, minder gillende kinderen, minder drukte buiten. Misschien helpt dat wel.