Hondenmens zijn, dat kun je leren! (Husky heren als leraar)

Mijn man is opgegroeid met katten, ik met hamsters en de innige wens voor een hond. In mijn studententijd leerde ik hem kennen en bleek ik allergisch voor katten. Op een gegeven moment- we werkten allebei en woonden al een paar jaar samen- stonden we in de tuin en zei ik gescherend, dit zou best een mooie plek voor een kennel zijn. Ik had hem al wat bewerkt, het boek Otchum voor hem meegebracht (een toevallige vondst in de boekwinkel, echt waar!) en hij zei, tja, waarom niet?! Enige tijd later kregen we de vuurdoop bij de fokker. 'willen jullie de honden zien, kom maar mee' en hup, op het losloopveld tussen twaalf enthousiaste husky's die allemaal aandacht willen. We slaagden voor deze test- er zouden er nog een paar komen- en kwamen op de wachtlijst voor een pup, gingen bij andere mensen met baan en husky's kijken hoe zei dat deden en stelden onze verwachtingen bij (weet je dat ik ooit heb gedacht dat je op een racefiets zou kunnen gaan rijden met een husky naast je, ahum....). 
Een jaar later werd Janoukje geboren en was Chenak weer terug gekomen bij de fokker als herplaatser. Beiden gingen mee naar huis, waarbij de fokker mij toefluisterde, tuddel jij maar met dat pupje en laat hem Chenak maar opvoeden. Die twee waren aan elkaar gewaagd, dwarse donders allebei. Met horten en stoten leerden we honden opvoeden, eraan wennen dat niets honden-haar-loos is en dat modder gewoon een vloedecoratie is. Mijn man is best streng, iets wat Chenak ook wel kon gebruiken. Geduld met het puppenkind en later het 'mietje' Janouk had hij af en toe wat minder. En tja, een hond moet gewoon doen wat je zegt, hij begrijpt mij best wel, zei hij dan, terwijl ik dat wel eens betwijfelde.  Hij is ook veel schoner en netter dan ik, hij houdt er niet van als een hond hem in het gezicht likt, vindt poep echt heel vies en walgde er dan ook van dat Janouk hondenpoep at en paardenpoep en konijnenkeutels. Vooral na zo'n maaltje hondendrol hoefde hij echt niet bij Hans in de buurt te komen.... 
Als hardloper had hij ook wat slechte ervaringen met honden en hij vond dan ook dat onze honden andere mensen niet lastig moesten vallen. Op zich terecht, maar ach, Janouk snuffelde wel eens aan een andere wandelaar en 'nak toonde mn belangstelling voor mensen met de handen in de zak (ja, je kan niet weten of daar geen brokje uitkomt) en ik kon me daar niet altijd druk om maken. Ik wist immers dat ze echt niets zouden doen, niet springen (hooguit achteruit in het geval van Janouk) en niet happen...
Kortom, we verschilden wel eens van gedachten. Ik dacht ook altijd dat ik meer om de honden gaf, ik kroelde meer met ze, ging graag met hond hardlopen en Hans liever zonder. Tot die dag in mei, een jaar of drie geleden. Hij belde mij op op mijn werk, ik wilde wat geirriteerd reageren want ik was druk en verstond hem niet, wat is er dan? Tot ik mij ineens realiseerde dat hij niet ut zijn woorden kwam omdat hij moest huilen. Kom naar huis, ik denk dat Chenak dood aan het gaan is. Het is maar goed dat ze die dag niet stonden te flitsen, zullen we maar zeggen. Thuisgekomen zaten we met z'n allen op de grond. Mijn man week niet van Chenak's zijde en hij was de enige die hem rustig kon houden. 'S nachts sliepen we met z'n allen beneden. De volgende ochtend was 'nak er weer. Uiteindelijk heeft hij nog een jaar bij ons mgen zijn, tot hij in de armen van mijn man insliep. In de auto op weg naar huis vroeg ik hem, weet je waar dode husky's naartoe gaan (ik wilde hem het verhaal van de regenboog brug en de zilveren harnassen vertellen).JA, zei hij wat nurks, naar het crematorium. De volgende dag had hij het niet meer en zei tegen mij, dat je zo kapot kan zijn van het verlies van zo'n beestje... 
Kort daarna werd het nestje van Shadow en Spot geboren. Ik twijfelde nog, een of twee pups erbij. Hij was duidelijk, gewoon, twee, dat redden we wel. En zo gebeurde het. Shadow kwam, zag en overwon. Hij lag bij hem op schoot, leerde clickertrainen, deed mee aan de vervolgcursus, verbruide gezellig samne het examen (ik twijfel nog steeds lichtjes wie er die dag het meest dwars was), ging hardlopen met twee pups op zijn hielen. Was de trouwe poepopruimer bij ongelukjes, speelde spelletjes (tot en met de Ottoson puzzle aan toe) en.. Elke ochtend knuffeltijd. En als Shadow hem een lebber in het gezicht geeft? Dan lacht hij er vrolijk een keer mee. Elke ochtend maakt manlief het ontbijt, de ijzeren regel honden mogen niet bedelen en niets krijgen in de keuken is al lang verdwenen onder een dikke laag roest. Geduldig wachten de mannen tot ze de yoghurtbekers of lepels af mogen likken.
Vandaag hing er een typisch luchtje in huis. Als ik zeg dat ik worst en zalmblokjes voor de heren aan het drogen ben, zucht hij een keer, rolt met zijn ogen en lacht. Kom, laten we maar even gaan wandelen, de frisse lucht in. We lopen langs de Maas, ons losloopstuk. Er zitten vissers vandaag. Tja, zegt hij, ze zullen wel even op bezoek gaan, maar weet je,het kan me geen drol schelen. Ze blijven lekker even los, ze doen toch geen kwaad.

Ooit, lang geleden, gooide Chenak een speaker om bovenop zijn geliefde stereo installatie. Hij was toen echt boos. Gisteren wilde Shadow naar de keuken lopen toen de koelkast open ging, je kan niet weten immers. In zijn haast, bleef hij achter het snoer van de nagelnieuwe laptop van het werk van mijn man hangen. Die kletterde op de grond... Oeps! Hij grijpt Shadow bij de kladden, geeft hem een dikke knuffel, onderwijl mompelend, da's spelen met je even he, broeder. Shad, niet onder de indruk, kwispelt en geeft hem een lebber. De toon zei alles, de woorden niks....
Hondenmens? Dat wordt je vanzelf  

-- reactie gewijzigd door het moderator team op 18 mei om 18:39 --

Kan iemand die bold weghalen bij de tekst en de foto draaien?!  Sorry...

Wonderlijk hoe een hond zo iemand kan veranderen Geweldig geschreven weer!

hondenmens kan je leren ? nee denk het niet, wat ik ook doe, mijn tweelingzusje moet niets van honden hebben, niets.

ze wil ook geen hond in haar huis hebben, okee dat respecteer ik, ze vind honden vies. daar kan je als buitenstaander niets aan veranderen.

Bamse mag nimmer binnen daar, bij gratie als het mooi weer is in de tuin, gaat het opeens regenen, dan mag ze niet binnen, dus moet ik ook naar huis.

hondenmens leren ? nee niet bij mijn zusje. helaas.

Haha ben alshondenmens geboren,maar ben wel een teckelmens geworden ,vond alle honden leuk behalve teckels bah wat vond ik dat nare dieren ,maar ja ben nu gelukkig met mijn Lobke de 4de teckel alweer ,als ik er aan terug denk kan ik alleen maar lachen.groetjes Hein.

Prachtig verhaal!!!

Mooi verhaal! Ik herken het wel een beetje, hier ook zo'n vriend die naar mijn idee toch net ietsje minder om Balou geeft. Prachtig hoe dat bij kan draaien!

Dubbel

Geweldig verhaal!

Wat lezen je verhalen toch heerlijk weg en wat een ommezwaai mooi om te zien. 

Kan je foto niet draaien maar wel opnieuw plaatsen. 

zo is de foto beter, had net een idee dat de hond boven op je man lag. hahahahahah

Prachtig verhaal, ik kreeg er zelfs een krop van in de keel  

your welcome

Heel mooi om te lezen! Ook hier even een brok weg moeten slikken..

Ik zie zelf ook veranderingen bij mijn vriend. Was altijd van mening dat een hond moet doen wat je zegt. Koekjes waren taboe en een tik voor de kop was heel normaal. Nu mis ik regelmatig mijn belonings tasje als hij met de hond is gaan lopen en flipt er 1 als er een hond een tik krijgt (en die gene ben ik niet (meestal wat later haha) )

Prachtig verhaal! Bedankt dat je het wilde delen . En ach, enthousiasme en uitbundigheid is nou eenmaal niet 'des mans' . Stiekem vind 'ie het vast mooi.

Geweldig verhaal ,maar volgens mij wordt je geen honden mens/man vanzelf.
Daar heb je een "stoere" man voor nodig die een watje kan zijn en een kanjer van een hond die je ziel kan bereiken. Met een vrouw die de boel een beetje begeleid.
De rest komt vanzelf boven.

had vanavond met man van .... en dan gaan we nu proberen als je ze los laat om minstens 3 minuten te w88 met terug roepen. 
Hij heeft het verdomd vol gehouden, er is nog hoop hier

Wat een mooi verhaalm krijg er ook een brok van in mijn keel, met name het stukje over chenak...

supermooi geschreven! en een heel mooi verhaal 

wat een leuk verhaal! ik herken heel veel dingen ook bij mijn vriend, die jarenlang geen derde hond wilde, maar toen ineens 2 pups wilde houden, die bovendien allebei dagelijks bij ons op de bank liggen te knuffelen, terwijl de honden toch echt niet op de bank mogen

Echt een mooi verhaal! Ik heb ervan genoten, bedankt om het te delen!

Mijn ouders moesten ook nooit meer een hond hebben. Na veel zagen van hun tienerdochter (ik toen dus) is er toch onze labrador in huis gekomen. Een niet zo makkelijke herplaatser. Hij is 7 jaar bij ons mogen zijn. Toen hij plots stierf was alle vreugde in huis meegestorven... mijn ouders hielden het niet meer van verdriet en dezelfde avond is er een nieuwe hond in huis gekomen...

Sommige mensen keren positief na zoveel hondenliefde, helaas niet allemaal..

een heel mooie verhaal

Heel mooi geschreven en ontroerend!

Heel mooi verhaal.Ik moet zeggen dat de 'regels' hier ook fel versoepeld zijn in de loop van de jaren...

Ik heb ook zo'n vriend 

Ik heb echt genoten van je verhaal, zo vol liefde en warmte.
Geweldig, geniet lekker van je dieren

wauw wat een mooi verhaal had wel wat tranen in me ogen prachtig hoor