Waarom gingen jullie voor een 2de hond?

Omdat we het gezellig vinden voor zowel onze Bo als voor ons. Het maakt ons compleet, en we zijn zo blij met haar. Ze past zo goed in ons gezinnetje, vanaf dag konden we niet meer zonder haar, zowel wij als Bo. Alle verwachtingen die we hadden heeft ze meer dan waar gemaakt.

bij ons was eerder de vraag waarom we voor een 3de hond gingen. ik en mijn vriend waren al wel samen voor we al onze honden kregen maar hij had Kira voor wij gingen samenwonen en ik had Lila. Lila deden we er een plezier mee omdat zij gelijk af was van haar verlatingsangst.
ik vind 1 of 2 honden niet zo heel veel verschil kwa verzorging. met 2 honden heb je soms wel dat ze naar de andere hond gaan ipv naar de baas en dat ze heel wat van elkaar kunnen overnemen.
onze roedel hangt niet super sterk samen. ze verdragen elkaar, zijn maatjes maar zullen elkaar niet verdedigen als een vreemde hond 1 van onze honden aanvalt. Nala en Kira zullen ons als baas wel verdedigen.

Ai..heb face 1 overgeslagen....heb er meteen 2 genomen
Waldo was super angstig en Jeff juist een echte nieuwsgierige hond ..geen dag spijt dat ik ze samen heb laten komen.(ze hebben wel 14 dagen samen in kennel gezeten en samen de kattentest gedaan)
Zonder Jeff was het voor waldo waarschijnlijk ondoenlijk geweest...hij kopieerde zijn gedrag zo goed dat mensen dachten dat het broers waren of vader en zoon.

Ja dat had ik ook net bedacht... Dat wordt nog moeilijk

* Waarom wilden jullie graag een 2de hond?Ik woonde sinds kort op mezelf en vond het erg stil in huis met alleen Punk..

* Hoe weet je of je je huidige (eerste) hond er plezier mee doet of net helemaal niet?
Punk daagde mij vaak uit voor spel, buiten. Ik dacht dat ze het leuk zou vinden om een speelmaatje te hebben. En dat was ook zo, ik had alleen niet nagedacht over het leeftijdsverschil, Punk is ineens héél snel oud geworden.. Maar ik denk dat ze Cosmic wel op prijs stelt, af en toe rennen/spelen ze lekker samen, en ze is niet helemaal alleen als ik weg ben.
* Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden (buiten extra kosten)?
Twee honden zijn een roedel. Vindt Punk het nodig om naar een hond te grommen, dan staat Cosmic er meteen bij om haar daarin te steunen, en andersom. Daarbij versterken ze elkaar op andere manieren ook, als ik thuis kom en Punk staat te blaffen gaat Cosmic ook helemaal door het lint. Staat Cosmic op en neer te springen, wordt Punk ook druk. Kom ik thuis wanneer één van de twee maar thuis is, is ze binnen een paar seconden rustig. Verder valt het me op dat toen ik alleen Punk had, Punk zich maar moest aanpassen aan MIJN schema. Nu met Cosmic erbij, pas ik me aan aan hen. We deden meer "mensendingen", ik maakte me niet druk als ik een uurtje langer wegbleef. Tegenwoordig doe ik meer "hondendingen" en zorg ik dat ik niet te lang van huis ben.
* Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe? Of net niet?
Mijn honden trekken niet zo zeer naar elkaar toe. Ze zijn allebei graag bij mij in de buurt, als ze dan toevallig ook bij elkaar in de buurt zijn, prima, maar dat hoeft niet per sé.

Ik heb een 2de hond genomen omdat mijn hart enorm bij de Border collie lag.
Ik wilde enorm graag Agility gaan lopen met een hond. En lekker ermee bezig zijn. Helaas is Dhani (mijn malthezer) Gewoon geen hondje waar je dat soort dingen mee kan doen. Hij vind het gewoon niet leuk en ik doe hem er zeker geen plezier mee als ik het wel van hem vraag. Mijn 2de reden was om een vriendje voor Dhani te hebben. Dat Dhani eindelijk wat actiever zou worden. Dhani is van Nature nogal een luilak, als iets niet hoeft dan liever niet zeg maar.
En ik moet zeggen dat deze 2 redenen mij nog enorm bevallen. Dhani is een actieve hond geworden, hij kan lekker mee als ik met Shasta ga trainen.

Ik had wel verwacht Dhani er een groot plezier mee te doen toen ik Shasta kreeg. Maar helaas bleek niets minder waar.
Dhani vond het vreselijk, Hij moest zijn aandacht delen. En tja een pup vergt natuurlijk de nodige aandacht. Dus Dhani cijferde zich helemaal weg. Het is geen makkelijke tijd geweest. Dhani heeft enorm moeten wennen aan het feit dat hij nu aandacht moest delen. Het wegcijferen heeft denk ik 3 a 4 maanden geduurd. En pas na bijna een jaar later kon ik pas zeggen dat Dhani het volledig geaccepteerd had en zichtbaar lekkerder in zijn vel kwam te zitten. Ik heb enorm veel quality time met Dhani door gebracht. En ik wilde het steeds opgeven. Ik vond het gewoon enorm zielig voor Dhani. Toch heb ik door gezet. En Shasta is nu 2 jaar. En ik ben enorm blij met het koppel wat ik nu heb. Ik zou ze nu niet meer uit elkaar kunnen trekken.

Wat ik hier merk in het grootste verschil is vooral dat ze elkaar opjutten om elkaars slechte gedrag over te nemen.
Dhani heeft voor Shasta zijn tijd wel aardig wat slecht gedrag aan geleerd. Wat ik toen niet zon probleem vond. Ach klein hondje. En tja ik ben daarin wel te makkelijk geweest naar hem toe. Toen Shasta in de pubertijd kwam is hij enorm gaan kopieren. Als voorbeeld: Dhani is nogal een blafferd helaas. Shasta blafte eigenlijk nooit! Maar dat heeft hij zo gekopieerd dat helaas Shasta nu ook enorm kan blaffen. Gelukkig goed controleerbaar hoor. Het is niet dat hij enorm ongewenst zit te blaffen.
Dus ik vind het wel het grootste verschil eerlijk gezegd. En vooral met uitlaten heb je een groot verschil. Ik laat ze 9 van de 10 keer samen uit. Maar als je ze los hebt lopen merk je wel dat je wel 3 paar ogen nodig bent op sommige momenten.

Ja ik merk wel verschil in band. Hiervoor had ik natuurlijk alleen Dhani die alle aandacht kreeg. Hij plakte de hele dag aan me vast. Tegenwoordig is hij wat meer op zichzelf en meer met Shasta bezig. De band die we hadden is er nog altijd. Maar wel in mindere mate. Als in: lekker blijven liggen als ik even naar de wc loop. Dat soort dingen

* Waarom wilden jullie graag een 2de hond?
Ik heb Ruby bijna 6 weken geleden als 2de erbij genomen.
Ik heb eigenlijk met een tussen posé van een aantal jaar altijd meerdere honden gehad (zelfs periodes 3 of meer).
Nu Lex 13 jaar is en langzaam minder energie heeft als daarvoor, begon ik zelf een hond te missen om actief mee bezig te zijn. Ander half jaar geleden hebben mijn ouders een herplaatser (een boxer) in huis gehaald na het overlijden van hun 2 Teckels. Omdat mijn ouders daar zoveel plezier uit halen met trainen e.d. was bij mij het vlammetje ook weer aangewakkerd. Ik ben met hun hond naar een speurworkshop gegaan om te kijken hoe hun hond dat vond en of het bij mij echt was of gewoon een bevlieging om er weer hond bij te nemen. Nouja het was dus geen bevlieging!
Natuurlijk heb ik niet de eerste de beste herplaatser in huis gehaald (heb trouwens alleen Lex als pup aangeschaft de rest was altijd herplaatser die tot hun dood bij mij hebben gewoond). Ik heb me goed verdiept in verschillende rassen, naar verschillende herplaatsers gaan kijken en in wat bij Lex zou kunnen passen en mijn katten. De waarom vraag ligt dan ook vooral in mijn eigen wensen (ja klinkt egoïstisch maar dat is het in mijn ogen niet). Vooral omdat ik uiteindelijk actief wil gaan trainen en werken met een hond. Wel voor het goede doel als Ruby hiervoor voldoende aanleg blijkt te gaan hebben!

* Hoe weet je of je je huidige (eerste) hond er plezier mee doet of net helemaal niet?
Dat weet je nooit helemaal vooraf. Je kan enkel alle afwegingen maken, kijken naar je eigen hond, kijken naar de andere hond, en vooral heel goed voor bereiden. Als de hond er is, proberen het zo goed mogelijk te sturen en te begeleiden. Net als bij de band met mensen en de nieuwe hond wat moet groeien en vormen en soms wel maanden tot jaar kan duren, is dat vaak ook zo tussen de honden en/of andere dieren. Er zit dan ook nog verschil of je een pup neemt of een herplaatser (met bijv een rugzak) en mogelijk het geslacht en leeftijd van je eigen hond. Allemaal dingen om goed vooraf in te schatten. Dat een hond buiten leuk kan spelen met andere honden, wilt niet zeggen dat het in huis dan ook allemaal maar vanzelf gaat. Het is een heel proces!
Met mijn Mherder en Lex was het binnen 2 tellen een duo met Lex en Ruby ben ik al vanaf dag 1 ermee bezig maar zijn zeker nog geen duo... ze gaan wel vooruit samen.

* Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden (buiten extra kosten)?
Dat je met uitlaten 2 riemen vast hebt als je alleen bent. Die soms ontzettend vervelend door elkaar heen gaan als de honden niet netjes naast je lopen en lekker zig/zaggen van links naar rechts en van voor naar achteren!
Dat je minder makkelijk kunt trainen met 2 honden tegelijk.
Dat als je met de nieuwe hond op training gaat (of zelf traint) dat de eerste hond alleen moet blijven.
Dat je met belonen altijd moet op letten (dat je bijv minder makkelijk de ene even een snoepje kunt geven als die iets goed doet, want de ander zal ook willen en het niet snappen waarom hij/zij bijv niets krijgt of dat als de ene iets goed doet en de andere niet je niet zomaar vrij kunt belonen met stem of snoepje).
Dat een pup/jonge hond makkelijk kopieert van de oudere hond, zowel goed als minder fijn gedrag. In geval van een pup dat je rekening moet houden met de wandelingen wat opgebouwd moet worden terwijl je oudere hond al een eind kan lopen.
Dat je vaak meerdere rondjes moet lopen met af en toe 1 van de 2 om ze ook apart uit te laten (dit dat ze ook zonder elkaar kunnen)

* Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe? Of net niet?
Voor mijn gevoel zit er geen verschil in de band. Natuurlijk heb ik Lex van pup af aan en heb je met een herplaatser een heel deel gemist in de opvoeding en pup proces. Maar als ik voor een dier ga, ga ik ervoor. Natuurlijk moet je met een nieuwe hond de hele band nog opbouwen wat soms maanden/jaren kan duren en daarin zul je veel tijd en energie moeten steken. Tijd en energie die je anders volledig in 1 hond kunt steken. Maar als je het echt over de innerlijke band hebt, zijn ze altijd gelijk voor mij.
Misschien komt dit ook wel doordat ik zelf ook een opvang heb voor zwerf kittens/katten die hier soms zwaar verwilderd aankomen en die ik op 1 of andere manier moet zien te socialiseren. Dan is het van groot belang om er een band mee aan te gaan ook al weet je dat ze uiteindelijk ook weer weg gaan. Ik sta daarin altijd open voor een dier, zoals het dier is en kijk vanuit dat punt hoever we kunnen gaan komen. Zelfs Kyra mijn getraumatiseerde Mherder die al 9 of 10 jaar was toen ze bij mij kwam, heb ik een intense band gehad waar ik uiteindelijk net zo goed mee kon lezen en schrijven als met Lex. '

Leuk, al die verschillende verhalen!

Waarom wilden jullie graag een 2e hond?
We wilden graag een nakomeling van Senna, met de bedoeling om deze stammoeder te maken van onze kennel. Zo is Amélie bij ons gebleven. (Helaas kunnen we met haar niet verder fokken vanwege ED.)

Hoe weet je of je je huidige(eerste)hond er plezier mee doet of net helemaal niet?

Dat weet je dus niet van tevoren. Toen de pups met 8 weken weggingen, en Amélie bleef, had ik af en toe wel eens het gevoel dat Senna ons vervloekte omdat dat kleine kreng maar niet wegging.. Ze kon je zo verwijtend aankijken soms, dat ik me gewoon schuldig voelde! Maar nu, na een jaar, zijn het acht poten op één buik en kunnen ze niet meer zonder elkaar! ( en wij ook niet.. )

Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden?

Eigenlijk niet zoveel verschil. Je neemt wat minder gemakkelijk twee honden mee ergens naar toe, dat vind ik wel eens een nadeel.
Voor de rest is het oppassen dat je "gelijke behandeling"toepast. Vooral in het uitdelen van knuffels en aandacht..

Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe of net niet?

Ja, daar zit wel verschil in. De band met Senna was al heel sterk en heel diep, maar met Amélie heb ik nèt iets meer. Waarschijnlijk komt dit omdat ik haar geboren heb zien worden, en haar zelfs letterlijk uit Senna heb moeten trekken. Vanaf dag één was Amélie mijn hond, en dat is nog steeds zo. Gelukkig kan ik wel stellen dat ik met allebei even gek ben, daar zit geen verschil in.
Ze zijn allebei erg op ons gericht, en niet zozeer op elkaar. Alleen met wandelen, dan gaan ze echt samen op pad, en mogen wij voor de gezelligheid ook mee..

Leuk, al die verschillende verhalen!

Waarom wilden jullie graag een 2e hond?
We wilden graag een nakomeling van Senna, met de bedoeling om deze stammoeder te maken van onze kennel. Zo is Amélie bij ons gebleven. (Helaas kunnen we met haar niet verder fokken vanwege ED.)

Hoe weet je of je je huidige(eerste)hond er plezier mee doet of net helemaal niet?

Dat weet je dus niet van tevoren. Toen de pups met 8 weken weggingen, en Amélie bleef, had ik af en toe wel eens het gevoel dat Senna ons vervloekte omdat dat kleine kreng maar niet wegging.. Ze kon je zo verwijtend aankijken soms, dat ik me gewoon schuldig voelde! Maar nu, na een jaar, zijn het acht poten op één buik en kunnen ze niet meer zonder elkaar! ( en wij ook niet.. )

Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden?

Eigenlijk niet zoveel verschil. Je neemt wat minder gemakkelijk twee honden mee ergens naar toe, dat vind ik wel eens een nadeel.
Voor de rest is het oppassen dat je "gelijke behandeling"toepast. Vooral in het uitdelen van knuffels en aandacht..

Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe of net niet?

Ja, daar zit wel verschil in. De band met Senna was al heel sterk en heel diep, maar met Amélie heb ik nèt iets meer. Waarschijnlijk komt dit omdat ik haar geboren heb zien worden, en haar zelfs letterlijk uit Senna heb moeten trekken. Vanaf dag één was Amélie mijn hond, en dat is nog steeds zo. Gelukkig kan ik wel stellen dat ik met allebei even gek ben, daar zit geen verschil in.
Ze zijn allebei erg op ons gericht, en niet zozeer op elkaar. Alleen met wandelen, dan gaan ze echt samen op pad, en mogen wij voor de gezelligheid ook mee..

Echt heel interessant om dit allemaal te lezen!

Wij hebben er altijd twee gehad. Ern husky = geen husky, voor ons gevoel komen ze altijd in pakketjes van 2 Heel kort drie, maar dat was wel wat veel van het goede...

ik heb goku genomen voor baylee eigenlijk . baylee miste het hebben van een maatje. hind de ganse dag in onze armen , die waren knalrood van het spelen met haar. en naar vreemde toe was ontzettend schuw. 
het is de beste beslissing die ik gemaakt heb ! baylee is er ontzettend van opgebloeid! ze is veel opener geworden . speelt heerlijk met goku ze is veel vrolijker. een heerlijke kletskous. komt ook steeds vaker naar ons toe voor een aai ipv van om alleen maar te spelen . mede dankzij goku die haar het goede voorbeeld gaf bij vreemde mensen is ze nu ook steeds meer bereid om zich een beetje te laten aanhalen .

We hebben het er thuis als maar meer over, de voor- en de nadelen. Maar één ding blijft maar door mijn hoofd spoken en dat is Perdie. Ik vind het toch zo een moeilijke beslissing en ook al is het niet voor nu toch denk ik er al graag over na want twee honden zou ik zélf gewoon heel leuk vinden (beetje egoïstisch misschien ) Wat me bijvoorbeeld opvalt is dat ik vaak lees dat de combinatie reu-teef beter is? En is een pup aan te raden? Of eerder een volwassen hond uit het asiel? Moest ik echt beslissen om er voor te gaan denk ik dat ik voor een reutje uit het asiel zou gaan en zou voorstellen aan het asiel om eerst enkele keren samen te wandelen om te kijken of er iets is van klik. Of is dat iets dat je misschien helemaal niet kan zeggen na enkele wandelingen?

En Perdie speelt bijvoorbeeld ook nooit met andere honden (lijkt wel of ze niet weet hoe). Of misschien voelt ze zich nooit genoeg op haar gemak bij andere honden die ze maar af en toe ziet?


Ik vind het idee toch best spannend!

hey yasmine en perdie ,
lang geleden he zeg amai
wel wij hadden onze percy al 3 jaar toen we onze spyro hebben in huis genomen , wij woonden eerst bij de bomma en bompa van mijn vriend , maar zodra we alleen woonden vonden we het beetje te erg voor de percy dat hij zo alleen was overdag en percy jankte naar het schijnt nog al wat af .
daarmee dus puppie spyro toen gekocht en ja hoor direct een klik , hij heeft spyro geleerd wat de regels in huis zijn en percy leert nu nog dingen van onze spyro , het janken is nu volledig gedaan , blaffen doet hij ook niet meer alleen als hij iets hoort in de gang wat hij niet te vertrouwen vindt . voor we spyro hadden is percy al 2 keer aangevallen geweest door 2 honden en zo het verlies van vertrouwen in andere honden kwijtgeraakt , maar nu spyro erbij is is een heel andere hond op dat vlak . nu speelt onze percy ook met hondjes , alleen als ze hem aanstaan natuurlijk hihi

pootje van spyro en percy

Hej inderdaad lang geleden! We moeten er zeker eens werk van maken om samen te gaan wandelen als jullie eens tijd hebben? Perdie is intussen al veel socialer geworden en ik probeer zo vaak mogelijk met andere honden te wandelen kwestie van socialiseren

Leuk om te lezen dat het bij jullie zo goed is gegaan! Dat heb ik ook al vaker gelezen, bij sommige gaat het niet goed en bij andere werkt het juist heel positief. Wie weet zorgt het bij Perdie ook voor nog dat extra duwtje in de goede richting Eén ding is zeker: we gaan er eerst nog hééél goed over nadenken hoor!!

Een asielhond is een goed idee. Je kunt immers zien hoe de hond is en reageert op bepaalde situaties. Of het een reu of een teef wordt, ligt aan jouw Perdie denk ik. Als ze beter met een teefje kan, en jij vindt dat teefje ook leuk, tsja, dan is het onnodig om de combinatie reu-teef te doen.

In ons asiel is het standaard dat je meerdere wandelingen met de hond maakt om de hond te leren kennen. Dit vinden wij belangrijk, omdat de bezoekers dan weten wat ze gaan aanschaffen.  Zo worden de dieren ook minder snel retour gebracht. 

Een pup zou ook prima kunnen, maar je zou de situatie kunnen krijgen dat het opgroeien goed gaat, dat Perdie daarna zoiets heeft van 'wat een vervelende puber', tegen de andere hond gaat snauwen, terwijl de andere hond juist zo gehecht is geraakt aan Perdie.
Maar dit kan natuurlijk ook met een asielhond, als deze hond zich eenmaal thuis voelt.

Ja dat lijkt mij ook gemakkelijker omdat bij een asielhond het karakter toch al wat duidelijker te zien is. Ook heb ik eigenlijk geen echte ervaring met een pup op te voeden en dan zou ik dat er nog bij moeten nemen. En de reu-teef discussie vind ik toch ook erg moeilijk. Zelf heb ik altijd al teefjes gehad, maar ik heb geen idee op wat Perdie beter reageert. Ik merk wel dat ze zich vaak wat onzeker voelt bij grotere honden en zekerder is bij kleinere honden

En dat wandelen zou zeker een vereiste zijn voor ons. Ik ben wel benieuwd in welk asiel je werkt? 

Voorlopig zijn we nog volop bezig met groepswandelingen en wandelingen met andere honden en ik merk elke keer weer meer verbetering. Perdie wordt steeds relaxter en er is zelfs al eens bijna een spelmoment geweest  

Erg leuk om te lezen dat Perdie zo vooruit gaat!Ik snap de reu-teef discussie ook niet helemaal, snap wel dat mensen oppassen met 2 reutjes bij elkaar zetten. Maar ook dit kan prima gaan.
Ik zou inderdaad in jouw geval voor een asielhond gaan, maar wel een hond uitzoeken die sociaal en zeker is, zodat de hond dit ook weer kan overbrengen op Perdie. Dan reageert Perdie ook weer beter op andere honden, als ze eenmaal vriendschap heeft gesloten met de nieuwe hond.

Ik heb gewerkt in De Hof van Ede (www.ede.dierenbescherming.nl) , ligt tussen Ede en Arnhem. Een oud asiel, maar prachtig veel ruimte voor de beesten, plus midden in het bos en vlakbij de Ginkelse Hei. Heerlijk!

dat is inderdaad een beslissing die je niet in 1 keer kunt beslissen , je moet er zoals je zelf zei goed over nadenken
inderdaad we moeten eens afspreken , maar het is nogal moeilijk he niet iedereen kan op dezelfde momenten dat is het moeilijke eraan perdie is nog altijd even knap echt wauww met al die vlekjes te cute voor woorden hihi
mss volgend weekend of zo hangt natuurlijk van dit belgische weer af he dat ken je intussen ook al , want onze woefies zijn geen waterratten owee als het regent geen voet buiten hihi

pootje en knuffel van ons allemaal

Haha! Perdie daarentegen is gek op regen en veel wind  Volgend weekend ga ik al wandelen met een andere hond en het is helaas geen optie om met meerdere te wandelen want we zijn bezig met de twee honden aan elkaar te laten wandelen. Maar ik zal je anders een pb'n voor een datum

dat is goed maar wij kunnen niet elk weekend , want 1 weekend op 2 is het druk als de dochter van mijn vriend hier is en dan is het meestal familiebezoek dus moeten we echt zien of het kan of niet maar laat maar iets weten he je weet ons te vinden en wij jullie ook

pootje op

Ja een asielhondje heeft zeker al mijn voorkeur. Het is wel iets dat normaal pas in de verre toekomst zal plaatsvinden, maar dromen mag hé
Ideaal zou een asiel in de buurt zijn waar we echt de kans krijgen om veel te wandelen en zo een weloverwogen keuze te maken met mensen met veel kennis over honden. Helaas vrees ik dat het asiel in onze stad dit niet kan bieden en dat we het verder zullen moeten zoeken 

Onze oude reu was 10.
Had al wat klachten, en we waren bang dat bij het overlijden we per direct naar eenasiel zouden rijden.
Dus een jaar opzoek geweest naar de perfecte fokker en haar honden, met de bloedlijnen, en karakter wat we zochten.
Ons oudje leefde weer helemaal op met een jong teefje naast z'n zijde..(ouwe snoepert)
Na 2 jaar overleed onze reu, en was ze alleen.
Na 3 maanden niets meer willen, beetje eten, drinken, en slapen vonden we het genoeg.
We kwamen de bijna perfecte kruising tegen in het asiel.
Newfy, Flatcoat( zwemmen, en will to please), en wilde heel graag een probleemhond een kans geven.
Daarbij dat de energie die hij uitstraalt , z'n weersalg heeft op de activieteit van onze Landseer teef.
Er is weer leven in de brouwerij.(soms iets te veel )

* Waarom wilden jullie graag een 2de hond?
Omdat mijn herder 3 jaar terug enorm achteruit ging en 8 dierenartsen hem afgeschreven hadden. Ik alleen niet. We besloten er een pup bij te nemen zodat de herder (toen 10 jaar) weer wat fitter zou worden. Dit hadden we al eens eerder zo ervaren en lukte nu weer.

 * Hoe weet je of je je huidige (eerste) hond er plezier mee doet of net helemaal niet?
Dat zie je door de interactie met elkaar. Mijn herder voede mijn bouvier op. Ze zochten elkaar ook op, speelden met elkaar, beschermden elkaar wanneer nodig etc. Er was nooit agressie tussen die 2.
Het heeft wel een autorit van een paar uur geduurd voordat mijn herder de bouvier in de roedel accepteerde. Maar we hadden bij de fokker al gezien hoe goed hij met de bouvier om ging en hadden er dus alle vertrouwen in.

 * Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden (buiten extra kosten)?
Je doet alles 2x: borstelen, eten geven, uitlaten etc. Maar.. Het scheelt ook enorm in de opvoeding als je eerste hond goed opgevoed is en goed onder appel staat. Ik heb mijn bouvier bijna niet hoeven opvoeden. Zelfs de commando's heb ik niet hoeven aan te leren. Dit lijkt overigens wel uniek (ga er dus niet van uit dat dit altijd zo is).

 * Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe? Of net niet?
Ik ervaarde de band tussen mij en de 2 honden idd wel anders. Dat is ook logisch: elke hond is anders. Tusen de 2 honden zelf was ook een hele hechte band. Als ik ze samen liet lopen, was mijn bouvier ook weer heel anders als dat ik alleen haar liet lopen. Als ze samen liepen, dan was mijn bouvier veel waakser en deed wat mijn herder deed. Als ze zonder mijn herder was, deed ze duidelijk wat ze zelf wilde doen en was sneller. Ze speelde dan ook meer met andere honden. Samen met mijn herder speelde ze namelijk vooral met mijn herder.

* Waarom wilden jullie graag een 2de hond?
Wij hadden een reu, maar wilde ook graag een teefje. De 2e hond is er dus gekomen omdat wij 2 honden wilde en een klein beetje als gezelschap voor de reu. Inmiddels hebben we er 3 en de 4e komt er ook nog wel.

* Hoe weet je of je je huidige (eerste) hond er plezier mee doet of net helemaal niet?
Voor mijn reu had het niets uitgemaakt als hij alleen gebleven was. Die vond het prima zo, toch vind hij het wel gezellig, vooral nu hij zelf 2 teven heeft.

* Wat vinden jullie het grote verschil tussen één of twee honden (buiten extra kosten)?
Mijn reu speelde niet zo veel met andere honden, soms kwam ik een hond tegen waar hij wel even lekker mee kon rennen, maar echt spelen niet. Nu wij er 2 teven bij hebben spelen ze erg vaak gedurende dag. Soms even rennen of heerlijk bekvechten, of elkaar omver duwen.

* Zit er een verschil in de band die je hebt met je honden? Trekken ze net meer naar elkaar toe? Of net niet?
Met alle 3 de honden heb ik een andere band en ik behandel elke hond ook op een andere manier omdat ze alle 3 een ander karakter hebben. Mijn reu is erg zeker van zich zelf en moet ook erg kort gehouden worden, geef je hem 1 vinger neemt hij je hele hand.
De oudste teef heeft een sterk karakter maar in bepaalde situaties onzeker, blijft graag bij je en kan ook overal los lopen. Deze krijgt dus veel meer voor elkaar juist om hoe ze is.
Mijn jongste teefje is nog een ongeleid projectiel als je haar iets te streng toespreekt zie je haar krimpen, dit is niet de bedoeling dus moet je constant opletten hoe je dingen tegen haar zegt. Benader je haar altijd op dezelfde manier is het een perfect hondje. Ook zij krijgt veel voor elkaar omdat ze het gewoon doet.

Maar ik vind alle 3 de honden even leuk en lief, vaak neem ik de honden ook apart van elkaar mee, juist om zo de band onderling (hond en mij) in stand te houden en zodat ze niet afhankelijk van elkaar worden.

Ik heb niet het idee dat ze meer naar elkaar toe trekken of juist helemaal niet. Alle 3 honden ze geregeld bij mij of bij elkaar een knuffel halen. Zonder elkaar functioneren ze prima en hebben elkaar niet nodig om zichzelf te kunnen zijn.