eigenaars van EX enthousiaste groeters

Zitten er hier mensen met een uitgepuperde hond die er een spektakel van maakte om maar alsjeblieft iedere andere hond in zicht te begroeten en er nu overheen gegroeid is (met of zonder gerichte training)??? 
Wie o wie? hoe en wanneer?'

Dobby had zo'n probleem met obsessief zwemmen dat hij niet normaal kon loslopen. Het was meer loszwemmen. Niet handig met epilepsie.

Afijn, eindelijk dat zwemmen eruit en hij stoof echt op volle snelheid op ie-de-re hond af. Hoe weet ik niet, maar hij doet het niet meer.

Het werd wel wat minder vanaf het moment dat we een Spaans herplaatsertje tegenkwamen die achter de benen van zijn baas ging staan en Dobby zo zeg maar bot ving.

Tegenwoordig stuift hij alleen nog achter honden aan die zélf hard rennen. Andere ontmoetingen is ren, ren, draf, vertraagde draf in slooowmoootiooon, op een paar meter afstand stilstaan en dan met een boogje er naartoe. Geen idee hoe hij dat opgepikt heeft. Misschien zat het er wel in, maar na 3 jaar aan de lijn gelopen te hebben liep zijn hoofd in het begin over van loslopen? En vergat hij spontaan dat hij "hond" kon spreken?

Ik heb het met Ginny afgewisseld. Soms bleven we staan om een hondje te begroeten, en soms liepen we stug door. Ik ben blij met mijn super sociale hondje, maar dat ze op alle honden vrolijk af zou stormen, nee, daar had ik toch geen trek in (en omdat ik een vrij grote, pikzwarte hond heb schrikken mensen er ook nog wel eens van )

In het begin liep ze dan de eerste paar meter ongeveer achterstevoren aan de riem, maar geleidelijk aan is dat minder geworden En met de leeftijd is ook een stukje beleefdheid gekomen; niet meer als een dolle raket in een rechte lijn erop af, maar beleefd in een boogje, met wat pitstops onderweg waar ze even blijft staan of gaat liggen

Het is altijd fijn te horen en te lezen dat je niet de enige bent. Alhoewel het er op het moment zelf wel op lijkt. Ik ben altijd blij als ik een man hier uit de wijk met zijn hond tegen kom. Dat is dus de vrouwelijke versie van Ten qua dat gedrag en ze zijn ook nog eens dol op elkaar.

Ja hier is er een!We zijn nu zover dat Guinness geen bananen meer in zijn oren heeft bij het zien van andere honden! Hij snuffelt even en gaat dan weer vrolijk met mij mee. (vanaf 2,5 jaar)
Nu moet ie nog leren om hondjes stoicijns voorbij te kunnen lopen als we aan het wandelen zijn...

Weet je wat bij ons nu het 'grappige' is........

dat Loco, mijn andere ventje die over een paar dagen 2 wordt, het tegenovergestelde is. Bij hem hebben we het op jonge leeftijd wel gelijk in goede banen kunnen leiden.

Niks van wat ik hier vaak over Labradors lees. Ja tuurlijk was hij onstuimig (zoals je van iedere pup op bepaalde momenten mag verwachten) maar 'speels' boven op iedere andere hond klappen als begroeting.......nee absoluut niet. Naar aanleiding van de andere hond kan hij best ruw spelen maar er wordt eerst netjes afgetast/besproken of die ander daar wel behoefte aan heeft.

Bovendien kunnen andere honden hem over het algemeen weinig schelen.....een oppervlakkige snuf, soms zelfs op afstand, een klein rondje rennen en terug bij ons om met ons bezig te zijn. Ten niet, dat is een echte verkenner.

Ten is nu ook net 2,5 jaar en het begint minder heftig te worden dwz. niet iedere keer een heeeeeel spektakel van trekken richting hond(ongeacht leeftijd en geslacht), piepen en janken (als hij doorheeft dat de ontmoeting waarschijnlijk niet plaats gaat vinden), bij het passeren (ad andere kant vd straat of veld) in de rem gaan staan met het gevolg dat ik (die stug door probeert te lopen) een hond op 2 poten ad riem heb en niet echt veel verder kom. Soms zit er ook nog een spelboog met geblaf tussen want wie weet komt die andere hond wel naar mij toe als ik niet mag. Pas als die andere hond een eindje gepasseerd is wordt na een onderdrukte binnensmondse piep de wandeling normaal voortgezet.

Inmiddels gebeurt dit nog maar weinig en zitten we op onderdelen ervan en wordt de wandeling veel sneller en makkelijker weer voortgezet. Betekent niet dat we af en toe een ouderwetse uitschieter hebben.

Als hij weet dat we wel voor de begroeting gaan (dus we lopen duidelijk richting andere hond) is er op zijn getrek ad riem na niks aan de hand. Er wordt dan 'gegroet' (de ene keer langer de andere keer korter) en hij komt makkelijk weer netjes mee als ik verder wil.

Nu mag hij (net als Loco) van mij ad riem af en toe best een andere hond begroeten als ik zie dat eigenaar en hond daar geen problemen mee hebben. Maar ik wil er niet heen getrokken worden en ik zou hem graag ook eens een keer de andere hond zien negeren. Helaas is dat bij ons nog steeds werk in uitvoering......

Dus er is nog hoop. Bennie is nu 19 maanden en als je aan de overkant een hond aan ziet komen heb ik een konijn aan de riem steeds om hoog springen van zien jullie mij wel.
Al de mensen zijn vrienden zijn staart zwiept er nog net niet van af. En als een hond naar hem blaft,  ik wil niet dan gaat hij een minuut er van door en probeer het weer op nieuw.
Gelukkig is hij in de buurt bekend als adhd hond dus de andere baasjes doen gelukkig niet moeilijk. We oefenen steeds met hem maar het kwartje wil nog niet vallen . Maar soms heb je er genoeg van als je arm uit de kom wordt getrokken

Ik lees mee. :p

Wie weet is er hoop!

 
O zo herkenbaar! Met 50km. per uur door de bocht en dan pal ervoor pas op de rem gaan staan!......Daarom hield ik hem dus ook vnl. ad (evt. lange) lijn. Er zijn ook mensen en uiteraard honden die daarvan schrikken en er niet van gediend zijn. Vind het zelf ook niet echt prettig als ik de desbetreffende hond nog niet eens gezien heb en hij verschijnt opeens zo in beeld.

Nu heeft hij ons afgelopen maand wonder boven wonder een paar maal versteld doen staan terwijl hij los liep tijdens onze boswandelingen.

Een vd keren rende hij op redelijk normaal tempo richting 2 honden die de bocht om kwamen gerend. Hij bleef zowaar op nette afstand staan en ging er pas achteraan toen hij van een vd honden de uitnodiging kreeg........Terugkomen deed hij echter niet toen we hem riepen omdat hij uit zicht was. Bleek toen we die richting uitliepen en zelf ook de bocht om waren dat een nog jong kindje(die bij een vd. honden hoorde met moeders uiteraard) hem bij de halsband had vastgepakt zodat hij niet weg kon lopen. En daar zat hij dan netjes en gemoedelijk  naast een meisje amper zo hoog als hij was! En dat in bijzijn van de andere 2 honden. Heel beheerst en netjes op zijn reet
De andere keer liep hij ook los op een vd heides hier, terwijl hij druk ah speurzoeken was kwam er een eigenaar met zijn hond ad riem aan. Ten is toen 5 meter hun richting uit gedraafd, heeft zich dat alles eens goed bekeken en kwam zowaar op commando naar ons toe zonder EERST naar die hond te gaan.

Ik weet dat het de normaalste zaak vd wereld is. Maar voor ons met Ten is dat echt een unicum hoor!

Dus ja we hopen ook dat hij (al is het langzaam) doorheeft dat hij op die manier net als Loco overal (waar geoorloofd en veilig) los kan.

Ik lees uit interesse mee, heb er zelf (gelukkig) geen last van.
Punk is ontzettend braaf wat dat betreft, het meest opdringerige wat zij doet is haar kop bij bekenden op schoot leggen. Buiten negeert ze mensen en honden compleet, tenzij het honden zijn die ze kent en leuk vindt, dan rent ze er wel op af (maar dat mag dan ook).
Cosmic is nog wat terughoudend, laat zich niet door vreemden aaien, en ook vreemde honden zijn eng. Ze is wel enthousiast naar bekende honden en wil tegen bekende mensen ook wel eens (voorzichtig) opspringen.
Winnie negeert mensen en andere honden. Zowel bekend als onbekend. Tenzij ze met z'n drieën los zijn en Punk en Cosmic gaan erop af, dan gaat ze mee.

Ik heb er destijds bewust niet op getraind. We hadden net 6 maanden Martin Gaus, 8 maanden zelf trainen en 10 maanden privéles achter de rug om überhaupt te kunnen loslopen. Aan de lange lijn vertoonde hij dat gedrag niet meer, dus voor hij kon loslopen was het ook niet trainbaar.

Ik was tegen die tijd ook trainingsmoe (vind je het gek) en liet hem gewoon even gaan, eerst even wennen aan de nieuwe situatie. De meeste mensen in het park wisten ook wel hoeveel moeite het had gekost om hem te laten loslopen, dus ze vonden het vooral leuk dat dat ging.

Toevallig ging het uit zichzelf goed, anders had ik wel aan de bak gemoeten. Maar mijn inschatting van "na 3 jaar aan de lijn eerst even uitrazen" klopte redelijk.

Ik ben al blij dat hij zolang er geen andere honden in het spel zijn gewoon lekker relaxed aan de 'losse' riem meeloopt. En daar heb ik heel hard aan moeten werken om het zover te krijgen. Hij was altijd zo ontzettend druk met alle geuren en evt. honden op pad. Kom dan ook iedere dag weer met een dikke smile op mijn gezicht terug van de wandelingen omdat ik het soms nog steeds niet geloven kan.

Toen dat eindelijk steeds beter begon te gaan waren er genoeg momenten waarop ik verschrikt over mijn schouder keek om te kijken of hij er nog wel was. Dan hing de riem zo slap en liep hij ook nog eens schuin achter mij dat ik dacht dat hij op de een of andere manier losgekoppeld was!

Nu zou ik dus graag dat andere 'probleem' oplossen zodat hij én vaker los kan én ik ook met beide heren tegelijk een goede grote wandeling maken kan. Nu met zijn drietjes, zijn het maar kleine en bewust gekozen routes op bep. tijdstippen waarop ik het minste/geen hondenverkeer verwacht.

Alleen is het nu weer moeilijker trainen (passeren en loslopen) aangezien het weer beter begint te worden en de 'zomerhonden' (waarbij Ten in vergelijking een hulphond is) op ieder dichtsbijzijnd veldje, stuk bos of hei met 9-maanden opgekropte energie en zonder enige opvoeding van de lijn worden gegooid!

Mag ik ajb meelezen? Ik kan wel wat opbeurende verhalen gebruiken met mijn puByr,haha!