Zeer ziek (geweest?) heel snel verloop.

Onze Pon werd circa twee weken geleden lusteloos en at bijna niet meer.

Kordate acties van de DA hebben ons gebracht dat onze Pon wel weer wat tot leven is gekomen, maar nog steeds zwak is en ziende blind.

Plots had hij geen zin meer in spelen, eten was al helemaal een taboe, en drinken leek alleen te gaan wanneer het echt nodig was.
In het verleden at hij wanneer het hem uitkwam, en naar behoefte leek het, en vijf keer per dag intensief spelen was meer regel dan uitzondering.

Na de eerste dag te hebben aangezien, de tweede dag naar de DA.
Algemeen onderzoek bracht een hartruis en een te dikke buikholte.

DA kent ons verleden (we hebben in Oostenrijk gewoond) en gaf gehoor aan de alarmbellen die hij hoorde rinkelen.
Terstond een bloedafname, urine opvangen wat een ware happening was en een echo van de buikholte.
De echo gaf te zien dat er veel vocht in de buikholte zat, en de nieren waren volgens DA afwijkend te zien.
Monsters zijn opgestuurd naar Utrecht en na enige dagen kregen we de uitslag.

Zware bloedarmoede vanwege verlies van eiwitten via de urine.
Babesia was negatief
Borreliose / Lyme helaas positief
Eiwittekort negatief.

Andere waarden gaven geen negatief beeld, dus waarschijnlijk is alles terug te leiden op Borreliose.
Dat ondanks dat hij echt alle entingen heeft gehad, zelfs in Oostenrijk de Peridog enting.

 Wat de oorzaken van de ziekteverschijnselen ook ligt, het maakt ons niet zo veel meer uit.
We hebben zes jaar van deze superdeluxe vriend voor zijn leven kunnen genieten en bereiden ons voor op een afscheid.
Na vaststelling van de afwijkingen is hij op de doxycycline gegaan, en nu aan de predonal.
Hij lijkt op te leven qua energie, maar is binnen drie dagen zo goed als blind, in ieder geval verziend geworden.
heeft een hele goede orientatie van waar hij is, heb vanmiddag nog één van zijn favo plekjes bezocht die hij super herkende.
Schrijnend om te zien dat hij over de eerste de beste grote kei die er al jaren ligt struikelde.
Balletje balletje hoorde in het verleden tot deze locatie, maar balletje zien was er niet meer bij.

Vanavond in huis gaf hij duidelijk aan genoeg van het spelen te hebben, hoewel hij nog energiek leek.

Tranen met tuiten, maar we weten hier na drie honden die hem zijn voorgegaan dat alleen wij door goed op hem te letten ons maatje met zo weinig mogelijk lijden kunnen laten gaan.

Door dit forum hebben we wel bereikt dat hij momenteel met graagte en lust eet van KVV, wat hem denken wij een beetje extra geeft tot zijn waarschijnlijk spoedig naderende einde.

Wat naar... Heel veel sterkte de komende tijd..Hij boft maar met zulke lieve baasjes!

Wat een vreselijk nieuws en hoe moeilijk is het om hem zo te zien aftakelen.
Ik wens jullie heel veel sterkte met het nemen van de beslissing en tot die tijd hoop ik dat jullie op een waardige manier nog een tijdje bij elkaar kunnen zijn en op een wonder.

Wat triest.
Als je in de loop van de jaren al meerdere honden hebt verloren, weet je hoe moeilijk dit is.
Je ziet zelf wanneer het genoeg is geweest en je hem verder lijden moet besparen.
Is Pon nog maar 6 jaar of heb je hem als herplaatser genomen?
De Prednison geeft een tijdelijke opleving.
Verwen Pon maar flink.
Heel veel wijsheid en kracht.

Sterkte gewenst wij zitten in t zelfde schuitje met Shakira

Ook een aflopende zaak

Sterkte!!!

Och, wat triest allemaal.
Ik wil jullie veel wijsheid wensen en dat je ondanks alles nog enigzins vanon kunt genieten.

wat triest , de laatste dagen die er nog zijn voor jullie Pon, geef veel aandacht knuffelen en geniet nog van zijn aanwezigheid... en ja straks is het zo ver, misschien een mooie optie, de dierenarts bij jullie thuis laten komen ? zodat het voor jullie en Pon wat beter te aanvaarden is ?

aanvaarden kan je niet, dat weten we allemaal, neem een goed en wijs besluit als het zover is, heel veel sterkte.

Jolanda. ik lees het van jou, ook voor jou heel veel sterkte.

Loesje.

Pon is slechts 6 jaar.
Veel te jong om ons te verlaten, maar dat was één van onze vorige ponnen ook, en die was 17.
De leeftijden van de honden die we hebben moeten / mogen laten gaan,
Duitse Herder 9jaar
Pon 14 jaar
Pon 17 jaar
Binnenkort Pon 6 jaar.

Willemijn.

DA komt zeker hier, hebben we tot nu toe altijd gedaan, in alle rust gaan rusten na een hopelijk mooi leven, mooier kan niet.

Vandaag had hij een goede dag, voor zo ver je het in zijn conditie goed kunt noemen.
Er zijn geen tekenen van pijn te herkennen, die worden natuurlijk onderdrukt door de medicatie.
In tegenstelling tot de afgelopen twee dagen wilde hij graag uit, en liep zelfs voor ons aan ondanks de bijna volledige blindheid.
Oorzaak was waarschijnlijk het spoor van een ons bekend teefje die momenteel dus loops is.

We genieten momenteel met volle teugen van de momenten die we nog samen hebben.
Eén ding is echter zeker, het einde is zeer nabij.

Bedankt voor al jullie lieve en meelevende berichten, en aan diegenen die in het zelfde schuitje varen, heel veel sterkte.

als je hier een beetje je verhaal kwijt kunt , wij hebben een luisterend oor hoor, dat doet goed meestal, alleen te verwerken niet doen, wij zijn er voor je.

Heel veel sterkte!!


Ook voor Jolanda.

Heel erg, heel veel sterkte!

Pon en Jolanda

Gisteravond niet willen eten, SPELEN was het devies.
Ik met hem spelen, daarna nog een rondje voor het plassen, en daarna nachtdienst, vertrek om 21.45 uur.
Vrouwlief had avonddienst in de verzorging, en was om 22.45 uur thuis, weer wilde meneer spelen, daarna een plas, maar niet eten, ondanks dat we hem afwisselend Kvv rund met vis en rund paard voorhouden.

Vanochtend nieuwe poging, direkt na thuiskomst een rondje plassen.
Niet alleen plassen, maar ook poepen.
2 keer iets wat leek op hopjesvla, anders kan ik het niet noemen.
Daarna treffen we voornoemd teefje en meneer wilde deze wel even gaan nemen.
Meisje is een kruising 9 jaar, en eigenaar zit niet echt te wachten op de gevolgen van de escapades van onze Don Juan.
In onderling overleg, zonder de honden daarin te betrekken besloten elk onze weg te vervolgen.
Dat ging bij ons heeeeeeel langzaam.
Bij thuiskomst eerst even doen alsof er niets aan de hand is, en daarna zijn vleesje met ei en pilletjes in de voerbak.
Hij staat bij me met een blik en een houding van "daar heb ik zin in".
Wanneer ik de bak in de houder plaats, snuffelt hij even en draait dan weg.

Hormonen, of gewoon geen zin meer aan eten omdat het toch niets brengt?
Een hond denkt toch niet, die leeft toch in het nu?

We weten het even niet meer.

Haha een loops teefje onder je neus gehad en dan aan eten denken?
Ik kan het natuurlijk niet over jouw hond zijn niet eten oordelen,omdat je met grote gezondheids problemen zit.
Maar onze hond in deze situatie en eten.Niet dus en dat kan hij dagen volhouden,hij hoeft de teef nog niet eens ontmoet te hebben.
Alleen de lucht al.
Dit gaat via hun ruggemerg  en heeft niets met denken te maken.
Dus laten we hopen dat zijn hormonen dit maal bepalen of hij wil eten of niet en dat als de liefde over is,je hond weer honger zal hebben.
Maar het blijft in jullie situatie moeilijk en ik zou mij daar ook zorgen over maken.

sterkte

Eurasies, ik zou willen dat je gelijk had, ik zelf ken ook dat gevoel.

Heel veel sterkte met het naderende einde...Ik weet er helaas ook alles van hoe moeilijk het is. Mijn Morris werd op 4 jarige leeftijd ineens doodziek. Hij at niet meer en lag de hele tijd futloos in zijn mand. Hij heeft zo'n 2 weken niets gegeten, waarna ik hem via een voerspuit eten gaf. Als hij liep, zwabberde hij op zijn poten en viel dan ook soms om. Ik heb stad en land afgereist om er achter te komen wat hem mankeerde, maar geen 1 specialist kon met duidelijkheid zeggen wat hij had en dus ook geen 1 specialist kon hem beter maken. Uit het bloed kwam niets. Een hersenscan liet ook niets zien. Diverse echo's lieten ook niets afwijkends zijn. Tijdens een endoscopie werd alleen duidelijk dat hij last had van maagzweren en daarnaast had hij blijkbaar een binnenoorprobleem. Hij werd alleen maar zieker en zieker. Hij heeft zijn 5e verjaardag nog mogen halen, maar 2 weken daarna moesten we hem toch uit zijn lijden verlossen. Alles is begonnen nadat hij gebeten is door een andere hond....Als hij zijn UPS had, was ik dol enthousiast en had ik weer hoop dat het goed zou komen, maar de DOWNS kwamen steeds vaker en korter achter elkaar. Vreselijk om zo'n jonge hond af te zien takelen en te zien dat hij niet meer kan genieten van de dingen waar hij normaal zo van genoot! Het enige wat ik wel gemerkt heb, is dat je zelf sterker wordt, zodra je echt naar het afscheid toe gaat leven. Het moment dat ik Morris liet gaan, heb ik hem goed gesteund op zijn laatste lange reis...Naderhand was ik dan wel weer een wrak, maar het ik kon niet anders! Uit liefde voor hem, heb ik hem laten gaan. Hoe graag ik hem ook oud had willen zien worden, maar dat zou heel egoïstisch geweest zijn! Zijn leven was echt lijden geworden Zijn lijfje was totaal op....Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Knuffel hem nog maar flink en probeer nog te genieten van de goede momenten die hij heeft...

Dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn bewijst onze PON.
Afgelopen woensdagavond hebben we op het punt gestaan de DA te bellen om hem te laten inslapen.
Vooraf eerst ng even contact met het crematorium of we PON daar laat op de avond nog konden brengen.
Dit kon helaas / gelukkig niet en we besloten dan tot de volgende dag te wachten.
Komen we gisterochtend beneden huppelt er een vrolijke PON door het huis, zonder ergens tegenaan te lopen, en wilde graag naar buiten om te drinken en te plassen.
Dat gedaan, en bij binnenkomst duikt hij gelijk in zijn speeldoos alsof hij nooit is weggeweest.

Onze wereld stond op zijn kop, die van hem ging gewoon door hij was helemaal in het nu.
In de angst dat het misschien een tijdelijke opleving zou kunnen zijn, de dag genomen en heerlijk genoten op zijn favoriete uitlaatplek.

We konden er nog steeds niet bij met ons hoofd, en zijn voor overleg naar de DA gegaan.
Omdat de uitslagen van de onderzoeken die hij heeft gehad, geen echt duidelijk aanwijsbare oorzaken gaven, en de doxycycline geen effect had gehad, was PON na een cortico injectie op de Prednoral gezet, die tussen de 6 en 10 dagen een verbetering zou moeten geven.
Gisteren was dag 9, en volgens DA zou er sprake kunnen zijn geweest van een auto-imuun ziekte die zij het in een heel laat stadium toch door de Prednoral is aangepakt.
In overleg nog een verlenging van de Pednoral, en weer naar huis.

Vandaag niets aan de hand, goed zien, statig en vlot lopend, spelen als een vanouds.
Wel veel drinken en plassen, maar dat weten we zeker waar dat van komt, de nieren hebben wel een behoorlijke klap gehad.
Voorlopig blijven we genieten, zij het wel met een nasleep van de zorgen die we de afgelopen tijd hebben gehad over onze PON.

Ja een hond blijft je voor raadselen plaatsen.Maar ik ben blij voor jullie dat Pon nog niet het idee heeft afscheid van zijn aardse bestaan te gaan nemen.Geniet van elke nieuwe dag alsof het de laatste kan zijn, al hoop ik dat er nog vele mooie dagen volgen voor jullie en zeker ook voor Pon. Mocht toch het einde niet ver meer zijn dan hebben jullie nog van elke dag kunnen genieten.

Gisteren is het toch gebeurd, we hebben PON laten inslapen.
Na nog twee goede weken werd hij weer sloom en at weer niet.
Ondanks de laatste weken goed eten in de KVV was hij niet echt aangekomen.
Gisteren konden we niet anders dan in overleg met de DA hem dat te geven wat hij verdiende.

Vaarwel Dobry Dawca Z Grom Kamienny
Vaarwel Goede Gever Van De Donderstenen.

Ach, wat een drama.
Ik weet hoe je je voelt.
PON was nog  veel te jong, wat zul je hem missen.

Mijn Friso is jl. zaterdag ook na weken tobben overleden, het verdriet is groot.

Heel veel sterkte gewenst...

Jantien dankjewel.
Ook jij gecondoleerd met het verlies.

Ik mistte Dawca (PON) gisteren een beetje, toen kreeg mijn partner de zwaarste klap.
Ik was min of meer degene die de knoop doorhakte om hem eventueel verder lijden te besparen.
Ik had vannacht een eerste nachtdienst van een serie, en helaas is het in NL zo dat wanneer je iets dierbaars ontvalt anders dan een directe verwant, je gewoon moet opdraven voor je nummer.
Dus ook voor mij.
Gelukkig heb ik wel tot een eind diep in de nacht contact met mijn partner kunnen hebben, en haar zij het dan telefonisch bij kunnen staan.
Het was HAAR hond.
Zij en hij waren een twee-éénheid, ik het derde wiel aan de wagen, goed voor het uitlaten.
Maar my gosh wat hield ik van dat dier.

Vanochtend kom ik het huis binnen, eerst nog nuchter denkend dat hij er niet meer is, maar na vijf stappen merkend dat het me aangreep.
Geen op de grond trommelende staart.
Geen geeuw.
Geen zich rekkende en strekkende hond.
Geen trippel.
Geen vragende ogen die me vragen "hey baas gaan we uit?"

Het huis was en is LEEG......

@ Jantien jij ook gecondoleerd en sterkte met je verlies.

Wens je heel veel sterkte van Shakira is het nu 14 dagen geleden ,Mis haar nog elke dag en barst soms nog wel eens in tranen uit

Als ik aan haar denk hoe ze was ,wat ze deed en dat ze misschien de laatste dagen wel geleden heeft

Maar heb haar t ergste bespaart ,t was voor haar beter ze verdiende geen pijn ,maar missen doen we haar nog elke dag


Nogmaals veel sterkte

Heel veel sterkte met jullie verlies.

Ook al weet je dat je de beste beslissing voor Pon hebt genomen om verder lijden te voorkomen; het verlies is enorm en het gemis en de leegte zijn niet te bevatten.
Pon was nog veel te jong. Ik heb zelf in augustus vorig jaar een Cavalier van nog geen 4 jaar in moeten laten inslapen; dus snap enigszins wat jullie nu meemaken.
Heel veel sterkte.

Ach, wat je allemaal schrijft om 08.24 uur is zó herkenbaar. Zo droevig allemaal.
Thuiskomen in een leeg huis.
Opstaan en in een lege huiskamer binnenkomen.
Er blaft een hond in de buurt en Friso blaft niet terug.
Er wordt aan de deur gebeld en Friso  blaft niet.

Huilen mag hoor! Huilen moet!

Wat  je schrijft over het tóch móeten werken : in NL heb je ook niet echt 'recht' op vrije tijd na het overlijden van een huisdier hoor. Dat hangt helemaal af van je werkgever. Werkgevers die zelf huisdieren hebben kunnen zich het verdriet veel beter voorstellen dan mensen die nooit een huisdier hebben gehad.
Een lieve werkgever doet niet moeilijk over een of twee dagen vrij.