Ik zit vol twijfel...

Hoi allemaal!

Zoals velen van jullie weten woon ik met mijn 7 honden in de Bourgogne en ik heb mijn huis te koop staan.Ondanks dat ik verliefd ben op mijn huis en de prachtige plek wilde ik toch iets anders gaan zoeken,minder geisoleerd en wat dichter bij voorzieningen,maar toch ook wel vrij in de natuur...nu heb ik bij de laatste bezichtiging afegelopen donderdag een bod gekregen op mijn huis(overigens veel te laag)en voel me vandaag ineens diep verdrietig.Ik krijg het niet over mijn hart om het huis en de plek los te laten,waar ik Gorby,Tosca en Jippie heb begraven.Ik word verscheurd door twijfel en zit er aan te denken om mijn huis uit de verkoop te halen...
Wilde dit even vertellen aan jullie,ik kom er gewoon niet uit!

liefs van Ingrid en alle honden

Hé, k heb je net gemaild en lees nu pas dit berichtje! Wat een nare situatie zeg, kan me heel goed voorstellen dat je deze plek moeilijk kunt los laten. Maar aan de andere kant (en dat moet ik nodig zeggen, ben daar helemáál geen held in) is het misschien ook wel eens goed een plek achter je te laten en weer een frisse start te maken. Hoe moeilijk dat ook kan zijn. Jijzelf kunt dit alleen maar beslissen, want niemand kan voelen wat jij voelt...

Misschien heb je hier niets aan, maar k wilde het toch even met je delen. Heel veel succes met deze moeilijke beslissing! Misschien kunnen jouw honden je hierbij helpen???

Ellen.

Hoi Ingrid,

Even heel nuchter bekeken (ik kom uit het bankwezen) - het is nu een heel erg slechte tijd om je huis te verkopen, met de kredietcrisis en de druk op hypotheekverstrekkers. Nu verkopen is zonde, over een jaar is iedereen in de financiële wereld weer gekalmeerd - en zou je wel eens een veel beter bod kunnen krijgen.

Van de gevoelige kant bekeken - dan zou ik eerst eens kijken of er ergens anders een droomhuis staat waar je verliefd op wordt. Je weet nooit wat er op je pad komt. En is het veel gemakkelijker om de beslissing te nemen om ervoor te gaan of niet...

En in de tussentijd... Met de ervaring die je nu opdoet met de opvang van getraumatiseerde dieren... is er misschien ook ruimte om ditzelfde voor mensen te doen? Wie weet wat er bij je opkomt als je daar open voor gaat staan.

Groetjes,

Linda.

Hoi lieve Ellen,

Dank voor je berichtje...ik ben al zo vaak opnieuw ergens begonnen(zonder moeite),hoopte dat deze plek mijn laatste plek zou zijn...

Mijn 2 ´nieuwe´ hondjes Sheyenne en Toek Toek(zoals ik Viouk vaak noem)sprongen op bed en keken me heel beteuterd aan van een afstandje en kwamen me toen troosten.Sheyenne drukte haar warme lijf tegen me aan en bleef zo liggen en Vioukje lag weer tegen haar aan.Moa begon mijn tranen weg te likken...
Ik vraag vaak raad aan mijn overleden hondje Gorby.Die verschijnt dan in de vorm van een sprinkhaantje...ik weet dat waar ik ook naar toe ga mijn overleden honden meegaan,hier ligt alleen hun lijfje begraven...maar toch...het blijft een moeilijke beslissing...

Dank in elk geval voor je reactie!
Ik mail je morgen...O.K?

groetjes van Ingrid en haar viervoeters

Inderdaad een slechte tijd om je huis te verkopen...Linda heeft gelijk.
Ik zeg altijd: volg je hart!
En als ik deze zin lees - 'Ik krijg het niet over mijn hart om het huis en de plek los te laten,waar ik Gorby,Tosca en Jippie heb begraven'- zeg ik: niet verkopen, want je hart ligt waar je nu woont...

Hoi Ingrid,

Je zegt het zelf. Gorby, Tosca en Jippie zitten in je hart en daar zijn ze altijd ongeacht waar jij op dat moment bent (woont).
Ik begrijp dat je voor je gevoel in een heerlijk huis op een heerlijke plek woont. Maar dat datzelfde gevoel de wens kent kinderen te helpen.
Beide zijn emoties die rationeel denken wel eens lastig maken. Ik persoonlijk laat me graag door mijn gevoel (emotie) leiden. In de hedendaagse maatschappij niet het slimste als je carriere wilt maken. In die paar zinnen die jij schrijft denk ik op te maken, dat jij dat, net als ik, niet zo belangrijk vindt.
Daarom waag ik te zeggen, dat je doel kinderen helpen zeker ook door Gorby, Tosca en Jippie en je huidige honden gedragen zullen worden. Waar dat is maakt niet uit, want ze zijn toch altijd bij je.

Groet,

Marty

Hoi Marty!

Dank voor je woorden van steun...doet me goed...

Je hebt gelijk,dat mijn honden bij me zullen zijn waar ik ook ben en mij ook dragen in mijn droom om naast mijn hulp aan honden ook nog wat te kunnen betekenen voor beschadigde kinderzielen en dat in samenwerking met mijn honden...

Ik ben naast de enorme gevoelige en emotionele muts die ik ben ook heel praktisch ingesteld.Als ik mijn dromen wil verwezenlijken,zal ik mijn huis voor een goede prijs moeten verkopen om iets groters/meer praktische woonruimte te kunnen kopen met wat minder terrein om het allemaal te kunnen bolwerken.Dus ik heb mijn keuze gemaakt en wacht op serieuze kopers,die ook de waarde zien van een prachtige plek,zonder buren en met een adembenemend uitzicht en daarvoor iets meer willen/kunnen betalen...

Fijne dag daar met jullie honden!

groetjes van Ingrid en de bende van 7

Kun je daar waar je nu woont niet iets prachtigs opzetten voor kinderen? Je schrijft over veel ruimte... Is maar een ideetje, hoor.

Hoi Martie,

Ik woon te klein om mensen goed te ontvangen en het terrein is op sommige stukken overwoekerd door bramenstruiken etc. en te zwaar voor mij alleen om allemaal bij te houden...ik zou graag een vlak terrein willen en kleiner(maar liefst wel met uitloop de natuur in voor mijn honden),want heuvels lopen wordt ook te zwaar voor mij,omdat ik chronisch moe ben.En daarbij wil ik ook nog graag wat dichter bij voorzieningen wonen,want nu moet ik iedere keer 10 kilometer rijden om spullen te halen.En ik wil mijn roedel nooit te lang alleen laten(ook al gaan er wel wat honden mee in de bus)...

groetjes van Ingrid en haar honden

Hey ingrid..
Dat is een hele moeilijke beslissing, maar het is ook wat Ellen zegt misschien is verandering wel goed voor jou en je andere honden..
Heb jijzelf ook al iets anders op het oog of nog niet...
Ik zou alleen niet in zee gaan met het bod dat veels te laag is, er gaan heus nog andere geintereseerden komen, en misschien valt zelfs met hun te regelen dat je af en toe daar gewoon nog een kijkje komt nemen..
Nou ik wens je veel succes met het maken van je beslissing en ik hoop dat je eruit gaat komen
groetjes mandy en missy

Hoi Mandy!

Ik moet eerst verkopen en kan dan pas iets anders kopen.Er is enorm veel aanbod op dit moment aan hele interessante huizen,maar vrijwel allemaal ver van voorzieningen of er is nog zoveel aan op te knappen of te dichtbij buren!
Dus ik wacht op de juiste koper(s) en hoop,dat er dan een geschikt huis op mijn pad komt of in Noord-Frankrijk,waar het vlakker is of toch in deze streek...want al met al blijft het een hele onderneming met zoveel honden,waar een paar zenuwlijers tussen zitten met rijden in de bus.Gelukkig is mijn nieuwe aanwinst(Sheyenne en Viouk)super-relaxed in de bus en liggen ze gezellig saampjes op de bank naast me in de bus...

Dank je voor je reactie en een gezellige dag samen met Misty!

groetjes uit Frankrijk!
Ing et chiens

hoi ingrid,
bij persoonlijke dilemma's laat ik mijn gevoel spreken, ik kijk dan bijna niet naar ratio. Mijn ervaring is als je ergens enthousiast en blij van word,dat dat de juiste beslissing is!
Je moet iets voelen stromen....dan zit je goed met je beslissing.
Je zult dan merken dat de zorgen/hobbels die je nu ervaart ( kunnen mijn honden het aan? heb ik wel genoeg geld ? etc ) dan vanzelf oplossen......
Als je er niet uit komt, laat het dan met rust...de oplossing dient zich daarna vaak vanzelf aan als de tijd rijp is!

succes met de beslissing,
gr mariaa

Zo Mariaa, dat zijn nog eens wijze woorden en wat zet je ze duidelijk neer! Dit geldt voor heel veel mensen die moeilijk beslissingen kunnen nemen (mezelf meegerekend
Het zet je weer even aan het denken...

Bedankt! (Sorry Ingrid, ik pik even een graantje mee... haha)

Als je inderdaad zo moe bent en zo klein woont, doe je er goed aan uit te kijken naar iets anders. Maar ja...eerst verkopen en dan pas kunnen kopen....waar woon je dan in de tussentijd?

Hoi Ellen,

Normaal zou ik ook zo praten als Mariaa...net als je dingen los durft te laten,gaat het stromen...en ik geloof diep van binnen ook wel,dat alles op zijn tijd komt...maar ik ben van slag door de overgang.(sorry,vrouwenpraat)

Dus Martie...met dat ik mijn huis kan loslaten komt er weer iets nieuws op mijn pad en sta ik niet met mijn 7 maatjes op straat...

Fijne avond daar in Nederland!

liefs van Ingrid en haar slapende hondjes

Ik ben net zo vrij geweest om je foto's te bekijken en wow, ik heb het idee dat je fantastisch woont! Natuurlijk is er niet veel van je huis te zien, maar toch... Menigeen zou zo willen wonen, denk ik. Ik in ieder geval wél!

Hoi Ingrid,

Wat naar om te lezen dat er nog steeds geen kopers voor je huis zijn. Ik kan me wel voorstellen dat je eerst jouw huis verkocht wil hebben, alvorens je naar iets anders kan gaan kijken. Maar om ruimte te zoeken voor jou en je 7 kanjers, zul je wel gauw bij een huis uitkomen wat wat verder van de bewoonde wereld staat. En ja, die plek loslaten, waar je veel herinneringen aan hebt, is altijd moeilijk. Vooral omdat je overleden kanjers er begraven liggen. Dit is voor mij vorig jaar de reden geweest dat ik Buster bewust heb laten cremeren. Ook al is het alleen maar het lichaam wat begraven/gecremeerd wordt. De geesten zijn in je buurt. Het idee dat iets achterblijft, is moeilijk.....Ik wil je in ieder geval veel sterkte wensen. Het komt allemaal wel op z'n tijd! Als die tijd rijp is, dan merk je dat vanzelf...

Groetjes Monique

Hoi Ingrid,
Soms wil het ook wat zeggen als er iets niet gebeurd.. Wat ik bedoel is dat het goed door jezelf kan komen dat het niet verkocht word. Jouw gevoel is nog helemaal niet goed, en daar moet je eerst uit komen, voordat er mensen zullen komen die jouw huis willen kopen.

Mijn vriend wilde enige tijd geleden met mij naar Zeewolde verhuizen, waar ik heel erg over twijfelde. Ik ben een geboren Hilversumse en was bang dat ik niet kon aarden in Zeewolde. Iedere keer dat wij een bod wilde doen op een huis, was het net verkocht.. Na een maand of 3 zulke dingen gehad te hebben, was ik er klaar mee. Iets weerhield mij ervan om daar te wonen, dus moest ik niet doorzetten.Een tijd later komt er n nieuwbouwproject op ons pad in Hilversum en die gaan als warme broodjes. Excact het appartement dat wij nog wilden stond te koop en hebben we kunnen kopen.. Okay, het duurt nog meer dan n jaar, maar t vooruitzicht is daar.. Ik hoop dat je iets met mn voorbeeld kan..

Groetjes,
Nathalie
Pootje van Luna en Keya

Hoi Nathalie,

Zoals jij het verwoordt klopt ook...ik ben er van binnen niet klaar voor(weet dat wel),kan nog niet loslaten...gemakkelijker zou zijn,als ik al wat anders had om me daar wat aan vast te(kunnen) houden,maar ik laat het maar even zo...wil sowieso de winter hier nog blijven en ook geen bezichtigingen,want ik ga niet met mijn roedel lopen blauwbekken ergens,terwijl hier het jachtseizoen begonnen is(met alle gevaren vandien) en ik niet overal meer kan lopen met de honden...

Dank in elk geval voor je reactie en voor jullie straks(nou jou over een jaar)een goede verhuis en veel geluk daar(ik vind die polder ook niks,voelt niet lekker daar...ik had daar ook altijd een gevoel van niet kunnen aarden,ben ook weleens naar een huis wezen kijken,haha...)

groetjes van Ingrid en haar viervoeters

De polder is inderdaad niks, nee... Ik woon hier nu 10 jaar maar de natuur (voor zover je daarvan kunt spreken, 't is allemaal aangelegd) is het enige dat ik kan waarderen...

Hallo iedereen,
ik moet zeggen dat Missy en ik het lekker hebben, wij zitten in ierland en zijn echt omringd door de natuur,
het enige probleem wat hier heerst zijn agressieve zwerfhonden, een groep van 4 heeft recentelijk mij en mijn hond aangevallen, maar ja alles is weer goed gekomen en de dogward heeft de honden uiteindelijk gevonden en weggenomen
fijne avond
groetjes mandy en missy uit het winderige ierland

Hoi allemaal!

Ik heb vandaag n.a.v.vervelende ervaringen met mijn bemiddelaar(die voor de makelaar werkt) besloten mijn huis tijdelijk uit de verkoop te halen,alhoewel ik nu ineens een goede prijs kan krijgen voor mijn huis,maar iets voelt helemaal niet goed...de bemiddelaar wil niet meer voor me werken,gelukkig maar...ik ga volgend jaar weer verder kijken en probeer hier nog te genieten van mijn mooie plekje,wat me zo dierbaar is in de natuur met mijn lieve hondenmaatjes.
Als de tijd rijp is hoop ik,dat de juiste mensen mijn huis kopen en ik dan met een goed gevoel deze plek kan loslaten...

liefs van Ingrid en haar viervoeters

Hoi Ingrid
Zoals je zelf al zegt in je laatste berichtje: het voelt helemaal niet goed.....
Naar dat innerlijke stemmetje moet je luisteren, dan is het altijd goed!!!! Succes
Groetjes van Yvonne, Luca en Sem