Mijn grote trouwe vriend..

Hoi allemaal,

Weet niet of jullie me nog kennen. Ik ben al jaren actieve mee-lezer en af en toe open ik een topic.
Heb pas wegens privé-redenen mijn account moeten verwijderen, en nu ben ik sinds een tijdje weer terug te vinden hier, met account..

Ik heb jarenlang een uitlaat/oppashond gehad, bijna 9 jaar lang. Max, kruising labrador/goldenretriever, de lieve schat, heb ik jaren lang met ontzettend veel plezier uitgelaten. Zijn baasjes waren al wat ouder en een lange wandeling konden zij niet meer aan. Mijn grote vriend lag altijd voor het huis aan de ketting alles in de gaten te houden, en als hij mijn auto of fiets al hoorde vooraan in de straat dan stond hij al te springen en te blaffen van blijdschap: ik mag weer mee!!

Toen ik op een gegeven moment zelf een hond in huis nam had ik wat minder tijd voor Max. Hij was ook al wat ouder en kon de hele lange wandelingen niet meer zo goed aan, dus af en toe nam ik hem mee naar de vijver samen met mijn hond, waar hij naar hartenlust zijn favoriete ding kon doen: ZWEMMEN!!
Heerlijke middagen hebben we daar rond de vijver gelopen, gezeten en gelegen. Max, Mila en ik, lekker met zijn 3en genieten van elkaar en van de vrijheid die we daar hadden.

Toen ik besloot naar Curacao te verhuizen samen met mijn hond Mila, wist ik dat ik Max nooit meer zou zien. Hij was al bijna 13 jaar oud en terug komen naar Nederland stond pas over ruim 5 jaar op de planning.
Een dag voordat ik vertrok heb ik nog afscheid van mijn lieve trouwe vriend genomen, hem flink geknuffeld, lekker uitgelaten en nog een flinke bak eten en drinken gegeven. Hij was ontzettend vrolijk, levendig en fit en was me weer meer dan dankbaar dat ik hem op was komen zoeken. Heerlijk dier!
Toen ik naar huis ging vanaf Max heb ik nog een traantje gelaten: dit was toch echt de laatste keer dat ik hem zou zien..

2 maanden geleden ben ik naar Curacao verhuist, en toen ik na een maand hier te zijn een kaart stuurde naar zijn baasjes kreeg ik een aantal dagen later een brief thuis waarin stond dat Max wegens ouderdom ingeslapen is..
De altijd zo fitte lieverd, die graag in het water sprong om er het liefst dagenlang in te blijven liggen, de schat die ik zelf heb leren zwemmen, heb geleerd netjes naast me te lopen en braaf te gaan zitten als ik dat vroeg.. Mijn lieve Maxje, die zijn hele leven in weer en wind aan de ketting voor het huis heeft gelegen.. Mijn vriendje, die ik vaak weekenden in huis nam om hem eens lekker te verwennen met extra veel knuffels en liefde.. Jongen wat mis ik je toch..

Het is ergens een goed gevoel dat je niet meer aan die ketting ligt in de kou, en het is fijn om te weten dat je nu voor altijd in de hondenhemel lekker hele dagen kunt zwemmen, zoveel als dat jij het wilt!
Wat had ik er een hekel aan dat ik naar Curacao vertrok, alleen om jou.. Met niemand had ik moeite, niemand mis ik, alleen jou..

Lieve Maxvriend, ik wens je het fijnste zwemwater, het leukste balletje om mee te voetballen en de leukste speelmaatjes om mee te stoeien, voor altijd en eeuwig.
Ik mis je, en ik zal je absoluut nooit vergeten.
Mijn lieve stoere hondenvent, het ga je goed..

Wat verdrietig.. Ook al is hij niet je eigen hond, je hebt net zoveel liefde voor hem en dan is het net zo moeilijk 'm los te laten! Ik wens je heel veel sterkte toe.

sterkte.

Jij bent in het leven van Max heel belangrijk geweest en hij voor jou.........
Wellicht is het afscheid dat je van hem nam hem ook heel zwaar gevallen dat hij al kort daar op is overleden.
Heel veel sterkte, maar het is mooi om te weten dat jij hem liefde en extra aandacht op zijn tijd kon geven, wat zijn verdrietige omstandigheden (het altijd liggen aan een ketting )heeft verlicht!

Heh getsie. Wat een verdrietig, maar mooi bericht. Afscheid nemen terwijl je weet dat het het laatste afscheid zal zijn is niet leuk. Maar wat hebben jullie al die jaren genoten van elkaar.

Zijn verdrietige omstandigheden.. dat is precies zoals het is. Verschrikkelijk om toe te moeten kijken hoe zo'n dier aan een ketting ligt, en al mijn tips naar die mensen toe hebben helaas niets opgeleverd.

Ergens is het dus goed dat het nu voorbij is, geen ketting meer, geen kou meer, alleen nog maar lekker wandelen, knuffelen en zwemmen.. Dat is wat hij verdient en dat is wat hij altijd had moeten hebben..

Ja, dat is echt verdrietig. Ik krijg altijd een knoop in mijn maag als ik lees hoe sommige dieren hun leven moeten leven..................maar dat is nu voorbij..........

wow ... dit raakt me toch wel even heel diep. Wat moet jij belangrijk geweest zijn voor Max, net zoals hij dat voor jou geweest is. 

En de enige troost is idd geen kou, ketting maar genoeg water en ballen en andere honden om hem heen. 

En ook al had je al eerder afscheid van hem moeten nemen dit is toch echt definitief.

Heel veel sterkte en dat het uiteindelijk een mooi plekje mag krijgen.

Sterkte Iris.

Fijn dat je zolang zoveel voor Max betekende en hij voor jou. Gelukkig heeft hij door jou in zijn goede jaren mogen lopen, zwemmen en knuffelen.

Ik kan me voorstellen hoe het voor je was om afscheid te nemenen nu om te weten dat hij er niet meer is. Maar weten dat hij niet alleen en in de kou ligt zal je ook een beetje geuststellen. Wie weet loopt hij wel met jou en Mila mee... In elk geval heb je Max in je hart en in je gedachten een belangrijk plekje gegeven.