iemand ervaring met onzekere hond.

Hoi,
We hebben buck nu vanaf woensdag, het is een 1,5 jaar oude australian shepherd.
Hij komt van een kennel/ranch waar hij opgegroeid is met 15 andere honden. De nadruk lag daar op drijven,verder bleven de honden grotendeels op eigen erf.
volgens de oude eigenaar is buck een lieve, vrolijke hond dat ergens onder de roedel stond en onzeker is in nieuwe situaties.ook zit hij een moeilijk leeftijd,late pupertijd. ( austalian shephed zijn pas laat volwassen)

wij zien nu Buck een aanal dagen en we vinden dat het best goed gaat!
hij eet en slaapt goed en zoekt zijn veiligheid bij mij.
maar je merkt wel dat hij hier nu nog meer last heeft van zijn onderzekerheid.
buiten lopen vind hij vreselijk spannend, hij kijkt overal van op en hoort alles.( soms schrikt hij) je merkt dat hij dit niet is gewent.ook schrikt hij erg van andere honden.
naar ons is hij ook nog onzeker, hij kwispelt alleen nog als we hem s'morgens uit de bench halen. Wel ligt hij steeds lekker bij mij voet te slapen en laat hij zich af en toe aaien.
We benaderen hem rustig en positief ,steeds een brokje geven etc.
verder durft hij nog niet te spelen of rennen.
het lijkt of hij nog bijna niet aanwezig durft te zijn.
zover is ik weet is er vroeger nooit echt iets traumatisch geweest (behalve misschien het onderaan de roedel staan?)

we nemen natuurlijk alle tijd om hem te laten wennen maar ik heb het idee dat deze onzekerheid/angst dieper zit!!!
ik heb gehoort van bach bloesem, waar koop je dit en welke is dan geschikt voor buck?
Hebben jullie nog andere tips hoe we buck zekerder kunnen maken.

gr mariaa en buckie

Hoi Mariaa,

Het is gewoon een grote overgang van zo'n erg grote roedel van 15 naar jouw gezin. Maar hij gaat zich vanzelf wel ontspannen hoor.

Bij herplaatshonden moet je uitgaan van zo'n twee weken voor ze gesettled zijn, dan begint hun karakter ook wat meer naar voren te komen.

Geef het tijd, Buck komt vast wel uit zijn schulp..

Groetjes,

Linda.

Hey Mariaa,

Alle honden moeten eerst echt even wennen zoals Linda al zei, mijn ervaring met Aussies is dat ze nog meer tijd nodig hebben. Een Aus hecht zich erg aan zijn baas en zijn gezin. Daarom is het moeilijk voor hen om ineens bij een andere baas te zijn.
Met Biko had ik dat in het begin ook heel erg. Die kende me niet en wilde ook weinig van me weten. Dat is in de loop der weken beter gegaan.
Laat hem jou opzoeken als hij dat wil en laat hem verder met rust. Dan zal je zien dat hij steeds meer jou op gaan zoeken.(ook omdat je je dan als leider opstelt)

Aussies zijn ook best gereserveerde honden. Doe alles rustig aan en laat hem op zijn eigen tempo alles bekijken. Help hem wel als het teveel wordt door hem weg te halen uit de situatie of door hem bescherming te bieden. (op je hurken gaan zitten en een koepeltje maken, dat hij bij je kan zitten)

Komt echt goed! Over twee maande is het ineens een hele andere hond

Groetjes! Margje

hoi hoi

ik denk dat de hond idd veel tijd nodig heeft!hij komt in 1 x in een heel andere situatie terecht en ik zou het ook best eng vinden hoor haha
je moet je maar bedenken dat jij uit je huis word meegenomen en in 1 x bij een ander gezin word gezet!

dat bach bloesem hebben wij bij onze oude hond ook geprobeerd te gebruiken maar dat hielp niet maar misschien helpt het bij de 1 wel en de ander niet ik heb het toen gewoon bij de ETOS gehaald dus niet bij een speciale winkel je kunt ook op de site kijken!

groetjes

hoi mariaa,

mijn hond diesel heb ik ook uit een roedel weggehaald,hij was nog wel ene pup van 14 weken.

hij was zo onderdanig en onzeker als we met hem uit gingen en hij zag een andere hond stond hij te plassen.

hij durfde niet langs een fiets die op de weg stond alle geluiden vind hij eng.

ik heb hem hier geen aandacht bijgeven, en ben veel met hem naar plaatsen geweest waar honden waaren en ben bv met hem naar de stad geweest,
niet om te winkelen maar gewoon even langs alle mensen en herrie lopen.
goed socialiceren.

ik denk alleen wel dat het bij jou een wat ander verhaal is ook omdat hij al wat ouder is.
dus ik zou hem eerst laten wennen aan jullie voordat je dat gaat doen en hem eerst even lekker thuis laten voelen!

heel veel succes vind het een erg mooie hond.

groetjes maaike en diesel

Hoi Maria,

Ik zelf heb ook een vrij onzekere hond. Hij gaat voor iedere hond plat op de grond liggen, hij hoort onderweg ieder geluid en als iets anders is als anders, dan ziet hij dat ook direct. Dat hoeft soms alleen maar een andere buitenlamp aan een huis te zijn of een boom in een tuin die er gisteren niet stond!! Ik zelf schenk er geen aandacht aan en laat hem op zijn tempo alles ontdekken. Als hij echt ergens bang voor is, probeer ik hem er wel naar toe te lokken, zodat hij kan zien dat het niet eng is. Meestal zeg ik dan ga maar kijken....Ik zie bij onze Morris ook duidelijk verschil als hij alleen met mij loopt of als onze andere hond ook meegaat. Als Flos meegaat, is hij al veel zekerder. Ik denk dat je nu heel rustig met Buck een band op moet gaan bouwen. Laat hem naar jou toekomen en dring je niet te veel aan hem op. Hij moet jou als leuke baas gaan ervaren en dat kost gewoon tijd. Ik zou hem nu de eerste weken gewoon wat rust gunnen. Laat hem maar lekker op zijn tempo zich op zijn gemak gaan voelen....Veel succes met Buck.

Groetjes Monique

Hoi Mariaa,

Ik heb Lucky ook pas gekregen met 5,5 maand en hij was al van hot naar her gegaan.

In het begin was het bij ons hetzelfde, was heel onzeker en zocht het meest bescherming bij mij. Heb hem gewoon tijd gegeven en m´n man en zoon zijn in het begin ook niet direkt op hem toe gegaan maar hebben gewacht tot hij op hun toe kwam en hebben dan heel rustig met hem gepraat en hem wat lekkers gegeven. Nu springt ie en rent ie heerlijk vrij door het huis

Buiten merkte ik ook al snel dat ie voor bepaalde dingen angst had en dat ie dan aan de riem begon te trekken en naar huis wilde, met name als er mensen kwamen met hun hond aan de lijn en als ie dan begonnen te blaffen. Ik heb vanaf die tijd geprobeerd bepaalde dingen voor te zijn, als ik andere mensen zag lopen met een hond aan de lijn riep ik elke keer zijn naam, gaf hem wat lekkers of leide hem af met een bal. We konden dan normaal, spelend verder lopen. Dit heb ik ook met meerdere dingen gedaan zoals bij auto´s en motors (daar wilde ie achteraan oftewel meer afremmen). Dit ben ik consequent blijven doen, weken achter elkaar en houd het nog steeds in de gaten.

Ik moet zeggen dat het ons zo geholpen heeft, hij vindt het nu leuk als ie andere mensen met honden ziet en op auto´s en motoren reageert ie niet meer (alhoewel ik hem nog continue in de gaten hou).

Maar geef je lieve Buck vooral tijd, over een paar weken ken je hem niet meer terug, zeker weten!

Gr. Esther

Hoi Ingrid,

In de tijd dat je weg was, zijn er forum richtlijnen geintroduceerd, ook met betrekking tot pb-tjes. Ik heb je daar even een pb-tje over gestuurd

Als je die even wilt lezen?

Dank,

Linda.

Ik vind het jammer dat er zomaar een bericht verwijderd kan worden, temeer omdat ik altijd van Ingrid hele goede adviezen krijg. jammer jammer jammer.
Een groet van Alice en Willem

Hey Alice,

Wat ik heb begrepen is het niet 'zomaar'.
Er zijn nieuwe regels omtrent het sturen van een pb. 'Reclame' maken voor je eigen praktijk is niet de bedoeling via pb. In het bericht stond daar wel iets over.
Vandaar denk ik dat het verwijderd is.

Volgens de regels klopt het dus wel.
Ik zeg niet dat ik het eens ben met de regel op dit gebied, maar op een forum zijn nou eenmaal regels.
Als je hier dus post, dan moet je je daar ook aan houden.

Hoop dat je het nu beter begrijpt!
Ik wist het eerst ook niet, vandaar!

Groetjes, Margje

Hoi,

Ik heb van vrijdag ook een beagle. Is ook heel onzeker en angstig. Als ik jullie reacties lees, hoop ik ook dat het goed komt. Want momenteel zit ik met men handen in men haar... Heb al alles geprobeerd om haar op haar gemak te stellen.

Hoi Ellen,

Beschrijf eens wat je dan probeert en wat je hond laat zien zodat wij misschien kunnen meedenken met je.

Groetjes van esther

ik wil jullie nog even op de hoogte brengen hoe het nu gaat...

Buckie gaat echt met sprongen vooruit! Thuis loopt hij al vrolijk rond, hij komt ons allemaal kwispelt begroeten en is blij om ons te zien.
Buiten loopt hij ook steeds meer ontspannen rond. We hebben niks geforseerd maar wel veel tijd en energie in hem gestoken.( met liefde natuurlijk...)
Veel praten, belonen met brokjes en met een hoge stem belonen.
Hiernaast hebben we ritme en duidelijkheid gegeven,door op de zelfde tijden te wandelen en te voeren en te laten rusten.

We hebben echt het idee dat het helemaal de goeie kant op gaat.

We lopen nog wel tegen een aantal dingen aan ( maar dat hoort erbij..)
Hij is nu meer gefixeert op onze katten, als hij de kans krijgt drijft hij ze op.( beetje happen en opjagen..)
Dit doet hij ook als hij de kans krijgt als we een hond voorbij lopen.
het lijkt net of hij de normale hondencommunicatie overslaat?
We proberen hier nu goed op te letten,afleiden en onder apél houden.

Ook wil hij nog niet spelen,achter een bal of stok rennen etc.
Dit is jammer omdat hij daardoor niet gaat rennen.
We kunnen hem alleen loslaten op een afgesloten veldje maar hij rent daar niet echt. Heel soms als ik hem van een afstandje roep,dan rent hij heel even.
het zou leuk zijn als hij door te spelen beter zijn energie kwijt zou kunnen.
maar we gaan natuurlijk wel veel wandelen.


We zijn iniedergeval erg blij met Buckie!!!!

gr mariaa

Je schrijft:
"We proberen hier nu goed op te letten,afleiden en onder apél houden."
Dat is heel goed.
Bedenk dat je hond een veehoeder/schapendrijver is, een werkhond en die drijflust kan tot uiting komen in snappen, het drijven van objecten, mensen of andere dieren dan hiervoor bestemd. Mijn Border Collie (op en top werkhond) hapte vanaf de leeftijd van 10 weken in autobanden, fietsbanden, containerwielen enzovoorts. Ik heb contact gezocht met de rasvereniging en die stonden ervan versteld dat hij zo jong al die enorme drijflust liet zien. Afleiden en zo ging moeizaam, toen hebben we hem steeds een houtblok laten dragen en was het probleem opgelost. Hij was zo 'aan het werk'. Gezien de kennelijk grote werklust van jullie hond raad ik jullie aan te gaan werken met je hond. Schapendrijven bijvoorbeeld of een of andere sport (Flyball, behendigheid). Aan alleen uitlaten heeft hij, denk ik, niet genoeg.

Hoi Maria,

Misschien zou je kunnen proberen om met Buckie te gaan fietsen. Dan kan hij toch lekker rennen en raakt hij veel energie kwijt. Of laat eventueel een lange lijn aan hem vastzitten en laat hem dan toch los. Je kan dan altijd op de lijn gaan staan als je hem niet 100% vertrouwt. Verder zou je hem een voerbal of een kong kunnen geven om hem geestelijk even lekker bezig te laten zijn....

Wat katten betreft. Er zijn genoeg honden die totaal niet met katten op kunnen schieten. Onze Morris (draadhaar foxterrier) hoef ik ook niet bij een kat te zetten. Staat het ras ook om bekend. Dit is zijn grootste vijand of prooi. Misschien ook wel omdat een kat snel de benen neemt en het daarom zo leuk is om te drijven! Een leuke prooi....

Het kan voor Buckie ook een manier zijn om boven de katten te komen staan. (rangorde) Ik heb geen idee of een aussie bv ook een hekel aan katten heeft of ja de katten ziet als prooi? Ik hoop dat het toch gaat klikken tussen Buckie en je katten.

En spelen moet je langzaam opbouwen. Hij moet dit leuk gaan vinden. Ik heb het ook meegemaakt bij Morris. Die was niet geïnterresseerd in een spelletje. Tot al zijn speelgoed in een kast verdween en zo nu en dan er een speelkwartiertje ingelast werd/wordt. Goed aanmoedigen met de stem, wil vaak wel werken. Ik ben nu 3 weken met hem aan het oefenen en het spelen begint hij steeds leuker te vinden. Hij begint nu zelfs al te apporteren. Dus gewoon geduld en maar proberen aan te moedigen.....

Groetjes Monique

Mira, mijn beagle,wil ook nog niet spelen en ook niet rennen of wandelen.
Zit heel de dag in een hoekje.
En 's nachts huilen.

Ik beloon haar met eten, aaien,...
Ze geraakt maar niet gewend.

Als ik het verhaal van Buckie en mariaa lees, ben ik al wat geruster. Het kan dus toch beteren.

Hoi Ellen,

Wat is Mira's achtergrond? Waar komt ze vandaan? En hoe lang is ze al bij je?

Terloopse aandacht is beter, en ze zal zich veiliger voelen als jij je als ranghogere gedraagt. 's Nachts lekker bij je op de slaapkamer als ze huilt, dat beneden slapen komt later heus wel.

Groetjes,

Linda.

Hoi Maria,

Nou, met Buck gaat het helemaal de goede kant op...
Ik zou inderdaad wel een uitlaatsklep voor hem verzinnen waarin hij kan laten zien wat hij kan en graag wil...

Hallo Linda,

Vertel eens wat meer over Mira...
Misschien kun je een speur spelletje met haar doen...
Beagles gebruiken graag de neus, zoals je misschien wel zult weten...

Wellicht een is dat mogelijkheid haar in beweging te krijgen en een band met haar op te bouwen...

We willen je graag helpen, we lezen het graag...

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Hoi Ellen,

Het zou fijn zijn,als je wat meer vertelt over je hondje...iedere situatie is namelijk anders...je zult in ieder geval moeten zorgen,dat hij een plekje heeft waar hij zich veilig voelt en met rust gelaten wordt(ook om dingen te verwerken).Dan laat je hem zelf vanaf die veilige plek(ergens onder tafel of zo) observeren wat om hem heen gebeurt en wat jij/jullie allemaal doet...niks forceren...laat hem zelf de eerste stapjes doen op zijn ondekkkingstocht...zo heb ik dat ook met Viouk(=dwergpoedeltje) gedaan,die heel bang was in het begin.Hij had/heeft een plekje onder de keukenbank (een houten L-vormige zithoek is dat),waar een mandje staat en waar hij ten alle tijde onder kan vluchten(is in de knik dus een soort hoekje waar net een mandje inpast) en niemand bij hem kan...daar eet hij ook...hij ging zelf iedere keer even op speurtocht en als het eng werd(door plotse bewegingen van mij b.v.)hup gauw weer in zijn mandje.Inmiddels rent hij door het huis en gaat mee op de wandeling(we zijn ook al 3 maanden verder,speelt met een bal,is vrolijk en blij,stoeit als een gek met me,gaat graag mee met de bus samen met Sheyenne en de andere honden.´s Nachts ligt hij heerlijk tegen me aan met Sheyenne en Moa of op de hondenstoel bij het bed samen met zijn dikke vriendin Sheyenne.Het is van een heel bang kereltje een supervrolijk kereltje geworden,nog niet alle angst is eruit(van plotse bewegingen schrikt hij nog),maar in elk geval wel voor de mens(de andere honden heeft hij nooit eng gevonden)en zijn nieuwe huis/omgeving.Ik heb langzaamaan zijn wereldje,dat erg klein was stapje voor stapje en met veel geduld groter gemaakt.Zijn grote nieuwsgierigheid won het vaak van zijn angst.Geef je hondje anders wat Rescuedruppels van Bach om alles beter te verwerken...

Dus met de juiste begeleiding,kan jouw hondje echt wel weer uit zijn hoekje komen en ontdekken,dat de wereld niet zo eng is...maar heb geduld en laat hem in zijn waarde.Is hij angstig laat hem dan even met rust en zijn veilige plekje opzoeken.Hij mag bang zijn,je weet niet wat hij heeft meegemaakt misschien.
Zorg voor veiligheid,rust en regelmaat in wat je doet,zodat hij zich daar aan kan optrekken en steeds zekerder wordt!

Alle sterkte!

groetjes van Ingrid en haar roedel

Bedankt al voor jullie reacties!

Ik heb Mira nu 5 dagen. Ze komt uit een asiel, daarvoor in slechte omstandigheden gezeten bij een illegale hondenkweker. Wie weet wat ze daar dus allemaal meegemaakt heeft...

Ze heeft inderdaad al haar 'vaste' plekje op een kussen en in de keuken onder tafel. Daar kruipt ze altijd terug naartoe.

Haar neus gebruikt ze zeker, een echte speurhond is het wel.

Hoi Ellen,

Ze zal een bench misschien fijn vinden (deurtje openlaten). Doek eroverheen en ze heeft haar eigen holletje.

Voor de rest... heeft ze waarschijnlijk niet geleerd om te spelen, en moet ze nog uit haar schulp komen. Dat komt vanzelf wel.

Groetjes,

Linda.

Hoi Ellen,

Wat je kunt doen is haar eten een paar meter -van haar vandaan - voor haar neusje zetten...
Loopt ze dan naar de bak toe dan zeg je "zoek"...
Heeft ze haar eten gevonden dan zeg je "braaaaaaaf"...

Als je dit een aantal keren gedaan hebt en ze snapt het spelletje, dan kun je de bak steeds verder bij haar vandaan gaan zetten en op den duur gaan verstoppen..
Zo leert ze haar neusje gebruiken en is ze lekker bezig....
Doet ze het in huis goed dan kan je het buiten gaan doen in de tuin....

Zo komt ze misschien een beetje los....

Ik zou haar ook af en toe eens lekker uit je hand laten eten om een band met haar op te bouwen.

En een benchje kan heel lekker voor haar zijn.
Je ziet ze trekt zich nu terug onder de keukentafel, daar voelt ze zich beschermd.

Een bench met een doek/deken erover - wat Linda voorstelt - kan heel goed werken, zo kan ze zich lekker veilig terugtrekken als ze daar behoefte aan heeft....

Laat haar in haar eigen tempo wennen, ze heeft - naar grote waarschijnlijkheid - een heel naar leven achter de rug...

Goed van je hoor, dat je zo'n zieltje uit het asiel haalt...!!

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*

Mijn Vioukje was niet eens een bakje gewend,die was zo vreselijk bang voor dat rare ding!Die heb ik eerst zijn brokjes onder de keukenbank moeten leggen/gooien en dan weglopen en dan kwam hij heel schichtig kijken,als ik uit beeld was en als de andere 6 honden gegeten hadden,dan durfde hij pas te eten,maar oh zo op zijn hoede!!!

En wat heel erg hielp om zich veilig te voelen,was hem op mijn buik te leggen en mijn armen om hem heen te doen,als veilig haventje...hij was zo vreselijk verdrietig en heeft volgens mij nooit pup mogen zijn met het heerlijke lijfelijke contact met andere honden/mensen...Sheyenne is ook heel zacht en moederlijk en daar ligt hij ook altijd tegen aan...en als we T.V kijken dan kruipt Viouk uit zichzelf op mijn buik en ligt dan met zijn kopje op mijn hart en dan voel je,dat hij zich helemaal ontspant...

Ik zie dat Mira ook nog een pup is en wat heeft zij allemaal voor basisdingen moeten missen?
Ik zou altijd met een goede basis beginnen voor je aan nieuwe ontdekkingen/spelletjes begint...daar ligt de oplossing...dus veiligheid,rust,eten etc. alles waar een roedelleider voor dient te zorgen...en ze is pas bij je,dus heb geduld en alles komt goed,een hond past zich over het algemeen snel aan,als hij weet waar hij aan toe is!

ja qua eten, ze eet al wel uit men hand.

Juist hetzelfde als Vioukje eigenlijk, zo vanop een afstand eten geven lukt nog het best.

Als ik haar wil oppakken, kruipt ze ook weg in een hoekje.

Gisteren wel kleine verbetering: toen ik even buiten ging met haar, was ze heel even (5min.) speels (rennen, beetje spelen met speeltje). Maar daarna was het weer over.

Hoi Ellen,

Heb geduld...Viouk kon ik eerst niet eens aaien over zijn kopje of rug,dan kroop hij in elkaar...is waarschijnlijk mishandeld geweest,weet het bijna zeker...als ik hem op wilde pakken dan pieste hij van angst.Toch heb ik hem na 2 dagen op mijn buik gelegd omdat hij zo huilde en dat vond hij heel fijn...ook Sheyenne en Viouk waren niet zindelijk...maar ik heb overal tegels liggen en slaap ook beneden(we wonen gelijkvloers)...dus als er een plasje ligt staat de mop klaar hier...leg Mira a.u.b. lekker bij je op de slaapkamer(ik had even een ander topic gezien van je),ook al is ze nog niet zindelijk.Dan maar iets neerleggen waar ze haar behoefte op doet en misschien ´s nachts even eruit met haar om te plassen...
Dit hondje van jou is erg beschadigd,geef hem geborgenheid en laat haar niet alleen slapen en huilen...ze heeft je nu hard nodig...