Man wil pup denk ik niet meer

Er zitten altijd 2 kanten aan een verhaal dus actie-reactie, dit bedoel ik trouwens niet rot hoor.
Misschien is het goed om er wat luchtiger naar te gaan kijken en "het bij z'n moeder slapen" zien als "even afstand van de situatie", voor allebei en te kijken wat jouw eigen reactie is in het geheel. Afstand nemen kan soms heel verhelderend werken.
Als jij met je handen in het haar zit vanwege de pup en manlief is moe, dan loopt dat even niet. Mannen zijn vaak geneigd om met oplossingen te komen en deze man weet daar in dit geval misschien geen raad mee.
Rond de tafel ermee.

Hier het zelfde verhaal toen Bennie pup was . Een man die flipte als hij soms in huis een plasje deed en zijn kleed in zijn bench steeds kapot beet. Hij wou er niks van weten. Ik heb soms met tranen in mijn ogen gelopen omdat ik het niet meer zag zitten. En dan constant de opmerking van hem jij wou toch een hond en pup. Ik bemoei me er niet mee en ik bemoei me niet met de opvoeding. Nu is Bennie 16 maanden en moet je nu zien . Ik tel soms niet mee en het zijn de beste maatjes . Bennie zit net nog niet op zijn schoot en als we weg gaan blijft hij stok stijf staan tot baasje mee gaat. Dus nog even door bijten en het komt wel goed

wat erg voor je, ik weet als de beste als manlief de hond/pup niet wilt.

ga met je man om de tafel zitten, praten helpt, op eieren lopen is geen goede optie.

je man zal ook de aandacht aan de hond moeten besteden, doet hij dat niet, dan vrees ik dat hij nimmer een band gaat krijgen met de pup.

praten. dat is het enige wat je kan doen, je man heeft ingestemd met de hond, vraag of hij wat van je overneemt, doet hij dat niet ? dan blijven er irritaties van zijn kant komen.

Hoe zijn jullie de baby periode met jullie dochters door gekomen? Ik vergelijk een pup niet graag met een baby, maar op dit gebied zijn er veel vergelijkenissen: 's nachts je bed uit, wakker door huilen etc.

Je zou idd met je man moeten gaan praten en dan in gedachten houden hoe jullie het bij jullie dochters altijd deden.

Waarom zou je geen boodschappen kunnen doen? Waarom zou je huishouden eronder moeten lijden?

moeilijk zal het blijven als je man eigenlijk geen hond wilt. niet dat ik je aanraad weg te gaan, maar zolang de pup er is en je man de pup niet wil accepteren ook al is het een dondersteen.......


wat moet je dan ? ik ben ook nu alleen, met Bamse, er komt hier alleen iemand binnen, als die bamse accepteerd, niet ? daar is het gat van de deur. ik heb genoeg mee gemaakt met een man die de hond niet wilt accepteren, keuzes maken is dan nodig, de pup eruit of...... irritaties zullen hoog oplopen, en dan ga je keuzes maken, je kan de hond niet bij hem vandaan houden, ja even, maar dat werkt op den duur niet, zeker een jonge hond niet, maar al is je hond volwassen er zullen altijd wel eens irritaties komen, en wat dan ?

Misschien zal het een boel uitmaken,als jij niet zo je best probeert te doen om jullie nieuwe hondje op te voeden.Als jij er wat meer lol in zou hebben,heeft je hond minder stress en samen met de oplossingen die Christel je aanbied en dan vooral dat creatieve oplossingen verzinnen kan je hondje ook tot rust komen.En jullie dus ook.
Er is nog geen echte band met het hondje en het voelt alleen maar de stress in de situatie,dit helpt hem niet om het vertrouwen in de situaties te krijgen en ook niet om te leren alleen te slapen e.d.Het hondje krijgt geen rust en gaat zijn kop in de wind gooien en je krijgt dan een visieuse cirkel in mijn idee.

Om de tafel gaan zitten is zo en zo noodzakelijk.Probeer dit niet in de verwijtende sfeer te doen,want dan staat niemand open om elkaars verhaal te horen.
Vraag wat je man nodig heeft om uit dit probleem te komen en geef aan wat jij nodig hebt om dit te kunnen geven.Gaat het hier alleen om te weinig slaap of is er meer aan de hand.
Probeer de pup genoeg rust te geven zowel lichamelijk als geestelijk en kijk dan wat hij/zij stapje voor stapje aan kan.Vooral niet te snel willen omdat er stress achter zit,want dan lukt het gewoon niet.Waarschijnlijk als er bij iedereen de rust weer is gekeerd,gaat het opvoeden een stuk makkelijker en kan er weer gelachen worden.
Een pup opvoeden is geen sinecure en het hele gezin moet er achter staan.
Met slaap tekort is het moeilijk rationeel denken,dus de reactie kan ik me enigzinds voorstellen.Helaas kun jij niet vluchten uit de situatie.
Hoop dat je wat aan de adviezen hebt van hier en wens je veel sterkte.

Ik moet eigenlijk een beetje lachen als ik jou stukjes zo lees. Dit komt omdat er de eerste weken dat wij een 3e hond in huis kregen net zo gereageerd werd als dat jou partner reageert.

Ik wilde graag een 3e hond, omdat dit voor ons als fokker een mooie kans was om een dochter van mijn eigen reu te krijgen in combi met de stamboom van de teef.

Dit was voordat de pup er zou komen al 2 jaar bekend en hij heeft dus kunnen wennen aan het idee, maar als de pup er dan is is het toch anders.

Mijn man werkt ook erg veel en is weinig thuis, als hij thuis is wil hij graag tijd met mij en zijn dochter doorbrengen.
Maar het gezeur (zo zag hij dat) van een pup tussendoor was wel erg vervelend. Ik ben alle dagen thuis en dus doe ik alle dingen met de honden. Ze zijn dus alle 3 meer aan mij gehecht dan aan mijn man.

Ga ik dus even weg was dat in het begin een ramp, de pup piepen, gillen en noem maar op omdat ik weg was.

Ik heb hem aangeraden dat hij iets meer met de pup moest gaan doen. Samen met de pup wandelen, af en toe even spelen en zo nog meer van die kleine dingen.

Ik ging er de nachten uit en hij kon blijven slapen.

Het alleen blijven in de bench gaat vanzelf langzaam steeds beter, maar dat heeft gewoon tijd nodig.
Onze dame is nu net zo gehecht aan hem als aan mij, dat ik dus even weg ben maakt niet uit. Maar ook mijn man vind het nu prachtig om te zien hoe ze op hem reageert, dat ze inmiddels een dikke slaapkop is en als je haar laat liggen tot 10uur niet uit haar bench komt, terwijl hij dan allang open staat.

Wat heel belangrijk is is om te blijven praten, hij kan de toestemming wel gegeven hebben uit liefde voor jou, maar als hij er niet 100% achter had gestaan had hij dit voor die tijd moeten aangeven, dan had jij daar rekening mee kunnen houden. Nu is de pup er en valt er weinig te veranderen.

Juist door dingen te bespreken en afspraken te maken wordt voor mannen het duidelijk wat ze moeten doen en wat er verwacht wordt. Niet alle mannen zijn zo natuurlijk, maar een vrouw kan veel dingen tegelijk zeggen ze altijd.

Wat betreft het huishouden hoeft dit natuurlijk niets te veranderen, ik doe nog steeds de dingen die ik vooraf ook deed, maar een hond moet je nu eenmaal uitlaten en dat kosten even tijd.

Even als toevoeging, wij hebben de pup nu 11 weken in huis en alle probleempjes zijn er nu niet meer.
Niet alleen je man zal moeten wennen, maar ook de pup. Als die beide hun draai gevonden hebben zullen de problemen ook opgelost zijn.

Succes, maar geef vooral niet op.

Met je man praten en hem duidelijk maken dat dit maar tijdelijk is. Hij is sneller van de "ellende" af dan met zijn kids en als dat allemaal niet helpt...... geef hem een kussen en een deken... kan ie in de schuur

U vraagt om een advies en ik zal u mijn eerlijke, confronterende en wellicht kwetsende adviezen geven.. Het is misschien niet aardig om te zeggen, maar ik vind uw man een enorme ongeduldige zeur die kennelijk geen enkel besef heeft wat het inhoudt om een hond te hebben. U schrijft ook dat hij nog nooit een hond gehad heeft. Als uw man die 2 weken geduld al niet heeft dan zal het nooit gebeuren, dat is mijn gedachte en ervaring.Vandaar dat ik 2 adviezen heb: uw man komt voor u op de eerste plaats en ondanks zijn nare gedrag houdt u zo veel van hem dat u er alles aan doet om het huwelijk te redden, zet u uw eigen wensen opzij en denkt u in het belang van de hond die absoluut gescheiden moet worden van zo'n ongeduldige man die wellicht zijn frustraties op hem gaat uitleven. In dat geval zult u dus met spoed op zoek moeten gaan naar een huis waar uw hond wel gewenst is.
Advies 2: u beseft dat uw man wel heel erg bepaald wat er in uw gezin gebeurd en dat u al jaren alles doet zoals hij het wil, u bent eigenlijk niet gelukkig.. In dat geval kiest u ook voor wat het beste is voor de hond en uw man mag voortaan bij zijn moeder blijven slapen. 

Ik weet het, het klinkt heel eenvoudig en kort door de bocht, maar het wordt een te lange lijst van overwegingen wil ik die hier allemaal neerpennen. 
Ik heb zelf een aantal jaar geleden een man, die mij voor de keuze stelde; hond er uit of ik er uit, buiten gezet. Mijn hond gaat ten alle tijden voor welk mens dan ook. Mensen die zich gedragen als uw man ken ik helaas maar al te goed en ik begrijp, gezien jullie samen kinderen hebben, dat de keuze heel moeilijk is. Veel moeilijker dan ik het hier omschreef, maar u begrijpt uit mijn toon dat ik geen goed woord over heb voor een man (mens) die zich zo opstelt. Ik vraag me dan ook af of hij zich net zo gedroeg toen uw kinderen geboren waren en 's nachts huilden... Schandalig dat hij als volwassen man niet het geduld op kan brengen en verwacht dat een pup binnen 2 weken alle regels kent van een hond van een half jaar oud..het is verdorie een baby-hond! Ik begrijp uw dilemma en denk dat u zich in de eerste plaats moet afvragen, als uw huwelijk na 2 weken met een pup al overhoop ligt, of het aan de pup ligt of aan uw man..

Heb niet alle reacties doorgenomen, dus misschien ga ik nu dingen zeggen die al gezegd zijn of mensen tegen het hoofd stoot.

Wij hadden de mazzel dat we een pupje hadden destijds die zo makkelijk was...Maar m'n zusje kreeg 5 jaar geleden hetzelfde ras en dat was echt een dondersteen hahaha..Zij was alleen, en af en toe zat ze er helemaal doorheen. En moest m'n vriend de pup vroeg in de ochtend bij haar ophalen zodat zij weer even op adem kon komen. Uiteindelijk is het echt een super hondje geworden, door m'n zusjes opvoeding en wij die af en toe bijsprongen.

Ik snap heel goed dat het gaat opbreken bij je man, de uurtjes slaap die hij te kort komt. Zie het ook niet al weglopen om even bij zijn moeder te slapen, maar meer als een oplossing zodat de irritaties niet te hoog gaan lopen...hij even kan bijtanken...en jullie op deze manier de pup kunnen houden zonder dat het je relatie problemen gaat geven. Natuurlijk wel zwaar ook voor jou, kinderen en een pup opvoeden. Maar kan je man daar niet iets tegenover doen, koken of boodschappen doen om jou zo dingen uit handen nemen. In ruil dat hij af en toe bijtankt bij zijn moeder

Is er niet iemand in je omgeving die af en toe kan bijspringen?

Dit duurt even, voor je het weet is het over.....

Heel veel succes....

Volgens mij zijn veel mannen zo. Mijn ex man was er ook zo een. Hoewel hij altijd wel een hond erbij wilde, mocht ik de "klusjes" opknappen. Hij deed er nooit iets aan, behalve training. Maar dat kon later niet meer leuk omdat hij veel in het buitenland zet en toen kwam alles op mijn schouders terecht.
Heb ik nooit erg gevonden, meneer ging er na bijna 12 jaar vandoor omdat ik reuma kreeg. En daar zat ik dan met een roedel van 4. We zijn met zijn allen goed terecht gekomen hoor, en heb altijd gezegd dat hij er gewoon niet klaar voor is geweest.

Jouw man heeft zich niet gerealiseerd dat het best veel werk is om een pup groot te brengen. Ik denk dat je hem handvatten aan moet reiken, en met hem moet blijven communiceren.

Sommige zien dit misschien van hem als egoisme, ik zie het meer als onkunde. Ik heb dat later ook zo kunnen inzien van mijn ex man, die het allemaal te makkelijk bedacht had. Daar kan hij niets aan doen, dat is nu eenmaal zo, hij was daar nog lang niet klaar voor.

Het komt wel goed bij jullie, dat geloof ik best. De tijd gaat hard en voordat je het weet is je pup geen pup meer en speelt je man gezellig met de hond. En kan hem dan op de duur niet meer missen!
Maar daar gaat wel een heel proces aan vooraf en dat is jouw taak om dat proces te leiden!

Ik moet er wel een beetje om lachen hoor, ik ga er voor het gemak even vanuit dat Danielle nu niet haar advocaat gaat bellen om de scheiding in gang te zetten.
Ik heb hier met Santa in het begin ook serieus twijfels gehad, maar wat Angela zegt, het is ook onkunde.
Ik wist niks, was niet gewend aan 30 kg hieperdepiep die aan m'n kont geplakt zat...

Tuurlijk, ik vind dat jouw man wel de makkelijkste weg heeft gekozen door naar z'n moeder te gaan, maar misschien moet iemand hem inderdaad even het grotere geheel voorspiegelen.

Danielle, durf je hem dit te laten lezen? Weet hij hoe bang je bent dat je dadelijk een keus moet maken? Jij kent hem het beste, en weet ook hoe hij in moeilijke situaties reageert.

ik heb je stukje nog eens doorgelezen en zijn een paar dingen die me verontrusten 

Als hij iets aan je vaagt moet er eerst rekening gehouden worden met pup. Ja? En? Moet hij dat soms ook niet met jullie dochters??? Het komt over als eh ... ik vraag iets en wil gelijk aandacht / antw. 

En dat je op eieren loopt .... meisie dit is niet goed. 

Je begrip voor zijn lange dagen etc ..... maar maakte jij ook geen lange dagen met je dochters ( voordat pup er was ) stond je daar niet meeste tijd alleen voor ? 

deze dingen komen mij heel bekend voor heb. En ik zeg je ... je gaat eraan onderdoor als dit zo door blijft gaan. 

Denk na wat over wat Shannon zegt ... hoe sta jij in deze relatie en hoe hij. Want je kunt nog zoveel begrip hebben voor je man met werk etc, vloeken, flippen en naar zijn moeder gaan ....ik weet het niet. voor mij is dat een not done iets. Maar ik heb nu makkelijk praten. 

Ik hoop zo voor met name jou dat jullie hier uit komen en dat hij ook begrip krijgt voor jouw situatie en dan heb ik het nog niet eens over de kids. 

sterkte met het gesprek wat je gaat hebben.

Ik zou even kijken of er ergens een asiel is waar je die man kunt dumpen!
Dit wordt niks en kennelijk vind hij zichzelf belangrijker dan jou behoefte.
Sterkte met dit enorme ego naast je...

Met die hond is niks mis, die reageert zoals elke pup.

Allereerst moet het hele gezin achter de aankoop van een pup staan. Om dan een herder te nemen is geen echt handige keus. Dan druk ik me nog mild uit. Herders zijn geen beginnershonden. Het zindelijk maken en de nu gebroken nachten zijn wel het minst moeilijk. Herders zijn werkhonden puur sang. Buiten dat ze veel beweging noding hebben is het essentieel dat er met deze honden gewerkt wordt. GG, Obedience, VZH, UV, africhting, speuren, apporteersport, reddingshondenwerk, canicross, dogdance, agility enz. Ga, indien je de pup  houdt naar een goede hondenschool waar positief getraind wordt. Verdiep je in het ras en in wat deze hond nodig heeft. Ze leren erg snel, dus verkeerd gedrag is snel aangeleerd.

Wanneer mag hij van jou weer thuiskomen?
Of komt dit schoonmoeder wel heel goed uit?
Lijkt mij wel even rustig, geen gezeur aan je hoofd.

Wat een ontzettend nare situatie! Wij hebben ook best een pittige start gehad. Mijn vriend had liever nog een paar maanden gewacht en heeft ook ja gezegd uit liefde voor mij. Hij is nooit geflipt hoor maar ik deed ook veeeeeel teveel moeite om ons soms super bijterige pupje bij hem vandaan te houden en ik raakte er erg gestressed van! Wij hebben er lange gesprekken over gehad en dat heeft enorm geholpen. Het was wel lang niet zo heftig als bij jou maar ik begrijp hoe je je voelt. Heb ook nog wel begrip voor je man. Als jouw puppy het enige struikelblok is komen jullie er echt wel uit samen. Dit is het gewoon niet waard, huwelijk naar de knoppen door de komst van een puppy