Castratie reu.

Ik ben erg benieuwd naar ervaringen van mensen die hun reu op een leeftijd van 3 jaar of later hebben laten castreren.
Ik hoor namelijk verschillende verhalen. De een zegt: gedrag veranderd na die tijd niet meer. Dat is zo'n gewoonte geworden. Dat moet je doen voor, of als het gedrag net begonnen is.
De ander zegt dat het gedrag van hun reu wel degelijk veranderd is.

Met het "gedrag" bedoel ik enorm reageren op loopse teven, zenuwachtig de hele tijd door het huis lopen als er loopse teven in de buurt zijn. Geen rust kunnen pakken. Enorm prikkelbaar zijn.

Ben benieuwd wie me hier wat mee over kunnen vertellen.

mijn vorige reu was bijna 3 jaar toen we hem uiteindelijk toch lieten castreren
het gemiep, slecht eten, weg willen lopen, hyperen, kwijlen ..... verdween eigenlijk heel erg snel

wat kregen we daarvoor terug:
een veel vrolijker hond, die weer ging spelen, zowel met ons als met andere honden, hij luisterde veel makkelijker (dus veel en veel minder druk nodig), neigde totaal niet meer tot weglopen en was ook veel minder "game" (de neiging om iets fysiek uit te vechten met een andere reu zonder met dat vechten echt iets kwaads te bedoelen)

maar hij veranderde niet wezenlijk meer, in bepaalde situatie's kon hij bv uirvallen, dat is hij gewoon blijven doen, en hij is nooit een doetje geworden wat zich nergens meer voor interesseerde of door andere reuen beledigd werd, helemaal niet zelfs, ik vraag me altijd af of hij zelf wel wist of hij gecastreerd was.

volwassen reuen, blijven volwassen reuen, hun hersenen zijn volledig mannelijk
en ze maken nog wel degelijk mannelijk hormoon aan via de bijnieren, de 1 meer als de ander

ik heb er bij die hond nooit geen seconde spijt van gehad
een half jaar eerder had denk ik wat vervelende gewoontes misschien nog wat verder voor geweest, maar veel was er nog uit te trainen.

een loopse teef werd echt wel herkend, maar hij werd er niet meer hyper van.

Kobus is gecastreerd toen hij bijna 4 was, in het asiel. Maar hij reageerde al helemaal niet op loopse teven (hebben voordat hij gecastreerd was met hem gewandeld en hebben een stukje meegewandeld met een loopse hond - geen reactie), dus dat is niet veranderd

Wat wel veranderd is, maar dat merkten we pas echt na een maand of 4, is dat hij een héél stuk rustiger geworden is. Kan natuurlijk ook gewenning zijn (nieuw huis, nieuwe baasjes, etc.), maar ik denk zelf dat het door de castratie is gekomen.

Oke bedankt voor de reacties. Zeker stof om over na te denken. Ik ga het even laten bezinken.

Hier een intacte reu die dat soort problemen niet heeft, en een oo jonge leeftijd geholpen die het wel heeft. Nu is de gecastreerde reu van hier nu bijna 13 dus nu is het afgezakt. Maar toen hij nog een fitte man was had hij altijd wel interesse in teefjes en kon dan buiten ook wel nerveus zitten pieoen en doen. Bij hem ging het met castratie niet over (was toen 6mnd).
Dus het wisselt denk ik ook wel per hond.

Ik zou in dat geval 1x chemisch laten castreren als je het effect wilt weten dan is het niet blijvend voor het geval het niet gunstig uitpakt.