Klopt het?

Iedereen heeft een of meerdere honden in huis. Toen je je hond in huis nam had je toen al een bepaald karakter idee over je hond?

Mijn vraag is nu...is dat uitgekomen?

Barca heette eerst Chief maar bij het zien van zijn snuit had ik al een Bassie de clown gevoel. De ondeugd straalde er vanaf, nog steeds!

In dat opzicht kon ik zijn karakter redelijk goed inschatten en klopt het dus met wat ik waarnam.

Is dat ook bij jullie?

Hadden jullie een bepaalde emotie toen je je hond voor het eerst zag en is dat uitgekomen?

Ben daar echt heel nieuwsgierig naar!

Hoi Wilma,
Toen ik Luna in huis haalde, wilde ik een zwart witte jack russel, anders dan dat Kim was. Toen ik Luna de eerste keer in mijn handen had, zag ik een zeer ondeugend klein hondje dat ontzettend graag knuffelde.. Nu, een half jaar later is ze zo ontzettend ondeugend.. Je ziet aan dr koppie als ze wat heeft uitgevreten wat niet mag. Dan loopt ze kwispelend weg, en als je dr achteraan loopt, gaat ze onderdanig op dr rug liggen kwispelen. En knuffelen dat ze kan..

Luna dr karakter komt best overeen met wat ik toen dacht. Wat Keya betreft kan ik nog niet veel zeggen. Toen we dr 7-9 haalde, was ze uitgedroogd, ondervoed en zat vol met wormen. Wel waren we van mening dat t een enorm trouwe hond zou zijn als we dr goed zouden verzorgen. Als we nu uit zijn geweest, rent ze aan de riem naar huis, trekken, trekken, madam heeft het erg naar dr zin. Ik denk dat ook zij erg ondeugend zal worden, maar ze moet eerst nog een tijdje erg veel liefde, eten en drinken ontvangen. Dus van haar hou ik je op de hoogte..

Frija was toen we haar kregen een zeer trouwe, lieve hond op het oog. Nu 11 jaar later (sinds vorige week zaterdag leeft ze niet meer) gaat de hele buurt een praatje aan, want ze was zo lief en zo trouw aan dr gezin.. Toch ook erg leuk om te horen van anderen dat je eerste eigen gedachte ook klopte..

Kim was ontzettend angstig toen we dr kregen. Wij waren degene waar ze nooit angst bij kende, maar als mn buren dr een keer uitlieten, angst alom. Die angst heeft ze helaas nooit overwonnen. Waar we haar vandaan hebben, hadden ze het hele nestje in een keer opgekocht, omdat de fokker er zeker niet goed voor was. Bij Kim hadden we meteen zoiets van dit is een hond die bij je blijft nooit weg zal lopen en liever binnen is dan buiten. Dat is ook helemaal kloppend geweest. Ik zal volgende maand nog weleens een verhaaltje schrijven hoe het met Keya gaat.

Groetjes,
Nathalie

Hoi Wilma,

Toen ik Tosca in het asiel zag, had ik gelijk een klik...ze keek zo lief en schrander uit haar ogen al was ze nog zo bang en onzeker.

Dat lief is zeker uitgekomen, het is een echte knuffel en er zit total geen kwaad in.
Slim is ze ook, je hoeft maar een paar keer dezelfde oefening met haar te doen en ze weet wat er verwacht wordt..het lijkt wel eens of ze meedenkt...

Nee, mijn Tossie is een gouden hond en we rooien het prima samen!

Hoi wilma
Toen ik naar het asiel ging voor een hond lag daar taat lekker in haar mandtje met haar grote flap oren .Ik zei kom is uit je mand jo ik wil even zien hoe groot je bent ze keek mij aan en ik dacht dit is het wat een knuffel beer .En dit is inderdaad ook uit gekomen .Ze zeiden dat taat een hele slome hond was .Nou in huis klopt dat ze slaapt graag maar als je er mee neemt naar buiten is ze over actief .Wij tweeen zijn echt twee handen op een buik .Wat ben ik blij met haar .In het begin gedroeg ze zich eigenlijk anders dan dat ze inpreciepe is dat heb ik ook altijd geroepen ze moet even wennen en dan krijg ik er een goude hond aan .Want als je naar dat koppie keek kon je zien dat taat eigenlijk een hele lieve hond is .Maar ja een hond met een verleden moet je natuurlijk wel even geduld mee hebben .En achteraf is het uit gekomen hoe ik in het begin al over taat dacht .Het is een scheet en ik kan haar echt niet meer missen .
groetjes joke en taat de knuffel beer

De discussie begon al toen we de eerste keer gingen kijken. We waren het er allemaal over eens, dat het een labrador zou worden. Mede door de ervaringen die we hadden met een mix labrador/golden retreiver. De kleur zwart was ook al anoniem gekozen. Eenmaal daar aangekomen begon de ellende. Ik zag een flinke knaap lopen die erg veel plezier had en voor de duvel niet bang was. Mijn vrouw en kids zagen echter een ietwat verlegen jongeheer die je met de welbekende hondstrouwe ogen stond aan te staren. Ook heel aandoenlijk maar mijn hart ging toch net iets meer uit naar de "dikke". Afgesproken werd, dat de fokker zou kijken welk van de twee zou overblijven en die zouden we nemen. Bewust hebben we de daaropvolgende 5 weken niet geinformeerd totdat we een week van te voren belden om te horen dat beide nog aanwezig waren. Dilemma! Dan maar de keuze maken op het moment van ophalen van de pup. Natuurlijk konden we ook toen niet de beslissing nemen. Dat werd nog verergert doordat de fokker de twee de laatste week bij elkaar had gezet. Opzet in het spel? Natuurlijk
De twee waren, zijn nog steeds en zullen ook wel altijd onafscheidelijk blijven.
Maar duidelijk was wel, dat we de karakters van beide feilloos geschoten hadden. Precies zoals we ze de eerste keer aantroffen zijn ze qua karakter tot de dag van vandaag (2 jaar later). Kodi is de "dikke". Nieuwsgierig, brutaal en o zo vrolijk. Pako is de rustige met de hondstrouwe ogen die "lijdzaam" toeziet hoe de ander toch zoooo'n plezier kan hebben. Wel even vermelden dat het show is want hij kan er zelf wel degelijk iets van.
Een paar maanden later werd een zeer onrustige (hyper) Nikki met uitpuilende ogen toegevoegd. Mijn vrouw vroeg zich af of dat wel goed zou gaan. Maar we merkten beiden, dat onder die schijn een hele, lieve, rustige dame verborgen zat. En met wat geduld werden we binnen zeer korte tijd beloont voor ons vertrouwen. In een woord een lekker dier.
Ik ben dus de mening dat je vanaf het eerste moment kunt zien wat voor vlees je in de kuip hebt en blijf dat geloven totdat het tegendeel bewezen wordt. Laten we hopen, dat het nooit gebeurt.

Groet,

Marty

Hallo!

Bij ons was het juist omgedraaid.
Wij kwamen voor het eerst bij de fokker kijken en waren verliefd op alle pups! We konden niet kiezen en vertrouwden dan ook op de keuze van de fokker.
Na nog een aantal keren te zij n geweest vertelde de fokker dat er twee pups bij zaten die het beste aan de rasbeschrijving voldeden. Zij zouden er één houden en wilden graag dat de ander bij ons terecht kwam.

De dame met het blauwe bandje zou onze Lupo worden, maar opgepast, want deze dame was wel haantje de voorste.
Dit konden we inderdaad zien want telkens als er iets gebeurde was ze er als eerste bij en zorgde ook dat ze dat bleef.

Nu is onze Lupo nog steeds heel nieuwsgierig, maar als het er op aan komt durft ze niets. Het is de meest onderdanige hond die ik heb gezien en op het eerste gezicht heel éénkennig.
Na een half uurtje in het bijzijn vaan een vreemde is dat ook over, maar een schijtertje is het wel!

Gek he, dat het dan dit keer niet klopt?

Groetjes,

Juliette

Hey Wilma,

Biko heette al drie jaar Biko.
Hij kwam heel erg zelfstandig over, niet echt een kroeltype. Wel aardig een behoorlijk baasje, maar ook heel graag willen leren en bezig willen zijn.
Dat laatste heeft hij echt nog steeds, maar hij heeft zich ook ontpopt in grote knuffelbeer, met mensen die hij kent tenminste!!
Iemand op straat die hem zomaar wil aaien... neeee! Dan loopt hij zo weg.
Mensen die daarentegen totaal niet in hem geinteresseerd zijn vereert hij graag met een bezoekje met natte snuit..

Ik vind hem best wel veranderd, veel aanhankelijker geworden, maar wel nog steeds hetzelfde 'kijk eens hoe lief, aardig en knap ik wel niet ben'. Zo loopt hij ook echt rond! Met een 'air' En zich ook niet kunnen voorstellen dat er mensen of dieren zijn die hem niet aardig vinden of wat lekkers willen geven!

Heerlijk beest!

Groetjes!

Mijn vorige hond, een Border Collie, kwam uit een werklijn en hij was al heel jong - samen met zijn bijna witte broer - haantje de voorste uit het nest. Goed luisterend, heel attent, ogen overal, lief, doldriest en eigengereid. Een volzame hond maar wel eentje die z'n middelvinger op kon steken, keihard, geen mietje... Ik vond het heerlijk, zo'n hond met een kop erop en ik wilde stiekem weer zo'n karaktertje.
Toen we naar het nest van Merel (mams) gingen kijken hadden we nog vrije keus tussen een teefje en een reutje. Het reutje altijd aan de beste tepel, ondernemend... ja, toen al met 3 weken! Voor hem zijn we gegaan, voor het in mijn ogen boevige hondje... Nou, dat klopt! Hij is precies zoals we hem ons hadden voorgesteld: lief, vriendelijk, vrij zwijgzaam voor een teckel, selectief Oost-Indisch doof, een knuffeltje maar ook een middelvinger-hondje en een komiek. Heerlijk!

Hoi,

Ik wilde eigenlijk een aantal jaren terug al een hond maar zag dit niet zitten qua werktijden maar toen bleek dat die gingen veranderen...direct de knoop doorgehakt.

Vroeger thuis hebben we een x fox gehad en dat wilde ik weer, probleem alleen was dat ik opzoek was naar een tweede Rakker maar ja dat vind je niet. Dus was verder gaan zoeken wat voor een hond ik dan leuk vind en kwam uit op oa border collie, kooikerhond. Omdat ik in mei nog op vakantie zou gaan toen bewust nog niet langs het asiel gegaan (ken mezelf had er anders met eentje thuis gestaan), wel via internet bij gehouden welke honden er allemaal in het asiel zaten. Maar de eerste dag thuis en ik stond bij het asiel, wist dat daar geen hond voor mij tussen zat maar wilde gewoon even kijken. Paar dagen later bij een ander asiel wezen kijk, uitgelegt wat voor een soort hond ik zocht en ze lieten me een paar honden zien, beginnend bij een aantal kruising herders. Waren mooie honden maar het deed me niks dus toch maar gevraagt naar de 2 foxen die ze hadden zitten. De eerste was een flinke fox die veel buiten gewend was, mijn hart ging al iets sneller kloppen maar toch was hij het nog niet helemaal. Daarna op naar fox nummer 2, na 1 blik was ik compleet verliefd. Dat was wat ik zocht!! Het was een zij en iets kleiner dan ik in gedachte had maar het was verders helemaal super. Op mijn vraag wat hun plaatsingsvoorwaarde waren kreeg ik het antwoord dat ik d'r gelijk mee kon nemen... Oke, probleem daar was ik nog niet op voorbereid. Dus afgesproken dat ik de week erop zou komen ophalen (zat met nog wat afspraken en mijn werk). Maar binnen 1 dag waren mijn collega's al helemaal zot van mij omdat ik elke keer vol trots haar foto van het internet af liet zien dus toch mijn afspraken maar omgegooid en 2 dagen nadat ik was wezen kijken was Loekie bij mij thuis. Eenmaal thuis leek het ook wel alsof Loekie altijd het geen is geweest wat ontbrak in huis want ik en niemand heeft er eigenlijk aan moeten wennen dat er nu een hond ik huis loopt, net alsof ze er al jaren is.

Qua karakter is ze in principe ook precies wat ik verwachtte, alleen is ze heel snel erg gestresst wat wel zonde is en dus gezellig mee op visite of bos/strandwandeling zit er nog niet echt in omdat ik voor alles de auto nodig heb. Doe het soms wel hoor want als ik er eenmaal ben geniet ze volop alleen daarna is het verplicht 2 dagen rust en dat was toch niet wat ik van te voren verwacht had van het hebben van een hond. Maar haar nu nog missen... nee dat kan ik echt niet meer.

Groetjes Elvira en pootje van Loekie

hoi wilma

vroeger had ik een newfounlander dus ik wilde perse een zwart hondje
maar met de kids en nu een klein huis geen grote hond nee dat kan je zo´n beest niet aan doen
toen kregen we het adres waar spikey zat wij gaan kijken ... en ja hoor er zat een zwart hondje met beetje wit (spikey dus)en een bruin achtig hondje en hij was het gewoon zo'n lief klein bolletje wol
nu hij vaker naar de kapper is geweest is er bijna niets meer over van die witte haartjes ook niet als het langer word
en karakter wilde ik een toch wel iets rustig hondje wat wel gek kan doen en spelen nou dat heb ik wel mijn zwart watje en oh zo eigenwijs maar zoooooooooooooooooooooo lief

groetjes els en pootje van spikey

hey,

toen ik voor pinky ging,zat ze heel triestig in haar mandje,ik was meteen verliefd op dat hondje.
toen ik vroeg om haar eens te mogen vasthouden,kroop ze helemaal weg van de schrik.
ze was net 7 weken.
de eerste week thuis,had ze bang,wilde niet geaaid worden,wilde niet spelen,kortom ze wilde niets.
nu is ze al 2 jaar en een enorme speelvogel.

en luna.
ging ik ook voor kijken.
ze zat in een bakje met een paar chiuaua's,haar blik en oogjes vertelden me al genoeg:neem me mee,neem me mee.
toen vroeg ik of ik luna eens mocht vasthouden (eerst noemde ze klein amerika)-->stomme naam.
ik kreeg meteen likjes van haar,toen zee ik dit is de mijn.
en het klikte meteen met pinky,
ze had een vriendinnetje erbij.
nu zijn deze 2 onafscheidelijk.

groetjes

nou hier ook een verhaaltje van mij..
ik moet zeggen dat toen wij chesser ophaalde eigenlijk niet heen gingen voor een pup voor ons.. maar omdat wij een verwaarloosde hond hadden die nadat ik dacht een andere hond wel kon gebruiken om zo iets beter het normale leven zeg maar te accepteren..
en de jack russels waren op dat moment het goedkoopste
klinkt heel erg fout .. i know..
maar toen we bij dat nest kwamen.. en chesser na ons toe kwam lopen.. was het het liefste kleinste hummeltje die ik kon bedenken..
mijn kindje!
toen we helaas na allerlei behandelingen die andere hond moesten laten gaan..
gingen we na ongeveer 7 a 8 maanden op zoek naar een maatje voor chesser omdat chesser vanaf dat ie uit het nest kwam bij ons was gekomen..
hij kweinde helemaal weg!.. zo zielig...
dus toen stond voorop dat chesser de nieuweling vooral moest liggen dat moest klikken..
en toen zagen we buddey.. hij leek op alfie.. op uti die tv serie..
lekker ontdeugend.. luisterde toen al niet haha..
maar wel een ontzettende goedzak..
en vanaf dat we hun bij elkaar hebben gezet was het goed..
ze sliepen op elkaar en tegen elkaar aan..
waar ches is is bud en andersom..

dus misschien met de verkeerde reden uitgezocht..
maar alsof het allemaal zo moest zijn!

groetjes melissa

Ik zag Lucky op marktplaats en was gelijk verkocht, hij is een kruising en heb toen toen eerst geinformeerd omtrent de rassen die er in zaten. Toen er uitgebreid met m´n man en zoon over gesproken want ik vond het heel belangrijk dat we het alle 3 de juiste keuze vonden (Ons vorig hondje is afgelopen zomer overleden, en daar was ik nog niet goed overheen).

Had me toen waarschijnlijk te lang geinformeerd want toen ik na 2 dagen contact op wilde nemen stond ie niet meer op marktplaats. Ik erg teleurgesteld en verder gezocht naar een andere hond, bleef echter continue aan Lucky denken. En... wonder boven wonder na een week stond ie er weer op! Heb toen gelijk contact opgenomen en het bleek dat degene die voor mij geinteresseerd was dat zij daar geen goed gevoel bij hadden.

Wij zijn toen gelijk de volgende morgen er heen gereden, en ja hoor hij was precies zoals ik me voorstelde. Hij was wel gigantisch wild maar ik wist gewoon dat er een gigantisch lief hartje in zat.

Nu na 3,5 week is hij toch aardig wat rustiger geworden, natuurlijk is hij speels en wil hij graag werken maar dat hoort bij het ras en hij vindt het heerlijk.

Ik kan natuurlijk nog niet zo heel veel over hem vertellen maar ik weet dat het de juiste keus was.

Ik weet ook dat het eigenlijk niet zo goed is om op marktplaats te kijken maar er staan zoooooo veel hondjes op die toch echt een goed thuis zoeken.

Gr. Esther

Hoi hoi,

Toen ik onze Flos bijna 15 jaar geleden ging halen was hij 6 weekjes oud. Hij was het laatste hondje uit het nest! Mijn zus had eerder die week ook al een zusje van Flos gekocht. Vandaar dat ik dus ook bij Flos terecht kwam....Toen ik hem voor de eerste keer zag, dacht ik dat hij totaal niet op zijn zusje leek. Hij was veel grover, had langer haar en hij keek heel lief. Hij was voor zo'n jonge pup ook erg rustig. Ik was direct helemaal verliefd op hem en dat is nu nog steeds na bijna 15 jaar. De vraag was alleen hoe groot hij zou worden, want papa was onbekend. Vele dachten dat Flos groot zou worden, maar toch is hij klein gebleven. Hij is wel een heel stuk groter en grover als z'n zusje was.
Onze Flos is gebleven, wat ik in het begin al van hem dacht. Een lieve, rustige hond!! Eentje waar ik vroeger echt mee kon lezen en schrijven. Nu wordt het wat lastiger, omdat hij niet alles meer hoort. Maar als ik een kopie van hem kon laten maken, dan deed ik dat direct....

Dan onze Morris....Vorig jaar november maakte ik een afspraak bij de fokker om langs te komen. Via de rasvereniging had ik informatie ingewonnen. De fokker had op dat moment Morris nog over van een vorig nest. Zijn broertje was een dag er voor net verkocht. Ik had van beide al een foto gezien. Morris was toen al 13 weekjes. Daarnaast had hij ook een nieuw nestje puppies die net 3 weekjes oud waren. Als eerste zagen we Morris. Ik zag zijn kopje en zijn wiebelende staartje en was verkocht. Ik zag daar wel al dat het er één met pit was. Dit vertelde de fokker ook direct. Morris kon er wat van! En ja, dat klopt helemaal... Een pittige hond, die soms erg moeilijk te benaderen is, maar we zijn nog steeds flink met hem aan het werken om een lievere hond van hem te maken.....Dat wiebelende staartje, beginnen we nu weer meer te zien. Ook al is het voor ons gevoel gewoon veel te weinig....We hopen dat hij straks in 1 keer een knopje om kan zetten en dat hij dan in ziet, dat vrouwtje en baasje het beste met hem voor hebben en ontzettend gek op hem zijn en dat hij dan "altijd" vrolijk naar ons is en zijn staartje dus mooi wiebelt....

Groetjes Monique

Ik had Luca al, toen ik via een kennis hoorde dat er een nest Labradors aan zat te komen. Meteen gebeld en toen ze geboren waren, mocht ik meteen gaan kijken. Om een of andere rare reden wist ik meteen welke het worden moest. Het was een nestje met 5 zwarte en 2 bruine Labjes. Van de bruine was er maar een reutje en dat moest het worden dus! Sem is een pittige heer,( denkt hij) met een heleboel kapsones, want als hij los is en ze geven hem van "katoen" kruipt hij het liefst achter mijn rug of als een haas de bosjes in!!
Yvonne

Hoi Esther,

Voor herplaatsers op marktplaats kijken is toch prima? Alleen als je er puppies vandaan haalt, dan heb je een erg grote kans dat het broodfok is, openlijk of in één of andere vermomde vorm. Dat dus liever niet... al heb ik zelf dus ook die fout gemaakt.

Groetjes,

Linda.

Hoihoi..
wij hebben onze hindy gekozen omdat zij het bangste was van het nest.. Ze kwam wel op ons af maar niet zo uitbundig als haar broertjes en zusjes..
En aangezien ik altijd dieren kies met een "gebrek" (bij gebrek aan een beter woord) is zij het geworden.. En ze is uit aan het groeien tot een hele lieve, sociale en vooral ook mooie hond..
(Die alleen nog een beetje schuw is naar vreemden)
Groetjes jeanine en een pootje van Hindy

Eigenlijk was ik 10 jaar geleden van plan een shi-tzu aan te schaffen onder invloed van mijn tante die er ook eentje had. Ze wist een nestje en we hadden gebeld en werden verwacht. Maar het adres bleek niet helemaal duidelijk, en toen we in de buurt vroegen waar we moesten zijn, en daarbij lieten vallen dat het voor een hondje was, stuurden deze vriendelijke mensen ons op het verkeerde pad naar een dierenwinkel. We reden een soort "erf" op en achter een groot uitstalraam zag ik hem zitten, die kleine jack russell met het bevlekte oogje. Het leek alsof hij mij ook gezien had, ze haalden hem uit de glazen box waar hij inzat en ik was smoor. Het was een wriemelig ding, en ik wist al meteen dat het geen makkie zou zijn om hem op te voeden, maar een shi-tzu, daar dacht ik al lang niet meer aan. Billy is altijd een onrustig en koppig hondje geweest, moeilijk mee naar buiten te nemen, maar ik hou zielsveel van hem en we weten precies wat we aan mekaar hebben, we zijn samen beste maatjes. Tuurlijk had ik liever een socialere hond, en ga ik daar beter op letten bij een volgende hond, maar het leven met Billy, is altijd rijk aan animo en drukte geweest. Nu is hij wat ouder en rustiger, en hopelijk is zijn ziekte nu nog niet het afscheid, want ik ben er nog niet klaar voor !

Voor de volle 100% uitgekomen hoor!
Ik kan Whisper het best omschrijven als een kat die kan blaffen...

Het is een zéér lieve Schot en ook een zéér kalme hond voor een Terriër te zijn maar ja, ze zijn O zo eigenzinnig hé.

Groetjes,
Chris

Ja, Spike zijn naam hebben we zeker niet slecht gekozen. Zijn snoet vertelde ons inderdaad al van in het begin dat hij niet zo'n rustige, alles goedkeurende hond zou zijn. Het is een beagle en het is een echte ook. Dus Spike is Spike, prikkelbaar als het op anderen aankomt maar heeft wel een peperkoekenhartje hoor, al zal hij dat niet tonen.
Zyta is eerder een zachte naam en als je onze Berner in het echt ziet hadden we haar eigenlijk beter Brutus genoemd. Bij haar past haar naam niet zo goed. Ze is altijd gejaagd, denkt dat ze overal te laat gaat komen maar is wel de liefst en meest betrouwbare hond die ik ooit gehad heb, dat wel. Heb haar nog nooit horen blaffen of grommen om een persoon. Op een kikker wel maar nog niet op mensen.

Groetjes

Hoi hoi,

Een maand nadat Jip overleden was zat ik wat te surfen...
Jip "de liefde" van m'n leven...

Toen zag ik Sterre 's nestje op Internet.

Maar het type hondje sprak me aan en de combinatie van de ouderdieren en de manier van grootbrengen...

Ik zag maar één strepen-lijfje met een zwart snuitje in het nest zitten.

Ik ben met een vriendin naar Sterre gaan kijken...
Wat van belang was dat ze interesse voor een apportje zou hebben.
Dit, omdat Sterre naast een gezellige huishond ook een actieve taak zou krijgen.

Ze was - tijdens ons kleine wandelingetje - iets onzeker maar we zagen dit niet als onoverkomelijk.
Ze herstelde zich trouwens heel snel als ze ergens van onder de indruk was..
Daarbij had ze een prima eigenschap; ze was ontzettend nieuwsgierig naar de wereld om zich heen...

Bij het oppakken voelde ze heerlijk relaxed en bleef heerlijk tegen mij aan hangen... En ik smolt van haar prachtige zwarte snuitje met daarin haar zachte oogjes...

Ik kan volmondig met "ja" antwoorden als Sterre is geworden wat ik van haar verwachtte..

Ze is een heerlijke, bedrijvige tante. Niet té overmoedig.
Wel slim en een doorzetter als het gaat om zelf oplosingen te zoeken voor kleine probleempjes..
Super te sturen, leert snel en graag.

Een hondje naar m'n hart... ;-D

Lieve groet, Ilja
High-five van *Sterre*