Jullie mening a.u.b.....

Hoi allemaal,

Nu heb ik toch nog eens een vraagje i.v.m. het volgende :

Tibo is enorm aan mij gehecht, hij volgt me waar hij kan en als ik een tijdje weg ben geweest, is hij, bij thuiskomst, ook helemaal niet meer van me weg te slaan.

Nu is het zo dat mijn ouders voor hem zorgen wanneer ik werken ben en dus hadden zij gehoopt dat hij toch ook een beetje een band met hen zou hebben en dat afhankelijke ten opzichte van mij dus een ietwat zou verminderen. Niet dus, als ik er ben, bestaat iemand anders blijkbaar niet meer. Kom ik met verschillende mensen tegelijk binnen, is er maar één die de begroeting krijgt en dat ben ik.

Een tijdje geleden had mijn moeder op televisie een aflevering van "de hond de baas" gezien met die Engelse hondentrainster Victoria Stilwell. Ik vind haar ook fantastisch, de manier waarop zij de honden aanpakt, mooi om zien ! In deze bepaalde aflevering, maakte zij de opmerking dat als, je hond teveel aan je gehecht is, dat je dan totaal verkeerd bezig bent en dus kreeg ik dit op mijn boterham....

Ik weet echter niet goed wat ik anders zou moeten doen, ik doe niets speciaals, ik ben kordaat en consequent met hem en zie hem natuurlijk wel heel graag, maarja dat is toch bij iedere hondenliefhebber zo hé. Wat kan ik dan verkeerd doen ?

Hebben jullie ideëen ?

Liefs,
Marie-Rose

Hoi Marie- Rose,

hoezo zou je iets verkeerd doen dan? Hoe vaak hoor je niet dat honden maar 1 echte baas hebben? Ik heb voor mijn 17e verjaardag een Golden Retriever gekregen van mijn ouders, toen ik uit huis ging verhuisde ik naar een flat en werkte ik 5 dagen in de week, het was dus beter om de hond niet mee te nemen Nu 10 jaar later kan de wereld vergaan en iedereen kan op zijn kop staan, maar wanneer ik bij mijn moeder kom dan besta alleen ik nog maar. Hij moet per se bij mij liggen en met mij uit, ligt idd voor de wc deur en volgt me overal. Als ik weer weg ga is het ook goed, maar als ik er ben kan de rest van de familie wel ophouden. Tja ik vind het eigenlijk wel heeeeeel lief dat hij mij zo trouw blijft!

Hier is dat ook zo, tenminste met Darcey en Luka.
Ik kan niet zeggen dat er iets mis is als de hond aan je gehecht is.

Wij hebben al 35 jaar honden en die waren allemaal meer aan mij gehecht dan aan mijn man, misschien ook omdat we er veel meer mee bezig zijn?
Als wij binnen komen wordt ik altijd als eerste begroet, ook al kom ik als laatste binnen en daarna pas de anderen.
Dat nalopen doen ze hier ook, zeker als ik een paar uurtjes ben weggeweest.

Onze honden zijn wel eens bij onze oudste zoon, hebben ze ook wel een band mee, maar niet zoals bij mij, denk ook wel dat dat normaal is.

Ze zijn toch van "ons".

Groetjes Annelies

Remy volgt mij ook overal....ik zie er niks verkeerds in behalve dat hij graag bij de roedelleider wil zijn voor misschien zekerheid, genegenheid of gewoon de veiligheid die een roedelleider heeft....

ik weet het niet maar ik ben wel blij dat hij dat doet ik voel me geliefd bij hem hahahah

Het probleem van mijn ouders is dat, zelfs als ik er een ganse dag niet ben, hij nog steeds niet hetzelfde op hen reageert. Hij ligt dan meestal maar wat te slapen en kijkt ietwat triest. Pas als het ongeveer tijd is voor mijn thuiskomst gaat hij aan de deur zitten wachten en wordt hij weer vrolijk...

Bij mijn vorige hond was dit niet zo extreem, Yoshike was ook gedurende de dag vrolijker en maakte niet zoveel onderscheidt tussen zijn mensen.

En met het zien van dit programma van de hondentrainster zijn ze er nu helemaal van overtuigd dat het aan mij ligt, maar ik zie werkelijk niet in wat ik anders zou moeten doen en vooral mijn moeder verwijt me dit soms, ben volgens haar dus toch niet het baasje dat ik zou moeten zijn en ga ergens in de fout...volgens mij is het gewoon van hond tot hond anders en Tibo komt uit het asiel en hij had mij daar een beetje als houvast, misschien speelt dat ook mee.

Liefs,
Marie-Rose

weet eigenlijk niet wat ik hier van moet denken marie-rose. het is heerlijk dat JOUW hond zich zo aan jou hecht. dat je dat op je boterham krijgt ? is het een soort jaloezie dan ? ze moeten dol gelukkig zijn dat jouw hond zo met je behept is.

heb een vriend die heeft een leonberger, daar pas ik ook wel eens op. als ik er ben, is tie hond voor mij er. als zijn baas , het is een zij, er aan komt, ben ik nergens meer, nou en ? dat is toch vrij normaal ?

bamse doet dat ook, naar de oppas of naar de vriend, kom ik er aan, dan is niemand meer in zicht, hele normale en heerlijke reactie hoor, laat je niet van de wijs brengen, je krijgt het op je boterham ? wat een onzin is dat nou.

enzeker speelt dat mee dat hij uit het asiel komt, jij bent zijn baas, hij is graag bij je, houden zo hoor.

Hoi

Pilou van mij die doet dat ook heel erg,toen wij op vakantie gingen,ging pilou voor een week naar mijn ouders,de eerste dag ligt hij vaak bij de voordeur, waar ik door weg bent gegaan in de gaten te houden en bij elk geluidje is hij allert en gaat hij bij de deur kijken of ik eraan kom.
Dagen daarna gaat het wel en zodra ik er weer ben zijn zij niet meer interesant en is het alleen nog maar achter mij aan lopen en bij mij liggen

Ik vind het ook helemaal niet erg ofzo,vind het alleen maar fijn dat hij zo graag bij me is
hij heb mij dan gemist en ik hem net zo erg.
Inderdaad gewoon zo houden!!

Hier is het net zo. Donna is niet dezelfde als ik er niet ben. Ik krijg het ook op mijn boterham, omdat manlief alleen met haar, haar soms onhandelbaar vindt. Ze kan dan wel 2 uur lopen piepen als ik weg ga.
Het is soms erg lastig, maar ook wel fijn voor mij dan.
Alleen maak ik me zorgen als er eens iemand anders op haar moet passen. DAt lukt jouw dus in ieder geval wel, bij mij moet ze in de bench als mijn ouders er zijn en ik niet. Maar dat is een ander verhaal

Niets van aantrekken Marie Rose! De hond is dol op jou en daar is niets mis mee!
Hier gaat het ook zo alleen is mijn hond dol op mijn dochter. Als ze een weekendje hier is, dan wijkt Bijke niet van haar zij. Dan besta ik niet meer voor haar. Maar als ze haar hielen gelicht heeft, dan ben ik het weer helemaal voor haar. Zal met jou hond ook wel zo zijn. En dat hij triest voor zich uitkijkend op je ligt te wachten, daar geloof ik niet in. Misschien moeten je ouders eens wat leuke dingen met hem gaan doen, dan krijgen ze vanzelf wel een band met hem.

Mijn oudste hond wil zelfs niet uitgelaten worden als ik niet mee ga,het is een vrij onzeker hondje en ik heb de indruk dat zij alleen bij mij de zekerheid vindt.
Ik kan lezen en schrijven met haar en laat haar op een of andere manier voelen dat ik weet wat er in haar omgaat (en dat doe ik ook echt).
Pup Coco is veel meer op de andere honden gericht dan op mij, pas toen de middelste hond ziek was en ze daar niet terecht kon zocht ze meer contact met mij.

Ik heb nooit een programma gezien met Victoria Stilwell, maar ik weet dat ook andere hondenopvoeders er tegen zijn dat de hond je de hele tijd achterna loopt.

Zelf weet ik niet zo precies wat ik daarvan moet denken. Lola (die ook uit een asiel komt, maar ik weet niet of dat er wat mee te maken heeft) loopt ook graag de hele dag achter mij aan. Wij hebben van de stichting ook het advies gekregen om dit niet de hele tijd toe te laten. Mijn vriend past dit ook toe, zelf kan ik dit niet over mijn hart verkrijgen omdat ik er eigenlijk geen kwaad in zie, ze kan van mij lopen waar ze wil en als ze bij mij wil zijn mag ze dat van mij. Misschien is dit fout........maak ik haar teveel afhankelijk ofzo.

Zelf zie ik dus niet dat je iets fout doet, het is ook van hond tot hond verschillend denk ik.

Heeft Silvia Stillman dan ook uitgelegd hoezo dit niet goed zou zijn voor de hond?


Ik zou zelf zeggen doe gewoon wat je gevoel zegt wat goed is,ook al zijn de inzichten van sommige deskundigen misschien anders. En de hond zal ook heus wel een band krijgen met je ouders, alleen een andere dan met jou, mar dat is toch niet erg?

Volgens mij die je niks fout hoor.
Ik heb het hier met Floyd precies zo, die loopt me ook de hele dag achterna.Als mijn man of zoon opstaan en weglopen blijft hij gewoon liggen, sta ik op, komt hij me na.
Als ik thuis kom van mijn werk blaft hij, bij de jongens niet.
Maakt me niks uit of het fout is, ik stoor me er niet aan hoor.
Moet jij denk ik ook maar niet doen

Raki is enorm gehecht aan m'n moeder. Hij komt af en toe wel eens een knuffel halen bij me, maar als m'n moeder er is, dan wordt zij de hele tijd geknuffeld door de hond. Ik word er soms wel eens een beetje jaloers op, dan wil ik ook kroelen met de hond, maar ja, het is niet anders hoor. Ik accepteer het. Ben blij dat hij zich na een slechte start nog aan iemand goed hecht. Ik heb ook een band met hem, maar op een andere manier (meer met spelen en uitlaten). Misschien zou het opvoedkundig beter zijn als de hond ook een band heeft met anderen, maar het is JOUW hond en je ouders passen er alleen op. Dan is het niet zo gek dat hij jou als baas ziet en graag bij je is.

hoi!

als ik bij max aankom, ziet hij ook niets anders dan mij. ook als we tijdens het wandelen zijn baasjes tegenkomen negeert hij die volkomen, en komt gewoon naast mij zitten als ik met hen praat..

ook als ik hem mee naar huis heb genomen en hij in de tuin ligt, dan komt hij steeds achter me aan lopen. waar ik ook ben, hij houd me altijd in de gaten.

hij vind mij gewoon veel leuker dan alle andere mensen die er zijn (tja, ik doe ook alleen maar leuke dingen met hem!)
hij is ook altijd blij als hij mijn vader of broer ziet, en rent er kwispelent opaf, maar als hij moet kiezen tussen hun of mij, dan kiest hij toch altijd voor mij.

ik ben gewoon meer zijn baasje dan iemand anders, hij hecht zich meer aan mij dan aan iemand anders. zelfs meer dan aan zijn baasjes.

zijn baasjes vinden dit ook neit leuk, maar dat is echt jaloezie. denk dat dat ook is bij jouw ouders. ik zie er nix verkeerds in.
een hond is nou eenmaal trouw aan zijn baas (meestal dan, max niet, hihi!)

Liefs, iris

Hoi Marie Rose,

Wij wonen hier dus met drie honden in huis. Mijn zus met haar twee doggies Micky en Myla. En ik met Rowan. Ik ben er met Rowan later bijgekomen door omstandigheden maar dat is een ander verhaal. Wat ik dus wil vertellen is dat er hier ook onderscheidt wordt gemaakt door de honden.

Zolang mijn zus weg is ben ik goed voor Micky en Myla en doen ze wel heen met mij. Maar zodra mijn zus thuis kleeft Micky letterlijk aan haar en dat is toch alleen maar mooi?

Rowan heeft hetzelfde alleen dan naar mij toe. Hij vind het best om bij mijn zus te zijn, maar zodra ik thuis ben dan ben ik zijn wereld. En zo hoort het toch ook een beetje? Ik moet eerlijk zeggen dat ik denk ik jaloers zou worden als mijn hond op iedereen hetzelfde zou reageren. Het is fijn als er iemand anders een band met je hond kan hebben ... maar dat hij doller op jou is dan op anderen vind ik alleen maar heel mooi om te horen en te zien.

Wat zou daar in hemelsnaam tegen moeten zijn?!

Een hond vertoont de meeste affectie naar degene die hij/zij als hoogste in de rangorde ziet. Dat is meestal de persoon die het het meeste overwicht op de hond heeft, hem de meeste dingen heeft geleerd en vaak ook degene die het vaakst het eten voor de hond (heeft) verzorgd.
Ik zie niet in wat daar mis mee zou kunnen zijn.

Een hond die echt baasgericht is daar kan ik echt niet verkeerds in zien!
dit is juist goed volgens mij. Dit is het teken dat hij jou echt ziet als de roedelleider en zich bij jou veilig en goed voelt.
Wat daar verkeerd aan zou zijn weet ik echt niet hoor.

iris, max heeft een baas, een baas, en dat ben jij hoor, ook al is max eigenlijk niet echt van jou, toch ben jij zijn baas !!

dus zo gek is het niet dat max jou als baas zie

Tja, ik denk niet dat dit hetzelfde is. Chico was mijn hond, ja, hij "gebruikte" mijn vader om te bedelen, maar mijn vader was toch echt nummer 2 na mij.

Dobby is een tikkie erger, als ik mijn kont van de stoel optil staat die al klaar om me achterna te lopen. Waar Dobby mijn vader plaatst in de rangorde is nog niet helemaal duidelijk. Maar ik ben nummer één, zijn alles-ie. Hij neemt nu wel wat meer vrijheid, hij gaat me niet iedere keer meer achterna naar boven en hoewel hij naast mijn bed slapen geweldig vind gaat hij 's nachts zelf naar de woonkamer. In het begin volgde hij me het liefst tot ín de wc.

Ook is Dobby al wat rustiger als ik voor een boodschap weg ben. Eerst blokkeerde hij de deur en moest hij mee, vond hij dan. Nu gaat hij een paar meter van de deur af zitten kijken hoe ik wegga, ongetwijfeld met de hoop om alsnog mee te mogen maar minder dwingend. Maar ik heb dat eigenlijk gewoon de tijd gegeven, hij komt tenslotte uit het asiel. Hij heeft zijn mamma en broertjes al verloren, en diegenen die een thuis voor hem waren van jongs af aan.

Ik denk dat asielhonden zowieso een slag apart zijn, hierin, en zeker baasgerichte honden die aan hun tweede kans bezig zijn. Hoe het zich gaat ontwikkelen, geen idee, maar ik ben blij dat ik hem de tijd gun zijn eigen zelfstandigheid te ontwikkelen. Komt dat niet, da's pech voor hem. Hij is degene die dan steeds op moet staan.

Dat dit hetzelfde is... daar bedoel ik mee dat die Engelse? dame geen gelijk heeft in asielhonden situaties.

Ja, ik heb eigenlijk hetzelfde "probleem". Mijn twee honden zien mij absoluut als "favoriet".

Het is vaak wel om gek van te worden zoals ze constant aan me hangen. Ik hoef maar naar ze te kijken en ze komen al! Ik kijk angstvallig altijd maar een beetje langs ze heen.

Mijn man ergert zich er dood aan dat Joep absoluut nul komma nul naar hem luistert. Joep laat zich alleen maar door mij (en mijn vriendin) uitlaten. Is best hinderlijk. Halverwege rent Joep vaak terug naar huis of slaat af om bij mijn broer, die 2 straten verder woont, voor de deur te gaan zitten piepen.

Puur vanwege het feit dat mijn man Lux altijd in de africhting gehad heeft is hij slaafs naar mijn man toe. Eigenlijk kiest Lux ook voor mij hoor!

Toch begrijp ik denk ik wel wat die vrouw bedoelt. Een hond die zo enorm aan je hangt is absoluut NIET zelfstandig. Tenminste, zo is het bij ons.

Ik heb hier het zelfde met alle twee mijn doggies en ik geniet er van. Het is gewoon de band die je met je hond hebt. Jij bent speciaal voor jouw hond en dat is geweldig.
ik zou het hier niet anders willen.

Nog even bedanken voor jullie lieve reacties !!! Ik zal het me dan maar niet al te veel aantrekken, weet immers toch niet wat ik zou kunnen veranderen en Victoria Stillwell kent mijn Tibo niet hé

hallo allemaal,
Marie Josee, mijn moeder reageerde net zoals jou ouders. Nog voordat Arak er was zei ze al: die hond wordt helemaal verpest enz. enz. Volgens mij is het idd wat willemaijn schrijft, een vorm van jaloezie. Nu denkt ze er anders over, omdat ze ziet hoe fijn Arak is. Maar het commentaar dat ik kreeg, toen ik besloot weer een hond te nemen! Het was in 1 woord afschuwelijk. Vooral dat ene punt: je gaat je veel te veel aan de hond hechten. Nou en?? Daar is hij toch voor?
Wij zijn onafscheidelijk geworden. Maar Arak is tegen iedereen vriendelijk hoor. Hij heeft alleen 1 baas, en dat ben ik, en zo hoort het ook volgens mij.
Ik zou me er maar niets van aantrekken Marie Jose, alleen is dat moeilijk, als je steeds dat gezeur erover te horen krijgt he?
groetjes Betty en poot van Arak

Voor wat betreft dat hechten heeft men een punt, maar op een andere manier dan dat die mensen denken. Wanneer zo'n beestje onverwacht of door ouderdom doodgaat ben je er kapót van. Maar ja... liever liefde van een dier dan je daardoor laten afschrikken hè?