toch een vraagje over probleemgedrag

Hoi Hoi,

Ik ben meestal vrij zeker van mijn opvoedmethode , maar ik loop nu toch een beetje vast.
Mijn jonge herplaatser (Herplaatst met 15 week) van precies 6 maand blijft nu hangen op een bepaald niveau in haar probleemgedrag.
Zodra ze buiten komt begint het geblaf al... echt heel stoer oren naar voren en staart omhoog.
zodra ze iemand of een hond ziet heb je echt oordoppen nodig , want het stopt niet tot degene of de hond uit beeld is.
Als ze los is rent ze blaffend op de vreemde honden af , maar zodra de vreemde hond haar aandacht geeft rent ze als een gillende keukenmeid , naar mijn volwassen reu of naar bij. Als ik in een losloopgebied loop met veel honden blaft ze dan ook de hele wandeling door, tenzij we oplopen in een groep dan went ze na een kwartier a 20 minuut...
Bij haar vorige baasjes werd ze opgetild als er een hond aankwam en dit verklaard ook veel in mijn ogen. nu staat de keeshond wel bekend om blafgedrag , maar daar heeft dit gedrag in mijn ogen niks mee te maken. Het vervelendst vind ik dat nu sinds een week of 2 mijn reu ook mee gaat doen! Alleen hij blaft vrij agressief om haar duidelijk te beschermen. Het lijkt ook minder te zijn als mijn reu er niet is , maar alsnog is het nog te veel en ook te stress vol voor haar denk ik.

Dit is wat ik allemaal al heb gedaan:
3 x per dag apart uitlaten 1 x per dag lange wandeling samen.
haar gedrag volledig negeren.
haar geen steun bieden en zodra ze tussen mijn benen komt loop ik weg.
Nu in een losloopgebied lijn ik haar aan als ze blaft stopt ze mag ze weer los.
Iedere dag heb ik een ander gebied bezocht + intratuin, kleinschalige rustige kerstmarkt etc.
Puppencursus.
Ik heb het haar ook echt verboden en ze kent het woordje nee heel goed. als ik het normaal zeg reageert ze op zo,n moment niet. zeg ik het streng dan krult ze op alsof ze doodsbang is) , maar blaft wel door.
toen dit dus niet hielp heb ik geprobeerd haar kort aan te raken zodat ik de aandacht krijg en dan stopt ze soms enkele tellen , maar ze veranderd dan wel weer in een angstbolletje en als mijn andere reu er bij is veranderd ze niet in angst , maar verschuilt ze zich achter hem en gaat lekker door...

In huis ben ik erg consequent. vaste regels en aandacht geven op mijn momenten. Ook buiten zijn er vaste regels , als naast lopen op een vaste plek en zitten bij de stoep.


De afgelopen 2 weken had ik een zware longontsteking en moest mijn partner de wandelingen overnemen. Hij liet ze beiden tegelijk uit omdat hij met zijn reuma niet zo veel kan lopen als ik. Wel is hij net zo consequent als ik.
Ook is ze ineens weer in de nacht niet zindelijk terwijl er niks veranderd is! Ze hield het makkelijk zes uur vol , maar nu ik weer opnieuw begin om de 2 uur is het in de ochtend nog nat... Dit is alleen in de nacht , overdag is ze volledig zindelijk!

Ondanks mijn longontsteking had ik daarvoor ook al het idee dat we in stilstand kwamen, geen positieve veranderingen in haar gedrag...
Als ik haar trouwens alleen uit laat is ze de eerste 10 minuten echt zoekend naar mijn reu.

Dus tips zijn welkom , want vooral in de buurt is het niet fijn dat mensen zoveel commentaar hebben en scheef gaan kijken door enkel het geblaf van de honden in de wandeling...

Ze is verder een vrij onderdanig hondje en ontzettend gericht op mij, wel is ze nu heel open geworden richting bezoek en zoekt ze ze echt op. Dat was in het begin ook anders en ze ontweek het bezoek toen echt.

Als je echt wat aan het blafgedrag wilt doen zul je eerst moeten weten waarom de hond blaft. Waarschijnlijk vindt ze honden spannend. Je schrijft, het is een vrij onderdanig hondje. Daar kun je aan werken, door haar niet meer te corrigeren maar te helpen. de situatie voor proberen te zijn. leuke puzzeloefeningen te doen. Als je op facebook kijkt is iets over hersenwerk voor honden waar veel iedeeen op staan.

Hoe je de hond uit het blafgedrag kunt krijgen is niet via de computer te beschrijven omdat elke situatie per hond verschillend is. Als je hond los is en je komt honden tegen kun je ook eens een andere kant uitlopen en dan een zoekspelletje doen.

Waarschijnlijk heeft ze steeds succes met blaffen (anders was ze er al mee op gehouden).

Probeer dit zoveel mogelijk te voorkomen. Desnoods door situaties te creëren. Dus een hond loopt langs. Jou hond blaft..., de hond gaat niet weg totdat ze stopt met blaffen. Zo leer je dat stil zijn meer effect heeft.

daar ben ik het helemaal mee eens. zodra ze merkt geen succes meer te
hebben houd zij vanzelf op.. dan merkt ze namelijk dat de vreemde
hond juist blijft staan als ze zo tekeer gaat..

hallo,

Wat vervelend voor je dat het zo gaat zeg. Je probeert iets goed te doen door een herplaatser in huis te nemen en dat loopt nu juist helemaal in het honderd. 

Ik weet niet hoelang je hondje nu bij je is maar dat hoeft ook verder niet zoveel uit te maken.
Jouw hondje was eraan gewent om opgetild te worden zodra er iets gebeurde nu dat niet meer gebeurt weet K.C. zich geen houding te geven. 

Bij hondjes is het zo dat ze alleen gedrag vertonen wat nut heeft, waar iets voor terug komt. Dus het negeren is inderdaad een hele goede stap. Negatieve aandacht is namelijk ook aandacht. Ik weet ook niet hoelang je er nu al mee bezig bent, maar soms duurt het even voordat het verband is gelegd. Zeker als in het eerste deel van hun leven verkeerd gedrag is aangeleerd. Op de een of andere manier levert het blaffen dus toch iets op. Het is dus belangrijk om uit te zoeken wat dat is.

Als ik jou was zou ik kijken waar K.C. zich veilig voelt (minder blaft etc.) en daar gaan uitlaten. Want als je steeds in een andere omgeving komt is er ook geen houvast en K.C. moet leren dat het buiten veilig is. En over andere mensen hoe moeilijk het ook is zou ik me geen zorgen maken. Jij zit nog 15 jaar met K.C. en zij niet. Dit voelt K.C. ook weer aan. Probeer ze uit te leggen dat je het probeert te veranderen.

je hondje is nu 6 maanden oud, het kan zijn dat K.C. nu begint te puberen en dat dit de plotselinge onzindelijkheid kan verklaren.

Misschien kun je de clicker eens proberen? 

Ik zou sowieso goed gedrag echt belonen met iets lekkers, wat ze bijvoorbeeld alleen buiten krijgt (dus iets wat ze nog nooit heeft gehad of bijna nooit krijgt, maar wat echt heel lekker is zoals bv. Rodi worst in kleine stukjes). 

Maak een feestje van de wandeling, neem bijvoorbeeld een speeltje, wat alleen van jou is waar ze alleen buiten mee mag spelen. Dit speeltje bewaar je bij je eigen spullen dus niet bij K.C. in de mand. je kunt deze tijdens het wandelen ook laten zien en aan de lijn spelen om K.C. af te leiden. Het is dus jouw speeltje die K.C. af en toe mag lenen.

Het lijkt me ook handig om 1 strategie te kiezen om verwarring te voorkomen, dus of goed gedrag belonen en slecht gedrag negeren of straffen (wat ik niet zou doen). En blijf vooral heel consequent.

Wat betreft je andere hond, Ik zou toch even apart uitlaten aangezien ze elkaar aansteken. Laat K.C. eerst vertrouwen in jou krijgen (buiten dan). 

Ik hoop dat je er wat aan hebt!

Groetjes,

Deborah

Ik denk dat je niet zozeer direct moet werken aan het probleemgedrag, maar aan een goede relatie met haar. Dat ze vertrouwen in jou krijgt en dat ze niet meer denkt dat ze het zelf op moet lossen maar dat jij dat wel kunt. Dat hangt (sorry dat ik er weer over begin ) vast met de goede verhoudingen/rangorde tussen jullie want alleen een leider kun je vertrouwen omdat die bewezen heeft dat hij de verantwoordelijkheid van de roedel aan kan. En op het moment dat je in die positie aan bent gekomen heb je bewezen dat jij het vertrouwen waard bent en daar alleen al door zal je hondje anders gaan reageren. 
Ik denk dat je vooral door moet gaan met afzonderlijk wandelen want ik heb het idee dat ze heel erg aan Amigo gaat hangen en niet aan jullie. Weglopen als ze steun wil zoeken is iets dat ik nooit zal doen. Als een hond erg bang is en die vraagt steun bij mij en ik geef die hem niet laat ik eigenlijk weten dat hij het zelf maar op moet lossen. Waarmee ik ook direct duidelijk maak dat ik geen goede leider ben want ik bescherm mijn roedel niet. Je hondje steun bieden als ze bang bij je komt mag best en dat doe je alleen al door te blijven staan en haar bij je te laten schuilen. 

Ik heb echt het idee dat jullie hondje heel bang en gestressd is en in die situatie is corrigeren denk ik niet op z'n plek. En zo te lezen is jullie hondje uberhaupt te bang en stressig om ernaar te luisteren (wat misschien ook samenhangt met het nog niet vertrouwen op jou). Een goede leider zorgt ervoor dat zijn roedel zo min mogelijk in de problemen komt. Dus als KC helemaal gek word omdat ze een andere hond ziet is het niet slecht om je om te draaien en de andere kant op te lopen. Daarmee voorkom je problemen want een andere hond zou wel eens verkeerd kunnen reageren op het geblaf... Ik zou dus ook smalle paden vermijden want daar heb je niet de mogelijkheid om met een grote boog om andere honden heen te gaan. 

Misschien is het een idee om KC aan een gewone lijn te doen (geen flexilijn) van maximaal 1 meter. En probeer eens om met een heupriem te wandelen. Een heupriem is heel handig omdat je a. beide handen vrij hebt en b. omdat je niet per ongeluk met je armen kunt belonen of corrigeren. Als de hond ineens wegschiet en gaat trekken gaat je arm altijd eerst een stuk mee: beloning. Maar tijdens het wandelen beweeg je ook je armen en handen op en neer om jezelf in evenwicht te houden. Dus dan is het ook heel gemakkelijk om per ongeluk een ruk(je) aan de lijn te geven als je armen toevallig naar achteren bewegen en de lijn komt net wat strakker te staan. En een ruk aan de lijn is of een onterechte correctie of en uitdaging waar de hond op in kan gaan. Als je de riem rond je heupen hebt voorkom je die dingen. Ik heb zelf een oude riem met 1 metalen cirkeltje om de heupen zitten met het metalen cirkeltje op de rug en daar doe ik de riem van Dobber aan vast. Misschien is dat voor jou ook eens een idee. En zorg ervoor dat jij altijd tussen KC en het 'probleem' loopt zodat je ook op die manier duidelijk maakt dat jij tussen haar en dat 'enge' staat. 

Ik zou het gewoon heel rustig opbouwen. Haar niet in het diepe gooien door midden in een groep te gaan lopen of zo. Rustig opbouwen tot ze meer en meer aan kan.

Ik ga mee met Dobber: hoewel ik dan weer niet in rangorde geloof, hahaha, maar het gedrag wel op dezelfde manier interpreteer. Ik lees angst en steun zoeken. Jij moet die net heel erg geven! En dan bedoel ik niet het  betuttelende-troostende, maar de rots-in-de-branding steun. Je hondje moet weten dat jij er altijd bent voor haar, dat jij diegene bent die voor haar zorgt, haar veiligheid biedt, het voor haar opneemt. Nu geef je die steun niet en zoekt ze die bij je andere hond. Volgens mij gaat ze zo fel blaffen omdat ze bang is, en het gevoel heeft ze het zelf moet oplossen en dit niet kan. Dus gaat ze fel tekeer gaan in de hoop zo de andere honden op afstand te kunnen houden of een situatie te kunnen controleren. Terwijl ze net de zekerheid moet krijgen dat jij alles voor haar oplost, en zijzelf helemaal niks hoeft te doen.

Maar als ik haar steun bied, laat ik dan niet weten : ja je moet nu bang zijn schuil maar? ( zo heb ik het altijd geleerd). Verder klopt het wel dat ze er heel fel op af gaat dus wegjaaggedrag. Ik zou denken dat het de bedoeling is dat ze moet leren spelen en niet dat een hond eng is?

Laatst liep zij los en hij aan de lijn. Toen leek ze wel iets zekerdervan zichzelf in plaats van aan amiho te hangen...

@ Mimi in huis doen we wel veel denkspelletjes en speurspelletjes, buiten nog niet dus dat is een goed idee lijkt me we werken overigens al wel met snoepjes want ze is net een kleine labrador in dat opzicht haha

2 x is ook teveel

3 x is echt teveel

Dat is net wat ik bedoel met het verschil tussen betuttelen en steunen.Stel: een volwassene gaat met kindje in een tent slapen in het bos. Allemaal vreemde geluiden, donker, wind: kindje is bang en kan niet slapen. Als de volwassene dan meegaat in de angst en 'oei oei oei, dat is hier griezelig, ja, ik voel het ook ' gaat doen, wordt de angst versterkt. Maar als de volwassene zegt: ''t is niets, ik ben hier voor jou, alles komt in orde want daar zorg ik wel voor', wordt het kindje rustig, want het kan bouwen op de sterkte van de volwassene en het zal rustig worden en kunnen slapen. 
Een steun zijn is dus iets anders pamperen.

@ christel het verschil snap ik wel alleen snap ik nog niet zo goed waar dat verschil dan ligt... Bij het tussen je benen laten zitten of alleen bij je laten zitten, tegen haar praten of juist niet, de andere hond wegjagen ( ze blaft als een cavia en sommige honden zien haar echt als wild volgens mij...
Sorry dat ik hem nog niet vat..

het leest als een heel onzekere gestreste hond
en volgens mij mag je die zeker steunen
juist wel, want daardoor voelt ze zich veiliger en groeit de band en het vertrouwen

de hond zou bij mij rustig tegen me aan mogen zitten, als dat voelt als steun zoeken, is dat prima.
maar bv poten op mijn voeten, dat weer niet, laat je haar rustig staan en weer gaan zitten, steun zoeken mag, controleren (wat poten op voeten zetten vaak is) mag niet.

ik zou zeker eens een week proberen een heupriem te gebruiken, zodat de hele interactie verandert, ze ervaart dan jouw meest stabiele gedeelte van je lichaam, niet die armen die alle kanten op gaan, handen die open en dichtgaan met stress (want die zal er bij jou ook zijn, ik kan me er heel veel bij voorstellen), en loop gewoon wat jij wilt lopen, niet boos, niet onvriendelijk, maar "bepaal".

ik zou zeker niet tegen haar praten, ze is zelf enorm verbaal, maar eigenlijk zijn honden niet verbaal, wat zij "vergeet" is eerst haar neus te gebruiken, dan haar ogen voor lichaamstaal, en ik denk juist als jij probeert uit te duiden dat verbaal niks oplevert ze weer wat meer "honds" gaat zijn.

en missschien is het goed een goede hondenschool te zoeken, maar wel 1 die je met alle begrip begeleid en je bv eerst ver buiten een groep laat meelopen, wat kan, wat kan je haar aanleren., of ze daar nu al aan toe is... misschien niet, ga in veel dingen op je gevoel af, dat bedriegt vaak helemaal niet.

wat onze hond enorm tot rust brengt (al is hij het omgekeerde in gedrag van KC) is hem met de hand tot zit brengen, en dat wil niet zeggen dat je boven op de kont van je hondje gaat hangen en hem/haar pijn doet. maar met een gespreide hand op de achterhand, eventueel gewoon ondersteund door het commando "zit"breng je haar tot zit, en je laat je hand rustig zitten bij die staart, dat geeft steun en geborgenheid. uiteraard begin je met dit te oefenen in een rustige (of zelfs thuis) omgeving, zodat ze heel langzaam gaat voelen dat ze bij jou nu wel mag vertrouwen, als ze dat gaat doen, zal veel beter gaan.

sterkte en succes

Het ligt in je eigen houding en in de grenzen die je zet.
Bijvoorbeeld: je zegt dat ze al begint te blaffen van zo vlug ze de voordeur uitkomt?
Dan zou ik bijvoorbeeld in de voordeur blijven staan en wachten. Dus de grens op dat moment zetten waar ze nog niet 'in de fout gaat'. Zelf ontspannen en rustig blijven, dan straal je dat automatisch ook uit. Blijft je hond ook rustig? Kan je een stapje verder gaan en de straat opstappen. Weer blijven staan en rustig afwachten. Er is niks aan de hand, en de hond moet dit ook voelen van jou.
Dus jouw 'grens' is steeds waar ze nog rustig blijft en niet blaft, maar waarvan je aanvoelt: als ik nu verder ga, gaat ze beginnen. Op dat laatste 'veilige' stuk stop je dus steeds en laat je hond maar kijken, ruiken, alle prikkels verwerken, dat is goed. Jij staat daar en jij straalt uit dat de situatie okee is.

Om te wennen aan honden hou je eerst heel veel afstand. Is er een hondenweide of paadje waar veel honden langslopen en waar je toch op grote afstand in alle rust kan gaan staan? Ga daar dan heen en weer: rustig toekijken. Blaft je hond niet? Geweldig: speel even met haar, doe een speurspelletje, wat ze leuk vindt (en dus eigenlijk een beloning is voor haar goede gedrag) en ga terug weg.
Herhaal deze oefeningen meermaals, en verklein langzaamaan de afstand tot de hondenweide. Wees zelf zelfzeker en vriendelijk, maar ook leuk: dus doe plezierige dingen met je hond als ze het goed doet en niet blaft.

@ Christel en stel je kont een hond tegen op straat die je even niet kan ontwijken? ( hier in de buurt heb je heel verl honden) en ze slaat toch aan?
( ook veel loslopende honden in de woonwijk en af en toe komt er 1 naar ons toe)... Wat doe je dan gewoon weglopen ? Afleiden? Of blijven staan zodat ze tegen me aan kan zitten?

Het is jammer dat ik dit hier nu pas vraag, op de cursus en de gedragsdeskundige zeiden ze dus het tegenovergestelde ( haar zelf op laten lossen negeren, weglopen , juist het opzoeken etc)

Er zijn altijd situaties die je niet in de hand hebt en waar je even moet roeien met de riemen die je hebt.
Eigenlijk kan je elk van je voorstellen toepassen, als je zelf maar rustig en zelfzeker blijft. Omdraaien en de andere richting oplopen kan perfect, vooral als je het doet nog net voor je hond begint te blaffen. Dan gaat het er gewoon over dat jij een andere richting kiest en je hond je volgt. Prima.
Afleiden kan ook, maar hier heb je waarschijnlijk veel kans dat ze toch gaat blaffen, omdat ze nog niet gewoon is de verantwoordelijkheid aan jou over te laten. Maar als de afleiding interessant genoeg is, en je terwijl ook nog es aan de andere kant vd straat kan gaan lopen, lukt het misschien toch. Dus ga na wat jouw hond het leukst vindt, en ga idd afleiden, maakt dan niet uit hoe, als de aandacht bij jou blijft is het goed.
Blijven staan lijkt me in dit geval de minst goede oplossing, omdat je dan de afstand niet kan vergroten met de andere hond, en dus eigenlijk alles aan de 'tegenpartij' overlaat, en je hond momenteel nog denkt dat ie het zelf moet oplossen. 
Bij een onverwacht loslopende hond: ga indien mogelijk voor je eigen hond staan en blok de andere hond af. Spreek desnoods de eigenaars van deze hond aan, want een loslopende hond in een woonwijk lijkt me nu toch niet de bedoeling...

En bedenk: iedere hond is anders. Wil niet zeggen dat je op de cursus of bij de GT geen goed advies hebt gekregen, hoor, maar als je merkt dat het voor jouw hond toch zo niet werkt, zoek je iets anders. 
Misschien is wat ik voorstel ook helemaal niet het juiste voor jouw hond. Maar bekijk het positief: 't is net door dit uitzoeken dat je elkaar heel goed leert kennen. 't is voor jullie beiden een leerproces, en dan moet je 't al es over een andere boeg gooien, of de dingen al es vanuit een andere hoek bekijken. Je kan er alleen maar van leren ', ook dat is een band opbouwen met je hond!