Mijn vriendin vindt haar puppy niet leuk..

Het is heel erg jammer als je het zo graag wilt maar je bent er bang voor. Ik zou haar eigenlijk alleen de positieve kanten van een puppy hebben inderdaad laten doen en de "nare" of voor haar enge dingen maar aan haar man over laten. Het is dan wel niet ideaal maar misschien werkt dat wel. En later als ze er wat meer vertrouwen in heeft haar eventueel de dingen die ze wat minder leuk of eng vond wel laten doen. Ik denk als ze nu zo onzeker is dat dat voor de pup ook niet goed is.


En als ik haar was had ik een rustige hond uit het asiel gehaald, pups zijn onvoorspelbaar en druk en je weet nooit precies hoe die hond later is.

Hoe gaat zij de hond leren dat hij niet bang hoeft te zijn voor andere honden?

Medieval, een hond uit het asiel met hoogstwaarschijnlijk een rugzak, is zeker niet aan te bevelen aan iemand die bang aangelegd is voor honden. Juist die honden kunnen onvoorspelbaar zijn; puppen doen wat puppen normaal gesproken doen en dat is pup zijn.

Verder is het jammer dat de conclusie al wordt getrokken dat het erg voor de pup is en zo, en dat de pup terug moet. Kom aan zeg, oordeel dan niet.

Janoek, ze mag als ze dat wilt, contact met mij opnemen. Misschien dat ik voor haar wat kan betekenen?

Wat als de pup gaat puberen en zij haar angst nog niet overwonnen heeft????

Dan krijg je een hond die niet luistert,en omdat zij hem niet durft terecht te wijzen, krijg je een hond die zelf doet waar hij zin in heeft!  De hond heeft het zeker wel door dat zij niet de baas is, en dan kun je een gevaarlijk beest creeren, een hond moet een leider hebben, en als je angst hebt, durf je een hond niet te corrigeren.
Mij lijkt dat ze eerst van haar angst af moet, en dan maar eens met een klein (opgevoed) asielhondje moet beginnen.
Hoe sneller de pup naar een baasje gaat zonder angst hoe beter voor het beestje. Vindt t jammer voor man en zoon, maar hoe langer de pup blijft, hoe meer gehecht ze eraan zijn.

Ik vind het een beetje voorbarig dat je eigenlijk zegt dat er geen leuke makkelijke honden in het asiel zitten. Er zijn ook zat honden die in het asiel zitten omdat ze niet meer welkom waren of hun baas is overleden. En vaak weten de verzorgers wat er met die hond is gebeurd. Dat hij een rugzak heeft wil niet zeggen dat het per definitie een slechte hond is toch?

En pups zijn heel gevoelig voor mensen met angsten het lijkt mij gewoon niet zo'n beste combinatie.

Maar als je wat voor haar kan betekenen zou dat heel fijn zijn denk ik, succes.

Onder welke steen heb jij gelegen?
Een hond wil niet per definitie de baas zijn en de sterkste en als hoogste op de rang staan enz.... dat is onzin! Je bent een goede leider voor je hond als je hem de basis dingen als vertrouwen, bescherming, voedsel en veiligheid kan geven. Als je dit doet dan zal je hond echt niet zelf proberen om 'beter' te zijn. Hier hoef je ook niet eens streng voor te zijn maar gewoon eerlijk en duidelijk. Jij bepaald regeltjes en leert (dus niet dwingt!) je hond zich daaraan te houden.  
Het gaat pas mis wanneer je je hond geen veiligheid biedt en wanneer je hond zelf zijn eigen zaakjes gaat laten regelen in plaats van dat jij hem begeleid. Wanneer je hem leert dat het oke is om geweld te gebruiken of wanneer je hem in zulke bedreigde situaties laat komen dat hij zich wel moet verdedigen.. Maar 'een gevaarlijk beest' heeft echt wel heel wat negatieve ervaringen meegemaakt voordat het zo wordt en is niet te vergelijken met waar het hier om gaat en zo'n uitspraak vind ik ook totaal ongegrond.

Nog een klein dingetje, wist je dat 1 van de beste manieren om je hond te corrigeren AFLEIDEN is? Stel je hond ziet een kat, jij ook. Als het je lukt om leuker te zijn en je hond alle aandacht aan jouw te geven, heb je je hond perfect gecorrigeerd. Ook iemand die angstig is kan een lekker stukje kaas uit haar zak toveren en haar pupje overtuigen dat zij de moeite waard is om naar te luisteren.

En al zal de pup bij haar wat ondernemender worden dan bij man en zoon.. dat hoeft ook helemaal niet zo'n drama te zijn. Als iedereen een beetje helpt komt dat echt wel goed. Een pupje voed je op met het hele gezin.

Gr. Alexandra

Het moeilijkste vind ik misschien wel dat het zo'n lief mens is, die mij altijd steunt. Ik weet ook zeker dat ze haar best doet, alleen lukt het nu even niet. Ze is met name bang als de pup gaat happen, ze weet dat het erbij hoort, ze snapt dat de gekke vijf minuten 's avonds ook van overprikkeling kunnen zijn alleen... ze krijgt haar emotie niet aan de kant gezet. De GT van de hondenschool gaat op huisbezoek komen, ik heb onze hondenliefhebbende secretaresse bereid om aan te bieden om af en toe op te passen en ik probeer snel ook even bij Snuf te gaan kijken. Punt is dat ik niet zo goed weet hoe mijn honden op een vreemde pup reageren, en dat wil ik niet ook nog eens aan de cocktail oe gaan voegen... Socialisatie is mn cursus, man en zoon. Zoon is volgens mij 12, hele rustige jongen die het hier op bezoek heel lief deed toendertijd met mijn honden. Wel een goed punt van de socialisatie, ga ik nog even bij haar aankaarten. Verder gaat ze vanavond thuis even de taakverdeling bespreken. Dank in ieder geval vor al jullie adviezen en Angela, ik ga het haar doorgeven

Mireille

oh wat lastig! Ik weet het eigenlijk niet wat je zou meoten doen ... ik denk alles toch zo positief mogelijk maken.

Het is in ieder geval wel goed dat zijn de cursus doet met de pup.

Maar waar is ze zo bang van?
Alleen het bijten?

Ze moet denk ik leuke dingen doen met de pup en zich proberen in te leven in het hondje.
Dingen bekijken vanuit zijn oogpunt.
Ze moet gaan begrijpen dat het pupje dingen onderzoekt met zijn mond.
Dat ze met iets paraat staat wanneer hij gaat bijten waardoor hij niet in haar handen bijt maar in een botje of een speelgoedje.

Veel spelen is goed voor de band.
Ze moet gewoon vertrouwen krijgen in de hond.

Goed dat er een gt aan huis komt.
Met de juiste insteek en goede hulp komt ze er wel.
Ze moet het zelf wel positief inzien.

Ik heb er 23 jaar over gedaan om er zeker van te zijn dat ik echt voor een hond zou gaan. Ik was meer van de katten zeg maar. Sinds vorige week hebben wij een puppy Golden Retriever in huis en ze is super lief. Ik hou nu al zoveel van haar dat ik haar al niet meer zou kunnen missen. Ik snap sommige mensen echt niet die zonder nadenken een levend wezen in huis nemen terwijl ze er niet voor de volle 200% voor willen gaan.
Voor jou is het ook vervelend om van de zijlijn toe te moeten kijken. Ik hoop dat je vriendin een beetje bijdraait en dat ze het een klein beetje leuk gaat vinden.

Heeft ze der eigen wel goed ingelezen trouwens over honden?
De hondentaal enzo.
Als dat niet zo is is het handig dat ze dat nog gaat doen.
Leren hoe een hond in elkaar steekt en wat ze bedoelen met bepaalde handelingen of houdingen.
Het is heel leerzaam voor iemand die er niet veel van kent mede omdat ze dan leert de hond te begrijpen.

Maar ze moet er natuurlijk wel voor open staan

Ze heeft het MG puppyboek van mij gekregen en verder heb ik haar natuurlijk dood gegooid met verhalen over mijn twee mannen... Maar ik heb nog een boekje met mooie tekeningen 'wat zegt mijn hond mij" dat kan ik ng wel voor haar meenemen.

Mireille

Oke dat is ook goed.

Het is voor haar handig dat ze genoeg gaat leren over honden en ook vooral over puppygedrag.

Laat haar anders ook een account aanmaken hier dan kan ze ons hier ook doodgooien met vragen

Als ze positief is ingesteld en het echt een kans wilt geven en bereid is om te leren komt het wel goed.

Vraag aan alle leden hier wie zich heeft ingelezen. Als men op waarheid zal antwoorden, zul je merken dat er weinig mensen zijn die dat gedaan hebben.

Geloof mij nu maar dat dat niet iedereen doet. Ik wil een hondje en we zien wel welke er komt.  Van de week nog gebeld door iemand die haar eerste hond had gekocht. Een Chi met alles erop en eraan, 5 maanden en geloof mij, het wordt straks een ramp. Dat weet ik nu al. Snuitje door de drol heen halen, hondje is zielig want het is koud buiten, nou ja, ik kan alles hier neerzetten, maar echt.................ik hou mijn hart vast.

Ken jij zelf de hondentaal al? Ken je werkelijk de hele taal, of ken je maar een heel, heel klein gedeelte? Zoals de meeste hier, of misschien iets meer dan het merendeel.

Voor Medieval: daarom schreef ik het woord hoogstwaarschijnlijk er ook bij. Ik bedoel daar dus niet alle honden mee!! Want anders zet ik het wel anders neer, maar nee............niet lek hond heeft een rugzak, maar wel veel honden. Net zoals een mens, elke mens heeft wel een rugzak, de een wat meer vol dan een ander. Maar ik moet nog iemand vinden die er echt geen een heeft en zo ook bij de hond met een verleden.
Maar dat is mijn persoonlijke mening.

Janouk, veel succes meid, Het siert je dat je haar wilt helpen! Het gaat wel goed komen, het zal alleen wat duren.

Hier jaren terug het probleem met mijn aangetrouwde nicht die zelfs bang was voor pasgeboren pups op een gegeven moment ging mij vader iedere dag naar haar werk als ze pauze had mijn vader verplichte haar om meetegaan de hond uitlaten , ook gingen er wat collega,s mee uiteindelijk liep zij met de hond aan de lijn . alles kwam goed ze is nu aan haar vierde dalmatier bezig veel uit handen nemen en met zijn allen de hond uitlaten om de beurt de riem in handen nemen kost tijd maar weet haast zeker als men dit goed aanpakt ze de hond nooit zal willen missen groeten Hein.

Je kan je goed inlezen, voorbereiden, al wat je wil... maar angst is niet iets rationeels, he! Dat is een hele diepe, primitieve emotie. Mag je zo goed voorbereid als je wil, als je plots bang bent, ben je bang. Punt.

Je kan een hele bergroute uitstippelen, alle details kennen, elke minuut van de dag hebben voorbereid, maar dan sta je plots op een richel boven een afgrond en bevries je van de schrik.
Ik denk dat Mireilles vriendin daar net zo erg mee worstelt, dat verlammende gevoel dat ze niet had verwacht (of minder fel had ingeschat).  
Nu, in een van je laatste reacties zeg je dat het vooral gaat om de schrik dat de pup hapt? Dat valt dan al goed mee, vind ik. Ze had ook een algemene angst vd pup kunnen hebben, en dat is niet zo 1-2-3 op te lossen.
Happen doet een pup toch vooral bij spel, of knuffelmomenten, dus ik zou haar aanraden vooral de hap-momenten te vermijden (zoon en man kunnen lijfelijk bezig zijn met de pup) en dat zij bijvoorbeeld zich meer toelegt op het wandelen, socialiseren, e.d. Mijn eigen pups waren heel bijterig, maar niet als ze buiten met me op trot waren. 
Verder het werken aan de angst toch overlaten aan een professional.
Wens haar veel sterkte!

Mijn vriendin heeft gisteren met man en zoon gesproken, de drie opties voorgelegd, zo doormodderen (niet goed), pup retour of man en zoon nemen nu even de taken over. Eenstemmig besloten de mannen dat zij het nu even overnemen. Mijn vriendin is enorm opgelucht en heeft gisteren heerlijk even met Snuf gelopen en oefeningetjes gedaan . De druk is er even af voor haar en Snuf is nu ineens ook rustiger bij haar

Mireille

jammer hoor,
maar het is vast een kwestie van aan elkaar wennen, en dat heeft tijd nodig. het zijn eigelijk nog vreemden van elkaar, en die band moet groeien ..
postitief blijven praten, of een oppasmiddagje wat willemijn adviseerd ..

hoeveel kritiek en negativiteit ik wel niet heb gekregen dat ik graag een hondje wou...van mensen uit de omgeving..
en nu mensen met de grootste mond, kunnen zelf niet meer zonder 'mijn' lieve Pip .. ...

@ Alexandra & Mikey, :


onder welke steen kom jij vandaan?? Alle honden gaan een loopje met je nemen als je ze niet durft te corrigeren.Ik ken verschillende mensen in mijn omgeving die hun hond niet durven corrigeren als hij gromt of snauwt, met als resultaat: de hond doet waar hij zin in heeft. En met corrigeren bedoel ik zeer zeker geen slaan!Ik gun iedereen een hond, maar je moet hem wel onder appel hebben, en dat heb je niet als je bang bent, elke hond voelt dit aan! Denk dat jij gewoon altijd makkelijke honden hebt gehad!

Daar ben ik het niet mee eens, ik was in mijn jeugd bang voor honden, kreeg op mijn 8e een pup, en de angst was over.

Mijn dochter was bang voor honden, mijn zoon was ook geen held. Bij de fokker was ze doodsbang, sprong een grote boxer steeds tegen de ramen aan, er liepen 3 grote honden om haar heen, ze blaften hard, ze moest er van huilen. Ze was nog 4 toen.Ik herken haar angst, want op dat moment voel ik ook weer de angst van vroeger.
We hebben een pup gekocht, en de fokker uitgelegd, dat dat wel in goede banen zou worden geleid. In het begin waren ze beiden niet blij, de pup was eng, druk, beet, sprong! Maar na een paar weken ging het beter, mijn kinderen zagen in, dat hij het niet uit kwaadheid deed. Ze leerde zijn gedrag herkennen, en zagen dat ook bij andere honden.
Ze werden veel vrijer naar honden, maar ook naar andere dieren toe.
Mijn dohter is nu stapelgek met honden, en wil zefs hondenfokker worden, haha. Haar angst is over, alleen als grote honden springen, vind ze dat eng. Niet zo gek, want ze is zelf nog maar klein. En ik vind springende honden ook niet fijn.

Dus het kan juist heel goed zijn, om van je angst af te komen.

Voor je vriendin wil ik zeggen, laat de opvoeding vooral aan haar man over. De pup wordt straks rustiger, waardoor ze hem ook meer kan vertrouwen.
Dan rustig mee aan de slag gaan, mee spelen, of op schoot laten zitten. Haar man er bij, om de hond weg te halen, als hij bijt of zo.
Dan komt er langzaam vertrouwen en bouw je een band op.

Ook al is je vriendin volwassen, haar angst zal hetzelfde zijn als bij mijn dochter.
Als volwassene kun je wel rationeel denken, maar angst is daar niet op gebaseerd,dat heb je niet zelf in de hand.

Ook de cursus moet ze niet doen, daar zijn heel veel honden, dus dat is eng. Dat vond ik ook niet altijd leuk, van die honden die naar mijn hond gromde e.d. Eerst vertrouwen in je eigen hond, dan een stap verder.

een buurvrouw van ons had net hetzelfde, doodsbang voor honden was ze. En toen kwam de tijd dat man en kinderen vonden dat het maar eens gedaan moest zijn en ze wel degelijk een hond wilden.

Die kwam er en hoewel het in het begin niet makkelijk was, is ze nu totaal over haar angst heen en zegt zelf dat ze blij is dat haar familie niet heeft toegegeven aan haar angsten. Haar hond is ondertussen al wat ouder en ze zegt nu zelf dat, wanneer hij er niet meer is, er beslist een nieuwe hond komt.

Is voor mij ook moeilijk te begrijpen, bang van een pup, maar ik ben zeker dat jouw vriendin, als ze er wat aan wil werken, ook gaat inzien dat er niets is om angst voor te hebben !! Ik duim daarvoor !!

En even in de kantlijn, dat hier wordt geschreven dat bijna elke hond in het asiel wel een rugzak heeft, stoort me echt, want het klopt totaal niet ! Ik zit aan herplaatser drie, ga wekelijks naar het asiel en neen dat strookt niet met de werkelijkheid ! De meesten zijn gewone huishonden die werden gedumpt wegens echtscheiding, allergie, geen tijd meer etc. Ik ken tal van mensen die een asielhond hebben en zelf zeggen "pff, nogal wat makkelijker dan een pup, deze was reeds opgevoed en we wisten op voorhand hoe hij was". En in asielen zitten ook puppies, al wordt dit dikwijls vergeten, zo zitten er nu bij ons twee superlieve Golden Retriever puppies en neen, die hebben ook geen rugzak. Sorry, moest ik even kwijt hoor, ben altijd bezig met asielhondjes en ook thuis komt er niets anders dan een herplaatster ! Garanties heb je nooit, maar ook met een pup kan het anders lopen dan je had gedacht ! Ik vind het heel spijtig dat veel mensen nog steeds denken in de mate van asielhond = probleemhond.

Fijn dat de druk er af is voor je vriendin. Nu hoeft ze niets te forceren en kan lekker gaan genieten wat eigelijk de bedoeling is als je een pup aanschaft.

Ik zou haar aanraden om eens iemand een dagje mee te laten draaien die haar kan dingen en situaties kan uitleggen, wat de pup bedoeld en hoe je het best daarop kan reageren. Wat "praktijklessen" dus.

Jammer, hier is je instreek alweer verkeerd.

Waarom een hond corrigeren als deze gromt of snauwt?!
Dit is een signaal. Een hond WAARSCHUWD hier mee. De hond geeft dan aan, tot hier en niet verder. Wanneer een hond dat dus tegen de eigenaar doet, dan is de eigenaar blijkbaar te ver aan het gaan.
Het grootse gevaar bij het corrigeren van deze signalen bij een hond, is dat de hond deze signalen gaat overslaan (deze leveren hem namelijk een correctie op) maar het verandert niets aan het gevoel van de hond en aan de reden waarom hij zo gromt. Gevolg: De hond 'leert' dat grommen bestraft wordt en laat dit achterwege, maar kan toch ineens bijten of uitvallen omdat het gevoel dat hij bedreigd wordt er nog steeds is. En dan krijg je van die.. dat doet hij anders nooit - reacties.

Ipv grommen te corrigeren zou je juist het grommen moeten onderzoeken. Waarom gromt je hond en DOE hier iets mee. Is het onzekerheid/angst (wat het namelijk in de meeste gevallen is) werk dan aan het zelfvertrouwen van je hond of zorg dat je hond meer vertrouwen in jou krijgt.

Ik heb niet altijd makkelijke honden gehad zeker niet. Ik heb tijdelijk een tevurense herder gehad (als herplaatser na overlijden van zijn baasje) die andere honden aanviel (ook uit onzekerheid) en zelfs wel naar mensen uitviel. Maar dit gedrag kwam ook puur voort uit stress en onzekerheid. Wij hebben deze tervuren geprobeerd op te vangen, maar na veel geduld en oefening bleek dat ons 'gezinnetje' niet geschikt was voor deze hond en het probleem wel minder werd, maar niet verdween. (dit is even kort door bocht en ga er niet verder over uitwijden) Nadat we hem herplaatsten is hij super omgeslagen in de positieve zin van het woord. Hij leefde vanaf toen zelfs samen met een andere oudere tervuren en later met een pup. Hij kreeg het vertrouwen in mensen weer terug en kon zelfs stukken beter met andere honden overweg.
En dat allemaal door hem met LIEFDE en BEGRIP te behandelen, waarbij er zelden spraak was van een correctie..

Een hond doet overigens nooit zomaar iets waar hij zin in heeft. Dat is een menselijke eigenschap!
Een hond doet iets omdat het hem iets oplevert - of als reactie op een actie. 
Grommen naar andere honden kan het voordeel opleveren dat deze honden uit de buurt blijven. Grommen naar mensen kan om dezelfde reden, maar ook als reactie op een (in de ogen van de hond) verkeerde of bedreigende reactie van een mens.

Ik heb nu en witte herder. Ze is heel lief ja, maar zeker heel ondernemend en uitdagend. Ook naar mij toe als baas. Ik corrigeer haar eigenlijk zeer zelden in de zin van straf. Bijna nooit zelfs. Wat ik doe is haar leren wat ik graag wil zien qua gedrag en zorgen dat dit gedrag haar het meeste oplevert. Als ze in mijn voeten beet tijdens het spelen danprobeerde ik ervoor te zorgen dat het bijten in speeltjes meer opleverde waardoor ze dit uiteindelijk zelf verkoos boven het bijten in ons. 
Of wanneer ze gromt naar iemand die 's avond laat ons tegemoet komt op straat (ja, ze is wel een herder maar echt niet zo dapper) dan weet ik dat ze deze persoon blijkbaar wat eng vind. Ik zorg dan dat ze meer ruimte heeft en zich niet bedreigd hoeft te voelen, desdnoods ga ik met dr aan de overkant lopen. Ik zou nooit boos worden of wat van het grommen zeggen, maar ik handel ernaar door haar langs deze enge persoon te helpen en ik zorg ervoor dat ze zich niet genoodzaakt voelt zichzelf te moeten verdedigen. Omdat ze op deze manier nog nooit een echt slechte ervaring heeft opgelopen en onderhand weet dat ik haar niet in gevaar breng - is het grommen nu zo goed als weg en heeft ze veel meer vertrouwen.

- Een hond die luistert omdat hij 'moet' kan juist gevaarlijker zijn, omdat er bij deze hond altijd een moment kan komen waarop hij net niet genoeg onderdrukking ervaart om te luisteren. 

Gr. Alexandra

Mireille, petje af dat je je er zo voor inzet.

Ja inderdaad het kan goed gaan.
Maar dat vind ik een groot risico, juist een pup moet goed gesocialiseerd worden, wil de hond later een onbevreesd kunnen leven en je kan zoveel kapot maken in de puppy periode.
En om een jongehond te gebruiken om van je angst af te komen vind ik niet kunnen.

Eerst van je angsten af en dan pas de hond, niet andersom

Ik denk dat het vertrouwen tussen die twee gewoon nog moet groeien. Nu zeg ik "gewoon", maar dat zal wel wat moeite kosten. Lekker spelen, aaien, oefeningen doen en zodra het beestje gaat bijten gewoon weglopen. Dan wordt zij niet gebeten en wordt het pupje gelijk opgevoed :P. Herplaatsen zou ik erg zonde vinden, ik denk ook niet dat dit een kansloze zaak is. Meer zoiets waar ze over een jaar (of 2, 3 ) lachend om terugdenkt.

En dat is waar het om draait, ze hoeft en moet niets meer, ze kan het even van zich af laten glijden (om het zo maar even te zeggen), de druk is er af en dat was DE oorzaak. En kijk eens hier, ze loopt met jouw hond! Is toch geweldig!!
En honden voelen het aan, vandaar dat Snuf zo heerlijk rustig was bij je vriendin.

Ik denk dat je haar verder kan helpen Janouk. Als je weer eens bij hun bent, ga dan lekker op de grond zitten met zijn 2en, laat de pup naar jullie toe komen en laat zien maar vooral, leg uit waarom een puppie zoveel doet met zijn bekkie. Dat ze overal in willen bijten, laat zien hoe de tandjes eruit zien, dat die puppie tandjes vaak (eigenlijk altijd) veel pijner aanvoelen dan volwassen tanden, juist omdat het van die scherpe tandjes zijn. Dat de pup geen kwaad in de zin heeft, maar dat het normaal is. (leg anders uit waarom een baby veel met de handjes wil doen en met de beentjes spartelt, leg een link. Ik ben niet altijd voor om kinderen met honden te vergelijken, maar in dit geval is het een optie)
Leer haar wel om NIET terug te trekken als de pup zijn bekkie bij haar handen gebruikt. Terug trekken is een teken voor de hond dat het leuk is en dus zal hij doorgaan, dus als ze dat niet doet, dan zal de hond vrijwel gelijk ophouden.

Het komt wel goed. Daar ben ik van overtuigd!

Misschien is het een idee om man en zoon op cursus te laten gaan, en je vriendin de leuke spelletjes laat doen. Bvb Hersenwerk en kleine speur spelletjes zowel binnen als in de tuin,

mvg Jasmijn.

Ik kan je verzekeren dat ze niet over een nacht ijs is gegaan, ze heeft er letterlijk jaren over gedacht. Ze heeft niet gedacht, ik ga een jonge hond gebruiken om van mijn angst af te komen. Ze dacht haar angst onder controle te hebben en nu valt het tegen. Nu is de pup er, en zijn zoon en man er dol op, dan is terugplaatsen naar de fokker ook niet echt een gemakkelijke keuze. Ik waardeer je bezorgdheid om de pup, die wordt door mij en mijn vriendin gedeeld. Ik vind alleen je manier van reageren, uhm, een beetje direct? Zou je het ook zo doen als er iemand in tranen voor je zat met "ik weet niet hoe het verder moet" ? Want zo zat ze gisteren wel tegenover mij ..... En gelukkig staat ze er niet alleen voor, ze heeft man, zoon, GT en aan de zijlijn iedereen die hier behulpzame commentaren levert

Mireille