en toen was er de baby ...

ik zag deze leuke foto:


en toen dacht ik direct terug aan mijn eerste weken als kersverse moeder.... het begin is niet iets waar ik fier op ben en ben eigenlijk best benieuwd of iemand dezelfde ervaring heeft...
onze twee honden waren eigenlijk een beetje onze kindjes, toen ik voor mijn bevalling verhalen las over mensen die hun hond weg deden toen ze kinderen hadden  dacht ik altijd hé bah, wat een afschuwelijke mensen!!
Maar toen kwam ik terug uit het moederhuis, een fiere mama van een geweldig schattig zoontje - maar ook een mama die als de dood was dat er ooit ook maar een schrammetje op haar kleine wonder kwam... mijn man zijn eerste punt was de kennismaking met Capo en Layla, alles ok maar toen die maxicosi op de grond stond en de twee honden nogal hevig kwamen snuffelen kwam er een knik - dit kon mijn moederhart niet aan.... de honden moesten direct buiten (ik weet het niet echt een goede reactie) De eerste weken kon het me echt niet schelen - ik had eigenlijk het liefst dat ze gewoon weggingen
gelukkig was mijn man nog bij zijn verstand en hield hij regelmatig geheime ontmoetingen tussen mijn zoontje en de honden ...
ondertussen ben ik mijn honden terug graag gaan zien, en hebben ze mijn "verstandverbeistering" vergeten en vergeven. 
en mijn zoontje zijn beste vrienden?? juist ja, onze honden.  Layla is overleden in september en hoewel mijn zoontje nog net geen 4 jaar is, gaat hij regelmatig iets zeggen tegen zijn "mieke" en legt hij soms iets waar ze begraven ligt (dat gaat dan van een koekje tot een auto-tje.
en Capo krijgt waarschijnlijk meer knuffeltjes dan ik.

Hoe schattig! Ik heb dan geen kindjes maar kan het me heel goed voorstellen!
T is gelukkig allemaal goed gekomen bij jullie!

je moet niet onderschatten wat hormonen met je kunnen doen.

ik riep altijd dat als mijn kinderen allergisch zouden zijn, ik ze naar het asiel zou brengen, want de hond bleef!
maar als je dan eenmaal een baby hebt, ligt het toch wel ff anders.
ik had toen een foxje binnen, en een rottweiler buiten.
het foxje was altijd rustig, dus die liet ik er wel bij, maar ze mocht ineens niet meer op de bank, en heeft wel een flinke stap terug moeten doen toen.
heel vervelend voor haar, maar ze reageerde er goed op.

Bij mij was het anders, maar misschien komt dit omdat ik toen alleenstaande moeder was.
Mijn hond heeft mij juist heel goed geholpen. Als de kleine huilde (en dat deed ze heel veel), was er mijn hondje die erbij ging liggen en ervoor zorgde dat de baby weer rustig werd.
Wij waren een echt team en deden heel veel samen.

Nu heb ik een kinderopvang en ook daar is ze een goede hulp. De kinderen zijn gek op haar en dat is heel schattig om te zien. Ik heb dan ook een klein hondje dat gek op kinderen is en als ze er genoeg van heeft gaat ze naar haar mand en daar mogen de kids niet komen.

Bij mij was het anders, maar misschien komt dit omdat ik toen alleenstaande moeder was.
Mijn hond heeft mij juist heel goed geholpen. Als de kleine huilde (en dat deed ze heel veel), was er mijn hondje die erbij ging liggen en ervoor zorgde dat de baby weer rustig werd.
Wij waren een echt team en deden heel veel samen.

Nu heb ik een kinderopvang en ook daar is ze een goede hulp. De kinderen zijn gek op haar en dat is heel schattig om te zien. Ik heb dan ook een klein hondje dat gek op kinderen is en als ze er genoeg van heeft gaat ze naar haar mand en daar mogen de kids niet komen.

toen de kinderen geboren werden was ik degene die zei de hond gaat niet weg, we hebben hem alles laten meemaken en toen Kaylee geboren werd en wij terug kwamen uit het ziekenhuis, heeft mijn man hem direct bij de baby gelaten, ze werden gezworen kameraden, hetzelfde hebben we ook met Senna gedaan.

Sorry was niet online

  hahaha, wel online, maar niet ingelogd

Ja Karin mijn computer werkte vanochtend niet echt mee .

Hier is een kindje op komst, ben nu 18 weken zwanger.
Ik kan me je verhaal ergens wel voorstellen, langs de andere kant kan ik ook geen betere hond voorstellen om bij kinderen te zetten dan mijn eigen pebbles.


Hier heb ik wel schrik door iemand anders. Mijn schoonzus heeft twee kinderen, en regelmatig komt ze hier langs mét haar kinderen (niet uitgenodigd) en voor ik het weet staan die kinderen dan op pebbles te slaan en te stampen... Zij vindt dat maar normaal. En zij verwacht ook dat Pebbles 'een dezer' wel er uit moet want, ze heeft haar al eens een lip zien trekken en dus is ze gevaarlijk voor ons kindje...


natuurlijk dikke onzin!! als pebbles zou bijten naar die kinderen zou ze in mijn ogen groot gelijk hebben!!!!

je zou kunnen zeggen 'zet de honden dan weg' maar die kinderen zijn echt vreselijk;.. die oudste van zes staat al iin de woonkamer pebbles lastig te vallen als ik de deur ngo goed en wel aan het opendoen ben...

Nu heb ik gewoon erg veel bang dat Pebbles bang wordt van kinderen door die *****kinderen van mijn schoonzus... en dat wij dan uiteindelijk met de problemen gaan zitten...

 Maar dit kun je toch niet accepteren?

Aangezien ik een kinderopvang heb krijg ik heel wat kinderen over de vloer en veel kinderen groeien op zonder huisdieren. Hierdoor vind ik het heel belangrijk dat deze kinderen bij mij met dieren in aanraking komen en dat ze leren hoe ze met dieren moeten omgaan.

Tegen de ouders zeg ik ook dat in mijn huis mijn regels gelden en dat er met respect met dieren omgegaan moet worden. En alle kindjes gaan prima met mijn dieren om. Tuurlijk moeten ze af en toe grenzen leren ontdekken, maar die grens bepaal ik. Dit geld ook natuurlijk voor de hond, ik geef Nina ook heel duidelijk aan wat ze wel en niet mag. Hierdoor gaan de dieren en de kinderen prima met elkaar om. Zelfs met de konijnen gaat het goed, nog nooit een bijt incident gehad en iedereen is tevreden. Ik zou het van niemand (familie/vrienden) accepteren als men mijn dieren niet met respect behandelen en al helemaal niet in mijn huis.

 Maar dit kun je toch niet accepteren?

Aangezien ik een kinderopvang heb krijg ik heel wat kinderen over de vloer en veel kinderen groeien op zonder huisdieren. Hierdoor vind ik het heel belangrijk dat deze kinderen bij mij met dieren in aanraking komen en dat ze leren hoe ze met dieren moeten omgaan.

Tegen de ouders zeg ik ook dat in mijn huis mijn regels gelden en dat er met respect met dieren omgegaan moet worden. En alle kindjes gaan prima met mijn dieren om. Tuurlijk moeten ze af en toe grenzen leren ontdekken, maar die grens bepaal ik. Dit geld ook natuurlijk voor de hond, ik geef Nina ook heel duidelijk aan wat ze wel en niet mag. Hierdoor gaan de dieren en de kinderen prima met elkaar om. Zelfs met de konijnen gaat het goed, nog nooit een bijt incident gehad en iedereen is tevreden. Ik zou het van niemand (familie/vrienden) accepteren als men mijn dieren niet met respect behandelen en al helemaal niet in mijn huis.

en dit laat jij in jouw huis gebeuren???
De grootste waanzin.

Vanaf het eerste moment dat dit in jouw huis gebeurde, had je dit moeten stoppen en niet accepteren.

Je zus mag dit normaal vinden; jij moet dit als je een hondenvriend bent, abnormaal vinden.

Wie laat er nu door kinderen zijn hondje slaan en stampen??

Bovendien wordt Pebbles hierdoor verpest en zal niet meer van kinderen houden, terwijl jij een kindje verwacht!

Ben jij geen baas in je eigen huis en over je eigen hond?

Ik heb nu een dochter van bijna 8 maanden en ook onze honden waren onze kindjes.

Nog steeds hoor maar toch anders.
Ik ben gek op die beestjes maar af en toe denk ik brr die honden haren maar dat strijk ik over mijn hart en denk ach stofzuiger erbij en klaar.
Jackie vind mijn dochter helemaal niets alhoewel ze steeds meer ontdooit (die heeft gewoon niks met kids die jonger dan 6 of 8 zijn zeg maar)
Joy is helemaal verliefd op mijn dochter en andersom idem dito.
Dani ligt helemaal in een deuk als joy haar voetjes aflikt of haar handjes, joy daarin tegen vind het leuker om in het gezicht te likken maar dat vind vrouwtje niet zo geslaagd dus probeer het altijd voor te wezen.
Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis meteen de hondjes erbij en vanaf dat moment was het joy die mij in de keuken kwam halen als de kleine een kik gaf, ze is s morgens helemaal blij als ze dani ziet en staat vol trots naast het speelkleed op de grond te kijken wat die kleine allemaal voor fratsen uithaalt.

@Miora die schoonzus had bij mij al lang buiten gestaan snap niet dat je dit accepteert !!!

aahhw ik zie goku ook wel zo liggen met mijn mogelijk toekomstig kindje. die is gek op kindjes. 



maar ik zou het nooit toestaan als iemand anders zijn kind mijn hond slaat .als is het het kindje van mn zus! die kan dan linea recta vertrekken of ze moet haar kind aanspreken en voorkomen dat het weer gebeurd.

Wij hebben beau 10 maanden geleden in huis genomen, toen was onze dochter net 8 maanden oud, onze zoon net 4 geworden, het was een goed besluit, en geen moment spijt van gehad, nog steeds kameraden in wording !

voor mijn zoon vader werd, was hij gek op Pol,
maar dat sloeg om toen de baby was geboren
dus als ze op bezoek kwamen moest Pol uit de buurt blijven. Inmiddels is mijn kleinzoon ruim 2 en is hij Pol de baas, het is dus goed gekomen

Denk je dat ik er niets van zeg?? Dat ik ze niet onmiddelijk wegtrek bij Pebbles? Maar oh wee want dan 'heb ik iets tegen haar kinderen', nouja ik HEB ook iets tegen haar kinderen, ze zijn onopgevoed en ze doen dingen die niét door de beugel kunnen. Van het kind van anderhalf kan ik het nog 'begrijpen' maar dat kind van 6 wordt in mijn ogen een pure psychopaat.

Elke keer weer trek ik ze er bij weg, zeg ik waar het op staat en zeg ik mijn schoonzus dat ze wat tegen haar kinderen moet zeggen. Elke keer opnieuw krijg ik dan mijn bek vol van haar dat 'kinderen ten allen tijden boven honden staan',


maar de maat is vol. Dit is drie keer gebeurd en drie keer is té veel. Volgende keer dat ze nog maar in de buurt van ons huis komen krijgen ze eerst een hele preek en kan ze (de moeder) zich niet aan de regels houden dan staat ze terug buiten. en dan moet ze ook NIET meer terugkomen. Tot nu toe heb ik me redelijk ingehouden omdat het 'de zus van' is, maar het zit me nu écht hoog.

Eerstvolgende keer dat dat joch nog in de buurt van pebbles komt krijgt hij een pets waar hij niet goed van gaat zijn. Kwade schoonzus of niet.

Je moet niét denken dat ik er niets aan doe.

ik was eventjes vergeten dat je op dit forum élk woord dat je schrijft ook moet verantwoorden, ik had wel verwacht dat jullie zouden wéten dat ik die kinderen niet zomaar ongestoord hun gang laat gaan.

  Met jou weet je het nooit
Daarbij die kinderen hoor jij geen pets te geven dat hoort te moeder te doen.
Jij hoort gewoon die vrouw buiten je deur te zetten en dat je het 3 keer laat gebeuren snap ik al niet de eerste keer stond ze bij mij al buiten !

Exact, die kwam bij mij ook niet meer binnen hoor, het is toch te gek voor woorden dat het überhaupt drie keer kan voorkomen.

@ Ktrien: wat hormonen al niet kunnen doen. Gelukkig was je man niet onder 'invloed' en is alles weer goed gekomen, heerlijk toch: de vriendschap tussen kids en honden.

aaah wat een leuk plaatje! gelukkig is het allemaal goed gekomen nu moet ik nog echt niet aan kinderen denk hoe leuk ze ook zijn haha:P maar ik denk dat lucky ook een goeie grote broer wordt hij is ook zo lief met kleine kindjes!

hey krtien
ja ik moest ook wel even slikken om Sjon te laten kennismaken met mijn baby. Zijn hoofd was groter dan baby.
Maar heb wel gelijk doorgezet en Sjon is een schat en "snapte" dat hij wat afstand moest bewaren.

Nu moet ik dochterlief ( 13 maanden) regelmatig bij Sjon weg trekken.

Ooh, wat kijkt Sjon boos op die foto's... Zo'n blik van, kom niet aan mijn puppy



@miora; twee keer mee gemaakt dat kinderen ervoor zorgden dat mijn honden zich oncomfortabel voelden. Dus meteen honden uit die situatie gehaald. Janouk ging in zijn kennel toendertijd, met een bot, vond hij prima.

Bij Spotje als pup; kinderen in andere kamer voor de TV geplempt, Spot bij mij op schoot.

Situatie de- escaleren, en wel direct, dat is goed leiderschap. Niet te verwarren met gelijk hebben, da's dan van later zorg...

Mireille

Het is al even geleden dat mijn dochter geboren werd en wij hadden toen de tijd een schotse collie herplaatser.

Heb altijd geroepen als m'n kinderen allergische zijn blijft doen we de hond nooit weg.
Gelukkig geen last met de kinderen.
Maar wat had ik een zenuwen toen ik uit het ziekenhuis kwam.
Mijn man had mijn shirt waarin ik was bevallen al 's nachts bij de hond gelegt en ook al sliep de hond al weken met een luierdoek waar ik steeds zwitsal bodylotion op deed.
Maar de zorgen waren voor niks, het was echt haar baby, wilde alles in de gaten houden en bij zijn.
2 handen op 1 buik waar de hond was was mijn dochter en andersom, het liefst sliep Angel ook naast het wiegje.

Ik heb wel altijd strenge regels gehad tot betrekking omgang van de hond want ook al is je kind klein vanaf het moment dat ze gaan kruipen moeten die regels er zijn.

De mand verboden gebied, niet aan oren staart en vacht trekken en als de hond weg loopt laten we die gaan.

Nooit heeft hier de hond straf gekregen als m'n dochter na waarschuwingen van mij door ging bij de hond en daardoor Angel haar een keer een snap had gegeven heeft mijn dochter voor straf op de gang gezeten.
Daarna heeft ze altijd de hond gerespecteerd in haar doen en laten terwijl mijn dochter toen net een 1 jaar was.

Over kinderen van andere ben ik hier altijd heel duidelijk in mijn huis geleden mijn regels ik vertel wat wel en niet kan bij de honden en stuur kinderen ook weg bij de honden.
Niet luisteren is een stevig gesprek met het kind zeker als moeder/vader niet optreed wat vaak niet gebeurt omdat die zelf ook het probleem niet zien.
Hier werkt dit altijd prima omdat ik ook de ouders in het gesprek betrek en uitleg het hoe en waarom zijn ze het hier niet mee een even goede vrienden dan is daar het gat van de deur en hoef je niet meer te komen.

Oh, kinderen ten allen tijden boven honden staan? Als een kind de hond ook gewoon met respect behandelt misschien?
En ten tweede, als het nu haar hond was, maar het is jouw hond en ze is opdat moment ook nog in jouw huis.
Groot gelijk, dat je dit niet pikt!
Straks zit jij nog met "de gebakken peren", doordat jouw hond niet met kinderen om zou kunnen gaan.

En ten derde......Gefeliciteerd met je zwangerschap. Spannend. Hopelijk verloopt het allemaal goed.

Ktrien, Mooi verhaal en een mooie plaatje.
Leuk om te lezen en fijn dat alles nog goed is gekomen.

Een lief  schattig plaatje ja, maar zelf zou ik mijn kind liever leren dat er niet op een hond gelegen wordt. Bij mij zouden kinderen zich toch echt aan een paar regeltjes moeten houden en dat zou er 1 van zijn. En ik zou er dan uiteraard voor moeten zorgen dat die regels ook uitgevoerd moeten worden.'

Fijn dat het bij jullie thuis allemaal goedgekomen is en je tot inzicht kwam.

maar toen die maxicosi op de grond stond

als ik bovenstaand zinnetje lees, dan zou ik zoiets nooit doen, de maxicosie op de grond zetten, liever de baby op schoot en de kennismaking op een natuurlijkere manier laten verlopen, alsof het heel gewoon is dat je een baby op je schoot hebt bedoel ik.

Mijn oom en tante hadden een bouvier toen mijn nichtje kwam. Met het nichtje was het geen probleem maar owee als er vreemden kwamen in de buurt van de kinderwagen. Toen de dominee een kijkje in de wagen wou nemen stond de bouvier er alweer tussen.
Het is ook altijd zo gebleven, hij liep altijd om mijn nichtje heen om haar te beschermen. Als er kindjes kwamen spelen deden ze de hond even in een andere ruimte want ze wilden het niet riskeren dat mijn nichtje tijdens het spelen ruzie kreeg met het andere kinden, en wat zal de hond dan doen?
Twee jaar geleden hebben ze de hond op 14 jarige leeftijd in moeten laten slapen, hij had kanker. Maar tot de laatste dag liep hij mijn nichtje te beschermen

dat is ontzettend moeilijk voor je geweest, even een keuze moeten maken, ja moederwarmte voor je kind, ik heb zelf geen kinderen, vandaar dat ik het anders zie. maar vind het heel moedig van je dat je dat hier vertelt, ook ik zeg vaak. he waarom moet dat toch zo, lees je eerst eens in voor dat de kinderen er zijn, en dan kan je makkelijke omgaan met kind en hond.

je hebt een heerlijke en fijne man dat die zo gehandeld heeft, zelf ben je er nu zeker ook blij mee, dat lees ik wel. jouw verhaal is ook goed voor anderen a.s. moeders.