ik mag geen puppy

hallo,
ik ben arne en ik ben 16j
ik zou heel graag een hond willen maar het mag nie van mijn ouders :(
ze vinden het geld verspilling wat ik totaal geen waar vind
het is iets waarje een lange tijd met bezig bent met verzorgen , wandelen , zindelijk maken , gehoorzaamheid enz.
ik heb niet zo een drukke weekplanning dus daar heb ik geen probleem mee dat ik het te druk heb voor nog tijd voor een hond dat moet makkelijk lukken 

even mijn weekplannig 
 8U opstaan voor school
20 voor 5 gedaan met school dus 5u thuis
en de maandag heb ik om 3 U gedaan met school
de maandag moet ik om half 7 tot 8 trainen voor de voetbal en ook op donderdag en zaterdag match
zondag middag chiro van 2 tot 6
dit is mijn weekplanning ik vind zelf dat het niet egt druk is
geld is geen probleem voor mij
een uurtje vroeger opstaan heb ik geen moeite mee
maar mijn ouders laten het niet toe ik loop er echt gestrest van want ik wil het al zeer lang vanaf ik 6 was en toen zei mijn mama dat het mocht maar het is er nooit van gekomen en ik wil het zeer graag en ik kan niet wachten tot ik alleen woon want ik wil niet pas beginnen leven als ik 25j ben want dan is er al een droom tijd vanje leven voorbij

wat dacht je er van dat je de hond moet trainen ( om alleen te zijn etc.) ? als jij weg bent wie zorgt er dan voor je hond ? .. je ouders
als je een hond wil moet je er met het hele gezin achter staan

ik weet dat je een hond moet trainen daarvoor en ja en ik kom smiddags ook naar huis inde middagpauze

maar je moet de hond het stap voor stap leren dus misschien in een vakantie. maar dan nog : als je ouders er niet achter staan zou ik gewoon lekker wachtrn totdat je op jezelf woont.

Beter niet als niet het hele gezin er achter staat!Wie moet er dan voor het hondje zorgen als jij er een keer niet bent?Ze zullen het met tegenzin doen en dat is niet leuk voor de hond en niet leuk voor jou, je zal je alleen maar zorgen gaan maken wanneer je weg bent toch?

nee ik wil niet wachten wat berijk je met wachten misschien haal ik het niet tot ik alleen woon wat heb ik dan gedaan in mijn leven mijn broek versleten op de schoolbanken meer niet ik wil thuis iets te doen hebben want ik verveel me echt en een hond houd me bezig want ik zie ze echt heel graag ik ga altijd met een vriend van mij mee gaan wandelen met zijn hond en ik wil dat ook die ene hond waar je alles voor doet en waarje zoveel voldoening van krijgt

vroeger stonden mijn ouders er wel achter waarom nu nietmeer dat snap ik niet

dat snap ik best en honden zijn gewoon heel leuk .. maar als je ouders er niet achterstaan komt er 1. waarschijnlijk al geen hond binnen 2. de training moet je waarschijnlijk zelf doen en je kan geen vrij nemen van school.
ik zou ook geen hond kunnen hebben als mijn ouders er niet achter stonden : ik moet naar school dus mijn ouders moesten hem als pup vaak uitlaten en ook soms benchtrainen.

Je kan heel koppig zijn (sorry als het hard overkomt) maar als je ouders het niet willen heb je gewoon pech. Zolang je nog bij hun in huis woont moet je het doen met hun regels, dat is nu eenmaal niet anders.


Daarnaast ben je nu 16 en zit je op school, wat ga je hierna doen? Studeren? Hou er dan rekening mee dat je waarschijnlijk langer van huis bent, misschien zelfs op kamers moet en daar zijn niet altijd honden toegestaan.

Wat je wel kan doen is contact zoeken met een asiel bij jou in de buurt. Ga daar honden uitlaten, die honden verdienen ook aandacht en zo doe jij wel iets goed voor honden 
Ga niet pushen bij je ouders want daar bereik je echt niks mee.

Ik sta geheel achter T&Dogs ik zou ook geen hond willen als niet iedereen er achter stond!

ik ga nie verder studeren ik ga gaan werken
en schoolwerk moet ik nooit doen want de richting is te makkelijk voor mij xp
normaal ben ik nooit koppig maar dat sleept echt aan mij

Tsja.. ik kan natuurlijk niet voor jou spreken maar voor de meeste studenten/scholieren heeft die droomtijd niets te maken met het opvoeden en lekker bezig zijn met de hond maar met zoveel en vaak mogelijk leuke dingen doen.

Je ouders zijn er tegen en je hebt er geen tijd voor..
Gelukkig zijn veel dromen echt het wachten waard. Doe het niet, voor jezelf maar vooral ook voor een eventuele hond.

Lieve schat.
Je bent nu overtuigd dat je het gaat lukken. Maar er bestaat een grote kans dat uiteindelijk je ouders de grote zorgen en hetnuitlaten moeten gaan verzorgen, hoe gemotiveerd je nu ook bent...

Vriendjes, uitgaan... Je hondje heeft routine nodig De eerste maanden zowiezo heel veel aandacht en tijd...

Begin er pas mee, wanneer jij, een plek en baan hebt en weet hoeveel tijd je hebt voor een hondje hebt


Met de vertuiging die je hebt, kun je beter nog even wachten (ik heb meer dan 25 jaar moeten wachten, eer de omstandigheden goed waren ) Maar onze Moos verrijkt ons leven nu...

Beste Arne.

Ik denk dat je nog gewoon even geduld moet hebben.
Ik weet hoe je je voelt ik mocht ook nooit een huisdier nu woon ik op mezelf en heb ik een prachtige samojeed van 14 maanden.
En misschien kun je eens voorstellen om op een hond te passen van kennissen een week dan kun je zien wat er bij komt kijken.

Ik wil geen zeur zijn maar een "normale" werkweek (als je na school gaat werken) is wel tussen de 36 en de 40 uur in de week. Ik woon dan alleen, en werk meestal 29 uur in de week en 12 weken per jaar 36 uur. Dat kost mij 624 euro om hem bij de dagopvang te brengen of uit hem te laten als ik niet mijn moeder had die het wilde of kon doen.  Laten we zeggen dat een hond ongeveer 10 tot 15 jaar meegaat, je kan een hond niet 10 uur per dag alleen laten.

Voor een pup heb jij sowieso nu ook geen tijd. Het zindelijk maken gaat meestal niet in een weekje. Het opvoeden klinkt zo makkelijk en zo leuk, maar dat is het niet echt altijd. Als je gezin er niks mee wil of kan krijg je er geen leuke hond van.

ja zou ik ook zeer graag eens doen op een hond passen voor een week of meer maar dat is nogal moeilijk ik ken niemand die zijn hond een week zou willen missen

kan je niet is in de buurt vragen of je na school op hun honden mag uitlaten ? of zoals al is gezegd : naar een asiel toe gaan om hondjes uit te laten.

Je hebt op marktplaats genoeg advertenties voor een oppas gezocht. Je kan bij de super een kaartje ophangen dat je graag honden uit wilt laten (ouwe mensjes vinden dat ook geweldig). Zo heb je toch nog een beetje de lusten maar niet de lasten. En ben je goed voorbereid wanneer je op eigen benen staat en wel een hond kan nemen die je helemaal zelf opvoed en verzorgd en je beste vriend wordt.

Dan zullen ze er vast een goede reden voor hebben. Feit blijft dat je in het huis van jouw ouders woont en je moet houden aan hun regels. Als zij geen hond willen, dan komt die er niet. Jouw weekplanning lijkt me trouwens totaal ongeschikt voor een pup! Ik snap niet waarom je zo'n haast hebt? Je hebt nog een heel leven voor je, een hond komt er heus nog wel.



Je kan advertenties ophangen in de supermarkt of bij de dierenarts, anders is het ook mogelijk om een kijkje te nemen op marktplaats. Genoeg hondjes die voor een bepaalde periode een oppas zoeken.

ik weet dat er veel werk in kruipt daar ben ik bewust van
maar ik heb het er voor over ik wil er veel tijd in steken want ik wil er een goede hond van maken en daar hebje veel tijd voor nodig om een hond optevoeden

Voor welk ras wil je trouwens gaan?

Ik heb mijn verhaal al eens eerder verteld maar ik wil het nog wel een keer vertellen.


Als kind hadden wij meestal een hond in huis maar ik was te jong om er verantwoordelijk voor te zijn. Toen ik een jaar of 9 was hadden wij een hond die Bartje heette. In die tijd was het nog mogelijk in ons dorpje om je hond gewoon overal los te laten lopen en dat deed Bartje ook.... alleen. Hij liet letterlijk zichzelf uit, deed een rondje door het dorp en kwam weer thuis. Op een avond kwam hij terug, maar twijfelde om binnen te komen. Hij is weer naar buiten gegaan en we hebben hem nooit meer terug gezien. Ik liep dagen met een trommel met brokken door het dorp te rammelen, steeds zijn naam roepend. Wat er met Bartje gebeurd is weten we niet... aangereden.... gedood door een boer... wie zal het zeggen.

Ik bleef om een hond zeuren maar de situatie was veranderd, ik was ouder en iedereen in ons gezin was overdag werken of naar school. Op mijn 14e verjaardag kreeg ik een brief van mijn ouders. Mijn kado zou voor het hele gezin zijn en ik moest er heel goed op passen en voor zorgen.... je raadt het misschien al.... ik kreeg een labrador voor mijn verjaardag! Plechtig beloofde ik alles voor die hond te doen, heel veel uitlaten enzo. Toen het nieuwtje eraf was liepen zowel ik als mijn broer na groot protest een snel rondje door de straat en dat was het dan. Vaak liep mijn moeder 'smorgens in haar nachtjapon de hond uit te laten omdat wij het niet wilden doen. Dit is iets waar ik nog steeds heel erg veel spijt van heb. Mijn vriend en ik hebben nu sinds eind mei een volwassen labrador en ik ben steeds panisch bezig om de hond voldoende beweging te geven, mijn vriend krijgt er soms de kriebels van. Ik probeer met deze hond goed te maken wat ik met de hond toen verkeerd deed.
Moraal van dit verhaal? Als je ouders het niet willen moet je niet door zeuren, hoe moeilijk dat ook is. Ik garandeer je dat als het nieuwtje eraf is je met tegenzin je hond gaat uitlaten en dat is ook niet eerlijk tegenover de hond, om over je ouders nog maar te zwijgen die wel volwasen genoeg zijn om de behoefte van beweging van jullie hond te zien. Vandaag wil je een hond, morgen een cavia en overmorgen de nieuwste mobiele telefoon. Geloof deze oude taart hier nu maar..... als het nieuwtje eraf is baal je als je je hond moet uitlaten..... been there, done that!
Ik weet zeker dat je nu gaat zeggen "maar ik wil echt alles voor een hond doen en ik ga uren wandelen en spelen"....... precies datzelfde zei ik namelijk ook!

Met de hoeveelheid tijd die je op school zit en voetbalt zit de hond dus bijna de hele dag alleen thuis. Een pup word zo niet zindelijk, die moet iedere paar uur even naar buiten zodat ze zich niet binnen ontlasten.

Als je later wilt gaan werken zonder opleiding zul je vaak alleen maar ellendige baantjes krijgen waar je echt niet veel mee verdient. Als je dan 8 uur per dag werkt, plus zeg 30 minuten reistijd heen en terug, ben je 9 uur per dag weg. Dat is ook veel te lang voor een hond om iedere dag zo lang alleen te zitten.

Dan ook nog het feit dat een hond behoorlijke kosten met zich meebrengt en iedereen er achter moet staan omdat je zelf zoveel weg bent. Het lijkt net alsof wachten een ramp is, maar vergeet niet, een mens word tegenwoordig gemiddeld 80. Wat is dan een paar jaar wachten?

ja ik weet ik dat dat kan gebeuren dat ik het beu word om de hond uit te laten maar ik denk dat dat niet bij mij gaat gebeuren want ik ga al bijna elke dag gaan wandelen met een vriend zijn hond

dobberman of husky of malumate of amerikaanse staffordshire terrier of rottweiler of argentijnse dog

ik las dit net in je andere topic : als het niet lukt kan ik de hond toch nog altijd verkopen (een stukje er uit gepakt).

het is daar ook al gezegd maar : een hond is niet iets dat je zomaar even weg kan doen als het niet lukt ... ja als het totaal en mega verkeerd loopt tussen jou en de hond maar niet een hond nemen met onzekerheid of je er wel genoeg tijd voor hebt (omdat je ouders er nou kennelijk niet meer achter staan) en als het dan niet goed gaat uiteindelijk weg doen

ik ben ook 16 .. me ouders helpen me enorm , in het begin was buddy nogal een 'probleemhond' en toen heb ik er aan gedacht om hem weg te doen maar puur omdat ik en bang voor hem was en omdat ik dacht dat hij beter af was bij een ander baasje (maar ik wou hem nooit zomaar wegdoen omdat het even niet lukte) , uiteindelijk hadden we een goede gt die ons kon helpen en nu heb ik een ontzettend lieve hond maar ook een groot deel door mijn ouders omdat die me er in hielpen en steunde.

maar dat bedoelde ik niet zo ee

waarom zet je het er dan neer ?

hoe dan ook wat ik probeer te zeggen : als je ouders er niet achter staan kom je niet echt ver , ik neem aan dat jezelf niet dusdanig zoveel verdiend dat je dierenarts kosten , eventueel gedragstherapeuten, een hondenschool kan betalen etc.? ook is het soms handig als ouders je helpen in de training omdat je het zelf even niet meer weet etc.

Stop dan maar met het hele 'ik wil nu een hond' idee en lees je in. Je noemt nu rassen op die zó verschillend van karakter zijn, rassen die allemaal een verschillende aanpak en verschillende behoeften nodig hebben, dat ik het heel verstandig vind van je ouders je geen hond in huis te laten nemen. Het is trouwens Malamute en niet 'malumate'. Daarnaast ben ik nog steeds van mening dat je weekplanning totaal niet past in combinatie met een pup. 

Verdiep je in het begrip 'hond', wat zoek jij in een ras? Wat spreekt zou aan? Wat wil je ermee gaan doen en waarom vind je de door jou genoemde rassen interessant? Maar het belangrijkste, wat kan jij de hond bieden? Dit zijn vragen die je niet enkel nu moet stellen, maar ook later wanneer je een baantje hebt. Ik denk dat je dan zelfs niet veel tijd voor de pup zal hebben, een baan op zo'n jonge leeftijd vergt veel energie en wilskracht. Probeer je te realiseren dat op dit moment een hond nemen gewoonweg onverantwoord is.

lijk dat ik het niet weet dat ze van karakter veschillen
mag dat niet toch ?