Afwijkend gedrag chihuahua

Ik denk dat dit een heel verhaal gaat worden, maar wil een zo duidelijk mogelijk beeld vormen.

Ik heb nu ongeveer 8 maanden mijn huidige chihuahua. Ik heb hem gekregen toen hij 6 maanden oud was. De  vorige eigenaar deed hem weg omdat hij constant op de teven zat te rijden en hun hem niet wilden castreren. Toen ik hem net kreeg deed hij het heel goed. Het was een vrolijk hondje wat amper blafte en vond eigenlijk iedereen lief en leuk. Ik was heel blij omdat ik veel chihuahua's heb gezien wat echte keffers zijn en sommige ook agressief. 

Nu zijn we dus wat maanden verder en soms word ik gek van hem!!! Als ik bij mijn vriend ben, blaft hij bij ieder geluid. Thuis doet hij dit niet gelukkig. Als hij de deur hoort blijft ie keffen tot diegene binnen komt, dan is het goed. Hij lijkt niet bang op deze momenten. Moet ik dit blaffen straffen of negeren? Zo ja, hoe?

Verder kan hij erg dominant overkomen. Sommige hondjes in de buurt vind hij geweldig. Van andere moet hij niks hebben, ook al hebben die hem niks misdaan. Hij kan erg fel reageren, en weet op deze momenten niet goed hoe ik moet reageren op hem. Ik merk wel dat dit gedrag iets is van de laatste tijd. Ik laat hem gewoon "hond zijn". Ga bij een confrontatie tussen hem en een hond gewoon rustig, til hem dan ook niet op.  Ik denk dat hij gewoon wil laten zien wie de baas is maar ik vind dat soms wel eng want ja, niet iedereen pikt dat. Hij is zo fragiel in vergelijking met grote honden.

Zo het volgende probleem..mijn vriend heeft een stafford teef thuis, die ook al eens honden heeft gebeten. Kenzo probeert de hele tijd uit te dagen, om gek van te worden!!! Die andere hond doet op dat moment helemaal niks. Ik heb zoiets van, lekker laten uitvechten maar dat durf ik niet aan bij twee. Een keer bijten en het is gedaan... Maar erg gezellig is het niet, de een buiten de ander binnen. Ik weet gewoon niet hoe dit kan werken als we in de toekomst willen samenwonen.

Sowieso wordt hij deze week gecastreerd maar ik heb wel het gevoel dat dit niet alles oplost natuurlijk. 

Ook gedraagt hij zich vreemd als mijn vriend er is. Soms lijkt het wel angst. Als mijn vriend er is gaat hij uit zichzelf in de bench liggen, soms wel de hele avond. Vanmiddag kwam mijn vriend thuis van zijn werk en kenzo lag op mijn buik en mijn vriend gaf mij een kus en kenzo hapte naar hem. Dus ik denk dat hij mij als zijn bezit ziet en zich bedreigd voelt door mijn vriend.

De laatste tijd moet je hem ook met rust laten als hij wat lekkers heeft. Zo waren we laatst in de dierenwinkel, een man wou kenzo een snoepje geven. Toen kenzo het aan het eten was wilde die man hem aaien en hapte hij naar die man. Ik ben hier best van geschrokken en snap ook echt niet waar dit gedrag vandaan komt.

Ik heb echt wel verstand van honden maar toch weet ik niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken.

Castratie gaat waarschjnlijk helemaal niets oplossen maar net zelfs erger maken. Behalve het met de teef willen spelen, lijkt alles op angst te berusten. En dan heeft ie elk beetje testosteron gestuurd flink nodig.

Dat ie naar je vriend hapt is ooknwaarschijnlijk angst gemotiveerd, hij vindt hem al eng en dan hangt ie over jullie heen.

Net wat Wendy zegt; als het door angst komt waar het wel op lijkt, zal castratie geen oplossing zijn maar kan het zelfs verergeren.

Het blijft een lastig verhaal, zeker met de stafford van je vriend. Jouw hondje is hier natuurlijk nooit tegen opgewassen, dus dat blijft oppassen geblazen.

Maar als ik jou was zou ik hem dus om deze reden NIET laten castreren.

Wat ik uit je verhaal lees is dat Kenzo veel dingen zelf moet oplossen. Een taak die hij dus duidelijk niet aankan. Geef je hond meer duidelijkheid en regels en de problemen lossen zich vanzelf op. Ik vind niet dat dit iets met angst te maken heeft, meer met onzekerheid. Wees een duidelijke baas voor je hond en geef zijn grenzen aan en begeleid hem waar dat nodig is. Succes!!

Misschien lijkt het door wat ik geplaatst heb dat het een bang hondje is maar dat is hij bijna nooit. Alleen in de gevallen die ik hierboven noem. Hij is juist dominant en erg territoriaal. Hij rijdt op knuffels en op mensen, doet soms markeren bij mensen in huis die dieren hebben, hij is voor honden echt totaal niet bang hoor..

Ik neem jullie adviezen echt serieus hoor maar misschien heb ik een vertekend beeld geschetst maar mijn hond is echt niet bang aangelegd. Niet voor dieren, geluiden etc. Alleen door onverklaarbare reden wel voor mijn vriend...

Misschien heb ik hem ook wel teveel ruimte gegeven hoor. Hij mag op de bank wanneer hij wil, springt op bed als hij dat wil... Misschien kan hij er niet tegen dat als mijn vriend er is, minder aandacht voor hem overblijft. Maarja, dat is toch niet zo gek. Hij moet denk ik leren dat hij niet zijn zin krijgt wanneer hij dat wil...

Hoe moet ik hem corrigeren als hij hapt naar mensen?

Ik denk dat je een verkeerd beeld van je hond hebt. De dingen die je nu aangeeft heeft niets met dominantie te maken. Zoals ik hierboven al schreef heeft dit alles met onzekerheid te maken. Hij kent zijn grenzen niet omdat jij niet duidelijk genoeg voor hem bent. Dit uit zich dan in bv. rijden en markeren. Zodra jij de hond duidelijkheid gaat geven verdwijnt ook dit gedrag.

Iedereen vindt hem dominant.. Denk niet dat iedereen een verkeerd beeld heeft van hem. Begrijp me niet verkeerd, alle advies neem ik ter harte maar misschien leg ik het allemaal niet goed uit... Maar dominant is hij wel, zelfs de dierenarts vond het.

Al geloof ik wel dat bepaald gedrag komt door hoe ik met hem omga.

Mijn dagindeling is wisselend, ik werk onregelmatig. Mijn onderbuurvrouw laat hem tussendoor uit. Verder dan wandelingen doen we niet echt activiteiten samen. Maar dat deden we eerst ook niet, toen hij zich nog "normaal" gedroeg. Hij mag vaak mee als ik wegga, in de auto, of naar een vriendin. Vindt hij allemaal prima.

Ja dat wel, hij wordt gewoon uitgelaten drie of vier keer en rust heeft ie genoeg. Woon alleen en geen kinderen dus wat dat betreft vrij rustig zou je zeggen. Misschien te rustig? Maar wat kan ik doen om hem te prikkelen, fysiek en mentaal?

Je zegt dat de vorige eigenaar hem wegdeed, omdat hij veel reed. Waarschijnljk was en is de hond gewoon overprikkeld en reed hij toen al, omdat hij niet gedimd werd en rustmomenten werden ingelast. Ik denk ook dat de hond angstig is en onzeker en een castratie zal hem alleen maar onzekerder maken.Ik zou hem veel rust bieden, duidelijkheid. Het moment dat de hond blaft en jullie reageren daarop,zal het blaffen alleen maar erger worden. De hond voelt dit allemaal feilloos aan.Een hond heeft veel rust nodig en neemt hij die zelf niet, moet je helpen, zijn rust te vinden.

Ik vind veel wat jij beschrijft nu niet bepaald zorgwekkend hoor.
Blaffen in een vreemd huis met vreemde geluiden doen veel honden. Dat is gewoon waaks zijn.
Ook als er mensen binnen komen, er zijn zoveel honden die hun baas 'waarschuwen' als er mensen binnen komen.

Soms vind hij honden leuk en anderen weer niet?
Tja, honden hebben ook hun voorkeuren. En wat die 'confrontaties' betreft. Pas inderdaad maar extra op. Na zelf bijna 4 jaar Chihuahua's te hebben til ik ze soms liever op. Dan is het maar 'verwennen' volgens sommigen, maar ik heb al te veel gezien en gehoord om nog risico's te nemen. Ze zijn nu eenmaal niet opgewassen tegen een grotere hond.

Dat happen naar je vriend is niet normaal als je zeker weet dat de houding van je vriend naar hem altijd correct is. Een hond terecht wijzen door eroverheen te gaan hangen, aan te kijken en te roepen bijvoorbeel dat kan geïnterpreteerd worden als bedreigend. En dat onthoudt hij dan.

En hij wil met rust gelaten worden als hij wat lekkers heeft? Nou dat wil iedereen wel. Zeker een hond. Het is een fabeltje om te denken dat je het recht hebt om ten alle tijden aan je hond te zitten fikfakken als die eet. En zeker voor een vreemde! Gewoon met rust laten als een hond eet is de boodschap. Jij wilt ook niet geaaid worden door een vreemde als je eet.

Waarschijnlijk begint hij dit gedrag te vertonen omdat hij nu volwassen is, vandaar dat dit gedrag nu nieuw is voor je.
Castratie kan helpen tegen het rijden maar voor de rest zal hij geen spat veranderen. Hij weet gewoon wat hij wilt en laat zich niet doen. Een Chihuahua is nu eenmaal pittig van karakter.

Ik denk dat je voor je hondje duidelijkheid moet scheppen.

Het is niet dat hij het niet kan hebben dat er minder aandacht voor hem is als je vriend er is.
Als jij op de bank zit en je hondje ligt op schoot en je vriend komt er aan om jou een kus te geven dan buigt hij over de hond heen. Dat is een bedreiging dus hij laat merken dat hij dat niet prettig vind.
Niet meer doen dus.

Wat voor regels heeft hij voor zijn hond?
Mag ze op bank? Op bed?
Als daar andere regels zijn is het misschien verwarrend voor hem.

En ik ga mee met de reactie van Cailtin.
Onzekerheid uit zich niet altijd in een angstig hondje.
Castratie gaat dat alleen maar erger maken.
Lijkt mij echt verstandig hem niet te laten castreren. Steek dat geld liever in een therapeut die je kan gaan begeleiden in het vetbeteren van het gedrag van je hond.

Verder is het inderdaad ook belangrijk dat er een goede verhouding is tussen prikkels ontvangen en verwerken.
Een rondje park van 10 minuten bijv. kan voor sommige honden al zoveel prikkels opleveren dat ze daarna gewoon een uur verplichte rust nodig hebben om alles te verwerken wat ze gezien en geroken hebben.
Andere honden hebben daar absoluut niet genoeg aan en zijn na een rondje park nog goed te porren voor een denkspelletje thuis.

Je moet de goede balans zien te vinden tussen prikkels ontvangen en het verwerken daarvan.
Dat heeft wel even tijd nodig maar een therapeut kan je daar goed bij helpen.

Als je dat een beetje op orde hebt kan je alsnog gaan voor een castratie.
Om het niet definitief te doen kan je een chemische castratie overwegen.
Dat werkt een paar maanden en dan kan je er achter komen wat een castratie werkelijk zou uithalen.
Als dat positieve veranderingen oplevert kan je altijd een definitieve castratie doen.
Overleg wel goed moet je dierenarts want aan een castratie hangen natuurlijk ook nadelen.

Jou hondje heeft een leider nodig Hij is onzeker en ziet jouw als zijn bezit. 

Hij gaat misschien zelfs denken dat hij boven jouw staat. Dit heb je vaak bij dat ras.

Het heeft niets met dominantie te maken, een dominante hond is een hond die rustig, vriendelijk, duidelijk is en veel kan verdragen.
Het lijkt idd meer op onzekerheid door onduidelijkheid en onregelmatigheid.
Je kunt eens proberen voor meer ritme te zorgen, duidelijk zijn en een balans tussen de gewone uitlaat rondes, echte beweging, geestelijke uitdagingen en rust/slaap.

Geestelijke uitdagingen/ prikkels kunnen bv zijn;
Wat voertjes verstoppen door huis heen en hem laten zoeken/snuffelen, door het gras wat strooien en laten snuffelen, een doosje pakken, hier wat lekkers in strooien en laten pakken, daarna kan je het wat moeilijker maken door bv krantenproppen in het doosje te leggen zodat hij wat meer moeite moet doen om het lekkers te pakken, echt moet nadenken dus.
Je kunt daarna in de krantenproppen brokjes stoppen, dat hij het moet openmaken of een washandje nemen en dáár brokjes in stoppen etc etc..
Dit soort activiteiten stimuleert de hersenen, hier kunnen honden rustig van worden en vaak wordt een hond hier moe en voldaan van.

Er zijn vele verschillende en leuke manieren van "hersenwerk"/ "denkwerk"
Er.bestaat een website, hersenwerk voor honden.nl, met vele leuke ideeën, ook is er een Facebook pagina!

Mijn dierenarts zei ook dat ik Romeo moest castreren, omdat Luca en hij vochten. Een dierenarts heeft vaak geen verstand van gedrag, maar bekijkt alles uit medisch oogpunt.Romeo was de sterkste,dus zou hij het beste de operatie doorstaan,dat dit voor de rangorde wel eens totaal verkeerd kon uitvallen,daar werd niet aan gedacht. Veel baasjes zeiden me ook dat Luca te dominant was, viel uit aan de riem,was ook blafferig. Maar uiteindelijk bleek dus dat hij angst had en door castratie was dat gewoon veel erger geworden. Dus al die adviezen van baasjes waren precies het verkeerde.
Het vechten ging over toen ikzelf doortastender werd. Iedereen zei dat ik ze moest laten vechten en dat was precies het verkeerde. Ik had in moeten grijpen. Maar ik deed dat niet, omdat ik ook dacht dat mensen die 40 jaar honden hebben, wel het juiste advies zouden geven. Daarbij kwam nog de angst,die hij kreeg,na een bijna dodelijke pitbullaanval.Ik zie en hoor zo vaak dat honden bijna standaard gecastreerd worden, rijden ze op reutjes,castratie,hebben ze teveel interesse voor teefjes,castratie,gaan ze achter konijntjes aan, castratie, blaffen ze te veel, castratie. Al die zaken kunnen opgelost worden door trainen.  Toen ikzelf sterker in mijn schoenen stond, waren de vechtpartijen over. En heb ik gelukkig niet besloten te castreren. Want dat hoorde ik van iederen : als ze vechten,moet je castreren.Toen ik een gedragstherapeut inschakelde, bleek niet dat mijn boys schuld waren aan de vechtpartijen, maar ikzelf. Door mijn stress door de knokpartijen, werd ik steeds
nerveuzer, daarbij kwam nog dat ik veel in het ziekenhuis moest zijn, bij mijn ernstig zieke moeder
en dat alles had zijn invloed op mijn jongens.
Ik ben geen echte fan van Cesar Milan, maar hij zegt
altijd : ik train de baasjes en rehabiliteer honden.

Position statement van de amerikaanse club van dierenarts-gedragstherapieten. Probleem gedrag wordt veroorzaakt door het (onbedoeld) bekrachtigen van dit gedrag en niet door het streven naar een hogere rang. Het gebruik van de dominantietheorie bij het behandelen van probleemgedrag bij honden wordt als achterhaald en verwijtbaar slechte diergeneeskunde beschouwd.

Dinsdag komt de gedragsdeskundige bij mij thuis. Hopelijk komt daar wat uit.

Goed dat je er zo snel achteraan bent gegaan.

Dus je stelt castratie nog even uit?

Ik heb gekozen voor een chemische castratie, wil toch even kijken hoe hij daarop reageert. Deze is voor 6maanden.

Je kan beter eerst werken aan het gedrag voordat je enige vorm van castratie laat uitvoeren.

Je moet een zekere hond hebben voordat er word geknoeid met hormonen.

Ik denk ook niet dat je therapeut het gaan aanraden.

Ik lees hier uit een onzekere/dominant gedrag.
Ik denk dat jou hondje een beetje de weg kwijt is en consequente leiding nodig heeft!

Een hond, klein of groot, die rijd op mensen zou ik niet tolereren.
Als jou vriend thuis komt en jou begroet, mag de hond beslist niet happen of proberen te bijten.
Op dat moment domineert hij en ben jij zijn bezit!
Als hij dit geregeld vertoont, zou ik zodra jou vriend thuiskomt, de hond van jou af op de grond zetten of als hij op de bank ligt ook op de grond zetten.

Kortom, hij heeft behoefte aan regels en leiding!

Hoi Janina,

ten eerste: wat goed dat je een gedragstherapeut hebt ingeschakeld. Is het er een die is ingeschreven bij Alpha? Kijk anders ook eens op honden-gedragstherapie .nl
Dit is gewoon puur uit interesse dat ik dit vraag, want in principe is gedragstherapeut geen beschermde titel, iedereen kan zich zo noemen, dus is het altijd wel goed om te weten of degene die jij hebt inschakeld ook echt een opleiding etc. heeft gevolgd.

Verder ben ik het helemaal eens met Wendy en haar artikel over '"Position statements". Veel honden en met name Chihuahua's vertonen het gedrag wat jij beschrijft, dit hoeft niet perse dominatie te zijn, het is vaak zo dat ze dit gedrag vertonen omdat het in het verleden (onbewust) is versterkt.

En met Chihuahua's heb je vaak het probleem dat ze zich HEEL STOER voordoen, maar dat eigenlijk niet zijn, het is gewoon verbloemen van hun onzekerhied.

Bijvoorbeeld: Chihuahua komt grote hond tegen, vindt dat spannend, eigenaren laten ze in eerste instantie gewoon snuffelen, want grote hond bedoelt het niet kwaad, Chihuahua laat in lichaamstaal zien dat hij grote hond eng vindt (lagere houding), grote hond blijft snuffelen, Chihuahua begint te blaffen en te grommen, grote hond reageert hierop door weg te lopen of eigenaren halen ze uit elkaar, wat heeft Chihuahua geleerd: blaffen, grommen en een "hoge" houding leveren mij succes op.

Verder zou ik je aanraden om toch uit te kijken met andere honden: hij zou de eerste Chi niet zijn die in tweeen wordt gebeten, niet alle honden snappen dat die "dominante" houding eigenlijk onzekerheid is en pikken dat dus niet altijd.

Succes, laat je ons weten hoe het ging met de gedragsdeskundige?

Dat een hond pertinent niet mag grommen, happen en bijten, vind ik behoorlijk kort door de bocht.
Een hond communiceert nl op die manier.
Maar een hond laat meestal voor dat dít gebeurd éérst bepaalde signalen zien.
Word dáár niet op gereageerd dan zal de hond wat duidelijker moeten zijn en gaat een stapje verder.
Als er dus een situatie is waarin deze signalen worden genegeerd, ja dan kan het zijn dat er tanden te voelen zijn maar in feite is de mens dan veel te ver gegaan en is de hond dus niet de schuldige!

Het kan goed zijn dat je Chi zich bedreigd voelt t.o jouw vriend, hetzelfde geldt voor de winkelier, hier nog ff bij vermelden dat het een logische reactie was omdat hij zijn "gekregen" lekkers niet kwijt wilde.
Een hond heeft in mijn ogen recht op hetgeen wat hij gekregen heeft, dit hoeft dus zeker niet afgepakt "kunnen" worden, niet nodig, ga dan ruilen.
Ook de etensbak is voor de hond, laat de hond tijdens het eten lekker met rust, wordt de hond wél gestoord, juist dán creëer je baknijd en wantrouwen.

Je zou eens meer kunnen gaan kijken naar zijn lichaamstaal, of hij daadwerkelijk signalen geeft vooraf het happen etc.
Hoe staan de oren, hoe kijkt hij, likt hij veel over zn neus, gaapt hij veel, uitschudden, onrustig etc..
Is dat het geval, dan weet je dat en kun je er rekening.mee houden.

Nogmaals denk ik dat ook de onduidelijkheid en onregelmatigheid met het geheel te maken kan hebben.
Van dominantie is hier geen sprake lijkt mij!


.

Heel goed dat je nu al zo vlug een gedragstherapeut laat komen.

De hond lag op je buik? Als je vriend thuiskomt zet je hem toch onmiddelijk op de grond; en strenger aanpakken want hij mag dan wel klein zijn, hij heeft de touwtjes in handen. Hij ziet jou niet als bezit maar als de laagste in de roedel.. En dat moet veranderen, ook zijn gedrag tgo andere honden. Je hebt nu precies wat je altijd al gezien hebt. Een klein keffertje dat snel bijt, zo zijn die beestjes nou eenmaal. Ik zou hem toch gewoon een keer de strijd laten aangaan met een andere hond, een flinke knauw doet wonderen voor zijn karakter, of een paar flinke knauwen want nu denkt hij dat hij alles kan maken. En dat is ook zo als ik je verhaal lees. Castreren kan nooit kwaad natuurlijk wie weet helpt het. Tegen het vele blaffen is ook best iets te doen, kijk eens in de dierenwinkel of vraag eens verder daar. Wel typerend dat hij wel respect voor je vriend heeft; is hij soms de enige die hem straft en dus duidelijke grenzen aangeeft? Wat deed je vriend toen hij naar hem beet? En wat deed jij? Ik hoop dat jullie hem allebei geleerd hebben dat dit gedrag niet door de beugel kan. Een hond word heel gelukkig van duidelijkheid, en stel je voor dat die man in de dierenwinkel hem uit een reflex een knal had gegeven op zijn kleine koppie.. dan is het einde hondje dus voor zijn eigen bestwil: behandel hem ECHT als een hond, niet soms maar altijd.
Succes!!

Goed dat je een Gt hebt ingeschakeld, ik zou zelf wachten met (chemische) castratie. Doe het 1 voor 1, niet tegelijk. Ik hoop ook dat het een GT is die een opleiding gevolgd heeft en op de juiste manier te werk gaat.

@Anoniem; Wat bedoel je met dat ze eens in de dierenwinkel moet kijken voor iets tegen het blaffen? Ik vermoed dat je het over een blafband hebt? Overigens is het advies om hem maar met een andere hond de strijd aan te laten gaan erg gevaarlijk en nutteloos. Zolang niemand weet waarom de hond zo doet is het nogal stom om de hond in zo'n situatie te plaatsen.

Trouwens, je hebt je profiel in het verleden verwijderd, niet netjes om als anoniem terug te komen. Wees open over wie je bent