Goed of slecht?

Het probleem is dus,als ik bijvoorbeeld boven ben,en de gang deur gaat open,en boris krijgt de kans om erdoorheen te schieten,dan vliegt hij meteen naar boven en staat hij voor mijn deur.Ook staat hij wel is voor de kamer deur te blaffen(terwijl me broer en/of moeder gewoon in de kamer zijn) Hij doet het overigens niet snachts(we hebben een vaste prik,dmv zo'n stokje,dan weet hij dat ie de bench in moet en dat het slaap tijd is) of als ik weg ben,dus verlatings angst is het niet.

Is dit een goed teken dat hij mij echt als zijn baas ziet en graag bij mij wilt zijn?
Of is er toch iets niet goed?
Heb vandaag me moeder en broer beide 1x laten voeren,zodat hij ook gaat zien dat hun ook de baas zijn,hij luistert naar hun namelijk ook wat slechter dan naar mij.(maar het is ook echt mijn hond(en deels van me vriendin dan,maar die is alleen in het weekend hier) en heb er dus wel voor gezorgd,dat hij mij echt als zijn baas gaat zien dmv alleen ik hem uitlaten en voeren de eerste tijd,want hij zal toch mij moeten gaan gehoorzamen natuurlijk. Ik zit er hopelijk nog heel wat jaren mee

Alvast bedankt

euhm soort dominantie denk ik? ken het van mijn hond.alles wat een hond uit zichzelf doet, is dominantie nameljk, trainen succes

Je hebt hem toch nog niet zo heel lang dacht ik toch??

Ik zie het niet als slecht.
Hij ziet jou als meest vertrouwd blijkbaar,dus wil hij dolgraag bij jóu zijn.
Voor zijn gevoel horen jullie bij elkaar en een hond is een sociaal dier.

Als hij jou het meest vertrouwd en het meest als eigen ziet(in de meeste positieve zin van het woord!!)is het niet gek dat hij graag bij jou wil zijn.
Hij voelt zich het best/prettigst bij jou.

Zeker ook als je hem nog niet zo lang hebt,is het niet gek dat hij nu zo sterk aan 1 persoon hecht.Dan komt er echt nog wel een dag dat hij gewoon blijft liggen in de woonkamer als jij even naar boven loopt.
Ze blijven op een gegeven moment wat vaker en wat langer liggen waar ze liggen,máár ze zijn graag bij je.

Sorry, maar dit vind ik echt een heel raar antwoord, alles wat een hond zelf doet is dominantie?? Het is een leven wezen hoor, die nemen soms zelf acties en beslissingen. Of mogen ze ook niet meer zelf opstaan om te drinken f zelf besluiten om te plassen tijdens een wandeling van jou?

Ik denk dat Boris gewoon graag bij zijn baas is, net zoals Spot ook graag dicht tegen mij aan ligt en Shadow iedere ochtend onderaan de trap op mijn partner staat te wachten. Wat is eigenlijk het probleem? Wil je Boris niet boven?

Mireille

ik ben het eens met mireille

en inderdaad dit is het begin komt wel goed
of je moet er zelf een probleem mee hebben

Roel, een hond hecht zich vaak aan een baas, ben jij dus...wat ik wel heel goed van je vind dat je je moeder en je broer ook de hond eten laat geven, zodat tie niet van jou echt afhankelijk is.

jouw hond, zekers, maar de andere huisgenoten, zolang die daar in huis is, zal die ook graag gehoorzamen en zeker als die daar eten van krijgt. heus de hond kiest, en blijkbaar heeft tie jouw gekozen, dat eten geven maakt niets uit, alleen fijn om hem niet alleen van jou afhankelijk te maken.

en nog een advies, het naar boven rennen, alleen de trap op , zet een traphekje ervoor, zodat de hond niet in zijn eentje de trap oprent. een ongelukje zit in een klein hoekje.

je kan het gaan oefenen door de hond steeds in de woonkamer te houden, jij even de kamer uit, en weer terug komen, zodat jouw hond weet dat je terug komt, begin met een minuutje, en dan steeds wat langer zodat hij geen angst hebt van waar je naar toe gaat, ik moet er achteraan.

Hij wil aandacht, dan gaat hij blaffen, en misschien dus dan proberen om de baas te zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe hij blaft, of hoe zijn houding op dat moment is.

Maar Levi deed het vroeger (en natuurlijk, probeert het nog soms) ook, een speelgoed bij mij neerzetten en blaffen, soort van: Ik wil spelen. Nu! want het blaffen ging door totdat ik het speelgoed pakte. Ik heb dan ook geleerd, om niet meteen naar hem te luisteren. Ik (als baasje zijnde) beslis wanneer wij gaan spelen, wanneer wij gaan wandelen (welke kant wij op gaan), of hij wel/niet op de bank mag etc.... Dus toen hij wou spelen, legde hij zijn balletje/knuffel bij mij neer en blafde. Ik negeerde dit en na een paar minuten, wanneer hij stopte met blaffen en dus realiseerde dat ik op dat moment niet wou spelen, pakte ik de speelgoed op en ging met hem spelen. Nu legt hij het speelgoed bij mij neer (zonder te blaffen) gaat zitten en wachten, dan kunnen wij lekker spelen.

Maar Levi blaft dan ook om mij iets te laten zien, iemand zit bij de deur, er komt een fietser langs (gelukkig is dat verminderd ). En maakt ook spontane geluidjes tegen mij, dan is dat dan weer geen blaffen, maar dat zie ik als praten. Dus het kan ook van alles zijn... 

Probeer te begrijpen wat hij op die moment van jou wilt, wil hij naar buiten? wil hij spelen?Iets laten zien? Maar jij beslist wanneer.

Het beslissen van wat moet niet te extreem zijn natuurlijk, wanneer hij eet/drinkt/poepen etc. Dat is dan weer te erg, zie niet alles al te

Misschien een knuffel? Levi kwam net toevallig (doet hij vaak) naar mij toe blaffen en met zijn kontje/rug naar mij toe, dan wil hij dat ik zijn kontje/rug even aai/krabben, vindt hij lekker. Dan gaat hij nog meer geluidjes maken en blaffen als ik ga krabben, en helemaal tegen mij aan leunen. Dit snap ik nu van hem (wat hij probeert te zeggen als hij blaft) maar er zijn momenten dat ik niet begrijp wat hij wilt, zou toch geweldig zijn als ik wij hun taal kenden?

Dus als hij blaft, probeer te begrijpen wat hij zegt, maar als het niet uitkomt voor jou (spelen, want je zit aan de telefoon, bijvoorbeeld, dit bedoel ik toen ik zei jij beslist wanneer te spelen)moet hij ook 'nee' begrijpen. Wij zijn toch ook zo? Als kinderen willen spelen of iets hebben gaan zij toch ook vragen en vragen en blijven vragen, maar als het niet kan, dan moeten ze dat ook begrijpen.

Misschien een knuffel? Levi kwam net toevallig (doet hij vaak) naar mij toe blaffen en met zijn kontje/rug naar mij toe, dan wil hij dat ik zijn kontje/rug even aai/krabben, vindt hij lekker. Dan gaat hij nog meer geluidjes maken en blaffen als ik ga krabben, en helemaal tegen mij aan leunen. Dit snap ik nu van hem (wat hij probeert te zeggen als hij blaft) maar er zijn momenten dat ik niet begrijp wat hij wilt, zou toch geweldig zijn als ik wij hun taal kenden?

Dus als hij blaft, probeer te begrijpen wat hij zegt, maar als het niet uitkomt voor jou (spelen, want je zit aan de telefoon, bijvoorbeeld, dit bedoel ik toen ik zei jij beslist wanneer te spelen)moet hij ook 'nee' begrijpen. Wij zijn toch ook zo? Als kinderen willen spelen of iets hebben gaan zij toch ook vragen en vragen en blijven vragen, maar als het niet kan, dan moeten ze dat ook begrijpen.

@dogfriend
moet je wel niet vergeten af en toe het commando te geven om te ademen. Anders heb je straks een blauwe hond.

Jij verwoordt het nog mooier dan ik
Mireille