pup plotseling bang

Hallo mensen, hopelijk kunnen jullie me helpen met het volgende (alvast excuses voor het lange verhaal, maar ik wil het zo gedetailleerd mogelijk beschrijven voor gepast advies)

Sommigen van jullie hebben al een aantal (of heel wat? haha) topics van mij voorbij zien komen sinds ik in April hier terecht ben gekomen.

Lela (morgen exact 7 maanden oud) is vanaf het begin wel een beetje een 'mietje' geweest. Ze hangt vanaf dat ze bij me komt heel erg aan mij en zoekt veel bevestiging. Ik heb dit altijd naar mijn weten goed opgelost door haar niet te troosten maar wel te steunen en het ging steeds beter. Voor mij is het gewoon een deel van haar karakter en ze heeft gewoon vaak wat aanmoediging nodig. Ze is veel gesocialiseerd en gaat mee naar allerlei plekken zonder problemen, durft inmiddels met allerlei honden te spelen (groot en klein) al duurt het wel altijd even voor ze zich bij nieuwe vreemde honden op haar gemak voelt etc.

Echter de laatste tijd doet ze toch wat vreemd..

Dit is vorige week begonnen toen ze opeens helemaal geobsedeerd was met op dinsdagavond haar (lege) kong, ze MOEST en ZOU dat ding niet uit het oog verliezen, en de volgende dag gebeurde dit met een botje..daarna was het over.

Gisteren ging ik met haar wandelen in het bos waar ik al sinds dat ze 4 maanden is bijna elke dag 1 a 2 keer met haar wandel. Ze gaat hier ook al sinds een aantal maanden zonder problemen los en crosst lekker rond, snuffelt aan alles en we doen daar vaak een bal spel en/of wat oefeningen.

Echter vanaf het moment dat we het bos inliepen was ze heel erg bang. Ze 'bevroor' constant en wou niet doorlopen. Ze bevroor of gewoon, of met 1 pootje opgetrokken. Aangezien we vaak even pauzeren op een bankje daar besloot ik om even daar rustig met haar te zitten in de hoop dat ze wat zou kalmeren. Echter ze was op elk geluidje gespitst en kroop helemaal trillend met haar staart echt diep tussen de achterpoten tegen mij aan!

Ik dacht dat ik haar misschien zou kunnen afleiden met een balspelletje maar daar moest ze niks van weten. Sterker nog ze maakte aanstalten om te vluchten (bij mij weg!) ik heb haar toen maar aangelijnd omdat ik haar niet los vertrouwde.

Kortom, ze genoot helemaal niet van de wandeling en was doodsbang. Zo bang heb ik haar nog nooit gezien.
Naar mijn weten is er niets gebeurd waardoor ze dit gedrag opeens heeft, geen negatieve ervaring in het bos of iets anders.

Wat zou het dan kunnen zijn? En hoe moet ik hiermee omgaan? Ik ben namelijk wel van plan om straks weer naar het bos met haar te gaan?

edit: Ze lijkt ook wat lustelozer in huis. Ze speelt wel zoals ze altijd doet maar lijkt ook opeens meer te slapen? Normaal als we wakker worden is ze VOL energie maar zoals vandaag toen ik uit de badkamer kwam lag ze nog op mijn bed te slapen..ze tilde niet eens haar kopje op toen ik binnen kwam.

Wat die angst betreft, volgens mij zitten ze op 7 maanden alweer in een angstfase. Ik kan fout zitten, dus wat meer ervaren hondenbezitters kunnen je daarbij misschien wat beter helpen. Maar als ze inderdaad zo wil vluchten, zou ik haar een tijdje niet meer los laten, of aan de lange lijn. Dan kan je de situatie toch beter controleren.

Dat laatste vind ik best raar.. Zou ze misschien tegen haar eerste loopsheid aanzitten?

Bennie is met 10 maanden ook ineens angstig geworden als hij  buiten vreemde geluiden hoort dan springt hij ineens omhoog en kijk angstig achterom.Vroeger liep hij altijd naar andere mensen toe om hem te laten aaien maar nu als ze dat willen doen springt hij achter uit .Er is ook niks bijzonders gebeurd het zal wel een fase zijn waar ze doorheen moeten

@ Sophie en Marianna.

Ik zat dus ook te denken dat het wellicht de puberteit angstfase is waar ze inzit..of dat ze misschien tegen haar eerste loopsheid aan zit (vanwege het lustelozere en de obsessie met de kong en het botje..)

Wat ik wel vreemd vind dat als dit weer een angstfase is dat het zoveel extremer is dan toen ze haar angstfases als hele jonge pup had?

Voor zover ik weet is elke angstfase anders.
Ik zou het even aanzien en er niet teveel aandacht aan schenken. Wie weet ga je dadelijk wandelen en is het alweer voorbij

Ik denk dat het een combi  van beide is.
Zoals je beschreef met de speeltjes denk ik okaay loopsheid komt eraan en hier kunnen ze ook angstig van woorden.
Maar deze leeftijd is ook een angstfase periode.
Indien jij het goed begeleid komt het in orde.

Toen net ook al een topic beantwoord van iemand waarvan haar hondje ook al raar doet. Die hond is nu 9 maanden.
Ik vertelde in die topic dat het waarschijnlijk een fase in zijn leven is, en dat denk ik dus ook met dit hondje.

Als de baas/vrouwtje deze angstperiode goed begeleidt, dan komt de hond er goed doorheen en komt alles weer goed.
Geef dus niet toe aan de angst en blijf wel naar dat bos gaan. Dan merkt je hond vanzelf dat het bos niet eng is en dat daar niets engs gebeurd.

Blijft je hond zo, met heel veel slapen (op zich is veel slapen goed) en geen energie hebben, dan toch even lichamelijk na laten kijken.

Thanks allemaal.
Ik zal het even aankijken, zal laten weten hoe het straks in het bos gaat.

Ik zal dan gewoon blijven doen hoe ik altijd doe met haar angst. Zelf gewoon kalm blijven en steun verlenen.

@ DJ, precies slapen is opzich niets mis mee en ze slaapt altijd wel gauw zo'n 16 a 18uur per dag, dat heeft ze altijd al gedaan, maar nu als ze niet slaapt en niet speelt ligt ze gewoon..misschien dat dit komt omdat ze ouder word? Maar dit is wel iets wat ze tot voor kort niet deed.

Op zich was ik toch al van plan om een dezer dagen naar de DA te gaan voor een rabies inenting. Dan kan hij haar ook meteen lichamelijk even nakijken kan geen kwaad natuurlijk