
Hallo allemaal, na veel twijfel, want nog steeds erg verdrietig over afscheid van Lola, hebben we toch de knoop doorgehakt... of eigenlijk beter rgezegd: heb IK de knoop doorgehakt. Adoptie kreeg ik er niet door, maar opvang (gelukkig) wel (en je weet nooit hoe het dan verder loopt.... alsjebegrijptwatikbedoel
)
Ik zag Lua in het asiel van Cuenca (Spanje), was direct weg van haar snoetje en las ook nog hoe moeilijk ze het heeft daar, kortom het was een done deal, zij is het.
Eind oktober komt ze aan in Nederland, momenteel wordt ze nog gesteriliseerd en dan mag ze daar (gelukkig) in een pension (met minder honden en meer eten) aansterken. Ik kan niet wachten en van de andere kant vind ik het best eng/spannend. Ik ben zo gewend om met mijn hond te kunnen lezen en schrijven en nu begint het hele contact weer opnieuw. Die band zal langzaam gemaakt moeten worden en misschien is ze ook erg bang en onzeker. Geen idee wat ik moet verwachten. Daarnaast heb ik mijn kleine kinderen hier ook (2 en 5 jaar oud), dat vind ik ook spannend. Ik kan me voorstellen dat Lua misschien best een beetje bang is, ze was in het asiel blijkbaar vaak (letterlijk) de 'gebeten hond' omdat ze te lief is. Wie heeft welke ervaringen en eventueel tips voor me?
DANK!
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "opvang-ervaringen gevraagd! Lua komt!" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken

Ik vang al jaren spaanse honden op. Enkele tips...geef het tijd en leg geen druk op de hond dus niet de hele familie laten komen, zeker de eerste week geen visite, geen echte commando's leren maar wel bv kom maar en plasje doen (buiten graag) De honden kennen geen riem en zijn daar vaak doodsbang voor dus als het mogelijk is laat ze dan buiten achter het huis de eerste dagen plassen en poepen, ik spuit het hier 2 keer per dag schoon en dat gaat prima.Halsband laat ik meestal om en doe met wandelen een tuigje om want als ze schrikken trekken ze zich altijd uit de halsband en zijn ze weg. Een tuigje is dus echt noodzaak. Je mag me ook altijd een pb sturen. (mailadres verwijderd door modteam ivm privacy)
-- reactie gewijzigd door het moderator team op 19 september om 08:51 --

Tsja, wat kan ik zeggen. Ik vind het fantastisch.
Verwacht absoluut niets van je opvanger, het is vaak een hond met een naar verleden en nihiel vertrouwen in de mens.
Overhaast niets en koester elk stapje vooruit.
Ik heb hier zelf maar 1 regel, ik wil de hond leren blij te zijn. Als dat er eenmaal is dan komt al het andere er vanzelf achteraan.
Ik heb trouwens geluk qua zindelijk maken, wij hebben een eigen weiland. In het begin ging ik zo´n 8 keer per dag maximaal 10 minuutjes in het weiland.
Voor elk plasje-poepje kreeg Ali iets lekkers.
Toen hij eenmaal doorhad dat er buiten ontlast moest worden en hij niet meer zo bang was, dat was denk na 2 a 3 weken, zijn we korte wandelingetjes gaan maken.
Toen dat goed ging korte wandelingetjes met mijn vriend erbij, daarna korte wandelingen met een vreemde erbij.
Ik sprak fietsende mensen aan of ik eventjes naast ze mocht staan en maakte dan een klein praatje.
En nu doet hij het fantastisch buiten, kijkt niet naar auto's, fietsers, vrachtwagens etc.
We maken inmiddels heerlijke lange wandelingen en hij speelt de sterren van de hemel met mijn andere honden.
Af en toe heeft hij nog een sloopmomentje, maar dat is m'n eigen schuld, boekjes moet ik hoger neer leggen dan 1.80, anders kan ie erbij.

Oh ja, kleine tip, ik liet in begin een korte nylon riem aan de halsband hangen. Mijn opvanger was vluchtgevaarlijk. Mocht hij onverhoopt een blinde paniek sprint naar de deur of buiten willen doen, kon ik hem altijd bij die lijn pakken.
Dat is zoveel minder bedreigend dan een hond bij zijn halsband pakken. Je staat dan voor de hond op een veilige afstand.

goede tips, wij hebben dan wel geen opvanghonden, maar ik neem aan dat het hetzelfde is als met een herplaatser.
Wij kregen indertijd van de stichting deze tips
eerste tijd hond laten wennen aan huis en mensen en andere medebewoners
nog geen bezoek ontvangen of op bezoek gaan
wandelingen nog kort en saai houden, de eerste twee weken minstens de hond nog aan de lijn houden
met rust laten als ze eet
veel rust om alle nieuwe indrukken te verwerken
geen oefeningen onder druk gaan doen, wel een leuke zoekspelletjes bijv.
Ik zie dat je twee jonge kinderen hebt, misschien heb je wat aan deze site. De stichting waar ik onze Lola vandaan heb plaatst eigenlijk in principe geen honden bij kinderen onder de 12, maar met een goede consequente begeleiding moet het wel kunnen denk ik zelf.
https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Wat leuk dat je voor een opvanger gaat!
Heel veel plezier als ze er is, en natuurlijk succes met alle voorbereidingen! Ik begrijp dat je het spannend vindt, dat is het natuurlijk ook!
Ik wens je alvast veel plezier met je nieuwe (misschien wel blijvende) aanwinst!

Ik ben het met mijn voorgangers eens
Ik deed precies hetzelfde met me opvangers en heel veel geduld en liefde komt het helemaal goed

Ik vond het super heftig om dat er zoveel dubbele gevoelens bijkomen. en de honden op zich zijn ook heel verschillend. ik heb er 5 opgevangen en eerlijk gezegd zal ik het nooit meer doen.Als je meer wil weten zal ik het je wel in een pb wel naar je toe sturen.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "opvang-ervaringen gevraagd! Lua komt!" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?