twijfel over in laten slapen

mijn westie van 12 jaar heeft een groeiend tumortje op haar lip en een erge ontsteking aan haar oog en oor. hier loopt ze al een tijdje mee en heeft hier al meerdere kuurtjes voor gekregen maar niets helpt. ook heeft ze kwaadaardige celletjes in haar anaalzakjes, hierdoor gaat het drukken/ontlasting vaak moeilijk. andere dagen gaat het beter maar is het wel zacht

gister weer bij de dierenarts geweest en aangegeven dat we al die medicijnen en behandelingen een beetje teveel vinden worden (zijn nu al een jaar ermee bezig)

dierenarts gaf aan dat hij het hier ook wel mee eens was en gaf aan haar in te kunnen laten slapen.

nu twijfel ik heel erg, ondanks de ontstekingen van haar oor en oog en moeilijke ontlasting kwispelt ze wel en eten en drinken doet ze ook goed. Als ze een kat ziet wil ze daar ook nog graag achteraan vangen

op de goede momenten twijfel ik maar ik wil ook niet dat ik het tever laat gaan..maandag staat inprincipe de afspraak bij de dierenarts om haar in te laten slapen :(

weet je .. als je die keuze moet maken is het normaal dat je begint te twijfelen.. en iemand anders kan ook die keuze niet voor jou maken...
ziet je hond af.. dan zou ik ervoor gaan ja... is je hond nog goed genoeg en heeft geen pijn dan zou ik wachten .. kan je later nog steeds op je beslissing terugkomen... maar het is een hartverscheurende beslissing dat je moet maken... veel sterkte bij je beslissing

toen ik mijn beslissing op een forum zette mijn hond was gedeeltelijk verlamd aan de achterpoot... en begon ook door zijn tweede pootje te zakken .. ik kon hem niet opnemen vanwege mijn gezondheid want hij was te zwaar... kreeg ik gewoon de mededeling zijn poot te laten amputeren ipv te laten inslapen ... dit was geen optie want zijn hart zou de verdoving niet aangekund hebben .. dus op een forum kan je moeilijk oordelen hoe of wat zonder de hond te hebben gezien...

bedankt voor je reactie, het is zo dubbel
soms denk ik het is genoeg geweest zo maar tegelijkertijd zie ik er ook gewoon spelen etc.
ze laat wel continu haar oor hangen en de tumor zal uiteindelijk te groot worden, verwijderen vind ik geen optie meer, ze heeft al zoveel operaties ondergaan

dat is natuurlijk ook vreselijk moeilijk, wanneer is het tijd ? dat maakt jij natuurlijk uit, jij kent je hond het allerbeste, zie je dat je hond het moeilijk heeft ? of dat ze nog heerlijk eet nog goed functioneerd, ? blijf dan heel goed alert, bekijk het van dag tot dag. en zie je dat er geen meerwaarde meer is voor je hond, neem dan een wijs besluit.

aan jou , en heel veel sterkte voor zo,n goed besluit, het zal moeilijk zijn, maar jij laat je hond niet lijden, en je maakt een goede keus straks, een verkeerde keus is er niet, jij kent de hond het beste.

en goed van je dat je hier dit even van je afschrijft. heel veel sterkte toe gewenst.

Heel moeilijk he. Wij hebben er ook pas voor gestaan.
Onze mechelse herder van 14 jaar had ook een tumor (melkklier). In januari al een heel groot gezwel laten weghalen, supergoed hersteld maar toch begon het weer te groeien. Er was veel huid weggenomen met het eerste gezwel dus er ontstond een wonde die elke dag groter werd. Uitzaaiingen op de longen dus geen nieuwe ingreep mogelijk.
Ze kreeg elke dag 2x pijnstilling en antibiotica maar speelde ook nog zo graag, at nog zo goed en ging nog zo graag wandelen. Ze was nog zo opgewekt en leek er zo weinig van te merken.
Toen er plots maden in de wonde bleken te zitten hebben we ook beslist dat het gedaan moest zijn, de wonde zou nooit meer dichtgaan, werd elke dag groter en binnen een paar dagen zou ze sepsis doen volgens de dierenarts. Ook de uitzaaiingen op de longen zouden snel gaan opspelen.
Op het moment dat de dierenarts thuis aankwam stond ze ook te kwispelen. Dan breekt echt je hart, dat moment zal ik nooit vergeten. Ik had het heel moeilijk toen. Toch was het beter zo. Wij hebben getracht haar verder zwaar lijden te besparen en haar te laten gaan op een moment dat het voor haar nog redelijk ging. We wisten dat het nooit meer beter zou worden.

Je weet het niet wanneer je de juiste beslissing neemt, maar ergens moet je de knoop doorhakken als je weet dat het nooit meer goedkomt. Al weet ik heel goed hoe moeilijk het is. En persoonlijk ben ik achteraf opgelucht dat wij toen de beslissing hebben genomen.
Tot 5 minuten voor de dierenarts kwam heeft ze nog koekjes (en vanalles wat ze anders niet mocht) gegeten en hebben we nog gespeeld en daar ben ik blij om. Op het moment zelf had ik een heel dubbel gevoel want ik wilde haar echt nog niet laten gaan, maar nu besef ik dat het echt beter was.

Heel veel sterkte met je beslissing!

Zo moeilijk, deze beslissing die je moet nemen. Maar je zal de juiste kiezen, op een zeker moment wee je het gewoon. Heel veel sterkte!

Kwispelen, eten en drinken zal een hond vaak nog heel lang blijven doen. Ik vind dat je ook moet kijken naar kwaliteit en lijden en hoe de balans daarin is. Hoeveel kwaliteitsmomenten zijn er tegenover momenten van afzien. Pijn lijden of zware onlustgevoelens is een uitputtingsslag voor een dier waarin op een bepaald moment de weegschaal echt doorslaat, er geen eerlijke balans meer is voor het dier.

De vraag die je je ook moet stellen is of jij het kunt verdragen het moment af te wachten tot je dier gaat liggen en blijft liggen, niet meer kwispelt, niet meer wil eten en drinken. Of wil je dat moment liever voor zijn? In het ene laat je de keuze van opgeven bij het dier en in het andere geval maak jij aktief de keuze dat het genoeg is.

Jij kent je dier het best van iedereen en als het goed is sta je gevoelsmatig ook dicht genoeg bij je dier om te voelen wanneer de tijd daar is. Ook dit is een proces is mijn ervaring. Het kan zeker zinvol zijn om anderen te laten meekijken, zelf ben je minder objectief omdat je er emotioneel zo in betrokken bent. Maar de mening van een ander is een handreiking, uiteindelijk zul jij het overenigbare bij elkaar moeten zien te krijgen ... van je lieve maatje vast willen blijven houden naar kiezen om in liefde los te laten.

Ik wens je heel veel liefde en kracht in dit zware proces, maar ook nog heel dierbare kwaliteit-tijd samen. Het is ook een tijd van nog dichter naar elkaar toegroeien, bijna een zijn. En geniet van elkaar.

Moeilijk...
je kent je hond het beste...das het allerbelangrijkste. De rest kan niemand voor je bepalen.
Zie je in de ogen nog 'ik ben er graag bij', dan is dat voor mij voldoende. Pijn mag er niet zijn.

Kijk naar je hond...

Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe...