Heb jij ook al iets engs meegemaakt met je hond?

Ik wel, twee jaar geleden...Krijg nog steeds de kriebels als ik eraan terugdenk

Lady was een jaar en een paar maanden. Ze kon al erg goed loslopen. Ik laat haar dus los en riep haar naam verschillende keren en dan steeds belonen als ze komt. Opeens kwam er een kat aanlopen. Hup voem Lady erachter! Ik bleef rustig en riep Lady's naam rustig een paar keer. Mevrouwtje had weer eens bananen in haar oren. De dreef waar wij wandelen is naast een rusthuis en ook kleine huisjes voor bejaarden die niet in een rusthuis willen wonen maar ook niet alleen kunnen wonen en waar dagelijks hulp komt. Die kat liep dus door die tuinen van die bejaarden en Lady er maar achter! Gelukkig waren er geen oudjes buiten want dan kreeg ik nog een preek ook...Ik kon Lady echt niet vangen en was op van paniek. Ik huilde en huilde, omdat ik echt dacht dat Lady zometeen weg zou zijn met die kat. Ik zakte op de grond en dacht even rustig na over wat ik kon doen. Aan de andere kant van de dreef is een ander groot bos. Dat is privédomein en er staat gaas voor. Die kat had een gat in dat gaas ontdekt en liep erdoor. Het gat was nét iets te klein voor Lady. Ik rende zachtjes naar haar toe en greep haar aan haar halsband. Verschrikt draaide ze zich om. Ze trok echt zo'n gezicht van: 'Oeps, damn, baasje zag het...'. Ik nam haar in mijn armen en knuffelde haar bijna dood! Pfoe als Lady door dat gat was gerend was ik haar kwijt geweest denk ik... Dat bos is echt kilometers groot!

Hebben jullie al zoiets engs meegemaakt?

Jeejte wat schrikken, gelukkig heb ik zelf zoiets nog niet meegemaakt.

Dat is nou precies waarom ik denk dat ik nooit een hond los zal durven laten lopen.. Straks ben je ze kwijt, lijkt me echt vreselijk om mee te maken. Zijn andere mensen hier nooit bang voor?

Dat is schrikken! Gelukkig kreeg je haar weer te pakken!

Ja, een keer echt erg geschrokken toen ze was losgebroken uit de loods, het industrie terrein op!  Echt heeeeel eng! Ik maar denken dat ze was aangereden! Maar gelukkig is alles goed gekomen!!  

Ook een keer meegemaakt waarvan ik dacht: Brrrrhheeeh... We hoorden Zoë blaffen in de tuin, dus gingen we kijken. Ze stond bij de vijver. Er lag een dooie, witte vis, middenin de vijver. Brrr.... echt eng. Ik durfde hem er niet uit te halen en rende dus met Zoë terug naar het huis voor hulp. Kwam ik terug, weg vis... Geen spoortje meer van de vis te bekennen! En gek genoeg bleef Zoë maar blaffen.. Eng he? Ik denk dat een Reiger hem gewoon heeft weg gevist, want die zitten wel bij onze vijver, maar waarom bleef ze blaffen? Achja. Het is toch allemaal weer goed gekomen

ja ik heb wel wat engs meegemaakt.

drum kon goed loslopen en was nog maar net bij ons.
blijkbaar was hij nog niet helemaal goed gewent. somigge dinge vond hij ook nog eng, maar dat zat nog in zn karakter omdat eht een straathond is geweest. dus sommige honden,dominante handelingen en mensen etc.

we waren met een andere hond op het veldje aan het spelen en op een gegeven moment had drum hetblijkbaar gehad of an iets geschrokken ofzo. hij liep toen weg naar huis. wij in paniek dus roepen, maar ja wel met een paniekerige stem. nu wel geleerd dat dat anders moet.

onderweg schrok hij van mensen en sloeg hij af richting de grote weg.
daar stond hij ineens midden op het kruispunt.

wij liepen ook achter hem aan en blijkbaar was hij daardoor ook nog in de sress geraakt, maar hij moet toch van het kruispunt af. gelukkig aan de ene kant deden de stoplichten het niet die dag. en hielden mensen rekeing hiermee. uiteindelijk keerde hij om en liep hij richting huis. ik ben toen keihard via een andere weg naar huis gerend en heb echt op de deur gebonsd en aangebeld als een gek. mn broertje dacht echt what the... toen de deur open ging ging ik weg en drum is toen zo naar binnen gestormd gelukkig. pfff we hebebn hem helemaal geknuffeld.





wij hadden hier helaas fouten gemaaklt. op een verkeerde plek los en te vroeg , paniekerig roepen en eracter aan rennen etc. god zij dank is er niets gebeurd en helaas maar ook wel goed hebben we hier zeker van geleerd

Dat is schrikken zeg.  

Ik heb vast wel enge dingen meegemaakt, maar het komt niet zo gauw in me op. Ik vind het al eng als ze de weg op schieten..
In het begin dat Baco bij ons is, Ging hij elke kat achterna als hij de kans kreeg.
Nu blijft ie (los of niet) gewoon naast me staan en trekt er niks van aan.
Dani is echt een ander verhaal. Zij trekt zich er degelijk wat van aan.. 
Soms ben ik niet voorbereid, omdat ik de lijn losjes in de hand houd bijvoorbeeld. Ze heeft de kat allang gezien en ik niet. Dit gebeurd gelukkig een enkele keer.

Zoiets niet wel op gezondheisvlak iets eng meegemaakt vorige maand, heb er net een topic over geopend
http://www.hondenpage.com/hondenforum/122083/hond-overlijdt-na-eten-van-gif.php

Wat zul je blij geweest zijn toen je haar weer in je armen hadt

Met Ziva, ging altijd braaf los mee de wei in, maar op die zaterdag stoof ze over de sloot, de weg over (mevrouw in auto moest vol in de rem), ging een weiland in waar een paard in liep die net een veulen had, die sloeg haar met beide poten rakelings langs de kop, kon wel janken. Wij de auto opgehaald en op het laatst sprong ze in de auto, wat was ik blij! heeft al met al wel ruim een uur geduurd

Met Ziva, ging altijd braaf los mee de wei in, maar op die zaterdag stoof ze over de sloot, de weg over (mevrouw in auto moest vol in de rem), ging een weiland in waar een paard in liep die net een veulen had, die sloeg haar met beide poten rakelings langs de kop, kon wel janken. Wij de auto opgehaald en op het laatst sprong ze in de auto, wat was ik blij! heeft al met al wel ruim een uur geduurd

toen we onze vorige hond nog hadden was ik eens de poort vergeten toe te doen (is zo'n elektrische die je binnen toe moet doen dus niet meer aan gedacht eens ik binnen was) een paar uur later willen we de hond binnenroepen maar geen reactie. Was er natuurlijk vandoor en dat kon dus al wel een paar uur geweest zijn. Wij meteen gaan zoeken en opgesplitst. Ik een wandelweg op die uiteindelijk een brug is over de steenweg die wat verder loopt, ik kijk naar beneden en zie onze hond daar staan langs de weg, de auto's rakelings langs haar tegen 70km/u.
Ik moest helemaal een blok rond lopen voor ik bij haar kon raken dus ik rennen en ondertussen mijn vader gebeld en die de fiets op. Tegen dat hij daar was waren er al mensen gestopt die haar probeerden van de weg te houden, ze had een van hen uit angst al gebeten, maar gelukkig dus veilig.
Die poort ben ik nooit meer vergeten toe te doen.

Ik raak altijd heel erg in paniek als Bink weg is.

Zoals een paar jaar geleden, op vakantie in Frankrijk. Er was een groot bos, met wilde dieren (wilde zwijnen, herten e.d.), bergen, noem maar op. Honden mochten daar los, maar dan moest je wel zelf de drollen weghalen die je hond heeft achtergelaten. Nou ja, prima! Dus Bink elke avond los, en vooral als het warm was, dan mocht hij in de beek daar in het bos. Dus zoals altijd, Bink los. Maar Bink was ineens iets op het spoor. Wat? We hadden geen idee. Maar hij bleef niet even vijf minuten weg, ook geen tien... Langer, en het duurde maar en het duurde maar. Ondertussen ik wanhopig met een brok in mijn keel zijn naam door het bos schreeuwen, helemaal in paniek. We hoorden, achter een heuvel waar hij naartoe was gerend, kreupelhout kraken. Ein-de-lijk was Bink weer terug.
Toen hadden we aan de campingeigenaar gevraagd wat het geweest zou kunnen zijn.
Hij hoefde niet lang na te denken: Bink had oog in oog gestaan met een wild zwijn!! Die gaan namelijk het kreupelhout in, en wilde zwijnen komen in dat Zuid-Franse gebied heel veel voor.

Brrrr.









Ik vind het werkelijk indrukwekkende, prachtige beesten! Maar ik kom er liever geen tegen die zo dicht bij me is...

anderhalve maand geleden was ik lekker aan het relaxen op het trottoir in mn oude huisje. ik was even naar boven gegaan om wat te drinke te halen en toen ik terug kwam was baylee met lijn en al om een bosje van de bure gewikkeld. en ze liepe maar te trekken en te trekken om los te komen . terwijl ik baylee probeerde te bevrijden schoot ze opeens los uit haar tuigje. een beetje overdonderd van haar vrijheid begon ze rond te lopen . en ik zachtjes roepen kom maar meisje. this al goed. en opeens gaat er met en spurt vandoor! en woonde aan de weg die net zo druk weg al een provinciale weg. mensen reden daar ook met gemak 80 . en baylee rende en op een gegevenmoment schiet ze zo de weg over en de auto's sjeeste er langs! ik er achter aan rennen maar ik ren niet zo hard en al helemaal niet op mn instappers. gelukkig schoot ze bij de bus halte die een stuk verop zat (dikke 500 meter) bij iemand anders het terrein op en bleef daar snuffelen . toen ik buiten adem daar aankwam. kwam ze met der staart tussen de poten helemaal laag naar me toe gekropen . ik heb haar maar niet gestraft of streng aan gesproken heb haar even geaaid want ze was zelf van haar eigen gedrag al helemaal over der toeren . ik heb haar opgetild ( ze had geen tuigje meer om of wat dan ook dus wandelen ging niet) . en ben met haar naar huis gelopen . eenmaal thuis barste ik van de spanning die in een klap er uit kwam in janken uit.

Het engste wat ik eens heb meegemaakt was dat Perdie op straat werd aangevallen door een kat. Ineens uit het niets hing die kat op Perdie haar kopje. En toen de kat er terug af ging hing Perdie vol met bloed, blijkbaar had de kat Perdie op haar neusje geraakt, het bloedde verschrikkelijk hard, maar uiteindelijk was het maar een heel klein wondje. Nu lopen we dus ALTIJD over als we voorbij het huis van de kat komen
En in een ander straat waar we vaak wandelen zijn we eens achtervolgd door nog zo een gekke kat. Deze liep ons al blazend en met een hoge rug achterna. Perdie en ik moesten echt wegrennen van de kat  Ook hier steken we nu altijd over, die katten zijn soms echt niet normaal denk ik, zo met hun leven spelen

Wat een verhalen allemaal zeg...

Mijn grootstr angst was toen mijn vroegere uitlaathond bounty naar buiten was grgooit om zich zelf uit te laten en hij aan de wandel was gegaan. Ik ging hem ophalen en kreeg bericht dat hij ergens buiten liep. Ik gelijk gaan zoeken en ik vond hem langs de weg. Als ongehoorzaam als hij was kwam hij ook dit keer niet. Ik heb hem uiteindelijk ergens klem kunnen jagen. Omdat ik niet zeker was of het goed ging aflopen heb ik het gefilmd op het einde. Nog steeds hou ik mijn hart vast als ik het terugkijk

Ik ben samen met Rocky getuige geweest van een grote auto ongeluk 3auto's die tegen elkaar reden. We stonden er zo een 30tal meters van dus Het was serieus schrikken voor Rocky van de knal, geluid enz... Die durfde niet meer die richting stappen ... Nu ondervind ik dat hij ook toch gevoeliger reageer tegen knal geluiden.. denk wel dat er daarmee verband ligt..

ik een paar jaar geleden, woonde nog maar een paar maanden in deze aangepaste woning bij het bos, ze hadden een vlonderpad in het bos gemaakt erg leuk maar ik kon Kyra niet aangelijnd naast mijn scootmobiel laten lopen omdat dat te smal was dus Kyra los komt er van de andere kant vier grote Leonbergers aangelopen Kyra schrok van die grote honden want die Leaonbergers liepen naast elkaar over de zandpad. en Kyra rende van schrik weg en ik kon in mijn scootmobiel geen kant op kon niet draaien want dan zat ik in de sloot. Ik weet wel dat die Leonbergers niks doen maar Kyra was wel weg de eigenaar van die honden zijn honden bij zich geroepen zodat ik er langs kon opzoek naar een plekje waar ik kon draaien dus ik helemaal over mijn toeren Kyra roepen het bos grenst naast 2 hele drukke 80 km wegen waar ze ook veels te hard rijden. Heb ander half uur geroepen heb toen mijn ouders gebeld verhaal uitgelegt toen kreeg mijn moeder een heldere ingeving ze zei ga maar naar huis ze staat bij jou voor de deur. Ik geloofde haar niet maar toch naar huis gereden onderweg dacht ik nog bel thuis het dierenassiel wel ze is gechipt. en ik kwam thuis stond Kyra voor de deur en zag mij en ze sprong bij mij op schoot ik heb nog nooit zo'n blije hond gezien en wat was ik opgelucht. Maar wel knap van haar dat ze na 2 a 3 maanden toen der tijd het huis kon weer vinden. Dus ik hoef nooit meer bang te zijn dat ze weg loopt maar ja toen was ze nog bijna 2 jaar nu wordt ze in oktober 5 jaar en luisterd nu perfect maar ben nog nooit zo bang geweest.

Een paar maanden geleden toen Mikey ineens in een soort angstfase was gekomen, liepen we langs de drukke weg. Op een of andere manier raakte ze in paniek. Het was ook wel net even erg druk, 2 trams, grote vrachtwagen die piepend achteruit het kruispunt over stak en auto's die toeterde en iedereen reed elkaar een beetje in de weg.
En ipv vooruit te rennen, ging ze vol in de ankers en trok zichzelf met een wurm beweging uit haar tuigje! Ik kon dr wel gelijk pakken gelukkig.
Haar optillen ging niet, daar was ze veel te groot voor en toen heb ik haar echt even vast geklemd tot ze helemaal stil bleef staan. (Durfde haar ook niet los te laten, veel te bang dat ze over zou rennen.)
Uiteindelijk kreeg ik haar tuigje weer om.
Zelfs nu is ze nog angstig op die plek, maar het gaat gelukkig steeds beter

Toen de pups nog klein waren, kwam ik op een vrijdag thuis na mijn werk en zag Shadow overgeven. Nu doen pupperds dat wel vaker maar er zat een stukje spons tussen. Ik herkende de kleur, dat was mijn grote vloerenspons die in de bijkeuken ligt. Daar zouden ze helemaal niet bij moeten kunnen?! In de bijkeuken gekeken, idd geen spons. Ik maakte me zo'n zorgen want waar was de rest van die spons? Niet in de prullenbak in de keuken. Ik snapte ook niet hoe hij eraan was gekomen. De werkster was die ochtend geweest en ik had haar verteld de honden niet binnen te laten juist omdat ik wist dat ze niet en kon poetsen en op de kleine druktemakers letten. Ik was dus bang dat ze bij het opruimen van de spullen de spons buiten had laten liggen en dat de er de hele middag mee aan de haal waren geweest. Nog steeds onrustig liep ik naar buiten; de grijze container! Ik keek erin en gelukkig, daar lag het overgrote deel van de spons!
De vrijdag erna even de werkster aan de tand gevoeld. Ze had ze dus toch binnen gelaten! Ik werd zo boos, dat had me mijn pup kunnen kosten, als die spons vast was blijven zitten, brr ik moet er niet aan denken. Als wij nu niet thuis zijn als zij komt, dan gaan de mannen in de kennel en laat zij ze pas weer in de tuin als ze weg gaat....

@baas van Bink; Chenak is ook ooit achter de zwijnen aan geweest, wij vonden hem toen met bebloede kop en kreupel bij de auto terug...

Mireille

Het engste wat ik met Boomer het meegemaakt is dat hij werd aangevallen door een Berner Sennen.
Boomer was zo'n 7maanden oud, dus zie je het al voor je?
Een mopshondje van zo'n 7maanden, tegen een beer van een Berner?

Was lekker met Boomer aan het spelen in het gras en kwam een bekende vrouw tegen die ik voor het eerst met honden zag lopen dus hebben even staan kletsen, en zo vanuit het niets vliegt die Berner boven op Boomer... Het enige geluk dat Boomer heeft gehad is dat hij onder die hond terecht kwam en tussen die poten kon blijven staan, maar de riemen zaten helemaal in elkaar gedraaid en ik kon maar niet bij Boomer komen omdat hij 'vast' zat onder die hond... Heeft echt even geduurd voordat ik Boomer z'n riempje los kon klikken zodat hij weg kon bij die hond. Gelukkig was het op een rustig stuk met weinig verkeer en besloot Boomer om de bosjes aan de rand van het grasveld in te vluchten ipv echt op de vlucht te slaan.
Nadat ik Boomer weer bij me had ben ik echt even gaan zitten omdat ik helemaal stond te shaken

Boomer heeft tijdens deze aanval alles laten lopen, maar gelukkig vielen de lichamelijke verwondingen redelijk mee, hij had 2bloedende wondjes, een paar schaafplekken en blauwe plekken.
Maar helaas heeft hij nog steeds een 'trauma' voor Berners, hij schiet gelijk in de verdediging als hij er één ziet lopen en zelf na 3jaar trainen krijg ik dit gedrag er niet uit.


Later hoorde ik dat deze hond schuin achter me woonde, al vaker honden, maar ook mensen had gebeten en eigenlijk nooit werd uitgelaten en veel tijd doorbracht in de tuin, maar ook vanuit de tuin wist hij mensen te bijten omdat ze een lage schutting hadden waar hij zo over heen kon met z'n kop, dus er werden nog wel eens voorbijlopende mensen gebeten.

ik was aan het spelen in de tuin met figo (mijn vorige hond) toen plots een coureur voorbij ons huis kwam gesneld. Onze poort stond helaas open en figo er achteraan. Die fietser dacht waarschijnlijk "help een hond achter mij!" en begon enorm te versnellen! en dus onze hond ook als een speer er achteraan. Gelukkig zat zijn speelkameraadje van een paar huizen verder aan de poort en ging hij vol in de remmen: oef!

oh ja! ik was een x aan het lopen mat Skippy en nét vóór het zandpat liet ik dr los want i kdacht die rent t zandpad op, maar nee hoor ze rent terug naar huis en wij wonen vlakbij een grote rkuising, ze rende de straat op terweil ik achter haar aan rende, toen rende ze bijna onder een auto, de auto moest remmen met piepende banden. dat was schrikken zeg! ik pakte haar vast en begon haar echt dood te nuffelen en was aan het huilen i dacht echt dat ik haar kkwijt zou raken poehpoeh!

Het engste was toen Mellow de hond van mijn ouders aanviel.
Zoiets hoop ik echt nooit meer mee te maken.

En een paar dagen geleden nog (maar dat was meer een schrik-moment): ik ben lekker met haar aan het wandelen, ze rolt hier wat in het gras (heb echt 5 minuten gestaan, ze blééf maar rollen en draaien, zo leuk), stukkie verder wat gerend, weer wat gerold.
We gaan weer terug, steken over bij de rotonde (is gewoon een oversteekplaats) en een meter of 4 van de rotonde af moet ze weer even rollen in het gras.
De lijn van de Flexi was om het haakje van de musketonhaak (die aan haar tuig zat) gekomen en zo heeft ze dus zelf (onbewust) de lijn losgemaakt van haar tuig.
Ze rolt nog wat, staat op, loopt een halve meter verder en ik zie die lijn in het gras liggen (*fuuuuuuuck!* -> in gedachten zag ik haar al de rotonde op rennen). Ik heel vrolijk "Mellow, kom eens hier!", Mellow kijkt mij blij aan en komt naar me toe, even kijken waarom ik zo enthousiast ben *pfew*
Ze had het niet eens door, juist doordat ik zo vrolijk deed. Heb haar lekker op d'r zij geklopt, een kus op d'r bolletje gegeven en de lijn weer vastgemaakt "heb ik jou even lekker in de maling genomen he, was je zomaar los gekke hond".
En weer terug naar huis.

Ik weet inderdaad (uit ervaring ook) dat je gewoon rustig moet blijven, als ik paniekerig had gedaan was ze waarschijnlijk wel de rotonde opgerend en ik wil niet weten wat er dan was gebeurd.

Ik wou Chelsea laten steriliseren, dus ik een afspraak gemaakt en d'r weggebracht.. Ik moest 'r 0900u brengen en dan kwam ze 1200u weer bij en als alles dan 1400u oke was mocht ik 'r weer ophalen.. Ik was best een beetje nerveus want het blijft een operatie, er kan altijd iets mis gaan.. Maar de DA verzekerde me ervan dat hij het zo vaak al gedaan had, en ik dacht zelf "al die dieren hulp organisaties steriliseren en castreren honden en katten aan de lopende band", dus het zal wel goedkomen..

Het werd 1400u en ik pakte me tel al om te gaan bellen of ik 'r op kon gaan halen, toen belde die mij al.. Dus neem nog lachend op ook.. Bleek dat Chelsea bijna hoekie om was..! De operatie zelf was goed gegaan, maar ze kwam niet meer uit de narcose terug.. Ze had allang wakker moeten zijn dus de DA ging d'r controleren, toen was d'r hartslag maar 15 ofzo, d'r lichaamstemperatuur was gevaarlijk laag.. Dus hij heeft d'r snel een injectie gegeven om d'r hartje een boost te geven en heeft 'r op een warmteplaat gelegd, toen kwam alles weer een beetje op gang.. Maar ze moest wel een nachtje blijven.. God wat voelde ik me beroerd.. Zat ik dan, thuis, te wachten op de volgende morgen, hopend dat me tel niet zou gaan..

Gelukkig was alles de volgende morgen weer op peil en mocht ik 'r ophalen.. Ik was helemaal overstuur..

Hij denkt nu dat ze een zwak of raar hartje heb.. Als ik er ben voor wat anders luistert 'ie altijd even en kijkt 'ie bedenkelijk, maar als 'ie dan vraagt of ze snel moe is schiet ik in de lach want Chels is niet moe te krijgen.. Ja ze is wel heel rustig maar als we bijvoorbeeld bij me pa zijn of bij me zusje, gaan die andere honden na een tijdje liggen slapen en Chels blijft een balletje aanbieden en speels uitdagen..

Ik zou naar Amsterdam kunnen gaan voor een duur hartfilmpje, maar dat vond de DA niet noodzakelijk.. Hij zei er verder ook niks over.. Voorlopig heeft ze een keigoede conditie, ik mocht gewoon met d'r fietsen en skeeleren enzo.. Ik merk nooit dat ze sloom is of iets of het niet bijhoudt.. Ja als het heel warm is misschien.. Maar dit is mijn engste moment geweest.. De narcose viel gewoon verkeerd denk ik.. Ik zit nu bij een andere pro-vers-holistische DA buiten de stad, maar als ze ooit nog es geopereerd moet ga ik wel altijd naar hem want hij weet nu dat het gebeuren kan..

eng he?


olly gaat ook achter katten aan....
gelukkig weet ik dat katten sneller zijn... waardoor ik altijd meer een schuldgevoel krijg tegenover de baasjes van die katten

gelukkig is er 1 iemand die weet dat de meeste honden zo doen en dat hij er niet boos om word....


het engste wat ik mee heb gemaakt, was dat olly wegliep en langs het spoor liep.
ik huilde niet, maar was wel bang.
toen heb ik een training aangevraagt bij een gt... want het werd te gevaarlijk...

Je kan wat meemaken ... het blijven dieren en er is altijd een risico dat ze onverwachte, soms levensgevaarlijke, akties uithalen.

Ik heb met zowel Jip als Lily beide een gebeurtenis die op mijn netvlies gebrand staat. Ik voel het angstzweet nog kolken.

Lily. Ik was met Lily en vriendin aan het wandelen. Aan een vrij drukke weg lag een kleine parking en daar gingen we even rusten. Lily vond in de bosjes een tennisbal en legde deze voor de voeten van vriendin die argeloos de bal richting parking gooide. Bal ketste tegen een bord aan en stuiterde terug de drukke weg over. Lily, helemaal in aktie, racete achter de bal aan ... Mijn hart schoot in mijn keel en er kwam een soort van oerkreet uit, waarop Lily in de ankers ging en precies voor de weg stopte en ging zitten. Je kon mij opdweilen...pffff

en dan Jip...

Nooit ging Jip achter eenden/meerkoeten aan en nooit haad Jip de gewoonte ontwikkeld op ijs te lopen. En net op die ene vrieskoude dag besloot hij beide te combineren. Als een vuurpijl schoot hij over het ijs achter een meerkoet aan en verdween in een wak. Ik heb me niet bedacht en ben buikschuivend over het ijs naar het wak getijgerd met maar 1 angst ... dat hij onder het ijs zou schuiven in zijn vergeefse pogingen eruit te klauteren. Seconden leken minuten totdat we uiteindelijk neus aan neus lagen en ik hem er volkomen verkleumd uit kon trekken.

Beide situaties hebben mij doordrongen van het feit dat het zomaar in een klap over kan zijn. Nu ging het maar net goed, maar het had evengoed volkomen verkeerd kunnen aflopen. Het zijn en blijven dieren.

Toen Spencer een maand of 9 was liepen we in de duinen en hij liep los. Er kwam een man met 2 tervuerense herders waar Spencer mee wilde spelen, ging allemaal leuk. Ieder weer onze weg vervolgd. Op een gegeven moment kreeg Spencer zijn 2 vriendjes weer in het vizier en rende er als een speer naartoe. Ik kon roepen tegen dovemansoren. En die man liep door, richting de weg die naar de golfbaan leidt. Nu rijden daar maar weinig auto's en mogen ze er maar 15 km per uur. Ik dacht die man wacht wel even met oversteken tot ik mijn hond heb gepakt. Maar nee, hij liep gewoon door. En toen Spencer over wilde steken kwam er net een vrachtwagen aan die wel een stuk harder ging dan 15!! Ik heb gegild met alle kracht die ik in me had! Gelukkig maakte dat indruk op de chauffeur en die remde heel hard terwijl Spencer van de overkant van de weg naar me toe gerend. Ik heb hem bij me gepakt en aangelijnd, in tranen. En de man van de tervuerense? Die keek achteloos om en liep door, eikel! Andere mensen die hadden mijn gil gehoord kwamen me geruststellen. Zij waren ook boos op die man. Natuurlijk is mijn hond mijn verantwoordelijkheid, maar als ik hem was geweest dan had ik even gewacht met oversteken.
Met Spencer heb ik nog wel wat schrik momenten gehad, met Mira maar een keer (ze is zo braaf). Was ook in de duinen. Lobs en Mira schrokken van een hele grote windhond en renden weg, bij me vandaan. Ik roepen en roepen... Geen lobs en Mira. Toen maar naar de auto gelopen. En ja hoor, vanuit de verte zag ik een grote zwarte hond op het dak van de auto voor mijn auto staan, Mira dus. Lobs stond erbij te kijken. Ik was heel blij dat ze ongedeerd waren, maar moest ook lachen. Wat een stom gezicht , Mira op een auto!

Vandaag iets eng meegemaakt!!! :(

We gingen met Zoë uit zwemmen op een plek waar ze los mag, heel leuk allemaal, stok apporteren, tot ze een eend zag... Ze bleef maar zwemmen en zwemmen, verder van ons af! En wij roepen: 'Zoë kom hier! Kom!' En gefloten, maar ze vond die eend belangrijker. Ze was al gewoon bijna aan de overkant, waar ze zo de weg op kon! Echt heel eng, tot die eend ineens verdween in een bocht. Je zag Zoë met haar koppie zoeken door het water naar ons, en eindelijk zag ze ons, maar zo ver kan Zoë niet zwemmen. Je zag gewoon dat ze heel moe was, echt ontzettend schattig. Gelukkig kwam ze uitgeput bij ons aan.

Het was nogal eng om haar in het water te zien ploeteren. Maar Nu licht ze tevreden te slapen  Alles is goed gekomen.

Ja helaas hebben wij ook een enge situatie meegemaakt met Dyma.
Ons buurmeisje had onze tussendeur en voordeur niet dicht gedaan dus het leek Dyma een goed idee om even van haar vrijheid te genieten. Nu is dit niet zo'n heel groot probleem, ze blijft bij je in de buurt maar laat zich niet pakken.. Dus wij naar Dyma toe, stokjes gooien, worstjes mee naar buiten, maar Dyma was nog niet klaar om naar huis te gaan.
En toen kwam ons probleem, een andere hond, ja daar was ze bang voor en rende ze net zo lang weg totdat ze zich weer veilig voelde. Ik erachter aan, niet om haar op te jagen maar om te blijven zien waar ze heen ging. Krijg ik ineens een schreeuwende man op mijn pad die dreigt om 'dat kl*te beest' af te maken als hij haar nog 1 keer weer zag lopen. Ik heb de man gezegd zich normaal te gedragen en ben verder gegaan.
Binnen 5 minuten had ik Dyma weer gelukkig, ze wilde zich graag laten troosten

Ik moet zeggen het engste van dit hele verhaal was die man nog wel.