Toch 1 klein min-puntje ;)

Mijn moeder en ik gingen even een stukje wandelen met Fanny en Vita, niet te ver want tja... Het is nog een beetje warm.

Ten eerste kwamen we Otis tegen, een duitse herder. Lekker mee gespeeld en even gebuurt met het de buurvrouw. Ze had onze buurman al geroepen, want ze hebben een DH pupje erbij, en toen ook daar nog even mee gespeeld en gepraat.
De pup werd toch een beetje moe (pup is 11 weken) en besloten we om door te lopen. Was leuk en mooi om te zien hoe ze met het pupje omgingen en met Otis. Ook Vita ging kijken, terwijl ze toch een beetje bang is van andere honden, maar langzamer hand trek dat weg en gaat ze ook naar andere honden toe zonder dat ze op haar rug gaat liggen.
Top dat gaat de goede kant op


Wij gingen dus verder lopen, op een gegeven moment besloten we om terug te lopen. (vele van jullie weten dat ik op het platte land woon) Maar toen begon het... Fanny en Vita zagen een konijntje rennen, en ja... daar gingen ze achteraan. Het konijn schoot het mais in dat al behoorlijk dicht gegroeit is en hoog staat... Wij roepen naar Fanny en Vita, maar die hebben dan helaas bananen in hun oren...

Eindelijk kwamen ze allebei terug, want waar Fanny is, is Vita ook en ook andersom. Gelukkig zonder konijn.
Een klein stukje verder schoot er weer een konijntje weg die wij niet hadden gezien, anders hadden we de hondjes vast gedaan. En ze gingen wéér dat ene stuk mais in... weer lang roepen en wachten. Ondertussen kwam onze buurvrouw met Otis terug, en vroeg waar ze nu waren, want ze zag ze niet meer. 

Even laten kwam alléén Fanny terug, zonder Vita.... Ik zei al tegen mijn moeder; Nu moeten we naar het maisveld lopen (zat nog een sloot tussen dus moesten we eerst een stukje verder lopen voordat we de mais in konden) want anders zijn we Vita straks kwijt. 
Gelukkig kwam ze terug, dus ik blij en vrolijk roepen, maar nee hoor mevrouw rook nog wat en ging een stukje verder weer dat land in... 

Pfff..... Waarom komt ze niet... Dus zijn mama en ik samen met Fanny want die was al gelukkig bij ons, naar het maisveld gelopen en daar roepen. Gelukkig kwam ze en zijn we via het lang terug naar huis gelopen. 

Ik zag in de boontje een hobbel zitten, ik zei tegen mijn moeder; We doen ze nu vast hoor want daar zit weer een konijn. Dus zo gezegt zo gedaan. 

Na langer dan gedacht waren we thuis. Fanny en Vita helemaal moe....
Eigenlijk wil ik helemaal niet dat ze achter de konijntjes aangaan, maar helaas kan ik roepen wat ze willen, maar ze komen dan niet. Maar er is ook gelukkig geen konijn gepakt en alles loopt nog rond...

Een wandeling die vééééééél langer duurde dan de bedoeling was. 



Het is geweldig om op een boerderij te wonen met een eigen bedrijf en land waar ze lekker kunnen rennen en uitleven. 
Alleen er is dan 1 klein minpuntje, dat er heel veel konijntjes lopen en dat ze daar achteraan gaan.
Maar voor de rest, mag ik niet klagen

Wat een heerlijk verhaal , het lijkt me heerlijk om op het platte land te wonen, en voor Ros zeker kaasje ,veel te speuren.... heeft ook bananen in zijn oren als hij ook maar een spoor ondekt van een konijntje, een echte jachthond, heb hem daarom ook altijd aan de lijn, zou niet weten of hij nog terug kwam

Ben er bang voor

Haha boefjes

Lijkt me inderdaad heeerlijk om op het platte land te wonen, lekker genieten

hahah jaa persiesa het zelfde met mijn hond woon ook op het plattenland
ziet er dan wel grapig uit wat die haas is grooter dan roosje
uit eidelijk geeft ze het wel op hahah
en een min puntje voor mij op hetplatenland wonen
er zijn heel veel rovogels en die kunnen roosje opeten  maar dat valt ook wel
weer een beetje mee maar isa wel opletten

Dankjewel!
Jachthond, ja dan gaan ze er wel achteraan. Als ik alleen met de hondjes aan het wandelen ben, dan vind ik het ook helemaal niks als ze achter een konijn aan rennen. Ik weet dat ze terug komen, alleen ja, dan vind ik het niks. Als mijn moeder erbij is, dan heb ik ook liever niet dat ze achter een konijn aan gaan, maar dan is het toch een ander gevoel. Ik weet eigenlijk niet waarom

Dat genieten zal ik ook zeker doen. Later als ik op mezelf woon, wil ik ook graag een huis met een stukje land waar ik een omheining om kan zetten, gras inzaaien, en dan het mooiste van allemaal. Dan kunnen de hondjes daar lekker uitleven en ravotten. Dat is zegmaar 'hun' plekje.
Hahah ben zelf 17 maar weet al helemaal wat ik wil

Ja dat zal er ook grappig uit zien, dat die haas groter is dan Roosje, en dat ze er dan achteraan gaat hihi

Om het ze af te leren zijn er ook halsbanden met geluid en zo. Die reiken tot min. 200m dacht ik.Dan heb je ze wel sneller terug geroepen. 
Een vriendin van mij had dit probleem namelijk in het bos en deze halsband was de oplossing. Na een paar keer gebruiken, is het probleem ook zo goed als opgelost.

Zelf kom ik ook van het platteland en voor de honden is dat inderdaad heerlijk! Die kunnen helemaal los!