De heer Doobemans - potentiële kippenmoordenaar.

Consequent moet een mens zijn. Vaste regels hanteren, het is de hoeksteen van elke goede opvoeding.
Bij een overtreding van die regels reageert men best met een strenge stem, nodig om het (honden-)kind goed te laten merken dat het menens is. Lang hoeft dat niet te duren, en schreeuwen hoeft het niet te worden. Gewoon een korte reprimande om het verbod kracht bij te zetten.

Eén van die zaken waar ik consequent en streng over ben, is het opjagen van dieren. Het kwetsen of, nog erger: doden ervan, is al helemaal uit den boze. “Leven en laten leven”: dat is het motto van dit baasje. En als echte dierenliefhebber ziet ze graag iets meer van wilde dieren dan alleen maar hun snel in de verte verdwijnende staart. Eten genoeg in de bak, zelf vangen is niet nodig, dank u wel!
Daarom heb ik goed geoefend met mijn Doby. We zijn de eendjes wezen voederen, de schaapjes, en de kipjes. We hebben de koetjes bewonderd, en de geitjes. Onvermoeibaar (uit noodzaak) blijft ik het hondenkind er op wijzen dat poezen geen speelgoed zijn. En als toetje mag hij helpen bij de verzorging van baasje’s paard.
Het gaat zoals gehoopt. Met als hoogtepunten de speelbuiging naar een kip en het neusje-neusje met een schaap. De korte achtervolging van een haas was iets minder. De kennismaking van zeer dichtbij met een stelletje koeien was dan weer iets teveel van het goede (vooral voor de baas dan, die zowat een hartstilstand opliep, en nadien luidop de koeien bedankte voor hun rustige, brave reactie). Maar al bij al verloopt het zoals gewenst.
Dus wanneer een kennis me bezorgd vraagt of mijn Doby niet achter zijn kippen aan zal gaan, antwoord ik met volledig vertrouwen: “dat hij dat niet zal doen, dat ik er speciaal op gewerkt heb”. Mijn woorden zijn nog niet koud, of daar schiet de pup uit zijn startblokken, recht op een vredig scharrelende kip af. Verontwaardigd tokkend fladdert de kip met haar korte pootjes en ronde lijf de hele tuin rond, op de hielen gezeten door de heer Doobemans met heel wat hogere pootjes. Daarachter een duidelijk tragere, maar evengoed verwoed rennende, vloekende kipeigenaar. Zigzag het hele gazon over. Het baasje, zoals gewoonlijk in dit soort situaties, volkomen nutteloos aan de zijlijn staand, “Doby! Doby!” voor dovenmansoren roepend. Wat staat dit stukje ondeugd een serieuze reprimande te wachten!
Tot mijn nog grotere ontsteltenis krijgt nr2 nr1 te pakken. Een halve seconde later zie ik nr3 bovenop het tweetal duiken, aldus het onfortuinlijke slachtoffer reddend uit de greep van de heer Doobemans, mij daardoor van mijn spanning verlossend. Ik maak me al helemaal klaar voor een uitbrander van jewelste, hierbij niet in het minst geholpen door mijn rode wangen.

Dan zie ik de veroorzaker van alle opschudding: schattig breeduit op zijn billen zittend, zijn puppysnoet helemaal glimmend van de zojuist beleefde dolle pret en voldoening, in zijn mond een, prachtig met zijn zwarte vacht contrasterende, pluk witte veren (compleet met pennen en al…). Aan de leiband gaat de knaap, consequent zijn lukt nog wel. Van een strenge reprimande komt echter niets meer in huis, dit baasje slaagt er niet eens in de lach en vertedering uit haar stem te weren.
Lachend zegt de kipeigenaar: “dat hij een prachtige kop heeft. En dat hij hem maar al te graag zou hebben als jachthond”. Zich tegen Doby richtend, voegt hij eraan toe: “dat hij wel heel wat strenger zou zijn, hoor”. En dan besef ik dat ik de potentiële kippenmoordenaar aan het strelen ben…

Leuk vertelt!

Dobby de kippemoordenaar, nou ja, moeten die kippen maar niet zo leuk kakelen...

HP bergt een heleboel geweldig schrijf talent

en Doby heeft echt wel je motto begrepen hoor..., “Leven en laten leven”...., de kip leeft toch nog

Okay..., niet geheel ongeschonden..., maar alle begin is moeilijk...., en zo te lezen ook voor het baasje

Bloos, bloos... Dank je wel!!! Hardstikke leuk compliment om te krijgen!

Sarah: jij ook bedankt!

Ik kan zo moeilijk kwaad zijn op deze boef...
Ik moet hem maar aankijken, en smelt, smelt. Het zou makkelijker zijn, moest hij er schuldig of tegendraads uitzien, maar hij ziet er altijd zo vrolijk en ondeugend uit!

jachtinstinct ontkom je niet aan... mooi geschreven ! Ik kan me levendig inbeelden hoe het geweest zou zijn...

Dank je wel voor het compliment!

Maar dat jachtinstinct... daar moet ik toch aan wennen na een hondje gehad te hebben die dat nauwelijks had...
Gelukkig is het bij Doby nog voornamelijk speelsheid. Tenzij het om insekten gaat, die worden met haar en huid verslonden. Vies!!!

haha...beau net zo ! vliegende wezens krijgen levenslang.. wel opletten geblazen, tot dusver nog niet gestoken..

Haha, leuk verhaal, nog leuker is dat je dan niet boos kan zijn op zo`n deugniet

Geweldig verhaaltje, heel leuk geschreven...
Ach...en boos worden lukt mij ook niet...

Hahahaha, ik zie het helemaal voor mij! Geweldig in woorden omgezet, super.
Tja ik kan mij goed voorstellen dat je niet boos kunt blijven als je met een schattige snoet wordt aangekeken

heel leuk geschreven....ben ik niet goed in...
Vorig jaar net voor de kerst was ik aan het werk bij mij baas die een bull mastif heeft, genaamd Boy.

Ik had mij dochter mee genomen, die is helemaal weg van Boy en die waren buiten aan het spelen, hoor ik opeens een hoop gegil van mij dochter, daarna die van mij baas, mij dochter rent een kant op, mij baas de andere en ik snapte er de ballen niet van....ik hoorde de naam Boy vallen dus liep naar buiten, deur werd gelijk achter me dicht gegooid, door mij baas.....zie ik Boy een kip bij de staart hebben,Boy beweegt keihard met zijn kop op en neer en ik zie die kip meefladderen....wat een afschuwelijk gezicht dacht ik nog....ik riep Boy zijn naam en hij laat de kip voor even los, om hem daarna weer te pakken....ik riep nog een keer los en dat hij op zijn plek moest,Boy luisterde en toen liep er een kip zonder staart....heb hem in een mooie doos gedaan waarop stond....prettige kerstdagen baas ingelicht waar de kip inzat,haha...haar man moest die kip maar weg brengen.

Mij baas is bang voor alles wat fladderd of vlieg, panisch zeg maar gerust! Daarom gooide ze de deur achter me dicht, bang dat Boy met kip en al naar binnen kwam....

Hartelijk bedankt voor de complimentjes!!!

@Renate:
Best dat jij er was, anders had de kip het vast niet kunnen na vertellen.
Die doos met prettige kerstdagen: