Wolkenhemel - Doby heeft pech...

“Tijd voor onze wandeling.” Doby is zojuist vlak voor me komen zitten, alert rechtop, helemaal klaar voor actie. Met zijn meest hoopvolle snoetje kijkt hij recht in mijn ogen. “Tijd voor onze wandeling”, herhaalt hij woordeloos. Ik smelt. Bij mijn “Gaan we wandelen?”, schieten zijn oortjes een beetje omhoog, en kantelt zijn kopje: “Ja, ja: wandelen! Dat is wat ik bedoel.”
Vooruit dan maar. Ik trek mijn sandalen aan, en sta te twijfelen bij de kapstok. Zal ik mijn regenjas aandoen? Ach nee, het zal vast niet regenen.
We stappen de deur uit, boven onze hoofden toch meer wolken dan verwacht. Maar het blijft vast droog.
Ik besluit vandaag eens de andere kant uit te gaan. Dat heeft als nadeel dat Doobemans de helft van de wandeling aan de leiband zal moeten blijven, maar een beetje afwisseling is welkom. En Doobemans houdt ook wel van een beetje afwisseling. Het is de eerste keer dat ik hem hier mee naar toe neem, er moet heel wat rondgekeken, afgesnuffeld, en ontdekt worden.
We bewonderen een klein pony’tje (Doby: “Moet je kijken, die hebben ze ook al in verschillende formaten.”), en begroeten een stelletje kippen. Dat het zonnetje verdwenen is, valt me niet op.
Dan maken we rechtsomkeert. Plots merk ik druppels op mijn armen. Het regent. Nou ja, het valt nog mee. De herinnering aan de fikse stortbui van een uurtje eerder zet ik maar vlug uit mijn hoofd. Het zal wel meevallen. Dat doet het ook. Even.
Want dan zetten ze hierboven de sluizen open. Grote druppels, met miljarden tegelijk, storten op ons neer. En nergens is een mogelijkheid om te schuilen. Geen bomen, geen afdakjes. Mij kan het niet veel schelen, dan word ik maar nat.
Doby kan het wel wat schelen: wanhopig probeert hij zich in het hoge gras te verstoppen. En zich tegen een haag te drukken. Maar hij hangt vast aan die leiband, en die ellendige baas stapt gewoon door.
Dan maar de baas vooruit sleuren. Of dat toch proberen. Want het ellendige mens geeft geen krimp, en stapt rustig op haar normale tempo verder.
Een vrouw mét regenjas én paraplu lacht met ons. Doby probeert prompt vlak naast haar te komen, maar die ergerlijke baas werkt weeral niet mee.
Bij een huis in aanbouw joelen bouwvakkers me grinnikend toe, en bieden me aan bij hen te komen schuilen. Doby heeft er wel oren naar, en sprint er meteen naar toe. Helaas: hij hangt nog steeds aan die leiband. En die domme baas bedankt voor het aanbod, maar zegt dat ze bijna thuis is.
Bijna thuis? Doby grijpt de leiband: hij zal wel eens zorgen dat “bijna thuis” ook daadwerkelijk bijna thuis betekent! Maar weer werkt die hatelijke baas niet mee.
Dan gooit hij het maar over een andere boeg, en begint vrolijk op en neer te springen voor baasje haar voeten: “Toe, laten we rennen! We maken er een leuk spelletje van: wie het eerst thuis is!” Helaas voor hem rent baasje niet graag, en vindt ze al zijn gedoe wel grappig.

En komen we eindelijk thuis. Zodra het heerschap met alle vier zijn pootjes binnen staat, schudt hij zich hartgrondig uit. Voor één keer laat hij zich het afdrogen welgevallen.
Wanneer ik voorstel dat hij op zijn beurt het baasje afdroogt, houdt hij zich van den domme. Eens de druipende haren afgedroogd, en al mijn kleren vervangen door droge exemplaren, kan ik nog de gang dweilen.
Op het tapijt wordt het walgelijke spul gedeponeerd dat hij tijdens de wandeling naar binnen geschrokt heeft, samen met nog wat brokjes. Als toetje verobert hij 2 van mijn kousen.
Zou hier iemand een beetje wraak genomen hebben?
Wat ik me ook afvraag, is of hij voortaan de hemel zal inspecteren, vooaleer me er aan te herinneren dat het wandeltijd is…

P.S.: de kousen zijn er al terug uit, langs dezelfde weg als ze erin gegaan zijn...

Heel leuk verhaal ! Arme Doby...

Haha, leuk

Doby houdt dus ook niet zo van water van boven

Gek genoeg wil Mellow hier in de wijk altijd snel naar huis als het regent. In het bos daarentegen vliegt ze vrolijk van de ene modderige plas in de andere, hoe zwarter haar buik hoe beter lijkt wel
Blijkbaar is regen in het bos toch leukere regen dan hier in de wijk

Ik ga nog wel eens rennen met Mellow als het hard regent. Helaas rent zij wel érg hard dus moet ik al snel stoppen wil ik niet met mijn kin op straat eindigen

Leuke verhaaltje!
Heb je nog wat recente foto's van Doby?

Ha ha, ik was net op tijd thuis voor de hoosbui, maar de mannen krijgen hun eten in de garage. Ik was al naar binnen gesprint, Spot heeft na tien seconden zijn bak leeg en kwam achter me aan. Shadow de hoopvolle moet altijd nog zes keer zijn bak uitlikken en inspecteren of ik niet -weer- de voerton open heb laten staan, dus die was te laat. Even later kijk ik naar buiten en zie een heel beteuterd koppie om de hoek van de schuurdeur kijken. Pas toen ik de achterdeur wagenwijd open had staan kwam meneer eraan gesjeesd. Nee, ze houden NIET van regen en lopen als het even kan ook om de plassen heen.


Whooroor voor Doob van de mannen hier, ze hebben diep medeleven met hem

Groet, Mireille

Speciaal voor Lise :




Er staan nog een paar andere op mijn profiel.

@ Cindy: Die honden, toch!
Caedlih kon het nooit wat schelen, ze snuffelde er geen milliseconde minder lang om. En geen enkele plas, beek of vijver was veilig voor haar.
Net als jouw grappigaard houdt ook Doby alleen maar van regen en modderplassen als we in de gietende regen in het bos wandelen. Begrijpe wie kan! Tegelijkertijd kun je hem geen groter plezier doen dan door zijn balletje in een beek of vijver te gooien...
Zwemt jouw Mellow?

En ik zie het al helemaal voor me: Mellow rennend, en jij er gillend achteraan...


@ Janouk:
Wel slim van Shadow om dan in de droogte om de hoek te staan gluren! Hij had waarschijnlijk nog gehoopt dat je hem was komen halen met een paraplu...

als het regent wil lobke niet naar buiten maar als we al buiten zijn danvind ze het niet nodig om naar binnen te gaan, heb dus standaard twee handdoeken en en een regen pak bij ne inde tas van de scootmobile in brabant votige week lag ze heerlijk tezonnen buiten in de wei plots begon het te regenen en mevrouw draaide zich op haar rug en bleef gewoon liggen als ik eenswat water over haar heen druppelt is ze in notime weg rare dieren toch groeten Hein.

haha wat grappig! Arme Doby.. Het is een schatje van een hond hoor! Volgende keer maar even het weerbericht kijken of de lucht bekijken  Had ik pas ook met Zoë. Maar het lijkt of zij het aan voelt komen. Ze zet geen stap meer 1 seconde voor het gaat storten  Ik had al een route uitgestippeld dicht bij huis, vanwege het regengevaar, was ik halverwege, stond Zoë even stil, en begon het te regenen  Maarja, ik ben gewoon naar huis gerend. Dat vind ze toch geweldig. Net als Doby, wou Zoë meteen naar binnen.

@ Hein: nog nooit gehoord van een hond die zich op rug draait als het begint te regenen! Moet grappig geweest zijn!!!
Caedlih crosste ook weg als ik met water begon te sproeien, zij het dat zij dit een leuk spelletje vond. Een variatie op tikkertje.
Jouw hondje loopt echt weg omdat ze het niet leuk vindt?

@ Eigenares Zoë: en nu nog leren het aan te voelen VOOR er op wandeling vertrokken wordt.
Ik denk wel dat ze het inderdaad aanvoelt. Soms, heel soms kan ik het ruiken vlak voor het begint.

Maak jij altijd rechtsomkeert zodra het begint te regenen? Zou het kunnen dat jullie op dat vlak goed bij elkaar passen?

En bedankt voor de complimentjes!

Haha, arme Doby toch, maar wel erg leuk geschreven. 
En wat zijn het mooie foto's. 

Wat is Doby een schatje knolletje geworden!

@Thessa en Lise: hartelijk bedankt voor de complimentjes! Bloos, bloos.

Super mooie hond

whaha hier is het geniaal om met Max samen te wandelen in de regen..vind ie heerlijk! 

@ Esther: dank je wel!

Hi Floortje,

Wat is Doby groot aan het worden en wat een kanjer. Echt een mooierd!

Hahaha m'n zusjes hond vindt regen ook afschuwelijk en erge harde wind ook. Onlangs ook in zo'n bui'tje, hahaha ze wist niet waar ze het moest zoeken. En beiden werkelijk drijfnat!

@Minoes: dank je wel voor de complimentjes!
Hij is inderdaad groot geworden, op zijn 6 maand al groter dan Caedlih ooit geweest is.

Misschien zaten we in hetzelfde "bui'tje"...