bange pup..

Hallo,

Wij hebben een newfoundlander pup van nu 18 weken oud.
We hebben hem nu 2 weken.
Hij doet alles erg goed, maar is ontiegelijk bang met uitlaten. Heeft constant zijn staart tussen zijn poten als er mensen aankomen.
Ook als er visite is duikt hij even weg omdat hij bang is. We nemen hem nu wel zoveel mogelijk mee naar drukke plekken zodat hij leert om niet bang te zijn voor andere mensen maar vroeg me af of er iemand is die misschien nog wat tips heeft om er voor te zorgen dat hij niet meer zo bang is.

Groetjes Sharona

Geduld en de tijd nemen. OM hem alles rustig op te laten nemen hoef je echt niet meteen overal mee naar toe te nemen maar wel regelmatig ergens meenemen. Hij moet alles kunnen opnemen en verwerken in zijn hoofd.

Laten mensen hem eerst met rust. Laat hem eerst snuffelen als hijdat prettig vindt. Mensen op straat mogen best gaan zitten maar met het gezicht weggedraaid dan kan hij als hij daar aan toe is gaan sjuffelen aan mensen. .

Vooral de drukke plekken kan teveel zijn, begin eerst eens met rustige plekken , als die dat aankan ga je kijken of hij drukke plekken aankan.

Gefeliciteerd met je pupje en veel plezier ermee

Je moet je pup zeker niet overprikkelen door dagelijks drukke plekken te bezoeken.

Je kunt beter 2 of 3 keer in de week bijv. naar een school gaan of het centrum.
Bij de bushalte gaan kijken of het station.
Maar vooral niks tegelijk of te veel.

Dus als je bijv. op maandag naar het station bent geweest dan blijf je dinsdag lekker thuis en ga je woensdag weer op pad enz enz.

Even een stukje tekst die het allemaal wat duidelijker maakt voor je
De secundaire socialisatiefase
Vanaf de leeftijd van 12 weken tot ongeveer een half jaar zit de pup in de secundaire socialisatiefase. Deze fase wordt ook wel angstfase genoemd. In de secundaire socialisatiefase moet versterking optreden van wat de pup heeft geleerd in de primaire socialisatiefase.
De natuurlijke nieuwsgierigheid is overgegaan in een natuurlijke neiging tot vluchten. Alles waar ze eerst onbevangen op af gingen kan nu ineens weer heel eng zijn. Het herstelvermogen van de pups op vervelende ervingen is behoorlijk afgenomen en traumatische ervaringen die ze nu opdoen laten een stevige indruk achter. Als nieuwe roedelleider is het uw taak om te zorgen dat de pup goed door deze fase heen komt.
Deze levensfase heeft nog steeds ‘socialisatiefase’ in de naam, omdat de socialisatie eigenlijk nog niet voorbij is. Ook nu de pup meer de neiging heeft om te vluchten moet hij overal mee naar toegenomen worden. Om hem te laten merken dat er met al die zaken waarmee hij kennis had gemaakt niets is veranderd en hij er dus nog steeds niet bang voor hoeft te zijn. Doet u dit niet dan bestaat de kans op desocialisatie. Alles waaraan hij gewend was geraakt vergeet hij. De kans is aanwezig dat ondanks al uw werk en dat van de fokker het alsnog een bange hond wordt. En dat wil natuurlijk niemand.

Je kan ook de hele pagina even doorlezen als je dat interessant vind:
Socialisatie fases

Hoi Sharona,
Mag ik vragen waar je pup vandaan komt?
Hetgeen je vertelt klinkt als een minimaal gesocialiseerde pup. Weet je hoe de fokker dit heeft aangepakt?

Probeer hem nu vooral niet te overdonderen met allerlei (nieuwe) prikkels, dit gaat het tegengestelde effect hebben dat je graag zou willen. Je pup raakt overprikkeld en bang van de grote wereld en zal zich alleen maar meer terugtrekken en in zijn schulp kruipen. Doe het dus juist erg rustig aan, anders traumatiseer je hem. Waarschijnlijk heeft hij bij de fokker weinig meegemaakt en dus een beperkte socialisatie gehad. Nu plots komt hij in jullie gezin terecht en is er zoveel te verwerken, alles is spannend en nieuw... Bovendien zit je pup nu in de angstfase. Als de angst zo hoog zit is hij totaal niet in staat te leren.
Ga hem stapje voor stapje socialiseren, beginnend in zeer rustige en prikkelarme omgevingen, met wennen aan alles dat nieuw is (nieuwe mensen, nieuwe dieren, nieuwe omgevingen, nieuwe geluiden, nieuwe gebeurtenissen...). Dit alles één voor één natuurlijk en met voldoende rust! Herhaal iets dat goed gaat regelmatig voordat je verder gaat naar een volgende stap, ga niet te snel. Kijk goed wat je hondje aankan en steun hem waar dat nodig is. Hij moet op jou als baasje gaan vertrouwen. Ontvang even weinig bezoek, probeer het in scène te zetten (liefst met mensen die weten hoe zij met honden om moeten gaan), en instrueer hen goed (zij moeten de pup met rust laten, hem zelfs niet aankijken of tegen hem praten, totdat hij zelf contact zoekt). Zoekt je pup uit zichzelf contact en gaat dit goed, dan kunnen de mensen hem een lekker snoepje geven. Laat je bezoek nooit je pup zomaar over zijn kop aaien, als de pup het toelaat kan er eventueel onder het kinnetje gekriebeld worden. Hij moet vertrouwen in mensen krijgen.

Is hij ook bang voor andere honden en pups of gaat dit wel goed?

Mikey van ons heeft dit ook gehad, die werd ook ineens 's avonds bang in het donker en bang van het verkeer (wat ze daarvoor nooit had gehad). Wij hebben het eigenlijk toen weer 'opnieuw' aangeleerd. Gewoon kleine stukjes tegelijk lopen en haar wel steunen door haar de tijd te geven om goed rond te kijken en zelf te ontdekken dat er niets erg was. Een enkele keer knielde ik om wat lekkers te geven zodat ze ook een extra positieve ervaring had. Het is niet zo dat we haar echt hebben geaaid en als het ware haar angst bevestigden hoor, dat niet. Maar wel gewoon rustig aan gedaan.
Als ze echt ergens bang voor was en niet meer verder wilde lopen dan gingen we ook weer terug. Dan waren we blijkbaar te snel gegaan en door even een paar stappen terug te doen en van daaruit weer verder ging het goed.
Verder sluit ik me ook helemaal bij Bianca aan dat dit een fase is en ook gewoon weer overgaat. En dat als je blijft zorgen dat er geen negatieve ervaringen ontstaan (dus niets forceren, maar gewoon goed begeleiden), dat je pupje dan snel leert dat het allemaal niet zo erg is.

Gr. Alexandra

@ Hondenliefhebster;

Ook ik zit met dezelfde vragen..

Trouwens vindt ik de pup niet echt op een Newfie lijken..

Ik ging met Swift ook gewoon ergens zitten, op een bankje of gewoon op de grond, kan mij het schelen. Ff 5 minuutjes ergens heen wandelen, tien minuten/kwartiertje op één plek mensen en verkeer kijken en dan weer terug. Neem wat snoepjes mee of een speeltje. Niet teveel druk maken om de reacties van je pup en zeker niet onnodig troosten. Als je dit een paar maal per week herhaalt is het zo over, bij die van mij in ieder geval wel (was toen een week of 10 oud) Doe inderdaad ook alles in het tempo van je pup. Gaat hij plosteling zitten, wacht dan gewoon totdat hij zelf weer overeind komt. Wat voor jullie doodnormaal is, wordt niet direct door je pup ook zo ervaart. Hij zal echter zeker wel opletten hoe de baas reageert en daarvan leren. Er is absoluut geen haast bij, anders duurt het alleen maar langer.
Veel succes

Hoi,

we hebben de pup gekocht in Belgie, bij mensen thuis. Zonder stamboom.
Achteraf bleek dat die mensen over alles gelogen hadden. hij had zijn inentingen niet gehad, was niet ontwormd, bleek al paar weken ouder te zijn, en indd ook wij denken dat het geen rasechte newfy is :(

Zijn met hem naar dierenarts gegaan, en gelukkig is hij verder wel gezond en de dierenarts heeft ons verteld dat het wel een newfoundlander is. maar toch twijfelen wij hieraan.. wij dachten in eerste instantie aan een kruising newfy met een flatcoated..

maargoed, ookal is het misschien geen rasechte newfy, het is een schatje!

Vind hem niet de bouw hebben van een newfy. Hij heeft wel erg dunne en lange poten.
Zonder stamboom weet je helemaal niks.
Zal dus inderdaad wel een kruising zijn.

Houd je pup goed in de gaten!
Bij grote rassen is HD een erfelijke afwijking. Dat wil zeggen heupproblemen.
Dus geen trap lopen en niet op gladde vloeren.