Perdie hapt

Hej iedereen,

Ik zit met een vraagje. Perdie durft wel eens te happen naar mijn mama. Zo net deed ze het toen mijn mama het kussen in de zetel (waar Perdie in zat) wou opschudden. Ik krijg hierbij het gevoel dat ze het puur doet uit angst. We weten niets van haar verleden dus we weten ook niet wat deze handeling bij haar losmaakt. Soms lijkt het ook of ze niet echt wil dat mijn mama mee met ons in de zetel komt zitten. Dan hapt ze niet maar gaat ze rechtstaan en naar de plek lopen waar mijn mama wil gaan zitten. Voor de rest gaat het heel goed, ze gaat ook vaak zelfs naar mijn mama in de zetel zitten of komt knuffelen. Daarnet met het kussen incident hapte ze even naar haar arm en dat was het. Mijn mama heeft er niet op gereageerd. Ik denk dat dat wel goed is om het happen niet te bestraffen of wel? Het lijkt me een slecht idee om onze stem te verheffen als ze zoiets doet. Ze heeft ook al eens in de lucht naar mijn mama gehapt als ze voorbij kwam met de vliegenmepper, ze ging er niet mee naar Perdie maar liep gewoon voorbij. Ook hierbij denk ik dat het puur uit angst is. Hopelijk kunnen jullie wat aan mijn verhaal uit. En wat denken jullie hier van? Hoe reageren we het best als ze hapt?

Het enige wat je kunt doen is voorkomen dat perdie dreiging voelt,ik denk dat ze dat heel sterk ervaard.

Ze lag al op de zetel en toen ging je moeder een kussen opschudden,ging ze daarvoor vlakbij/over Perdie heen buigen?

Ik denk ook wel dat ze het doet uit onzekerheid,in ieder geval ervaard ze het niet als iets prettigs.
Het happen is waarschijnlijk ook alleen zo'n hap met open bek,maar niet dichtklappend op de huid(of wel)dan is het ook weer een afstandsvergrotende communicatie.
Als ze wel doorhapt dan is de stress best hoog.

Jammer dat ze dan niet gromt,het zal het vroeger wel zijn afgeleerd.

Zeker niet straffen of boos worden.
Wil je moeder de volgende keer gewoon rustig kunnen gaan zitten,pak dan even een speeltje of een klein koekje,dan lok je haar zo van de bank af,zonder dat ze dreiging heeft gevoelt.
Er hoeft niet met haar gespeeld te worden of zo,gewoon roepen laten zien wat je hebt voor haar,uitnodigen om te komen en het koekje of speeltje 1 keer weg gooien,en lekker gaan zitten/kussens opschudden.

Perdie zal die zetel ook zien als haar eigen plekje,en het is wel heel belangrijk dat een hond een eigen plek heeft waar het niet gestoord kan worden.

Bedankt voor het antwoord! Mijn mama ging inderdaad dicht bij Perdie tijdens het opschudden. Als ik het doe doet ze niets dus ik veronderstel dat ze zich bij mij veiliger voelt dan bij andere mensen. Ze hapt inderdaad gewoon met open bek. Wist niet dat daar veel verschil in zat dus goed dat ik dat nu ook weet. En als mijn mama op de zetel komt lok ik haar er inderdaad meestal af en dan mag ze er terug bij als iedereen in de zetel zit. Ze heeft wel een eigen plekje in haar nestje maar verkiest meestal de zetel. Ik denk dat ik er wat op ga oefenen dat ze dat plekje ook leuker begint te vinden. We hebben er geen probleem mee dat ze mee in de zetel kruipt, want ze is heel rustig en slaapt gewoon, maar het zou voor haar wel leuk zijn als ze haar nestje meer gaat bekijken als echt haar plekje. Nog eens bedankt, ik wist echt niet goed wat te doen als ze hapt. Dan van uit de zetel lokken deed ik dus al maar ik wist ook niet of dat ik daar dan goed mee deed.

Ik vind zo wie zo wel dat jullie het goed doen met haar,lief en geduldig.

Maar je kan niet alles weten,en wat je er mee moet Je leert het allemaal vanzelf.

Ja sinds Perdie er is heb ik enorm veel bij geleerd. Ons vorig hondje was vanaf pup bij ons en daar is er nooit een probleempje bij geweest. Geen angst, agressie, of wat dan ook. En dan kies je voor een herplaatser en dat is toch wel wat anders. Moet zeggen dat het het allemaal wel meer dan waard is hoor Maar over sommige dingen moet ik toch gewoon nog veel leren, bedankt om te helpen!

Wat is haar houding waardoor je denkt dat het angst is? En zou het ook iets anders kunnen zijn dan angst?

Haar staart gaat dan tussen haar poten en je kan echt zien dat ze schrikt. Ze hapt en gaat dan terug naar achter. Ik kan het moeilijk uitleggen verder. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten wat het anders is dan angst bij het happen. De keren dat ze hapt was telkens wanneer mijn mama een bepaald voorwerp in de hand had en daarmee te dicht bij Perdie kwam, zonder er over na te denken. Bijvoorbeeld de vliegenmepper is iets dat ze nog niet eerder had gezien en het kussen opschudden maakte lawaai en was ook erg dicht bij haar. Het is ook telkens zo dat ze in de zetel zit en dus geen kant op kan, niet verder naar achter vluchten of iets dergelijks. Denk jij dat het iets anders zou kunnen zijn?

bij mij klinkt dit qls een schrikreactie> de hond kent de hqndeling niet - of in het verleden als negatief ervaren.

inderdaad weglokken of een beetje meer afstand nemen.

Luca deed dit ook, bij het borstelen. ik heb dit opgelost pate of smeerkaas tegen de buitenmuur te smeren terwijl hij geborsteld werd. als het snmeersel op was, dan stopte ik met borstelen. weet je, even lekker afleiden, zoals je nu ook doet. maar vooral even met de mama overleggen

Ja ik denk wel dat ik met snoepjes veel zal kunnen bereiken, Perdie doet er echt heel veel voor En mijn mama zag ook meteen in hoe het precies kwam en zal er in het vervolg wel rekening mee houden, kan natuurlijk altijd nog een per ongeluk voorkomen.

tuurlijk. natuurlijk, hoe minder het voorvalt, des te eenvoudiger gaat perdie je mama vertrouwen

Geen idee, ik denk dat het heel veel kan zijn. Angst door iets wat ze in het verleden meegemaakt heeft, angst omdat ze je moeder (nog) niet vertrouwd, bezitterigheid t.o.v. het kussen maar daarna de schrikreactie van 'ik heb gehapt en vroeger kreeg ik daar een klap voor' etc. Je zegt 'je kan echt zien dat ze schrikt'. Kun je lichaamstaal opnoemen waardoor je dat dan ziet? Denk aan de stand van de oren, ogen, haar houding, haar gedrag daarna etc. Persoonlijk zou ik haar niet meer in de zetel willen om dit soort dingen te voorkomen. De zetel is kennelijk iets waarin ze zich onveilig voelt omdat ze geen kant op kan. Daarom zou ik eerst haar nog even goed laten wennen zodat ze bepaalde geluiden en handelingen heeft leren kennen en daarna pas weer in de zetel laten liggen.

Ik denk dat ik er gewoon aan ga werken zodat ze pas in de zetel komt als wij het haar zeggen. Beide keren zat ik ook wel bij haar, geen idee of dat dat ook een reden heeft? Misschien is ze bezitterig tegen over mij ofzo? Ik ga het nog even aanzien, niet straffen en proberen te voorkomen of af te leiden. Het is goed dat ik nu weet hoe ik het voorlopig het best aanpak, afwachten hoe het verloopt De volgende keer zal ik proberen beter op de rest van haar lichaam te letten het gaat zo snel dat het moeilijk is.