Ik weet het even niet meer....

de dapverstuiver scheidt feromonen af. dat is een geur die de moeder hond heeft als ze een nestje heeft. dit is geruststellend voor de hond. Ik hoor veel negatieve reacties over de dap en de werking zal per hond verschillend zijn maar ik zweer er echt bij voor onze hond...

dank je wel

Ja, ik zie je punt. Heb het er met m'n meoder en zusje over gehad en die zijn het ermee eens dat ze te veel 'verwend' is. Ze is een echt dametje, een ehcte volhouder en kijkt hoe ver ze kan gaan. EHb haar mssn een beetje te veel gepampert, ze mocht ook bij me op bed liggen in de ochtend of soms bij me op de bank...

Tis wel een zwerfertje geweest...dus weet niet veel van het nest af.

Net even een testje gedaan:

1 minuut alleen: los in de kamer. Geen geblaf/gepiep/etc. Lag wel naar de deur te kijken toen ik binnen kwam, maar bleef wel liggen, kwam me niet enthousiast begroeten. (wat goed is)

1 minuut alleen: in de bench. Hetzelde verhaal: geen gepiep/geblaf/gekrijs. Ze lag niet te slapen, wel wakker te observeren.

Dus....

Morgen 2 minuten en zo voort.
Ik hoop het voor je en dat je ook het geduld kan opbrengen.

Succes!!

@ Kim: vergeet wel niet, elke keer ze het gedrag vertoont dat je wenst, haar dit duidelijk te maken met een 'flink zo' of 'goed zo'.  Ze leert het wel! 

@ kim,

het gaat er niet om hoeveel jij van het nest af weet, dat heeft er in dezen helemaal niks mee te maken het gaat er gewoon om dat elke hond (maakt niet uit hoe oud) dit als een geruststellend luchtje zal ervaren

Toch zou ik juist niet te blij doen als je weer binnen komt. Misschien even gedag zeggen, even goed zo, maar meer niet. Je wilt immers proberen dat het 'gewoon' gaat worden dat je gaat en komt, toch?
Als je haar uitbundig beloond als je binnenkomt dan benadruk je dat het heel erg was alleen en dat het nu weer helemaal goed is dat je er gelukkig weer bent. Je hoeft haar niet te troosten omdat ze alleen is geweest.

Ik denk dat het met die minuten super goed gaat!, maar het vervelende is dat je soms gewoon weg moet.. Logisch ook hoor, begrijp me niet verkeerd En ja, als je eenmaal weg bent en ze begint echt te piepen of erger.. dan kom je ook op deze manier terug. En misschien maakt zij wel de gedachte van flink tekeer gaan, dan komt (eens) mijn vrouwtje weer terug :(
Eigenlijk zouden jullie (ook je moeder en zusje?) echt zoveeel mogelijk kunnen proberen te voorkomen dat het zover komt als jij weggaat... met een kong/speeltjes/denkspelletjes/zoekspelletjes en misschien raakt ze hier zelfs wel zo moe van dat ze ook gaat rusten?
Als je de kong nog te groot vindt, kun je hem ook vullen met bijvoorbeeld yoghurt/karnemelk en water en in de vriezer doen, dan komt de vulling er heel langzaam uit. Wel eerst even afspoelen met warm water, anders plakt haar tongetje vast! En het kost even oefening, want als je hem niet goed afdicht loopt het eruit, dus zet er wel een bakje of iets onder voor de zekerheid

Heel misschien is het ook een idee haar reismandje te proberen ipv de bench? Aangezien ze hier blijkbaar ook heel graag in ligt. Of het reismandje in de bench erbij en deze dan open?

Veel succes en hopen dat je straks toch ineens iets vindt wat werkt.

Gr. Alexandra

toen yoni en chloe nog puppy's waren deden ze dat ook  zette ze in de benche s'avonds huilen janken piepen enz dierenarts had aangeraden gewoon te negeren drie weken hebben we zo gaan slapen .wat men hartje wel brak toen ik hun hoorde janken.maar na drie weken was het dan wel over.
zou zeggen doorzetten en negeren als ze jankt,want anders weet ze dat dit doen aandacht krijgen is .
wat ik ook deed toen overdag hun in de benche zetten en vanaf de moment dat ze stil waren belonen en negeren als ze jankten
groetjes

Tja en als je dit goed begeleid had was dat janken en piepen veel eerder opgehouden i.p.v. altijd dat negeren en dat 3 weken lang.......

Ook in deze is elke hond anders en heeft een andere aanpak nodig. Ook puppies! Je hebt puppies die gelijk de dingen snappen, maar je hebt er ook die dat niet doen en dan ben je wat langer bezig.

heb je een ouder hondje wat gaat blaffen als je weggaat (zoals die van mij, ons) dan heb je weer een andere aanpak nodig, omdat de achtergrond ook mee telt.
Ik kan het weten, want wij zijn al heel lang bezig om haar verlatingsangst te verhelpen. Dat  gebeurd met veel liefde en geduld, maar de juiste aanpak hebben we na 1 jaar nog steeds niet gevonden. Dat klinkt misschien vreemd, maar het is gewoon zo. Daar kan de hond niets aan doen maar wij ook niet.

Negeren kan heel goed werken, 3 weken negeren, tja.............kan...............en het heeft geholpen. Je hond houdt er echt niets aan over, dus die aanpak is "goed' gegaan.
Bij ons werkt dat niet.

Alexandra heeft gelijk dat je niet al te enthousiast moet doen als je weer terug bent. Gewoon gedag zeggen en verder je ding gaan doen. Dat doen wij hier ook. We zeggen Hoi, we zijn er weer en geven een aai over de bol. En verder doen we niets. Doen we wel wat, dan verwacht ze dat weer als we weg zijn geweest. Honden zijn slim!

Soms, heel soms denk ik weleens dat ze ons manipuleert, dat zou kunnen. Maar gezien haar geschiedenis, denk ik niet dat ze weet hoe dat moet. Hoewel,  ik zei al, honden zijn slimme beesten.

In een van mijn topics schreef iemand eens dat ik dan maar niet weg moest gaan, haha. Tja, als je alleen bent overdag dan moet je weleens weg.
Een ander schreef weer dat ik dan maar, als mijn man en ik 's avonds weg gingen, een oppas moest regelen. Maar ook dan verhelp je het probleem niet, want zo leert ze nooit alleen te zijn. Hoewel ze niet alleen is, ze heeft DJ en Eikeltje de kater.

Het is gewoon een heel moeilijk probleem als je al een probleem hondje hebt. Een puppie leer je over het algemeen veel gemakkelijker deze dingen aan, maar dan ook met geduld en liefde. Het is net zoals zindelijk worden, de ene pup is met 2 weken zindelijk, de ander met 6 maanden nog niet.

Ik moet er gewoon mee aan de slag gaan, veel oefenen. Het vervelende is alleen dat ik morgen, dinsdag en donderdag werk en maanadg op vakantie ga voor 18 dagen...dus dan kan ik als ik terug ben weer van voor af aan beginnen, ben ik bang. Maar het moet goedkomen!

De buren gaan morgen op vakantie, dus dat betekent dat we in alle rust kunnen trainen, zonder bang te zijn dat ze misschien te veel piept. (wat we natuurlijk willen voorkomen)

Het was meer dat iknog geen kong wilde omdat ik had gehoord dat als het gaatje te groot is voor haar kaak, dat haar kaak er in vast kan blijven zitten en dat dat dan operatief verwijderd moet worden...dus ben beetje huiverig geworden

Vandaag heeft ze trouwens bij de scootmobiel, samen met Taiko, gewacht toen ik en m'n moeder 5 meter verderop een ijsje an het halen waren. Ze was een tijd stil, ben toen naar haar toegegaan, beloond en weer weggelopen. Toen gaf ze af en toe wel een gil, maar over het algemeen ging het goed. Ze was ons wel aan het zoeken, maar zat wel rustig naast Taiko of op de scootmobiel. Wj konden haar wel zien, maar zij kon ons niet vinden :p

Dat van in de bench doen en een nacht laten huilen, net zolang totdat ze opgeeft...ik weet het niet. Heb daar dubbele gevoelens bij. Misschien heeft ze het snel door dat het niet werkt en gaat het gewoon snel goed. Maar het kan ook averechts werken en daar ben ik huiverig voor. Straks versterk ik die "verlatingsangst" alleen maar meer. In januari ga ik in een studio wonen, en zij gaat mee, dus ik vraag mezelf ook af WAAROM ik eigenljik wil dat ze in een andere ruimte slaapt, terwijl ze in die studio in dezelfde ruimte slaapt als ik. Heb het 3 weken overigens geprobeerd hoor, afbouwen, er naast geslapen, steeds verderweg. Maar na 3 weken heb ik het opgegeven, ik was gesloopt.

Negeren is moeilijk hoor.. en je weet niet of het gaat helpen. En als het averechts werkt dan wordt het misschien alleen maar erger. Ik zelf zou dit tot het aller laatste bewaren om te proberen. En dan nog moet je zoiets ook kunnen... pff moeilijk..
En ja, er is niets mis mee als je haar gewoon op je kamer neemt, vind ik.

Wat je met de minuutjes wel kan proberen, aangezien dit dus ook wel goed gaat, er een soort commando aan te koppelen. Misschien dat je iedere keer als je weggaat kunt zeggen 'ik ben zo terug' of wat jij wilt natuurlijk. Hierdoor wordt het duidelijk dat je gaat en is het niet zo dat ze opeens alleen gelaten wordt. Misschien helpt het.

Dat negeren, wat ik schreef, was eigenlijk tegen Cinneke gericht en niet tegen jou, Kim. Bij haar heeft het geholpen, maar het kan zijn dat het niet gaat werken, zoals bij ons.
Dus even ter verduidelijking, ik gaf niet de tip om dat 3 weken te doen. Sorry als dat zo overkwam.

Het gaat je vast en zeker wel lukken. Als je de tijd maar neemt, geduld is een schone zaak. Maar ik denk wel dat je moeder en zusje  nu je nog daar woont, iets meer kunnen doen dan dat ze nu gedaan hebben. Tenslotte hebben zij daar dan ook baat bij, maar je hond ook! En dat is ook belangrijk toch.

Alvast veel plezier op vakantie, zorg wel dat je gedachtes lekker vrij zijn en niet bij je hondje, anders geniet je niet echt van je vakantie. Als je dan weer thuis bent en je bent weer lekker opgeladen met verse energie, dan kan je aan de slag. Het gaat je zeker lukken!!