Nooit alleen geweest maar binnenkort wordt haar moeder ingeslapen hoe begeleid ik mijn jongste hond?

Hallo,
Mijn oudste hond is ernstig ziek en waarschijnlijk zal het niet lang meer duren voor ik haar in moet laten slapen... Nu heb ik hier ook haar dochter lopen een spring-in-het-veld van zeven jaar. Nog nooit is zij voor langere tijd gescheiden geweest van haar moeder enkel eens een poosje tijdens vakantie. Dan waren er altijd de andere honden nog bij ons in huis maar nu zijn ze met z'n tweeen sinds ik op mezelf woon. Mijn vraag is hoe pak ik het aan tijdens het moment dat de dierenarts komt om haar moeder in te slapen en wat kan ik doen als ze straks alleen is om het makkelijker te maken voor haar? Het is een hond die erg gevoelig is voor structuur dus regeltjes versoepelen of ineens nieuwe priviléges denk ik dat haar alleen onzeker maken. Misschien hebben jullie tips want ik wil graag dat het niet te hard aankomt voor haar en een nieuw vriendinnetje behoord momenteel helaas niet tot de mogelijkheden.
Alvast bedankt voor het meedenken!!!

dat is niet makkelijk jessica.

voorlopig zou ik zolang de oudste er nog is, alleen gaan wandelen met de jongste, niet meer samen, dan kan hij toch genieten van de wandeling, straks als de oudste er niet meer is, moet tie ook alleen wandelen, met jou dan wel, maar niet meer met de oudste.

neem de jongste overal alleen mee naar toe, zodat tie straks als tie alleen is toch een plezierig leven heb, vaak is het zo dat ze wegkwijnen, hoe gek dat ook klinkt, ook kan je de jongste is een dag naar bekenden doen, dus alleen, straks is tie alleen, bereid hem daar op voor, begin er nu al mee.

en voor jouw voor straks heel veel sterkte meid.

willemijn.

Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt,maar wel dat mijn Riesenschnauzer ingeslapen moest worden,zij was de held van groep.
Vita is nooit zonder haar geweest...
Ik heb haar bij mij thuis in laten slapen en daarna is het dierencrematoruim Basja(mijn Ries) komen ophalen,maar in de tussen tijd mochten de honden kijken en snuffelen,wat ze maar wilde...
Maar ze deden niets,helemaal niets...
Ik ook niets aan hun gemerkt toen Basja weg was..heel raar.
Maar wel heel fijn natuulijk.

Ik wens je heel veel sterkte.

groetjes Marian

Hoi Jessica,

Ik heb zelf nog nooit voor zo'n 'dilemma' gestaan, maar wil je wel aanraden om je jongste bij het moment van inslapen te laten. Of in ieder geval haar erbij te laten als je oudste is ingeslapen. Dan weet ze wat er aan de hand is. Wat ze er dan mee doet, is haar keus. De ene hond doet er niets mee, de andere hond ruikt en blijft bij de overleden hond in de buurt.

Verder zou ik het net zo doen als Willemijn zegt. Haar overal mee naar toe nemen en samen met haar gaan wandelen, hoe moeilijk die eerste keer ook zal zijn.

Heel veel sterkte gewenst.

Liefs, Marleen

Dank jullie... ik denk dat ik m'n jongste afscheid laat nemen als de dierenarts weg is. Ze blaft heel de boel bij elkaar en gaat volledig in de stress als de dierenarts over de vloer komt dus lijkt me geen wenselijke situatie. Verder is het inderdaad aankijken meestal is ze te vrolijk en druk met leuke dingen om last te hebben van stress of stilletjes te worden vanwegen bijvoorbeeld een schijndracht. Hopelijk gaat haar karakter haar ook door de periode helpen dat haar moeder net ingeslapen is. Inderdaad wat vaker mee en zo zal haar ook goed doen. Dit zal de komende periode toch komen want ik heb nu al de indruk dat de rondes samen voor haar moeder te veel zijn.

Ik heb dit wel meegemaakt.

Ik heb mijn hond thuis door de DA laten inslapen en mijn jongste was erbij als het gebeurde. De jongste wist duidelijk al een tijdje dat de oudste niet meer was als voorheen, en hij respecteerde dat ook.

Hij lag ook vaak langs mijn urbahn, waren goede vriendjes en altijd bij elkaar. Ben dan met de jongste ook alleen gaan wandelen en heb eigenlijk nadien geen probleem gehad, hij heeft ook afscheid genomen, en zelfs in het crematorium geweest.
Nadien heeft hij natuurlijk alle aandacht gekregen, overal mee, dus heeft geen tijd gehad om te treuren, enkel s'avonds merkte ik dat hij hem precies wel miste.

Ondertss heb ik een adoptie hond (teef) en is die niet meer alleen.

Ik wens je veel sterkte toe in de komende moeilijke periode.

Liefs

Martine

ik denk wat vaker ze apart houden..
dat ze eraan wend en ook een beetje 'voorbereid' is

Veel succes,

Groetjes.

Dat is nou precies waar ik ook wel eens over nadenk. Bij ons is het nog niet aan de orde, maar het zal er een keer van komen.
Ik weet alleen dat het beter is de ene hond wel afscheid te laten nemen van de overleden hond, omdat ze anders langer blijven zoeken en rouwen.