Hoe kan ik het beste afscheid nemen?

Afgelopen woensdag zou bij bugs woekeringen aan zijn tandvlees verwijderd worden bij de dierenarts.
Echter bij de voorcontrole bleek er een bijgeluid bij zijn hart te horen te zijn, en ze adviseerde mij om dat eerst uit te zoeken voordat er een narcose gegeven zou worden er moest dus een hart echo gemaakt worden.
Ik ben direct gaan bellen en bij de eerste moest ik drie weken wachten, bij het mcd in amsterdam kon ik maandag terecht, maar toch zat het me niet lekker en heb ik het uu opgebeld en daar kon ik dus gister (donderdag) morgen gelijk heen.

Zo gezegd zo gedaan

Ze wouden eerst een torax foto maken, omdat hij zich nogal druk had gemaakt en teveel aan het hijgen was en van daaruit beslissen voor de hart echo die dan wss onder narcose moest gebeuren.
En toen waren daar opeens die plekken... De grond zakte onder mijn voeten weg.
Je gaat voor het hart en je hebt een stille hoop dat je met een pilletje weer naar huis mag!
Ik wou graag weten hoe ver het zich versprijd had dus heb toch gekozen voor een hart echo en een buik echo.
Zijn hart is tip top in orde niets mis mee, maar de buik echo liet ook plekken zien in zijn organen.
Het zijn uitzaaiingen van zijn schildkliertumor die 2 en half jaar geleden verwijderd is...

We zijn er vroeg bij, de plekken zijn nog niet heel groot, en pijn of last heeft hij zeker nog niet, maar ik ga hem niet meer laten behandelen...

Dus nu komt het afscheid, ik heb de luxe dat ik nog redelijk de tijd heb maar wil daar wel zoveel mogelijk uit halen.
Zo wil ik graag een poot afdruk op papier maken zodat ik later eventueel een tattoo kan laten zetten van zijn poot op mijn hart (mocht ik het durfen).
Zo wil ik graag nog wat laatste dingen doen met hem, lekker naar de zee, een dierentuin bezoek vond hij altijd super.

Maar ik ben zo bang dat ik dingen ga vergeten en daar straks zoveel spijt van ga krijgen.
Dus daar mijn vraag wat hebben jullie nog gedaan?

Groetsels marjolijntjuh

Begin met filmen...heb ikzelf te weinig gedaan.
Foto's...haartjes verzamelen...
Veel borstelen, contact, aandacht...

Moeilijke tijd voor je...sterkte

Als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen.
Liefde is ook loslaten en dat is in deze omstandigheden erg moeilijk.

Maak een lijstje van dingen die je nog graag samen wilt doen.
Wil je wel adviseren niet alles vol te proppen omdat het jullie laatste momenten zijn samen.
Geniet van de dingen die jullie nog kunnen.

Voor iedere hond is een leuke dag weer wat anders.
De een vind het strand geweldig terwijl de ander liever binnen blijft een spelletje doet.
Je weet zelf het beste waar je je hond het vrolijkst mee maakt.

Je hoeft geen spijt te krijgen straks.
Je kunt niet meer doen dan je best. Hij zal alles waarderen wat je doet.

Weet niet of jij en de dierenarts een datum hebben vast gezet of een week?
Zo is het makkelijker plannen voor je.

Heel veel sterkte met deze moeilijk beslissing.

Wat erg, het zal vast een hele moeilijke tijd worden. Misschien, om de pijn een klein beetje te verzachten, kun je (zoals al gezegd is) een hele hoop dingen doen die je hond blij maken. Veel leuke dingen doen samen en veel dingen verzamelen. Dingen zoals haren, halsbanden e.d.

Heel erg veel sterkte alvast!

Wat een verdrietig bericht heb je gekregen. En nu ga je dan een heel moeilijke, maar ook (is mijn persoonlijke ervaring) een heel bijzondere en intense periode in. Je groeit zo mogelijk nog hechter en dichter naar elkaar toe, naar het moment van loslaten. Zeker wanneer er nog 'tijd' is.

Ik denk dat het voor ieder dier en mens combinatie weer anders is hoe je hier invulling aan geeft en waar je waarde aan hecht. Ik heb met haar niet zo heel veel anders of extra's gedaan, voelde ook voor haar niet goed. Behalve heel intens haar in me opnemen, voelen en samenzijn. Haar zachtjes kammen en masseren was zo'n intens moment wat ik regelmatig herhaald heb die laatste weken. Wel heb ik nog veel foto's en filmpjes gemaakt voor 'als ze er niet meer zou zijn'. Filmpjes van haar zo typische dingen waarvan ik dacht dat ik ze vreselijk zou gaan missen. Haar sloffende loopje, haar heerlijke snurken, haar eigen-wijze blik en vragen, haar kikkerjacht aan de waterkant.

Het is nu ongeveer anderhalve maand geleden en ik heb vrijwel nog niet de behoefte gehad om die filmpjes te bekijken. Ik heb een filmpje gemaakt van twee jaar geleden tot de laatste dag als verwerking. Of ik ooit die behoefte ga voelen om bv dat snurkje weer eens te horen weet ik nu nog niet. Ik kan heel soms makkelijker kijken naar foto's filmpjes van zo'n jaar geleden. De recente juist niet. Alles wie zij was en is, is al in mij.

Het proces er naar toe was voor mij vooral een proces van werken aan mezelf. Omdat ik met mezelf nog echt wel wat uit te werken had om haar in totale onvoorwaardelijke liefde los te laten. Niet uit een moeten, maar uit een vrije keuze van onvoorwaardelijke liefde. En zij ging mee in dit proces zodat we in liefde, vertrouwen en vrijheid van keuze konden loslaten. Het werkelijke loslaten van het fysiek heeft voor mij ook tot gevolg dat ik nu minder waarde hecht aan het vasthouden van het tastbare van haar. Juist omdat ze nu op andere, eigen, manier zo voelbaar in en om mij is.

Wat ik je wens is dat je dit proces kunt vormgeven op een manier die bij jou past en goed is voor jou en je hond, waarbij je rekening houdt met de mogelijkheden van het kunnen van je hond. Geniet intens van elkaar, Carpe diem en doe het bewust. Alle herinneringen die je maakt nestelen zich in je hart en in je 'zijn' en verbindt jullie in een verbond wat nooit verbroken wordt.

Heel veel sterkte, maar ook heel veel intense en bijzondere samenzijn momenten.

Allereerst bedankt voor de warme woorden, doen me goed...

Ik heb maandag een afspraak bij mijn eigen dierenarts.
Gewoon om dingen nu al te regelen, zoals: ik wil dat het thuis gebeurd en ik niet weet of zei dat doet!
Ik wil weten wat zei vind aangezien ze hem heel goed kent.
Eigenlijk de dingen doen en regelen zodat als het moment daar is ik me niet zorgen hoeft te maken over de praktische kant.

Ik heb gelukkig nog een x aantal weken, omdat hij echt nergens last van heeft en het bij toeval is gevonden!
Het is mijn eerste afscheid sinds ik volwassen ben zeg maar en daarom zo bang dat ik iets ga vergeten

De praktische dingen voorbreiden en regelen voor zover mogelijk heb ik ook gedaan. Verzoek euthansie thuis door gesproken, gang van zaken door gesproken. Crematoria bekeken hoe dat gaat met brengen.

Een gesprek met de dierenarts is sowieso ook heel fijn is mijn ervaring.

Juist door dit soort dingen op een rijtje te hebben houd je kwaliteit-tijd over en het maakt ook onderdeel uit van het proces.

In de andere, emotionele, dingen is belangrijk zoals jij nu denkt dat het goed is voor jou en je hond. Je weet immers niet hoe het zal voelen als hij er niet meer is en wat dan belangrijk of juist onbelangrijk voelt. Bij mij voelden dingen belangrijk en bleek dit later van veel minder waarde. Dus bewaar een pluk vacht als je dit wilt, maak foto's en filmpjes, doe wat jullie nog kunnen wat je graag wilt. En vooral groei samen intens toe naar het in liefde en beRUSTing loslaten. Voor mij is dat heel helend geweest, maar voor mijn hond ook van grote waarde in het loslaten.

Het is een goed idee, wat ik hierboven las, om een lijstje te maken. Dan ben je praktisch bezig met de emotie en de dingen die nu waarde voor je hebben.

Het is een verschrikkelijk moeilijk proces omdat het zo onomkeerbaar is en alle laatste keren zo confronterend aanwezig zijn. Ik wens jullie nog heel dierbare kwaliteit-tijd.

Oef de tranen schieten in m'n ogen bij dit bericht
Allereerst veel sterkte de komende periode!
Er zijn al hele goede tips beschreven hierboven en tja wat zou ik aan kunnen vullen?
Bedenk wat je wil begraven of cremeren.
En mocht je voor cremeren kiezen wat doe je dan met zijn as?
Denk daar ook goed over na!
Geniet intens van alle tijd die jullie nu nog samen hebben en maak idd foto's en film hem!
Doe wat hij en jij beide prettig vinden.
Nogmaals héél véél sterkte de komende periode.