advies

Hallo Allemaal,

Ik woonde al een jaar samen met mijn vriend en miste toch heel erg een hond om mij heen, dit was ik namelijk gewend van thuis uit. Altijd honden gehad.
dus afgelopen november een hondje in huis gehaald,
Indi is een reu en we hebben hem uit het assiel als pup van 4 maanden.

vanaf het begin is het al een angstig hondje, lijkt het vertrouwe in de wereld kwijt te zijn.
veel mee genomen markt, werk (ouderen zorg), winkel carnaval enz enz.
en langzaam aan zag je Indi veranderen in een normale jonge hond.
begon te spelen met speeltjes en ander honden en in de avond de gekke 5 minuten, rennen door het huis.

in het begin heel veel problemen gehad met hem,
zat van voor tot achter vol met wormen en vlooien, bleek helemaal niet goed geant te zijn en was super mager.
plaste heel veel en door het hele huis heen als hij schrok b.v van een glas dat je op tafel zetten.
als je hem de riem om wou doen dook hij in elkaar en jankte het uit.
zelfde met stofzuiger bezem dwijl enz enz.

dit er allemaal wel uitgekregen hoop geduld en rust.
indi is heel leergierig, skeeleren of fietsen vind hij geweldig.

nu sinds 3 weken veranderd Indi, kruipt angstig rond in huis ligt de hele dag onder een klein bijzet tafeltje, verstopt zich onder het kussen in de benche en jankt alles bij elkaar als ik maar even na de schuur loop.
kom ik thuis van de boodschappen muur al het behang er af tot op ijzer beton weg ,tafel poot aangeknaagd en indi bibberend in een hoekje.
normaal kan indi prima 2 uurtjes alleen zijn benche los hoop speeltjes en goed uitgelaten,(nacht wel deurtje dicht)

ik weet niet meer wat ik nu met Indi moet, ik ben heel erg gehecht geraakt aan hem,
achteraf krijgen we te horen dat het een hond is voor een evaren trainer of op een boerderij,
moeten we dan afscheid nemen en opzoek gaan naar een ander baasje?
of heeft dit gedrag te maken met de pubertijd en is het even door zetten?

Help ons aan Ideeen

Groetjes Jess en Kevin

Het blijkt dat met geduld en goede inzet Indi wel degelijk vooruit ging.

Een terugslag duid mi eerder op dat er iets gebeurt is terwijl jullie wegwaren.

Vreemd dat je het hebt over herplaatsing ipv wat kan de oorzaak zijn en wat kun je eraan doen.

Hoi Jess en Kevin,

Fantastisch dat jullie een asielhond een 2de kans geven. Het klinkt alsof hij nu last heeft van verlatingsangst.

Wat doen jullie overdag met hem? Ga je ook op cursus met hem? Als je thuis komt, hoe is je houding dan? En hoe is zijn houding dan?

En verder lijkt het mij verstandig dat je er iemand bij haalt die jullie begeleidt.

In welke provincie woon je? Misschien kunnen we iemand aanraden.

Groetjes van Esther

dan is er heel wat gebeurd in het jonge leventje van je hond, met vier maanden heb je hem onder je hoede.

het ging naar gelang steeds beter beschrijf je, en een normale jonge hond tot ontwikkeling .

opeens is het gedrag veranderd, is dat van de ene op de andere dag ?

zou als ik jou was eerst je hond eens laten onderzoeken op medisch gebied, een hond die al goed funtioneerd, zoals je beschrijft, en dan opeens omdraait naar een zeer angstig hondje, daar is dan wat mis mee lijkt me, maak eens een afspraak met je dierenarts, leg uit wat er aan de hand is, schrijf het desnoods op op papier zodat ze wat gerichter kunnen zoeken.

een hond die normaal nu funticoneerd en dan op eens zo,n grote terug val heeft >?????

Ik herken jou verhaal. Ook ik heb jaren geleden een mishandelde hond in huis gehaald. Waarschijnlijk is ze geslagen met stokken en aan haar linker oog blind geslagen.

Mijn hond reageerde precies zoals jou hond. Het eninge wat ik je kan zeggen; GEDULD!
Het heeft mij ruim 2 jaar geduurd eer ik de angst eruit heb gekregen. Daarnaast als ik even wegging deed ik haar uit voorzorg in de bench.
Geef je hond alle liefde en ga af ten toe even bij je hond op de grond zitten en doe niks en zeg ook niks. Wacht totdat je hond vanzelf bij je gaat komen en dan kun je het aaien.

Bij mij heeft het geholpen. Ik wens je ontzettend veel succes

bedank voor zoveel snelle reacties,

ik hoop dat ik duidelijk antwoord geef op jullie vragen,

we zijn al bij de dierenarts geweest al een aantal keren zelfs,
nieuw voer, pijn medicatie want angst kwam volgens hem van de pijn. rustgevende medicatie.
dit ging mij allemaal te ver en onderhand je maandsalaris na de dierenarts brengen is denk ik ook niet de oplossing

als we thuis komen is indi altijd even blij en vrolijk om je heen aan het springen,
ook naar vast bezoek, wij negeren hem en halen hem pas aan als hij rustig is.
(briefje op de deur indi bij binnen komst negeren pas aan halen als hij rustig is)

en het idee van herplaatsing is ons idee niet dit willen wij absoluut niet.
hier kwam de dierenarts mee.

in het begin op curcus geweest maar omdat indi te angstig was deze even op pauze gezet.
basis comando''s kent hij inmiddels prima.

het gedrag van indi is niet op eens veranderd het was er altijd al maar lijkt erger te worden.

o ja mijn wens was een hond uit het assiel, maar als we het over doen wordt het niet meer uit het assiel ben ik bang voor

groeten Jess en Kevin

Op zich is wat je schrijft prima maar er zullen hele kleine dingen zijn waarom hij zo reageert.

Ik heb nog een vraag voor je. Hoe "omdat indi te angstig was deze even op pauze gezet" uitte hij dit en hoe gingen jullie en trainer er mee om?

En soms is het juist wel goed om "als we thuis komen is indi altijd even blij en vrolijk om je heen aan het springen" om dit juist wel te belonen. Sommige honden krijgen hier meer zelftrouwen van. Negeren werkt bij veel honden maar juist bij onzekere/angstige honden mag wel uit de box leren denken. En dan doel ik op juist gaan doen wat bij een andere hond niet mag zodat ze meer zelfvertrouwen krijgen. Krijgen ze teveel zelfvertrouwen dan ga je de touwtjes weer terug nemen.

Een vb. van mijzelf. Een jaar of 3 geleden was er 1 hond hier die niets meer wilde. Niet naar buiten, niet van de bank af. Helemaal niets. Ik taste in het duister en zei tegen mijn vriend en nu? Na overleg mee op bed. Ze durfde niets maar na 2 weken kwam ze bij me en drukte haar kop onder mijn hand. Hé ik was nog nooit zo blij met een teken van haar. Na 3 weken was ze weer haarzelf en toen ging ze weer slapen bij de rest van de honden. Zo zie maar hoe iets kan werken.

Ik denk dat je pas echt goed advies krijgt, als er iemand bij je langskomt en echt ziet hoe jullie met hem omgaan.

In welke provincie woon je? Misschien kunnen we 1 aanbevelen.

Ben het met Esther eens , laat een GGer er eens naar kijken ,
er is vast iets gebeurt , als hij medisch in orde is , neem aan dat dat onderzocht is !

Hier ook een asielhond , maar geen enkel probleem !

Mag ik vragen welk ras het is?
Voor een goed advies is het altijd handig als er iemand langskomt en ook
het liefst iemand met goede ervaring met dit ras!
Toch hoor je dat sommige honden in de pubertijd "last" krijgen van bepaalde
dingen. Zo zou een zelfverzekerde hond door kunnen slaan met de baas proberen
te zijn en een onzekere hond weer terug kunnen vallen op oud gedrag!