Fijne uitstap hoor!

Ik mocht vanmorgen gezellig alleen mee met vrouwtje. We hebben de kleine broer in bed bij baas gestopt.

Al snel had ik door dat de richting waarin we reden nogal onbekend was. Ik weet het wanneer we naar de hondenschool rijden, ik weet het wanneer we naar het park rijden... Maar deze weg, nee... Die kende ik niet...

Na een tijdje rijden kwamen we aan bij een groot gebouw... En toen zag ik in mijn ooghoek het blauwe bordje waarop 'dierenarts' stond. Nou, daar ging mijn lekker uitstapje met vrouwtje.

Ik heb dan ook uitgebreid mijn tijd genomen om nog even een plasje te maken, ik heb nog wat gesnuffeld,ik heb nog wat rondgehangen,... maar toen zei vrouwtje dat het tijd was om binnen te gaan.

Omdat ik nogal teleurgesteld was, heb ik midden in de wachtzaal nog even een plasje gemaakt. Er zaten ook zoveel honden te wachten... Ik moest zeker zijn dat iedereen wist dat ik de baas ben in de wachtkamer.

Dan kwam de dierenarts ons halen om naar een kamertje te gaan. In het kamertje stond een ietswat vreemde tafel waar ik dan bovenop mocht staan! Kun je het geloven! Thuis mag het niet, hier moet het wel... Zéér verwarrend allemaal.

De dierenarts deed een ijskoud toestelletje op mijn borst en daarna keek hij in mijn oren, in mijn mond... Ik ben wel gewassen hoor?!

En toen kwam het... Hetgeen waar elke vrouw het moeilijk mee heeft... De dierenarts zei dat ik een ietsiepietsie te dik ben!! Ik? Te dik? Niet dus! Ik ben sportief en de mannetjes kijken me op straat altijd achterna...

De dierenarts deed nog een praatje met mijn vrouwtje en dan zijn we naar huis vertrokken... Dat dacht ik toch..
Vrouwtje moest nog even naar de winkel zei ze. Ik flink gewacht. Vrouwtje kwam met vreemde dingen de auto binnen...

Lange, oranje stokjes... Ik heb er mij verder geen vragen bij gesteld. Ik wilde alleen maar snel naar huis, na deze vernederende, teleurstellende uitstap.

Thuis ben ik onmiddellijk mijn broer uit bed gaan halen en dan hebben we gespeeld in de tuin.

Wanneer we binnenkwamen werd duidelijk dat die gekke oranje stokken voor ons waren. Wortelen vertelde mijn vrouw... Wortelen om een beetje op ons gewicht te letten...

Lap! De vernedering was dus nog niet afgelopen. Ik heb de wortel netjes aangenomen, zoals dat hoort als je een dame bent... Ik heb eens gesnuffeld aan dat ding, ik heb er zelfs van geproefd... Maar ik vertrouwde het voor geen haar.

Ik ben dan maar op de bank gaan liggen, zonder wortel en ik heb de broer in de gaten gehouden..

Hij at zijn wortel-ding helemaal op!
Daarna heb ik ook maar geprobeerd. Viel best mee!

Net hebben we weer een wortel gekregen.. en ik moet toegeven dat het lekker is. Knabbelt zo lekker als een botje, en het is nog lekker ook!

Zoow... Dat was dus mijn dagje. Uiteindelijk en achteraf bekeken viel het wel mee hoor

Wij vrouwtjes, klagen nooit

Och, arme schat. Ik weet wat het is, ik heb vandaag precies hetzelfde meegemaakt... Ik dacht ook dat we een fijn uitstapje gingen maken, maar helaas, ook ik kwam bij de dierenarts uit. Die zei dat ik er goed uitzag en toen zei mijn vrouwtje notabene dat er wel 1,5 kilo af mag, waarop de DA haar ook nog gelijk gaf! Nou ja, zeg! Ik kreeg er gelukkig nog wel een paar koekjes, verder vind ik het daar ook wel erg gezellig hoor, allemaal lekkere geurtjes en lieve mensen die me wel even willen knuffelen.

Hmmm... als het dan toch moet, zal ik mijn vrouwtje ook eens vragen om wortels te kopen, ik moet natuurlijk wel lekker blijven eten!

Poot en natte neus van Sam.

Nouja zeg, die dierenartsen denken ook alles te weten.
Ik, Zelda, ben blijkbaar ook iets te zwaar maar ik wijt dat gewoon aan mijn volle vacht !
Gelukkig hoeven wij nog niet aan de worteltjes dus veel succes ermee !

p.s. Erg leuk geschreven !