waarom geen asielhond??

Ik ben er wel vrij zeker van dat ik terug voor een asielhond zou gaan. Perdie had ook wat problemen in het begin (happen, angstig zijn, niets gewoon, niet kunnen wandelen aan de lijn,...). En de voldoening die ik eruit haal om te zien hoe ze is opengebloeid is echt niet te beschrijven. Ik heb het gevoel dat ik een band met haar heb die ik minder gemakkelijk met een pup zou hebben.

Natuurlijk smelt ik wel bij het zien van een pup, maar toch geeft dat gevoel van 'ik heb een hond kunnen redden' mij enorm veel voldoening.

Het nadeel aan een asielhond is dat je natuurlijk nooit echt op voorhand weet hoeveel problemen hij/zij met zich meedraagt. Naar mijn gevoel heb ik wel geluk gehad met Perdie, want na 6 maanden samen oefenen is er bijna niets meer over van haar angsten en 'minpuntjes' en bij sommige asielhondjes kan het zijn dat je altijd wel wat problemen zal behouden.

Ik ben alleszins enorm blij met Perdie en de band die wij samen hebben en ook heel trots op de vooruitgang die ze heeft gemaakt

Nou als ik weer een hond neem dan komt die waarschijnlijke wel uit het asiel. ik weet niet waarom ik dat niet zal doen. die beestjes zijn je gewoon hartstikke dankbaar. heb laatst een kat uit het asiel gehaald. heel lief katje. en waarom zal je een dier uit het asiel geen kans geven? die beestjes willen ook een tehuis.

Bewust een rashond, met stamboom.

Ik wilde zeker weten hetzelfde ras en ik heb voor dit nest gekozen vanwege de eigenschappen en prestaties van de ouders en aanverwante familie. Ik wilde een hondje met veel drive, sterk karakter en scherpte die ik helemaal kan vormen naar mijn zin.

Ik wil een hond om iets mee te doen en daar ben ik behoorlijk fanatiek in, een asielhond zou voor mij niet genoeg garantie bieden op een goed karakter en de andere eigenschappen. Ik wil een hondje zonder angst en slechte ervaringen, die lekker stevig in dr schoenen staat en door voor deze lijnen en fokker te kiezen heb ik die gekregen.

Daarnaast wil ik waarschijnlijk shows af en toe gaan lopen en eventueel een nest fokken in de toekomst. Allemaal dingen waarbij papieren belangrijk zijn.

In ieder geval heb ik een hond niet omdat hij recht heeft op een goed mandje. Dat hij die krijgt is vanzelfsprekend maar daar heb ik geen hond voor genomen, dan zou ik bezig blijven met alle lieve/leuke dieren in huis halen.

Ik kijk ook regelmatig op ikzoekbaas.nl om te kijken welke asielhonden er zijn. Alleen zijn er wel dingen waar ik rekening mee moet houden: mijn vriend is bijvoorbeeld allergisch voor kortharige hondenrassen, en dan vallen al veel honden af. Ook hebben veel honden uit asiels gedragsproblemen waar ik mezelf niet ervaren genoeg voor vind.

Dus hoe graag ik ook een hondje uit het asiel wil 'redden', ik heb tot zover nog geen geschikte match gevonden..

Ik was ook een beetje bang van 'asielzoekers'...maar........net zoals bij het kiezen van een pup, kun je een asieldier kiezen!
Ik heb  een Dobermann als pup gehad...helemaal een onbeschreven blad; speels en energiek, kortom een geweldige hond.

Moet je die geweldige hond afgeven, en zit je hier wat langer, dan heb je ook begrip voor de 'rugzakjes', want ook dat is voor interpretatie vatbaar.

Ga je je eens oriënteren op asielhonden, dan zie je een heel scala voorbij komen.(ook pups he!)
Rugzakjes...nee, je moet niet bang zijn...net zoals je liefde hebt voor een pup, heb je dat voor deze, alles versmelt.

Luna (mijn asielhond)heeft een moeilijk verleden...ik  heb kinderen...en toch versmelt alles wonderwel!(het is de moeite waard!)

Echt, over asieldieren moet je je goed inlezen(verder dan het eerste zicht); de eerste reactie is altijd; die moesten weg voor een reden, maar die 'reden' is niet altijd juist.
Bekijk de ogen...en dan zit je op net hetzelfde niveau als met een ontvankelijke pup! echt!

Die klik waar jullie het over hebben is volgens mij onbestaand,
Een connectie tussen hond en baas moet groeien.

Die klik waar jullie het over hebben is gewoon wat je zoekt in een hond.
Je moet je op elkaar afstellen in dit vraagt tijd.

Het is altijd afwachten wat voor karakter je hond krijgt dat kan je bij een pup niet weten, maar bij een asielhond ook niet.

Voor mij gaan het wss keer op keer asielhondjes worden.
Zeg nu zelf, wie wordt er niet verliefd op deze hondjes


Laika - keeshond x stafford


Charlie en Joppe - jack russells


Louis - duitse dog x collie


Sheba - stafford


Darom - Dobermann x mechelaar


Cosma - X Dobermann

en zo zitten er nog veel meer in het asiel

ik zou me schuldig voelen moest ik een pup nemen

en @Jacqueline, Jackie en Joy

Ook chihuahua's en pinchers komen het asiel binnen, eigenlijk alle rassen zie je terug (behalve die zeldzame rassen dan zoals de tamaskan)

Wij hebben al chihuahua's en dwergpinchers gehad, en dan waren ze niet persé 10 jaar.

Nu zit er in lommel bij dieren zonder dak zelfs een chihuahua van 7 maanden

Wij willen over een aantal mnd een 2e hond erbij, mijn vriend wilt het liefst een stafford, ikzelf wil een supersociale hond dus ben helemaal niet voor een stafford. En eerlijk gezegd helemaal geen volwassen staff. Je weet nooit of een hond goed gesocialiseerd is en met een pup ben je er zelf bij.

Mijn voorkeur gaat uit naar een Australiën sheperd, en die zijn er niet in het asiel. En heb nu een chihuahua, die zie ik al helemaal nooit in het asiel.

Je gunt elk dier een lekker mandje, maar moet voor de eigenaar ook lekker voelen. Ik heb trouwens wel eens aangeboden om iemands hond over te nemen. De hond kwam uit Griekenland ze hadden de hond daar gered maar eigenlijk was het toch niet ideaal. Ik zei toen dat ik haar wel wilde hebben. Heeft haar toen wakker geschud want achteraf wilde ze haar toch maar niet kwijt.

Hier ook bewust een rashond met stamboom. Ook hier de wens voor een hondje zonder angst. Slechte ervaringen heeft ze niet gekend. De lijnen en fokker zijn prima in orde. Toch is het geen zelfverzekerde hond. Ondanks dat er elke dag aan gewerkt wordt denk ik niet dat ze dat ooit gaat worden.

Niet iedere hond met een goede start kent geen angst en staat stevig in de schoenen. Daarentegen is een herplaatser niet altijd bang en onzeker.

nou als je vriend zijn zin krijgt, staffords genoeg in het asiel, en staffords zijn wel degelijk heel sociale honden hoor, kunnen veel verdragen van mensen en dieren. Ik wil later ook dolgraag een stafford maar ik dacht ook dat dat misschien een te riskant type was om uit het asiel te halen. Ik heb vorig jaar enkele weken in een asiel vrijwilligerswerk gedaan en ben daar redelijk wat staffords tegengekomen, heel vriendelijke beestjes, liever dan sommige andere daar, ik vind het echt allemansvrienden.

Een australian shepherd zie je idd niet vaak, hoewel ik ze al ben tegengekomen op pets.be, en wat de chihuahua's betreft, zie de post voor je Jade

Niet elke stamboomhond is een zelfverzekerde hond, dat zeg ik niet. En ook niet elke herplaatser heeft problemen. Maar ik heb heel bewust voor deze lijnen gekozen en alle honden die ik van deze kennel ken zijn stuk voor stuk hele beheerste, zelfstandige honden die allemaal op hoog niveau in de beveiliging en sport zitten. Uiteindelijk hebben ze allemaal een eigen karakter maar ik heb zo goed mogelijk geprobeerd om hier een bepaalde zekerheid in te vinden.

100% zekerheid heb je nooit maar ik ben nu al helemaal gek met mijn pup, ze is exact zo geworden als ik had gehoopt. Onbevreesd, vreselijk lief, pittig, scherp en erg baasgericht. Ze is super beheerst en relaxed als ik haar vergelijk met mijn oudere hond (die toch al in de categorie zeer gehoorzaam valt), janken en piepen doet ze niet. Laatst nog even flink gespeeld met een ridgeback van 45+kg. Iedereen die ik tegenkom die is vol lof over hoe ze dr mannetje staat en zo heerlijk vrij is. Dus voor mij loopt alles precies zoals gepland.

nog geen tamakans die komen vanzelf wel.
ik heb wel een aantal keer al een saarloos voorbij zien komen. in ijmuiden zit een xsaarloos.

mijn herplaatsers zijn alle 3 zeer zelfverzekerde honden. dus ook hoeft een herplaatser niet angstig te zijn.
dit weekend komt er weer een opvanger hier, ben benieuwd hoe zij is. maar is dat niet net als een pup?
altijd eerst maar eens zien wat je in huis haalt?
want een vriendin van mij heeft 2 herplaatsers en nu een pup van 7 maanden (oke geen pup meer) en met de pup heef ze meer haar handen vol dan de herplaatsers.

ik vind dat je er geen graadmetingen in kan maken.
bij elke hond die je neemt is het afwachten hoe de hond zich ontplooit bij jou en in het gezin.

en net als mensen 'angst'hebben niet een herplaatser te kunnen geven wat ze misschien nodig hebben, idealiseert een ander misschien wel een pup.

wel blijf ik vinden dat iedereen vrij is om zijn/haar keuze hierin te maken, laat het een verstandige keus zijn waar je zelf achter staat.

Dat zeg ik, niets is een zekerheid op het een of ander. Maar als je naast bepaalde karaktereigenschappen ook nog een stamboomhond wil voor sport en fok dan heb je weinig keuze lijkt me.

Ik vind het heel erg dat er zoveel honden in het asiel zitten.
En ik hoop dat er voor veel een goed huisje komt.
Maar zelf neem ik toch een pup omdat ik dan de pup kan opvoeden zo als ik dat wil en je weet toch nooit wat de achter grond van de hond is.

@corrie koopman:

Een herplaatser kan je ook opvoeden zoals je zelf wilt

Een pup moet je zowel dingens aanleren als afleren, dit is net hetzelfde bij een herplaatser

in een eerdere post heb ik dat ook gezegd, ja mijn volgende wordt een pup met stamboom vanwege de sport.

Het lijkt me leuk om een asielhondje weer een warm mandje te bieden ( dit wil ik later ook is doen  )
maar toch heb ik liever een pup die ik helemaal kan zien opgroeien ( puppysnuiven ) en ook zelf de opvoeding kan doen.

daarbij heeft een asielhondje vaak een rugzakje ( hoeft niet altijd ) en daarvoor wil ik toch wel eerst wat meer ervaring in honden hebben. ( buddy heeft zelf ook  een rugzakje .. wat we met veel moeite weer goed hebbeb gekregen * supertrots op mijn ventje * en nu is het een lieverd )
maar als ik dan wat ervaring heb kan ik het hondje beter helpen.

ik heb ook liever een "2de hands".
Ik denk niet dat ik het geduld heb om zo'n klein pupseltjes ALLES te leren.
Daarnaast moet je nog maar zie wat voor karakter de daadwerkelijk krijgen. Bovendien zijn alle pupjes schattig maar worden het niet altijd mooie volwassen honden.

Bij een "2de hands" weetje ongeveer wat je in huis haalt. Qua karakter maar ook qua uiterlijk..
Bovendien kunnen veel asielhonden de basiscommando's en hebben ze vaardigheden als aleen thuis blijven, in de auto meegaan en vaak hebben ze de cursus "hoe gedraag ik me als een waardige huishond in plaats van een losgeslagen kwijlend en blaffend projectiel" al met sucesn afgerond.
Vaak is alleen een "opfris cursus" genoeg.

sorry maar dat "naar je hand"zetten vind ik een beetje onzin.
Alsof het een robot is die je naar eigen smaak kunt programmeren...
Ook bij een pup heb je toch ook te maken met het karakter van de pup.
Daarnaast weet ik zeker dat niet iedere asiel hond per se gedragsproblemen heeft.
Het is gewoon een kwestie van goed kiezen.

Ben het eens met janine.

Ik vroeg me ook af, er wordt hier gezegd dat men vaak nog niet genoeg ervaring heeft om een asielhond te nemen, dat het bv de eerste hond is enz. Mij lijkt het eigenlijk dat je veel meer ervaring nodig hebt om een pup helemaal op te voeden, immers begin je met een wit blad en daar heb je toch ook veel ervaring voor nodig om te weten hoe je zo'n beestje opvoed? Geef mij dan maar een asielhond (ook niet eender welke) maar ik vind dat er teveel wordt gezegd: asielhonden zijn te moeilijk, met hun rugzakjes, geef mij maar een pup. Ik zou het echt moeilijker vinden om een pup op te voeden..

haha janine ik moest even lachen om je stukje wat heb je dat mooi verwoord 

ik lees ook vaak dat het "te moeilijk" is om een herplaatser op te voeden.
Denk je dat ik wist hoe je 50 kilo hond ervan overtuigd dat niet alle honden hem aan willen vallen?
En dat hij ze dus niet eerst hoeft te grijpen.
Of hoe je met 2 honden tegelijk loopt?
Of welk voer je ze moet geven?

Maar al doende leert men.. net als met een pup...
Voordeel van een herplaatser is dat ze al enige basiskennig hebben en ze dus precies weten wanneer hun baasje de mist in gaat.
In tegenstelling tot een pup; die gelooft je op je woord

Toen wij besloten voor een hondje te gaan, en na veel onderzoek en inlezen  besloten voor een klein hondje te gaan, kon de zoektoch beginnen. We hebben bewust gekozen voor een oudere hond, omdat we geen puppy wouden (ookal zijn ze nog zo schattig).
We zijn heel wat asiels afgegaan, maar er waren bijna nooit kleine rassen/hondjes.
Bijna alleen maar hondjes van middelgrote, en dat wouden we juist weer net niet.
Uiteindelijk zagen we een hondje genaamd Bo, echt een schatje 5 jaar jong.
En we wisten dat dat hem moest worden, maar helaas hij was al geresserveerd.
We hadden aangegeven bij het asiel dat mocht de koop toch niet doorgaan, of ze ons dan wouden bellen omdat wij Bo graag een warm nest wouden geven.
Helaas ging de koop wel door, dus moesten wij opzoek naar een nieuw hondje. Na enige tijd zoeken vonden we de hond die we nu hebben (niet via asiel). We waren er wel heel blij mee. Maar na 3 maanden belde het asiel met de mededeling dat Bo weer was terug gebracht, omdat het stel toch dacht meer voldoening te kunnen halen uit een baby. Woest was ik op die mensen, hoe konden ze dat nou doen!!
Maarja wij hadden inmiddels al een rakker in huis, even hebben we gedacht om Bo er gewoon bij te nemen, maar na goed nadenken toch maar niet gedaan. We woonde toen nog erg klein, en 1 hond was al druk zat, en goed te regelen. Hoe moest dat met 2 honden.
Maar een vriendin van mij was ookal heel lang op zoek naar een rakker, dus ik belde haar op en zei dat ze niet verder hoefde te zoeken, ik had haar maatje gevonden. Want zeg nou nou zelf zei heet Jo en dat hondje heet Bo, moet wel een top combinatie zijn!!
Nog die zelfde dag zijn we wezen kijken, en ja hoor ze was op slag verliefd, maar was ook een beetje "bang"voor asiel dieren. Ik vertelde haar dat er in het ergste geval altijd een gedragsdeskundige bij kan komen, en dat stelde haar wel gerust.
Inmiddels zijn Jo en Bo niet meer te scheiden!!
Toen Bo gewend was na een paar maanden heeft ze een welkoms feest georganiseerd voor Bo, alle vrienden/vriendinnen met honden kwamen, en de buren met hun honden. Lekkere snoepjes voor de honden en lekkere dingen voor de baasjes, het was geweldig!!
En groot plus punt, ik zie Bo nog regelmatig, dus hij is altijd een beetje bij me.
En soms komt ie ook logeren bij mij, dus helemaal happy!

Ik heb veel respect voor mensen die een hond uit het asiel halen maar ik zou het zelf niet doen, denk ik.. Een ander heeft er een zootje van gemaakt en ik zit met de gebakken peren.. Plus dat ik een gezin wil, en mijn Amstaff heb ik van pup af aan, die zou ik altijd alleen durven later met me toekomstige kinderen want ze is onwijs lief met kinderen, ze is sowieso erg lief naar alles en iedereen toe, maar ik heb 'r al als pup en ik weet precies hoe ze is.. Een hond uit het asiel kan je eigenlijk niet 100% vertrouwen, ja na een lange tijd misschien..

Mijn zusje heb 2 hondjes uit Bulgarije via de organisatie Ovidefarm.. Ik heb er veel respect voor maar zou het zelf niet doen.. Als me zusje visite heb zitten die hondjes in een hoekje te grommen, staart tussen de benen, en als ze met wandelen een andere hond of mensen tegenkomt is er grote paniek, grommen en blaffen en dreigend happen, pure angst en heel begrijpelijk, maar wat een gedoe.......:$

Andere kant geeft het me zusje en d'r vriend een hoop voldoening dat ze zulke behoeftige dieren heeft 'gered' en ze zegt ook "als ze 's avonds tevreden in hun mandje liggen voelt dat zo fijn" en dat begrijp ik ook heel goed, maar een pup is een schone lei.. Je ken beter van begin af aan "de deurmat goed neerleggen, dan jarenlang een ander z'n falen op moeten knappen.. Maar is puur mijn mening hè, nogmaals respect voor de mensen die het wèl doen..

Ik zou sowieso geen hond uit het asiel kunnen uitkiezen.. Ben 1x op een open dag in een asiel geweest, al die zielige snoetjes tegen de tralies, en dan ken je er maar eentje blij maken, al die anderen worden misschien nooit opgehaald, ik was helemaal over me toeren thuis.....

Ik kan enkel meegaan met Jana, want ben het volledig met haar eens ! Je ziet in de asielen inderdaad alle rassen passeren en ook bijv de rassen die Jacqueline aanhaalt en neen, die zijn dan geen tien jaar.

Ik zal altijd voor een herplaatster gaan en als ik een pup zou willen, vind ik die ook in asielen zonder moeite...en ook de oudere honden zijn geweldig! Ok, ze zijn niet zolang bij je, maar je geeft hen dan tenminste nog een aantal jaren geluk ! Dat telt toch ook ! Vind het intriest dat veel oudere honden blijven zitten, terwijl ze nog heel gezond zijn, gewoon wegens de leeftijd Tibo was 4jr en zelfs dat was volgens sommige mensen al te oud

Ik ben een enorme hondenliefhebber, dus zie alle rassen graag, ga me niet vastpinnen op een bepaald ras, het is het karakter dat telt ! En de klik vind ik fel overroepen, aan een band met een hond moet je werken ! Honden in asielen zien zoveel mensen passeren, als ze die dan niet enthousiast begroeten is het al van...heb geen klik met de hond. Een asielhond kijkt heel dikwijls even de kat uit de boom, maar wat is daar mis mee! Is ook begrijpelijk, want weten zij veel..is de zoveelste bezoeker. Niets is mooier dan die band opbouwen ! En ook met pups kan het mis gaan, een garantie heb je nooit !

Eens met marie-rose.

Met Tosca had ik ook geen klik toen we hem adopteerden, omdat mijn papa hem had gekozen, moest ik op dat moment kunnen kiezen hebben had ik zijn zusje genomen. Maar toch ben ik nu zo ontzettend blij dat we Tosca hebben genomen, ik hou echt ongelooflijk veel van hem en we hebben een heel goede band gekregen, zou hem voor niets of niemand meer willen ruilen

Zo wil ik ook maar ff duidelijk maken dat een klik echt niet alles is, uiteraard zou ik geen hond kiezen waar ik de minste klik mee heb, maar steek het niet altijd op "die klik moet er zijn anders heb je nooit zo'n goeie band met je hond" echt wel..

Ik wilde heel graag een Dalmatiër pup, maar dat kon niet met ons werk.
Een asielhond vond ik ook heel mooi, juist maat er zoveel zijn.

Met Mellow hadden we ook niet direct een klik, ze was heel bang, maar ineens kroop ze wel in mijn schoot, dat kleine, bange hondje met dat kleine, dunne lijfje.

Oké, ze is wat onbesuisd, onzeker, onbehouwen, maar ze is wél hartstikke lief.

Mijn mooie meisje. Mijn bruine Dalmatiër met bruine vlekken

Nog even een aanvulling: wij hadden ook geen ervaring met een eigen hond en ik geef toe dat we best een pittig exemplaar hebben gekozen (bleek later pas). Ik heb heel wat afgedankt in het begin, met die gebroken nachten, continu dunne poep opruimen, maar geen haar op mijn hoofd die er ook maar een seconde over heeft gedacht haar terug te brengen.

Nu, bijna een jaar verder, zijn we een heel eind gekomen en kan ik oprecht zeggen dat ik ontzettend veel van haar hou (al eerder hoor).

Hier 2 asiel honden.
Boomer was ongeveer 3 maanden toen ik hem uit het asiel haalde.
Nu is hij 15 en de band die we hebben is geweldig.
Amber is 6 jaar en nu 8 maanden bij ons.
Ook deze band is harstikke goed.
Natuurlijk moet die nog dieper en groter worden.

Beide honden niks bekend van de achtergrond.
Amber heeft olifantenhuid en heeft iets meer verzorging nodig daardoor.
Vaker kammen en vaker in bad.

In de toekomst gaan mijn honden ook uit het asiel komen.

En de klik waar over wordt geschreven. Voordat je de hond mee krijgt kan je alrijd vragen of je met de hond mag wandelen wn spelen.
Zo kan je de tijd nemen om elkaar te leren kennen.

En wat is er nou beter dan om bij het afscheid te denken." Lieverd ik ben blij dat ik je nog een mooi 2de leven heb mogen geven."Ik hoop dat je er van genoten hebt"

Niet toen ik keek en dat is inmiddels alweer 2 jaar geleden.
Er zaten wel kruisingen maar die vond ik niet op een chi of dwerg lijken dus ging mijn keus daar niet naar uit.
Jij hebt jou romi aangeschaft als zijde chihuahua maar ze is het niet, totaal niet erg begrijp me niet verkeerd maar ik wou een chi en geen kruising.

Tsja, ieder zijn keuze natuurlijk. Als je verliefd bent op een bepaald ras wil dat niet zeggen dat deze ook in t asiel is te vinden..
Wij hebben een asielhondje én een herplaatser, ik zou niet anders willen.