Honden fluisteraar bij de laatste levensfase

Hoewel ik de Hollandse nuchterheid zelve ben stuitte ik enkele maanden geleden op een verhaal dat mij diep raakte en aan het denken zetten. Het ging over een hondenfluisteraar die zich vooral wilde toewijden aan oudere honden, wat waren hun wensen en behoeften m.b.t het laatste stukje van hun leven!
Er bleek veel vraag te zijn naar dit stukje begeleiding. Veel baasjes bleken vaak niet goed te weten waar ze nu goed aan deden met hun oude dier. Wilde hij of zij zelf nog wel verder? of was het genoeg geweest. Kortom, wanneer stoppen?
Omdat ik niet meer weet waar ik het verhaal vond probeer ik het kort te herschrijven voor zo ver ik het nog meen te herinneren.

Een vrouw contacten een hondenfluisteraar over haar 11 jarige Golden Retriever Tess. Ze was de laatste maanden nergens meer voor te porren. sliep veelal alleen maar en at steeds minder. Volgens de dierenarts was ze nog in redelijke conditie, in ieder geval nog veelste goed om er al een einde aan te maken.
Maar de eigenaresse twijfelde, wat wil Tess zelf? Is het leven voor Tess nog de moeite waard? of is het mooi geweest zo?

De hondenfluisteraar kwam thuis bij Tess en haar eigenaresse.
Tess lag op haar vaste plekje in haar mand in de hoek van de kamer, haar inmiddels grijze snuit over de rand heen, zoals ze dat alle jaren altijd al deed.
De hondenfluisteraar ging naast haar op de grond zitten en had vrijwel direct, duidelijk contact met haar.

Tess was erg open, ze was moe en had er eigenlijk wel genoeg van.
Haar ogen en oren werden slechter en haar achterpoten deden zo snel zeer! Bovendien miste ze haar maatje Boemer heel erg, deze was een jaar eerder overleden.

Al deze informatie bleek tot dus toe te kloppen als een bus en dus vroeg de fluisteraar verder:

Wat zou je graag willen Tess: Nou, Tess wilde wel gaan,, maar ze vond het heel moeilijk de vrouw achter te laten. Ze wilde graag weten of de vrouw het goed vond als ze ging.

De eigenaresse, inmiddels in tranen kwam ook naast Tess op de grond zitten en werd betrokken in de sessie.

Praat maar gewoon hardop hoor, zei de fluisteraar, ze begrijpt je echt wel! ''Natuurlijk mag je gaan als jij vindt dat het tijd is'' aldus de vrouw.
Ik ga je vreselijk missen!, maar als jij vindt dat het genoeg is geweest, zal ik je loslaten. ''heb je het naar je zin gehad bij me?'' wilde de eigenaresse weten. Ja, Tess was tevreden, ze was gelukkig!

Tess bleek nog een hoop te vertellen te hebben... Dat spul door mijn eten, dat vind ik echt vies! Wat bleek, Tess kreeg al enkele weken laxeermiddel door haar voer omdat dat allemaal zo moeizaam ging.
Ze wilde het liever niet meer door haar eten hebben, zo gaf ze aan.

Ook welde ze even melden dat ze de hond van de buren echt niet aardig vond en dat ze niks met hem te maken wilde hebben!

Een moment van eventjes in de lach schieten was daar... zo, dat had ze mooi eventjes duidelijk gemaakt!

De fluisteraar wilde van Tess weten wat ze nu eigenlijk het liefst wilde.
Tess wilde thuis blijven en had 1 grote wens.... ik zou zo graag bij de vrouw op de bank willen liggen, Dit heb ik nooit van haar gemogen maar als het nu van haar mag, zou ik dat zo fijn vinden!

Tess verlangde geen directe euthanasie, ze wilde gewoon slapen tegen de vrouw aan op de bank, net als toen ze nog klein was.

De sessie werd beëindigd en de fluisteraar en de eigenaresse zouden enkele dagen later opnieuw contact met elkaar opnemen.

Een week later belde de eigenaresse de hondenfluisteraar weer op,
Tess had alle dagen op de bank gelegen, vol in de kussens als een ware koningin. S'avonds bij het TV kijken legde ze heerlijk haar kop op de schoot van de vrouw en werd ze lekker gekriebeld en gestreeld.

Tess Stopte met eten en drinken en omdat ze al eerder haar wens zo duidelijk had gemaakt, besloot de eigenaresse geen actie meer te ondernemen. Dit was wat Tess wilde.

Kort daar op stierf Tess in haar slaap, op de bank, met haar kop op de schoot van de vrouw.

Wat een bijzondere gebeurtenis en wat een mooi en waardig afgerond leven!

Ik wilde dit verhaal gewoon zo maar even delen, omdat het me zo diep geraakt heeft! En wat mooi, dat het zo ook kan.

wat mooi....

Zeker mooi stukje...

Poeh moet moeite doen omt droog te houden.... Gelukkig is Casper pas bijna 4 masr ooit komt t moment! Als dat dan zo kan...

o wat prachtig,echt zo fijn lijkt me dat om met je hond te kunnen praten.
En dan weten wat je hond wilt.

Wat een mooi verhaal is dit ik kreeg er kippevel van.

Ik geloof zelf absoluut niet in "fluisteraars" maar toch raakt dit me wel.

Erg mooi

het is gewoon heel mooi;ik zou alles geven om dit te kunnen doen!

echt met je maatje kunnen praten,zoveel vragen waar een mens mee zit,zeker op het einde van hun leven,of je wel alles goed gedaan hebt!

Ik ben zelf ook erg sceptisch tegenover fluisteraars en dergelijke.
Zijn ze echt in het bezit van een gave of zijn ze gewoon zakkenvullers!
Wanneer ik het verhaal van Tess lees, kan ik alleen maar hopen dat het waar is. In elk geval heel bijzonder dat Tess zo kort na het bezoek van de fluisteraar ook daadwerkelijk overleed. Alsof ze inderdaad dat, noem het maar ''afscheidsgesprek'' nodig had.
We zullen het nooit met zekerheid weten.
Ik was in ieder geval wel ontroerd door het verhaal.

ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen.wat ongelooflijk mooi en ook zo triest.ik kreeg er kippenvel van.

damm

Damm wat?
Aangrijpend toch?
Misschien raar, maar ik heb er wel eens over nagedacht, hoe ga ik het doen als mijn dieren aan het eind van hun leven zijn.
Ik ben al wel vastberaden dat mijn dieren thuis, in hun vertrouwde omgeving mogen sterven, ik ben nuchter, maar dat vindt ik erg belangrijk!
Ik heb het van dichtbij meegemaakt met mijn tante. Haar hond van 12 bleek een maagtumor te hebben. Hij was niet meer te redden helaas!
Op een dag werd het braken als gevolg van de tumor zo heftig dat mijn tante s'middags opnieuw haar dierenarts bezocht.
Ze kwam terug zonder Freddy!
De dierenarts had gezegd, laten we er nu maar direct een einde aan maken! Freddy liet het leven in een behandelkamer, op de grond.
Na toediening van het slaapmiddel bleef hij 20 minuten lang, vechten tegen de slaap. Hij bleef zijn kop optillen!
De dierenarts moest zelfs nog slaapmiddel bijspuiten om hem zo ver weg te krijgen dat de fatale injectie toegediend kon worden.
Mijn tante kwam totaal ontredderd terug. Het was zo onverwacht, en Fred had nog zo gevochten tegen zijn dood.
Ik zelf had er een heel naar gevoel bij...
Toen stuitte ik op het verhaal van Tess en begon ik me meteen af te vragen: jeetje, was Fred er wel klaar voor! Ging het niet allemaal veel te snel.
Pfffffff, ben blij dat mijn beesten nog jong zijn en ''hopelijk'' nog een tijd mee kunnen.

ja ook honden kunnen comuniceren en ik vind dit een heel mooi verhaal

Dank je, ik ook!

wat mooi zit gewoon te huilen.ik kan het me zo voorstellen en als de tijd er is wil ik ook dat mijn hondje thuis inslaapt in haar vertrouwde omgeving.
toen mijn herder in moest slapen hij had botkanker wilde mijn da dat niet thuis doen.
ik was al zo verdrietig dus we zouden naar de praktijk gaan.
en toen we weg moesten stond hij te kwispelen alsof we lekker naar buiten gingen dat heeft me zo'n pijn gedaan dat wil ik nooit meer.
zou ook zo graag weten wat er toen in hem omging.
groeten greet

kippevel

En zo kan ook ik het niet meer droog houden

Prachtig! Maar wat het nog mooier maakt...het kan!
Het is echt! Het is bizar maar ik heb het zelf gedaan. Met dieren fluisteren? Ja het klinkt makkelijker of juist moeilijker dan het is. Iedereen kan het, het is geen gave. Een beetje talent is handig maar niet noodzakelijk, je moet dan gewoon meer oefenen! Zowiezo moet iedereen die het wil heeeeel heeeeeeeeeel veel oefenen en er komt nog veel meer bij kijken, vandaar dat ik zelf nog niet zo lekker weg fluister

En ja ik ben heel nuchter en geloofde er eerst geen bal van. Ging naar een cursus en dacht erachter te komen dat het allemaal nep was. Maar als je dan na een paar dagen "terug naar jezelf" erachter komt dat je het uiterlijk van het baasje van een kat bij de eerste poging voor 80% goed kan beschrijven a.d.h.v. een foto van enkel de kat. En dat je bij de tweede poging de huiskamer van een hond feilloos weet te beschrijven dan is er voor mij geen twijfel meer mogelijk...

Belangrijk bij het inschakelen van een tolk is dat er eerst feiten boven tafel komen. De tolk moet jouw kunnen vertellen welke kleur auto jij hebt, wat er op je vloer ligt en wat het favoriete speeltje van je dier is enz. Zonder dat de tolk dat kan weten. Als dit soort feiten kloppen dan kan je er vanuit gaan dat de dingen die jij ook niet weet (de dingen die je wilt weten)ook kloppen.

echt een prachtig verhaal!

de hond van mijn vader is ook vredig gestorven.
hij had last van kennelhoest maar is toch super oud geworden (14-16 jaar)

hij lag op de grond... slaakte een diepe zucht... en toen was hij weg...

zo zou ik mijn vriend ook willen zien: geen pijn, geen ziekte niks.. gewoon 1 zucht. gewoon overlijden in zijn slaap...
Ik hoop dat Olly zo ook eindigt, lekker vredig
(alhoewel ik daar absoluut nog niet bij nadenk, heb nog heel wat jaren te gaan samen met hem)


maar nogmaals, erg prachtig verhaal

Mooi verhaal.

Ik ben vrij nuchter...maar dit is een prachtig verhaal wat me echt raakt..
Erg mooi Suzan....

Het raakte mij ook enorm, daarom wilde ik het delen.
Het feit dat Tess spontaan is overleden, zonder euthanasie, geeft wel de indruk dat de fluisteraar haar echt goed begrepen heeft.
Concrete bewijzen of feiten zullen we echter nooit vinden omtrent dierenfluisteraars. Maar dit verhaal geeft in elk geval wel te denken hoe je het zelf met jou dier zou willen.