In memoriam: Gioia

Nog gecondoleerd met dit grote verlies. Laat niemand anders je vertellen hoe jij Gioia moet zien en hoe je met dit verdriet om moet gaan. Je voelt wat je voelt, en dat mag er zijn..De band die je kan hebben met een dier kan nog dieper gaan dan met een mens, het is heel speciaal als je dat mag ervaren in het leven.

Het verdriet en vooral de pijn zijn vreselijk, het snijd tot diep in je lijf. Blijf praten er over, blijf huilen wanneer je dat wilt, je zal zien dat met de tijd de pijn minder zal worden. Helemaal weg gaat het nooit, het gemis zal groot blijven en daarmee ook het verdriet..Maar het zal meer plaats maken voor de fijne gevoelens, de leuke herinneringen die steeds meer naar boven zullen komen. En op een dag gaat het hand in hand met elkaar, een lach om de leuke herinneringen en een traan om het gemis.

Ik wens je heel veel sterkte toe.

Lieve Caitlin en wijlen je lieve Bijou,

Ook jullie liefdevolle woorden , hebben mij nu gesterkt in een heel diep dal.
Ik weet dat iedereen hier op het forum, die zijn of haar hond heeft verloren, als eenling, als gezin, .. het verdriet kan benoemen. En het is ook zo.. misschien laat ik me teveel meeslepen in het verhaal van CM.
Gioia en ik waren een eenheid, dit gaat boven alle communicatie uit... wij begrepen elkaar met 1000 blikken en wij wisten dan welke het was.
Ik denk en weet zeker dat velen hier deze rijke ervaring bezitten. Wat een rijke mensen zijn we,.. om zulke trouwe, liefdevolle honden om ons heen te mogen hebben.
Ik wil jullie dan ook voor nu en straks een welterusten wensen en in grote dankbaarheid , en liefde ook voor jullie, .. want ook al zijn jullie mensenkinderen of mensenmoeders, of mensenbaasjes.. dat maakt niet uit, ik respecteer ook jullie en jullie liefde hier voor elkaar.
IN feite: en zo voel ik het nu: zijn wij met elkaar hier.. niet alleen lotgenoten, deelgenoten, maar 1 grote roedel, waarin liefde, respect en toch ook rangorde een plaats hebben en zo vind ik het goed....

dankjullie wel!

Wat mooi geschreven, en zo is het. Je bent nu heel kwetsbaar omdat je nog vol in je verdriet en pijn zit, dan doen woorden van andere mensen of zelfs geschreven woorden heel veel met je. Dat is niet erg, maar pas op dat je je er niet teveel in mee laat slepen. Waak voor je eigen gevoelens, die zijn altijd de juiste, wat een ander daar ook van vind.

Tja ik krijg die vraag ook wel eens.. zie je je honden als je kinderen!!
Ja en nee,ik denk dat ik net zoveel van mijn honden hou als dat ik van mijn kinderen zal doen (heb geen kids overigens) maar ik behandel ze niet als mensen dus nee ik zie mijn honden niet als mijn kindjes al noem ik dat wel eens zo. Maar ze worden behandeld als hond, en krijgen geen kleertjes aan e.d. Maar ik hou dus wel net zoveel van mijn honden (waarschijnlijk nog wel meer want wij hebben bewust geen kids, honden vinden we leuker) Heel veel sterkte met het verwerken van je verdriet en heus waar, het slijt!!

Hoi Irene,

Als ik goed tel, zie ik 4 honden op je mooie foto
Zij ze allen nog in leven?
Ik zie ze genieten door het beeld heen!
hahaha
Dankjewel ook voor je medeleven in deze moeilijke tijd.
Gioia kreeg weleens als het min 10 was een trui aan, maar omdat Maltezers geen ondervacht hebben en Gioia nog maar 1 werkende long, heb ik dat gedaan, om haar voor een longontsteking te beschermen.
Dat soort dingen vind ik wel .. belangrijk.
nou ik hoop dat jullie nog een fijne avond hebben met elkaar en bedankt voor je bijdrage!!

Hallo Irene, dat weet ik hoor, maar ik snap ook hoe jij het bedoelt.. meer kleertjes voor de grap ofzo.. maar ook dan vind ik ... tja, de een vindt het leuk en een ander niet.
Maar weet je, van het allergrootste belang: wij houden van onze lieve honden en dat is wat telt.
ik wens allen een fijne avond en goede nachtrust toe.

Lieve mensen,

Het verdriet om mijn lieve meisje is nog zo intens. Ik kom er niet goed uit.
Hoewel ik veel hondenvrienden heb, van het uitlaten en kennissen, moet ik dit toch alleen verwerken.
Omdat ik alleenstaand ben en alleen woon, is dat niet even makkelijk.
Zojuist heb ik weer een kaarsje voor mijn meisje laten branden en ik krijg ook steun van buren.
Ik had net een heel grote inzinking, heb alleen maar gehuild omdat ik jou , lieve Gioia zo mis.
Maar ook weet ik: voor jou was dit de beste weg, je had het zo moeilijk zo benauwd, ik heb zoveel met jou beleefd, lieve schat, .. ik moest je laten gaan, ik voel mij niet schuldig lieverd, maar meer dat ik weet het is zo definitief

Voor iedereen die in rouw is: heel veel zegen, heel veel medeleven, ik zoek jullie ook op op jullie oproep, zodat wij het verlies kunnen delen met elkaar,

Hoi, ik had ook zo,n meisje, die als een kind voor me was.
Afgelopen zaterdag laten inslapen, ben er kapot van.
Ben daarom op internet gaan zoeken voor herkenning.
Hoe gaat het nu met je?
Gr marja

Lijkt me inderdaad heel moeilijk om het rouwproces in je eentje te moeten doorstaan. De leegte in huis is sowieso al heel erg, maar als je dan ook nog alleen woont is het helemaal zo voelbaar. Niemand die je even vasthoudt op de momenten dat jij het moeilijk hebt, niemand die wanneer je alles kwijt wilt of tegen aan wilt huilen.

Zelf ik vluchtte in begin, niet naar huis wilen ondanks wij met ze tweetjes zijn. Eerste paar maanden vond ik het ook niet fijn als m'n vriend ' s avonds wegging, en bleef hij heel lief thuis. De eerste keer alleen in de avond vond ik ook zo moeilijk, maar moest een keer gebeueren en moest hier ook mee om zien te gaan.

Sterkte Georgette!

Wat Minoes zegt dat had ik ook, vreselijk om thuis te zijn, ieder plekje doet je herinneren aan..Ik hoop zo dat je de troost zal vinden in huis ondanks de leegte. Ik had een altaar gemaakt en was begonnen aan een project namelijk de herinneringskist. Dat gaf mij wat troost, toch een beetje dichtbij maar alsnog veelste ver weg. Toen ik ben verhuisd is uiteraard het altaar en de herinneringskist mee gegaan, iets waardoor ik mij nog steeds getroost voel. En zo heeft iedereen weer iets anders wat een beetje kan helpen.

Ik vind dat nog steeds zo mooi Caitlin, hoe jij jezelf en bijou verwerkt hebt in die herinneringskist. Het proces wat je daarin deelde met ons. Ik moet daar de laatste tijd zo regelmatig weer aan denken. Het is mooi, waardevol en helpend om je gevoelens op die manier tastbaar vorm te geven.

Bedankt Petra, lief van je..Hij staat nog steeds zeer aanwezig in mijn slaapkamer, en zo af en toe doe ik hem even open, maar dat is vaak nog te pijnlijk. Al is het ook heel fijn om weer in contact te zijn met haar spullen.

Het is jouw proces geweest in die eerste hele zware periode. En nu is het een van de lijntjes met Bijou. Ik kan begrijpen dat het nog zo pijnlijk is om er zo geconfronteerd mee te worden, laat staan door je handen te laten gaan. En dan toch ook even dat heel fijne dichtbijgevoel, bij je meisje. Ik heb dat met Pluis (knuffeltje van Lily). Pluis zit nog in Lily's hoekje op de radiator. De hoek is schoon en opgeruimd (er staat nu een zitzak). Maar pluis kan ik niet opruimen. Soms zit ik zomaar even op de zitzak en stop mijn neus in pluis en snuif de vertrouwde geur op. Het doet pijn, maar is ook fijn.

@Gioia, hoop niet dat je het erg vind dat ik even een 'uitstapje' naar Caitlin maakte in jouw topic.

En jou wil ik graag schrijven dat je het goed doet zoals je het doet. Laat niemand je wijs maken dat het anders is (ook geen boek van een man die jou niet kent).

Wat moet het leeg zijn voor je. Ik schreef het je al eerder, zo leeg en stil in huis waardoor het nog rauwer voelt. Bij mij is er nog leven (een springlevend hondje die zorg, liefde en aandacht behoeft). Niet dat daarmee de pijn en het verdriet minder is, maar wel gaan de gewone dingen nog door en trippelen er nog pootjes door huis. Ik probeer te voelen hoe het moet zijn als dat er niet is, als je net als ik alleen woont en nu ook echt alleen bent. Het lijkt me heel moeilijk.

LIeve allemaal, lieve mensen, en vooral Marja, : ik lees net dat jij je lieverd zaterdag verloren hebt, ik wil je condoleren met dit grote verlies ik schrijf je zo even een pb.

Iedereen heel erg bedankt voor jullie begrip en ideetjes om bijv die gedenkkist. Dat is wel heel bijzonder, inderdaad.

Om jou Petra, heb ik wel even gelachen toen jij schreef:
En jou wil ik graag schrijven dat je het goed doet zoals je het doet. Laat niemand je wijs maken dat het anders is (ook geen boek van een man die jou niet kent).

Dat is helemaal waar! Fijn te lezen en te voelen, dat ik er niet alleen voor sta, maar ben zeer dankbaar met jullie liefdevolle reacties !!

Gioia....heeft zeker weten een heerlijk plekje daar gevonden, voor jou heel veel sterkte met dit verlies van jouw Gioia.