Hallo allmeaal,
Iedereen kent me hier van Zuma en Goa, waar ik niet veel over praat is namelijk Babouche, eigenlijk woont ze ook sinds 8 maand bij ons, dit was/ is het hondje van mijn mama. Mijn mama is namelijk 8 maand gelden overleden aan kanker, tot haar laatste uren heb ik haar bijgestaan,heb via mijn werk kunnen regelen om maar 1/2 dag te werken zo kon ik nog kostbare tijd samen spenderen,tot haar laatste dag, ze heeft me dan ook gevraagd om goed voor haar meisje te zorgen en mijn ventje is die belofte dan ook nagekomen. Babouche is ooit door mij bij haar terecht gekomen, je kent dat collega zwanger heeft 2 honden en moeten weg en ik met mijn klein hart heb ze dan maar meegenomen, mijn mama heeft zich ontfermt over Babouche en ik over Samson, inmiddels ook overleden op 10 jarige leeftijd.(Vandaar Zuma er gekomen is) Nu kom ik net van dierenarts want we maakten ons zorgen over haar gedrag en ademhaling, nu blijkt dat ze een vergroot hart heeft en water op de longen, heel raar om te zeggen maar mijn band met Babouche is niet hetzelfde als met mijn eigen honden, maar toch toen de DA het nieuws meldde wist ik niet hoe reageren, morgen moet ze nuchter blijven en zal de bloedafname worden gedaan om verdere dingen te onderzoeken, vandaag heeft ze 3 medicijnen gekregen voor het hart dat ze vanaf nu dagelijks moet nemen. Voel er mij heel raar en verdrietig bij, het is namelijk het laatste wat ik nog heb van mijn mama en wil dit niet verliezen, we moeten haar ook laten vermageren want ze is een beetje oversized hoop echt dat de DA morgen iets beter nieuws heeft maar ik vrees ervoor. Het rare is dat ik echt moest huilen en het verdriet terug naar boven kwam. Ze is ook zo dankbaar nu, ze komt echt haar pootje op mijn arm leggen en is oh zo lief, mijn hart breekt echt als ik haar moet afgeven, dan lijkt het net of ik het verdiet weer moet meemaken als toen.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "verdorie - dit doet echt pijn" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
sterkte !!
Tamara,
Die gevoelens kan ik heel goed begrijpen...
Ik heb mijn zus verloren door een aneurisma (heel plots), en zij vond dat honden moesten kunnen pootjes geven...dus dat had zij Wodan geleerd.(iedere keer als ik 'pootje' vroeg, dacht ik aan haar met een glimlach)
Met het overlijden van Wodan, kwam ook het gemis van mijn zus weer heel erg naar boven, het was of er nog een verbinding wegviel...
Voor je Babouche kan ik alleen maar hopen -en voor jou natuurlijk ook- dat de onderzoeken morgen gaan meevallen.
Dat je nog zo lang mogelijk haar bij je mag hebben...
veel sterkte
Het is een nog 'levende' band met je moeder, natuurlijk doet je dat wat. (Buiten dat je natuurlijk van honden houdt en niet wil dat het ze slecht gaat.) Ik heb zelf nog niet zo'n ervaring, maar de vader mijn echtgenoot is een paar jaar geleden overleden, en soms kan hij op -voor mij- de vreemdste momenten ineens aanvallen van melancholie krijgen. Iets heeft hem dan aan zijn vader doen denken, en die pijn is er nog steeds.
Ik hoop dat de onderzoeken meevallen, maar bereid je er op voor dat je op de meest onverwachte momenten zo'n gevoel kan overvallen.
Succes met de onderzoeken.
dank u wel allemaal
@ Saskia , erg om te horen van je zus , ik kan begrijpen hoe de pijn voelt, vroeger associeerde ik nooit dingen met iemand en nu zoals Sara zegt kan ik soms huilen om kleine dingen en zeker nu met babouche besef ik echt hoe erg ik mijn maam mis en Babouche me nu extra nodig heeft, raar maar Babouche vind haar draai niet 100% ze heeft enorm verdriet gehad en weken getreurd en nog steeds denk ik of beeld ik mij dat in.
Ik hoop dat het allemaal morgen mee mag vallen. Het is ook nog maar zo kort geleden van je moeder. Geef Babouche maar een dikke knuffel van mij. En hou je taai hè? Veel sterkte!
Die gevoelens doen zich op de meest onverwachte momenten voor, je kunt dan ook niet zeggen wat, en of er een aanleiding was...het overvalt je dan...
wens je veel sterkte
Ik kan je wel zeggen dat je niet alleen bent, maar toch voel je je dan heel alleen...
Heel veel sterkte morgen Tamara....
Ik hoop dat het mee zal vallen,
en dat je Babouche nog een poos bij je mag hebben...
Heel erg veel sterkte gewenst!
dank u wel maar wens iedereen hier met zijn verlies hetzelfde hoor ... ben blij dat ik het even kon neerschrijven.
Tamara ik wens je morgen heel veel sterkte toe.
Laten we hopen dat het mee valt en ze nog een tijdje bij je kan blijven.
Hoe erg allemaal wat ik hier allemaal lees. Ik wens jullie heel veel sterkte en t'beste hoor
Tamara ik lees het net...hoop zo dat je de hond nog een aantal fijne jaren kan bezorgen.
en voor jou heel veel sterkte met het verlies van je mams, en ja dan kan je haar hond niet verliezen, houd de moed er in, ze zijn tegenwoordig zo knap.
veel sterkte vandaag. Ik hoop dat het allemaal mee gaat vallen.
Heel veel sterkte gewenst.
Gecondoleerd nog met het verlies van je moeder.
Wat zal het ontzettend fijn geweest zijn voor haar dat je zoveel tijd hebt vrij gemaakt en haar beloofd hebt te zorgen voor Babouche.
Wel ontzettend moedig van je om de zorg op je te nemen.
Babouche zal het wel heel fijn vinden.
Heel veel sterkte en hopelijk knapt Babouche snel weer op!
Ze ziet er inderdaad wel wat oversized uit
Veel sterkte vandaag,ik hoop dat het zal meevallen.
Hey meid!
Kan goed begrijpen hoe vreselijk dit is, ook al is je band met Babouche niet hetzelfde als met je andere honden, het is wel je mama's hondje en haar liefde zit in dat hondje. Natuurlijk voel je je dan ontzettend verdrietig en komt alles weer boven.
We kunnen je verdriet niet wegnemen, maar we denken allemaal aan je, en hopelijk geeft dat toch wat steun!
Dikke knuffel voor jou, hoor!
Wel het is heel raar, ik ben een harde tante en krijg dit ook veel te horen, ben manager en in een mannenwereldje moet ge u mannetje kunnen staan, ben steeds bezig geweest met vanalles en sinds de dood van mijn mama leren terug relativeren en leven als ik het zo mag noemen en hier dit forum heeft me de laatste maanden rust gegeven, hier voel ik me goed en kan ik praten en gedachten zeggen en ook vriendschappen sluiten, heb al een paar mensen die ik zeer graag heb alsook zelfs al ontmoet en dit geeft me voldoening, gewoon de woorden van jullie geven me enorm steun, dus nogmaals dank u wel allemaal voor de "vriendschap" als ik het zo mag noemen.
Heel veel sterkte en ik hoop dat je Babouche nog een fijne tijd kan geven
veel sterkte,hopelijk komt het goed
Heel veel sterkte gewenst. Ik kan goed begrijpen hoe dubbel moeilijk dit voor je is. Je hebt geen makkelijke tijd achter de rug meid.
Natuurlijk voelt een hondje dat je opneemt uit liefde, maar ook uit noodzaak niet helemaal hetzelfde. Maar wat je voor haar doet is heel mooi en lief. Hopelijk loopt het allemaaal goed af. Maar meer dan je best kun je niet doen.
Heel wat mensen zijn erg bang om te sterven omdat ze zorgen maken over wat er dan met hun schat gebeurt. Die zorg heb jij voor je moeder kunnen wegnemen.
Dikke knuffel voor jou en je hondjes!
ja dat is wel heb mijn mama bijgestaan tot het moment ze is gestorven, heb zelfs samen met de verpleegster ( omdat ik niet wou dat mijn mama met de lijkwagen meeging in haar pyama) haar nog gewassen en aangekleed en de madamme gemaakt die ze was , was zo fier dat ik haar waardig kon laten vertrekken, raar maar ze was mijn beste vriendin, mijn mateke, soms is het zo leeg zonder haar en Babouche tja ze was nu eenmaal altijd en overal mee ... ze heeft dus gisteren bloed laten trekken en maandagavond zullen we de resultaten weten, sinds de hartmedicatie gaat het al iets beter, ze moet niet steeds happen naar adem maar nu snurkt ze ongelooflijk haha
We duimen dat ze nog veel betert en niet nog harder gaat snurken
Gecondoleerd met het verlies van jou mamma
Je hebt het nu dubbel zo moeilijk meid.
Dit is niet in woorden uit te durken.
WEns je heel veel sterkte!!!
Wat vreselijk moeilijk.... Heel veel sterkte!
heb bloedresultaten, eigenlijk gaat het best nog meevallen enkel schildklier werkt ook niet meer normaal, nu moet ze op een streng dieet en de hartmedicatie blijven volgen, we weten dat we stillaan haar gaan verliezen, maar de dierenarts zegt toch nog een paar maand, we zullen zien natuurlijk als de medicatie aanslaat en ze het aankan hoop ik haar nog een paar leuke maanden te geven. Toch is het zo raar maar jah dat is nu eenmaal het leven helaas...
Gelukkig dat je nog een paar maand samen mag zijn, afscheid nemen is altijd moeilijk.
sterkte
Aan de leeftijd is niks te doen...op een gegeven moment is het op, maar nu nog niet!...ik ken het moment, maar je mag nu nog volop van haar genieten!
Tamara, ik hoop dat Babouche met de medicijnen nog een aardig poosje bij je mag blijven.
En als ze ook wat afvalt is dat best wel mogelijk.Het hondje is een levende herinnering aan je mama, dus zorg goed voor haar.
Eens komt er een tijd dat je afscheid moet gaan nemen maar dan weet je dat je Babouche nog een fijne tijd hebt kunnen geven.
Geniet van haar zoals je ook van je andere hondjes geniet.
Sterkte met het verlies van je mama,weet wat het betekent geliefde mensen te moeten verliezen door kanker,maar je bent een sterke vrouw dat je je mama hebt kunnen begeleiden naar haar einde.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "verdorie - dit doet echt pijn" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?