Het is vandaag alweer 2 geleden dat ik mijn lieve hondenmeisje Demie heb moeten laten gaan
Zelfs na 2 jaar voel ik nog dagelijks het verdriet dat ze er niet meer is
Inmiddels is ze wel vereeuwigd als tattoo op mijn borst
de plek die ze verdient want Demie was en is een hond van goud en zal altijd gemist worden
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "2 jaar later" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Sterkte Carolien ,vergeten doen we ze niet .
Ze hebben voor altijd een plekje in je hart .
Ik dacht vroeger dat "verwerken" betekende dat je geen verdriet meer had. Nu weet ik dat dat niet zo is en dat dat ook niet erg is. Je kunt vreemd genoeg desondanks toch gelukkig zijn.
En ja, ze verdienen het eigenlijk wel. Ze verdienen dat we hen blijven herinneren, dat we aan hen blijven denken.
Als we mochten kiezen, dan wisten we het wel. Dan stonden ze vandaag nog voor onze deur, miraculeus verjongd en genezen, maar nog steeds zichzelf.
Carolien, alleen hondenbaasjes begrijpen wat je bedoelt.
Het is altijd moeilijk en ik denk dat dit altijd zo zal blijven.
Ze hebben zo lang deel uitgemaakt van ons leven, dat ze gewoon een deel van ons blijven.
Ik heb het ook nog elke dag, dat ik aan Luca denk, en het verdriet doet.
Luca is 3 juni 2010 gestorven, dus ook bijna twee jaar. Op zijn tiende verjaardag.
Ik wens jou en alle hondenbaasjes die een maatje zijn verloren, heel veel sterkte toe.
Hopelijk zijn ze allemaal in de hondenhemel, samen met elkaar. Gezond en zonder pijn.
Sterkte ik begrijp je best.Het is altijd weer moeilijk.
Maar ze zit voor altijd in je hart.
Wij hebben ook al een paar honden moeten missen maar we hebben het nog vaak over ze.
ik begrijp je woorden zo goed,het is net ook twee jaar van mij dat ik mijn sloebertje moest afgeven
de pijn en het gemis zijn er ook nog heel erg bij mij,ik denk dat we ze wel altijd zullen missen
één ding weet ik zeker ,in ons hart blijven ze steeds verder leven
veel sterkte
Heel herkenbaar, ik kan nog niet over hem praten zonder een brok in mijn keel maar ook lachen en vertederd zijn als ik aan Rebel onze blonde lab denk.Het is nu 5 1/2 jaar geleden en inmiddels een choco-puber in huis maar ze blijven altijd in je hart!
Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke dagen. Ook heel veel mooie herinneringen en het gevoel dat Demie nog dicht bij je is gewenst. Hoelang iets duurt of wanneer het er is ... Het raakt ons omdat we zelf zo tijdsgebonden zijn. Maar in het universum, in ruimte en tijd... is het belangrijkst wat er was... niet hoelang het duurde.
In gedachten knuffels voor jou en voor Demie.
Zoveel onverwaardelijke liefde, trouwheid, gezelligheid en blijschap etc..die honden je geven
Dus zo begrijpelijk dat het gemis 2 jaar later nog aanwezig is. We hebben ze zo lief gehad, en nog steeds in onze gedachten en hart, dat volgens mij het gemis altijd en onverwachts naarboven komt.
Wat mooi dat je een tatto op je borst hebt laten zetten.
Heb zojuist je profiel gelezen. Je verhaal over Demie is heel herkenbaar voor mij. Om dezelfde diagnose mijn lieverd moeten laten inslapen.
Mooi ook dat je een speciaal liedje hebt wat je verbindt met Demie. Tijdens het inslapen van mijn hondje hoorde ik ook een heel mooi nummer op de radio, dacht nog dit moet ik onthouden maar door alle emoties er omheen weet ik helaas het nummer niet meer.
Sterkte!
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "2 jaar later" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?