Bange pup

Hallo allemaal!

Onze Lupo is inmiddels bijna 6 maanden oud.
We hebben haar vanaf het begin af aan overal mee naar toe genomen en door iedereen laten aanhalen en aaien.
Er is nooit iets engs gebeurd of zo, maar ze is nog steeds bang van vreemde mensen.

Als ze ze eenmaal (her)kent is er niets meer aan de hand en komt ze zelfs vragen om een aai over haar bol.

Ook mensen vragen om op de hurken te gaan zitten en niet van bovenaf met een hand te komen om haar te aaien wil niet lukken.

Ze gaat eerst heel nieuwschierig snuffelen aan de mensen (doet ze bij iedereen, ook mensen die langslopen) maar zo gauw ze haar willen aaien wordt ze bang en duikt ze weg. Ook als ze haar iets lekkers willen geven neemt ze het negen van de tien keer gewoon niet aan, totdat ik het haar geef.

Heeft iemand een idee hoe dit komt? Ze is heel onderdanig van aard, ook volgens de gedragstherapeut.
Ze zal nooit bijten, happen of zelfs maar grommen, maar lijkt gewoon heel bang en verlegen.

Hoe kunnen we dit oplossen?

Groetjes!

Hoi Juliette,

Ik weet niet of je er érg mee zit dat andere mensen Lupo kunnen aanhalen...?
Vind je dat belangrijk dat mensen aan haar zitten??


Niet "iedere" hond houdt van aaien...

Als Lupo mijn hond zou zijn zou ik er absoluut geen punt van maken.
Zolang het contact met haar familie/de roedel/jullie, waar zij bij woont maar goed is, zou ik er geen aandacht meer aangeven ....

Ik heb er bij Sterre - juist - aan gewerkt dat zij NIET door iedereen aangehaald werdt.
Niet iedereen kon dat waarderen dat ik het "verbood" haar te aaien.
En het commentaar was dan ook vaak niet van de lucht; ze zou er VALS van/door worden, zeiden sommige mensen...
Het tegendeel heb ik middels wel bewezen...
Een socialere hond bestaan bijna niet!!

Sterre gaat dus nu niet naar andere mensen toe, althans niet op straat.

Dus meis, maak er geen punt van!
Als jullie maar van Lupo kunnen genieten en alles met haar kunnen doen, is dat toch genoeg.
Het is tenslotte "jullie" hond.

Lieve groet, Ilja
high-five van *Sterre*

Hai Ilja,

Dank je voor je reactie!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit zelf ook wel zo voel, maakt me behoorlijk trots dat ze alleen naar ons zo knuffelig is (stom eigenlijk he?)

Het is gewoon dat ik het vaak sneu vind voor de kids van vrienden die zo graag met haar willen spelen. ze moet er niks van hebben.

Maar je hebt gelijk, zo lang ze tegen ons maar gezellig en leuk is, en vreemde niet bijt, maar alleen maar ontwijkt is er eigenlijk niets aan de hand!

Lieve groet,

Juliette en Lupo

Hey Juliette,

Ik wilde nog even een toevoeging geven op hetgeen Ilja zegt:

Van bovenaf aaien = zeer dominant gedrag. Kan ook heel bedreigend overkomen voor sommige honden.

(mijn hond had exact hetzelfde als jij beschrijft nu. heeft hij nog steeds overigens)

Verder sluit ik me geheel bij Ilja aan, ik zou er absoluut geen probleem van maken hoor. Ik vind het eerlijk gezegd beter dan een hond die op jan en allemaal afspringt en 'bespringt'. Waar je dan weer klachten over krijgt. Als je begrijpt wat ik bedoel

Hoi Juliette,

Socialiseren met kinderen is best de moeite waard, zeker als jij zelf ooit nog kinderen wil.

Deze kinderen kun je wel een goede manier aanleren om een hond te benaderen: licht vooroverbuigen en de rug van de hand toesteken. Wachten tot de hond zelf naar voren stapt om aan de hand te snuffelen. Dan pas heel rustig op de borst aaien.

Belangrijkste hieraan is dat de hond zelf een stap vooruit doet en zelf kiest voor contact. Doet de hond dat niet, dan hoort een kind deze hond met rust te laten. Dat is ook voor het kind zelf een prima regel.

Natuurlijk kun je e.e.a. aanmoedigen door het kind in de hand een snoepje te laten verstoppen.

Nu voor het al dan niet laten aanhalen door vreemden, even wat 'food for thought'...

Ik heb Christo wel steeds aangemoedigd om op dit soort uitnodigingen in te gaan, gewoon om hem te socialiseren. En dat bleek later goed van pas te komen.

Ooit schrok hij zich namelijk wild van een enorme vlieger (van minstens twee meter breed) die een één of andere vent zo nodig in ons recreatiegebied wilde uitproberen. Te ver van mij weg, sloeg hij op de vlucht, helemaal in paniek, uit het zicht. Schrikken natuurlijk!

Maar na lang zoeken kwam ik op de parkeerplaats aan en vond ik twee hele lieve aardige mensen die hem een kwartier lang voor mij vastgehouden hebben. Die parkeerplaats ligt vlak naast een drukke weg waar ze rustig 70 km per uur rijden. Dan ben ik toch blij dat Christo zo nodig ook steun zoekt bij aardige vreemden die het goed met hem voorhebben.

Een vergelijkbaar voorbeeld: een Leonberger van tien maanden oud werd door zijn eigenaresse vastgebonden werd bij een winkel, maar bleek niet goed vast te zitten. Terwijl zijn eigenaresse in de winkel was, brak hij los. Tien minuten later, zonder dat ik wist wat er aan de hand was, stormde dit dier langs me heen, de lijn achter zich aan slepend. Geen baasje te bekennen.

Roepen, uitnodigen, het hielp allemaal niets. En steeds als ik hem benaderde, week hij uit. Niet goed, met een kruispunt in zicht. Wat hij toch overstak, hoe rustig ik dook deed. Ik heb hem twintig minuten moeten achtervolgen, steeds roepend of iemand hem kon pakken terwijl hij lang hen heen schoot, wat niemand deed, tot uiteindelijk een fietser te hulp schoot die hem kon pakken. Niet lang daarna kon ik de hond via de dierenambulance herenigen met zijn bezorgde bazinnetje.

Maar pas nadat hij eerst drie drukke kruispunten had overgestoken, dwars door rode stoplichten heen.

Je weet nooit of er niet een klierig buurjongetje op vijftien januari een overgebleven rotje naar je hond toegooit. Hond in paniek, lijn uit je hand geglipt, hond weg. Of dat er niet een ander ongeluk gebeurt, dat je aangereden wordt op de fiets of in de auto, en dat hulpverleners en omstanders je panische hond van de weg af moeten plukken voor er iets gebeurt. Dan kan het je hond zijn leven redden als hij goed reageert op de uitnodiging van een vreemde die het goed met hem voorheeft.

Ik heb het zelf ook niet op vreemden die in mijn hond een wandelend knuffelbeest zien. Maar als ze mijn hond uitnodigen en die gaat zelf naar hen toe, dan vind ik dat prima. Zelf, als ik een andere hond wil aaien, dan nodig ik ook eerst de hond uit, en wacht tot het dier een paar stappen naar mij toezet.
Het is grappig om te zien hoe veel honden dat doen als je alleen maar je iets vooroverbuigt, en je handen uitsteekt met de palmen omhoog. Honden zijn zo heerlijk nieuwsgierig!

Vraag anders de echte hondenmensen die je tegenkomt om je hond op zo'n soort manier uit te nodigen. Zelfs al is je pup alleen maar in de verleiding gebracht, en gaat ze niet op de uitnodiging in, dan is er al heel wat gewonnen. En hou dan de rest van de mensheid die in een hond alleen maar een wandelend knuffelbeest en haar op de meest onverwachte en ongewenste momenten willen aanhalen maar lekker weg bij haar weg...

Groetjes,

Linda.

hallo,
ik heb namelijk een goldenretriever op logement maar die is bang van alle volwassen mensen ,enkel mijn kinderen en andere honden kunnen ze benaderen.
ik heb al alles geprobeerd maar steeds plast ze van de schrik .zelfs haar eigen baasje kan haar niet aaien .ze is een pup uit een nest en neit uit een asiel.
kan iemand me helpen om ze sociaal te maken ?

lotje je kunt beter een nieuw topic openen dan heb je meer kans dat je antwoorden krijgt dit is al een oud topic.