Loslaten is zwaar.

Ik wou even mijn verhaal kwijt,

Ik ging een paar jaar geleden verhuizen met mijn ouders naar een huis waar wel honden mochten.
Dus was ik aan het rondkijken naar een leuke asielhond die goed bij ons zou passen,
Zo kwam ik bij spike, ik was op slag verliefd en wou hem zo graag adopteren.
Maar de verhuis was niet doorgegaan omdat de bank het niet had goedgekeurt.
Ik was er echt verdrietig door maar moest spike loslaten.

Nu een tijd geleden ging mijn vriendin vrijwilligers werk doen in een asiel.
sinds toen ben ik ook mee vrijwilligerswerk gaan doen,
En zo kwam ik terug in contact met spike,
ik ben vaak met hem gaan wandeling, spelen in het kot, bij in de mand liggen knuffelen.
Elke keer was hij kei blij als hij me terug zag.

Nu zijn er mensen voor spike komen kijken, en ze waren helemaal verliefd, nie moeilijk spike is een een supperbeer! spike word nu bij hun geplaats, een heel lief en vriendelijk koppel,
Ik heb deze zaterdag afscheid genomen van mijn lieve vriend, er zijn zelfs trane gevloeid,
ik ga mijn grote beer zo missen, ik ben zo blij dat hij een warm thuis heeft.

Maar het is toch heel moeilijk, toen we hun tegen kwamen op een wandeling hebben we veel gepraat, en ze hebben gezegt dat we alltijd langs mochten komen, wat ik supper vind.
Maar toen ze doorliepen vond ik het toch zwaar dat spike niet me wou maar met mij spelen, omdat ik een bekend gezicht ben. Ik ben in de wolken omdat hij een warm huisje heeft gevonden, maar mijn grote vriend blijft voor altijd in mijn hart,

ik had ook nog leuke fotos op mijn profiel van spike en mij maar ik krijg ze hier niet op, als je ze wilt zien kan je snel even kijken.


Lieverd wat mis ik je zo

loslaten is inderdaad vreselijk , maar de hond heeft nu als het goed is een leuk baasje

ik hoop voor je dat jullie toch gauw kunnen gaan verhuizen zodat je een andere leuke vriend kan zoeken.

en wat een leuke profielfoto heb je trouwens