
O ja ze is niet gesterriliseert ze was wel 2 weken te laat met loopsheid en is nu dus nog steeds ook loops meissie heeft alles tegelijk
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Buikpijn pijn met plassen en obstipatie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken

het komt
ooooooooooo wat herkenbaar dankjewel ik heb zelf ook al gezocht op obstipatie en urine laten lopen maar kreeg niet dit als voorbeeld
wat zijn evt nog meerdere herkenbare klachten??? ze laat haar staat slap hangen en kwispelt er eigenlijk niet echt mee niet zo zeer verlamt want als ze een andere hond ziet is ze nog blij en beweegt haar staart wel van links naar rechts alleen wel in wat hangende stand
zijn er ook medicijnen voor of echt alleen accupuntuur?? ik ga zoiezo morgen weer naar da toe hoor en mocht ze weer beginnen te piepen dus teken aan geven dat ze pijn heeft dan ga ik zelfs vandaag nog heen ben niet zo vermogend door eigen situatie (chronisch ziek) maar moet maar hoop dat da me daarin bij wil staan
dankjewel echt waar

en o ja ze heeft een zalf voor de schreinende wondjes hoor en die zijn inmiddels ook niet meer rood en schraal gelukkig dus dat gaat echt beter

Ik weet niet of het volgende ermee te maken heeft; mijn vorige collie (ook 6 jaar en niet gesteriliseerd) had dezelfde verschijnselen en later bleek ze een flinke baarmoederontsteking te hebben.
Zij DURFDE niet te plassen en poepen omdat het ontspannen van de buik (of sluitspieren?!?) gewoon heel veel pijn deed.
Ik hoop dat het bij jou nu opgelost is.

Hoi mary
nee helaas het is nog niet opgelost ze plast wel maar gaat niet zitten laat het gewoon lopen en heel veel moet ik wel zeggen, alleen ontlasting komt niet echt op gang gisteren wel maar ik ben (te) voorzichtig geweest met eten geven wilde haar ontlasten maar had beter door kunnen voeren ze heeft net gegeten en ik hoop dat het straks los komt zometeen ga ik een eind met haar wandelen
ik ken een hond met baarmoederontsteking die baarmoeder is verwijderd maar de eigenaar herkend de klachten van djody nu niet daarin maar niet iedere hond is dezelfde natuurlijk
morgen ga ik alles na laten kijken en de da moet gewoon tot een diagnose doorzoeken we hebben het steeds op haar obstipatie gehouden maar er komt steeds meer bij lijkt wel
heb ook gelezen dat de hond met baarmoederontsteking lusteloos is, koorts heeft etterige uitvloeing heeft (soms) etc maar dat heeft ze dus allemaal niet hoe was dat bij jou hond dan??


O mensen het is heel erg met Djody ze konden geen foto maken omdat apparatuur het begaf maar alle klachten en na voelen is het duidelijk dat Djody een tumor heeft aan haar ruggenmerg die drukt op de zenuwen die naar blaas en darmen lopen vanmiddag met haar uitlaten viel opeens haar rechterachterkant uit en viel ze om meteen de dierenarts gebeld en ik moest meteen komen
ze hebben met een naald haar blaas nu leeggehaald en morgenvroeg moet ik eigen arts bellen voor een afspraak om een foto te maken en n.a.v. foto maar grote kans haar in laten slapen
wat begon met obstipatie blijkt nu dus een heel ernstige aandoening te zijn
duimen allemaal please al is er nog weinig te duimen diegene die bidden bid voor mijn meissie dat het goed komt

o jee, wat erg
, ik ga zeker duimen, bidden, kaarsje, alles wat maar kan.....
Heel veel sterkte morgen.

ach jeetje... wat een naar nieuws!!!!
ik ga heel erg voor jullie duimen dat het toch geen tumor is.
Laat je een foto maken of een echo? Zelf zou ik voor een echo gaan omdat daar simpelweg meer op is te zien (naar mijn mening)...
heel veel sterkte, en een hele dikke knuffel voor Djody... en het duimen begint... nu!!!!!

foto van ruggenmerg en echo van blaas etc
de arts kon al voelen dat haar wervels niet goed zitten en haar blaas heeft ze punctie gedaan eerst en die zat helemaal vol maar zat geen bloed of ontsteking in darmen ook geen ontsteking of iets anders ook dat is gecontroleerd haar blaas is nu met een naald leeggehaald en ze heeft pijn medicatie gekregen zodat ze in elk geval de nacht nog doorkomt en voor zekerheid antibiotica omdat ze nu in haar blaas zijn bezig geweest
dankje voor je lieve woorden, heb het zwaar wil djody mijn verdriet niet laten merken maar toch zit hier echt te janken

Wat verschrikkellijk Arme Meid! Ik vermoedde al dat er wat ernstigers aan de hand was,... maar dit!! Wens je héél véél sterkte, en hoop dat er misschien nog wat aan te doen is. Zal voor jullie duimen!

dankjewel annelies ja tussendemiddag ik dacht lekker ff wandelen met haar we liepen naar de gang om haar riem te pakken en ze viel zo onderuit en kon niet overeind komen meteen heb ik de da gebeld en kon meteen komen
da is eerlijk en ziet het zelf niet goed en is heel bang maar hoopt ook op een wonder morgen op de echo en rontgen
heb al kaarsje branden en bid om een wonder meissie is pas 6 dit gun ik haar niet en wil niet egoistisch klinken maar kan haar niet missen ze is mijn alles

Jeetje, wat erg! Ik hoop van harte dat je dierenarts het mis heeft. Er zijn ook wat herniavormen en ruggewervel vergroeiingen die dat beeld kunnen geven. Zonder foto zo'n uitspraak...ik hoop van niet. Duimen draaien in elk geval. Sterkte met afwachten!

Vannacht weer bij de dierenarts gezeten ze heeft nu verlamming aan achterzijde en rechtervoorkant begint het ook op te geven, straks om 11 uur weer heen maar als ik eerlijk ben denk ik dat ik helaas afscheid moet nemen van mijn lieve meissie, ze heeft pretnison gehad en haar blaas is weer leeggehaald met naald en gelukkig redelijk geslapen maar o o meissie toch wat heeft ze het moeilijk ze beweegt nu helemaal niet meer
dankjulliewel allemaal voor jullie steun

IK weet dat dit héél moeilijk is maar ook ik denk dat je afscheid moet nemen van je meisje. Laat haar niet te lang lijden! De dood kan ook een verlossing zijn ook al hik je nu tegen de hele toestand aan. Sterkte! Arm om je schouder, voor jouw en je meis!

Ik moet idd niet naar mijn verdriet kijken maar naar haar verlossing en dat heb ik vannacht ook al besproken met de dierenarts ze geeft het zelf ook al aan, eigenlijk ging het me gisteren al te ver en wilde ik ingrijpen maar de dierenarts wilde nog niet opgeven wilde haar proberen op te peppen met pretnison ondanks dat ze loops is en dus een risico op baarmoeder kanker maar ze zegt dat risico wil ik dan nemen als ze ervan opknapt maar dat zou dan nu al resultaat moeten hebben en ze ligt nu heel zielig in haar mandje, beweegt niet en kijkt me aan of ze zelf al wil zeggen het is genoeg mamma
ja sorry ik weet een hond is een hond maar ik ben haar mamma voor mij is ze mijn kindje al krijgt ze natuurlijk wel gewoon de nodige hondenopvoeding

Mijn lieve meissie ze is er niet meer toch bijna met 100% zekerheid vast te stellen dat ze een ruggenmerg tumor heeft gehad die op haar zenuwen drukte en daardoor alle functies langzaam aan achter elkaar uitgeschakeld werden
Mijn lieve meissie is nu verlost van mijn met geluk heb ik van haar mogen genieten met verdriet nam ik afscheid het doet pijn maar zij heeft rust
slaap zacht lieve Djody

o, wat is dat snel gegaan.
Heel veel sterkte met je verlies. Je hebt denk ik de juiste beslissing genomen, al doet het nu pijn.
Sterkte.

Dankjulliewel, is inderdaad heel snel gegaan zaterdag ging het zo goed en zondag tijdens de uitlaat ronde tussendemiddag zakte ze zo door haar achterpootjes heen vanaf dat moment ging het zo hard achteruit dat het heeft geresulteerd in dat ze vanmorgen haar achterkant helemaal achter zich aansleepte dit kon niet meer eigenlijk wilde ik vannacht al afscheid nemen zag dat ze leed maar de dierenarts wilde pretnison proberen, gelukkig heeft ze vannacht als een blok geslapen en is het lijden dus niet te lang geweest
gelukkig hebben wij mensen de mogelijkheid te mogen beslissen wanneer het genoeg is
het is alleen een schok iets wat begint met obstipatie en totaal niet zichtbaar was dat het zo erg zou zijn dus resulteert in zoiets ergs namelijk het afscheid..............het voelde al als iets ergs maar aan afscheid nemen nee nooit heb ik daar aan gedacht tot gisteren toen kwam het besef dat het wel eens einde kon zijn voor onze trouwe band hier op aarde
maar voor altijd blijft ze in mijn hart

Lieve Djody,
Ik zit met kippenvel en tranen in mijn ogen alles te lezen. Alles is zo herkenbaar voor mij. Heb 8 maanden geleden met echt precies dezelfde klachten afscheid van mijn hondje moeten nemen.
Het doet zoveel pijn, pijn om te zien dat je hond zoveel pijn heeft en pijn om de heftigste beslissing in je leven te moeten nemen.
Mijn hondje van de een op andere dag niet meer op de bank springen, dacht eerst spier verrekt. Was al eens eerder gebeurd. ' s avonds ging het best goed met haar. De volgende ochtend met haar naar buiten, en na een snelle plas wilde ze meteen naarboven. Vanaf toen kroop ze letterlijk in me van de pijn. Meteen naar de DA, deze dacht haar darmen. Zei nog; niet iets met haar rug, daar ze niet kon poepen etc...Nee dat kon het niet zijn. Medicijnen gehad, injectie met pijnstiller. Volgende ochtend maakte ze me wakker(sliep altijd bij mij in bed), zoveel pijn had ze weer. Wij zijn naar een andere DA gegaan. Haar achterpootje kon ze bijna niet meer opstaan. Dacht eerst hernia, foto's gemaakt en uitzaaiing op haar longen, hij gaf een zeer kleine hoop en wonder dat het misschien longontsteking was. Medicijnen daarvoor, een klisma gekregen en blaas leeg laten halen. Medicijnen sloegen niet aan, raakte helemaal verlamd en kon nog steeds niet plassen en poepen.
Mijn hondje was altijd heel speels, zelfs nog een dag voordat dit alles gebeurde. In 4 dagen tijd hebben wij gevochten voor haar leven, in 4 dagen tijd haar steeds slechter en meer pijn zien hebben. Na het nemen een echo, hebben we de moeilijkste beslissing moeten
maken door voor haar te kiezen en haar van de pijn te verlossen. Vond het ook zo erg dat ze, op 2 kleine plasjes na, haar behoeftes niet kon doen. Wetend dat ze bij een wandeling al 4x geplast zou hebben. Honger had ze nog wel, maar durfde ook niet teveel te geven ivm haar behoeftes niet kunnen doen.
Vertel mijn verhaal niet om het over mezelf te hebben en mijn hondje. Meer omdat ik me heel lang, en soms nog, schuldig hebt gevoeld of ik wel de juiste beslissing had genomen....of ik echt niet meer had kunnen doen. Misschien dat deze vragen bij jou ook naar boven komen(hoop van niet), en haal je een herkenning en wellicht een soort rust op gebied van schuldgevoelens uit mijn verhaal.
Het zo onwerkelijk om in jouw ogen een gezonde hond te hebben, in binnen een paar dagen daar afscheid van te moeten nemen.
Ik wil je echt heel veel sterkte toewensen. Ik heb heel veel baat bij dit forum gehad. Zelfs nu nog krijg ik steun en begrip van iemand op dit forum. Mocht je het moeilijk hebben of vragen hebben, kun je me altijd een pb sturen.
Dit komt doordat het onderwerp niet meer recent is en in het hondenforum archief terecht ik gekomen.
Als je over "Buikpijn pijn met plassen en obstipatie" wilt praten in het hondenforum dan kun je het beste een nieuw onderwerp aanmaken
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?