Mijn honden vechten

Los van het feit dat ik ook aanraad een goede GT in te schakelen, zou ik ook alle dingen die zouden kunnen leiden tot gevecht uit de weg ruimen, tijdelijk..Denk aan voedsel, botten, speelgoed waar ze dol op zijn, enzovoorts. Zodat daar geen strijd over mogelijk is.

De man uit de link

http://www.zeelandnet.nl/prikbord/advertentie-4579484-De_hondenpsycholoog_in_Zeeland_Marien_Schrijver.html

Die Nantastic plaatste. Waar jij, zoals je zei, contact mee ging zoeken.

De meningen over Cesar Millan zijn wat verdeeld, maar persoonlijk zou ik daar niet voor kiezen.

De meningen over diverse aanpakken zijn uiteraard erg verdeeld..
Maar ik denk dat het nu het belangrijkste is dat deze mensen zo snel mogelijk hulp krijgen en dat we de meningen over of C Milan wel of geen goede aanpak heeft even aan de kant gezet moet worden...

Ik heb trouwens jaren geleden met een opvanghond een huisbezoek gehad van deze man en was er heel tevreden over, verre van handelingen die C Milan ook doet, ook een vriendin van me heeft pas geleden contact met hem gehad voor haar twee honden en ook deze was heel tevreden, heb haar even gevraagt net maar ook zij vertelde me dat ze het niet kon vergelijken met de aanpak van C Milan.. Wellicht heeft hij meerdere mogelijkheden?

Ik heb er verder geen verstand van, maar belangrijkste lijkt me dat er iemand met verstand van hondengedrag in ieder geval positieve hulp bied...

Laten we asjeblieft ts niet afschrikken want dan wordt er straks misschien helemaal geen gebruik van therapeut gemaakt

Dat kan niet. Want slechte hulp is geen hulp. Ik moest daarom naar eer en geweten toch even vermelden dat er ook andere manieren zijn.

Verder wil ik inderdaad niet ingaan op al dan niet de CM methode/filosofie.

Als ik zou moeten kiezen tussen iemand die werkt vanuit een methode ala CM en degene van de link die ik op de vorige pagina plaatste zou mijn keuze die laatste zijn. Puur op basis van de positieve manier waarop ik wil zijn in de omgang met de hond en de wens een manier van samenwerken die aansluit bij mij. Niet vanuit onderdrukking van emotie, maar vanuit die emotie een weg daaruit vinden.

Het is dus goed dat mensen opties aangereikt krijgen, maar ook eerlijkheid. Als je bij een methode van werken van een bepaalde GT of GD geen persoonlijke aansluiting hebt is het weggegooid geld en dat zou erg jammer zijn. Bovendien kan een mismatch nog meer problemen veroorzaken.

Ongeacht wat jullie van alle verschillende trainingsmethodes vinden, zoals hierboven gezegd het gaat om de methode die ook bij de baasjes past. Als wij een GT vinden die ons goed kan helpen, zullen we die in de armen nemen. Ongeacht de methode. Daar zullen wij gewoon op aanpassen.

We zoeken een oplossing, geen discussie

Goed gesproken hoor, belangrijkste is dat jullie hulp krijgen en dat jullie weer op een fijne manier met de honden samen kunnen leven, dat is voor nu het aller belangrijkste en ik hoop dan ook dat er snel hulp voor jullie komt zodat jullie ook weer rust krijgen...

Hoop dat je me een beetje op de hoogte wil houden via dit topic hoor, ik blijf het in ieder geval volgen!

Maar het lijkt me toch wel belangrijk dat een methode aansluit bij de manier waarop jullie als mens zijn en in de begeleiding van de hond (willen) staan. Dus mijn advies is zeker om je daarin te verdiepen. Hoe zijn jullie als mens, willen jullie er in staan. Wat vind je belangrijk en wat wil je niet, wat past bij jullie. Je kunt je toch niet aanpassen op iets wat regelrecht tegen je natuur ingaat?

Ik zou bijvoorbeeld beslist niet willen werken met correcties en/of correctiemiddelen, onderdrukking van emotie of gedrag. Ik zou me dus ook met de beste wil van de wereld niet kunnen en willen aanpassen op dergelijke opvoedmethodes. Ik doe mezelf en vooral mijn dier daar tekort mee. Bovendien zou het dan niet werken omdat ik niet de methode wil uitvoeren zoals gecoacht.

Ach jakkes, er komen nu bij mij hele nare herinneringen boven, ik had vorig jaar dezelfde situatie, maar dan met yorkies, óók een reu en een teef, ik wil je niet ontmoedigen, maar het pad naar harmonie in huis, was voor ons, erg lang en behoorlijk zwaar, we moesten "met z'n allen in therapie", t/m de visite toe, consequent zijn was bij ons het toverwoord, en vooral 'baasje' en visite, deden onderling een beetje lacherig, ik heb zelfs visite de deur uitgekwakt, "al die onzin, het is gewoon een modegril, dat had je vroeger niet, een hond heeft te luisteren, klaar uit!!", ja, jij eruit, en dan nog de mensen die ineens allemaal jouw hond menen te moeten heropvoeden, je moet heel sterk in je schoenen staan, doe je dat niet, is alle evt. geboekte vooruitgang, in 1 klap teniet gedaan, en kun je van voren af aan beginnen, en ja, een GT, anders ga je het niet redden ben ik bang, en hoe eerder hoe beter!!
Ik zal de GT die mij geholpen heeft,altijd op handen dragen, want het was best confronterend, ze nam geen blad voor de mond, ze zei het zoals het was, maar ik kon haar altijd bellen of mailen, ze was/is een ongeloofelijke steun.
Ik liep op mijn tandvlees, stond strak van de spanning, en er zijn ook onschuldige slachtoffers gevallen, totaal nietsvermoedende mensen, die toevallig op het verkeerde moment bij mij aan de deur kwamen, (als de bel ging, was dat 'n zgn. stressmoment, en vielen ze elkaar, zonder pardon, direct aan), dus deed ik, soms bijna hysterisch van onmacht of woedend op de beller/veroorzaker, om de zoveelste knokpartij, de deur open, nu kan ik er (bijna) om lachen, maar het was ernstig, want vooral de reu werd echt tot bloedens toe gebeten, zo zielig!!
Maar ik zei al, ik wil je niet ontmoedigen, dus denk er maar aan, hoe moeilijk dan ook, als je er zelf echt aan wilt werken, ga je het, net als ons, wel redden, en dan bestaat er geen mooiere beloning voor al het afzien, want dat heb je dan toch maar mooi voor elkaar gekregen, een heerlijk gevoel is dat..........

Bee, wat je meldt, daarin kan ik me absoluut vinden.
Ik ging ook te lang door en luisterde naar iedereen, maar die gaven niet de oplossing.
Sterker nog door al die adviezen, deed ik precies het verkeerde, dat voor mijn jongens moest
gebeuren.
De adviezen gingen van : eentje castreren, allebei castreren, laten vechten ed. Wegdoen.
In de bench zetten, juist niet in de bench zetten. Ik werd er echt horendol van.
En ik kan jullie melden, dat daar baasjes bij waren, die al veertig jaar honden houden.
Dus het al veertig jaar verkeerd doen en ervan overtuigd zijn dat zij alles het beste weten.
Dat is gewoon niet waar gebleken.
Mijn dierenarts zei me bv. Romeo, de jongste te castreren.
Keek niet naar de rangorde of situatie/combinatie van de twee, nee Romeo was het jongste
en sterkste en zou een operatie het beste doorstaan.
Dus ook de meeste dierenartsen hebben weinig tot geen verstand van gedrag, of ze moeten
ervoor geleerd hebben. En toch wordt dit advies overgenomen door veel baasjes.
Gedrag moet beoordeeld worden door een gedragstherapeut of deskundige.
Hier wordt wel eens lacherig gedaan over het inschakelen van een gt of gd, maar ik vind het
absoluut sterk dat je durft toe te geven, dat je het even niet meer weet.
Dat is geen zwaktebod, wat vaak gedacht wordt.
Ik liep zelf ook op mijn tenen,ik ken dit gevoel echt heel goed.
Het moment dat ze bij elkaar waren zonder te vechten, koester ik nog steeds.
Te meer omdat Luca gestorven is 10 maanden erna.
Hoe vaak men mij heel lacherig heeft gemeld, dat men geen gt nodig had, omdat men het zelf
opgelost heeft, net of degene met een probleem niet met honden kan omgaan.
Ik wilde ook heel lang zelf alles oplossen, omdat men zo lacherig deed.
Ik had niet zo lang door moeten gaan, zonder hulp.
Onze gd meldde mij dat van de 100 honden met probleemgevallen, 99 procent het aan de baas ligt.
Maar toch vindt iedereen dat hij het het beste met zijn of haar hond doet en echt verstand heeft
van gedrag van honden.Ik vind het heel sterk als je durft toe te geven, dat je hulp in gaat schakelen.

Machtel,

Je hebt helemaal gelijk.

Vandaag zijn we een dagje weg geweest. We weten dat Diesel het reutje niet alleen thuis kan zijn (daarom doen we hem altijd in de bench als we weg gaan). Diesel hadden we in de bench in de keuken gezet zodat Merza ook niet bij hem kon komen omdat zij wel gewoon los in huis is. Nou kwamen we thuis, en wat denk je.....
Staan Diesel en Merza ineens samen bij de deur. Geen sporen van een gevecht of verwondingen. Loop ik verder om te kijken in de keuken hoe hij uit de bench is gekomen, ligt de prullenbak omver spullen uit de openkast lagen op de grond. Dingen die op het aanrecht lagen ook op de grond. En de deur tussen de woonkamer en de keuken was ook dicht. Daarvan staat de klinkt omhoog, en Diesel heeft nooit een deur open gekregen, wat hij nu dus blijkbaar wel ineens kan.

Hoe Diesel uit zijn bench is gekomen weten we niet, het slotje hing helemaal scheef dus waarschijnlijk heeft hij dat gewoon met zijn poten of tanden open gemaakt. Het is natuurlijk wel een grote en sterke hond voor zijn leeftijd.

We moeten wel eens vaker allebei weg en zijn dus bang voor de gevolgen. Thuis blijven is natuurlijk geen optie. En vandaag hebben ze misschien niet gevochten. Maar we zitten ook niet te wachten totdat Merza een keer op de grond ligt zwaar gewond.

Diesel heeft verlatingangst en volgens mij is dat moeilijk op te lossen.

Verlatingsangst is vervelend, maar je kan er wel voor trainen, onmogelijk is het niet

@ Michiel & Romy: Als je je honden verzekerd hebt moet je even bij de voorwaarden kijken. Ik zag laatst namelijk bij een GT staan dat petplan en hema het vergoeden.
Dan hoef je je over de financiën geen zorgen meer te maken.
Is altijd de moeite waard om even uit te zoeken