is jou hond gelukkig na de roedel uitbreiding?

Hai HP'rs,

Ik wil graag een tweede hond erbij, na overleg met een aantal fokkers vonden hun een teef erbij een betere keuze, ondanks dat mijn reu erg onderdanig is. En reu/teef combi vaker goedgaat maar een groot deel ligt natuurlijk bij mij als de leider.

Nu vraag ik mij af, denk je dat je je hond er een plezier mee hebt gedaan een hond erbij te nemen in huis?

Ik bedoel kay is echt mijn maatje en allesje, hij moet straks mijn aandacht delen met een 2de huisgenoot.Hoe ging dit bij jullie? Hoe vond/gedroeg de eerste hond zich?
Begon de eerste hond zich opeens anders te gedragen ook tegenover jou?

Ik heb een erg sterke band met hem en zou niet graag willen dat dit veranderd.
Hij is dol op andere honden en ravotten, dus een pluspunt is toch wel dat hij er een vriendin bij krijgt.

Ik snap dat dit allemaal een beetje raar klinkt en hopelijk kunnen jullie mijn verhaal nog volgen.
Ik wil gewoon graag alles bespreken en zoveel mogelijk info verzamelen voordat hier een 2de hond komt

wij hebben verschillende opvanghonden. en de ene keer vind drum het leuk en de andere keer niet. dit zie je dan heel duidelijk aan hem dat de hond te dominant of te druk is

Wij hebben 3 hondjes en het is altijd meteen goed gegaan.

Ze krijgen alle 3 de zelfde aandacht.

Alleen Isa is wat meer op haar zelf

Onze oude Lara was er niet van gecharmeerd, maar dat wisten we van tevoren.
Die is gewoon. Iet zo sociaal. Qua aandacht hoeft er niet veel te veranderen, alleen in het begin moet je er iets bewuster mee omgaan en de eerste hond aandacht geven.

hier ging het ook helemaal goed, waka was dan ook pas 8 maanden en vond het heel leuk dat er een permanent 'speelmaatje' voor haar bijkwam. ze zijn dan ook 8 pootjes op 1 buik

Spike is echt blij dat Matchy erg bij is gekomen.
Bijna altijd zijn ze dikke vriendjes, dus dat gaat hartstikke goed en fijn.

nikeey is niet altijd gecharmeerd van een andere hond hier in huis. Met sam gaat het super. Maar had laatst een opvanger en daar was ze dus helemaal niet blij mee en dat ging helaas fout. Hoer ligt het echt aan de andere hond zelf

Ik heb wel twee reuen. De band met mijn oudste is niet minder geworden, ik neem ze regelmatig alleen mee, dus met de jongste ook een hechte band. En ze zijn gek op elkaar.
Bij mijn vorige duo had de jongste, een teef, er van de oudste, een reu, helemaal nooit hoeven komen. Ondanks dat ze wel met elkaar overweg konden zou hij haar geen moment gemist hebben als ze zou verdwijnen.

Ik heb nu al een paar maanden een puppy erbij.
We hebbem nu een reu (gecastreerd) en een teefje.
In het begin was Plukkie de hele tijd aan het grommen. Ook mocht het nieuwe hondje(ukkie) niet op het bankje, in het mandje en niet aan de speeltjes komen.
We hebben plukkie niet gecorrigeerd omdat hij gromde. ze moesten het zelf uitzoeken.(al zouden wij zo nodig wel ingrijpen)
Na een week of twee waren plukkie en ukkie grote maatjes geworden en speelden de hele dag samen.
De band tussen mij en plukkie is nog steeds even sterk en s'avonds komt hij nog steeds gezellig tegen mij aan liggen.
Ik heb het voordeel dat ik niet alleen woon en ukkie heeft dus haar 'eigen baas'.
Af en toe is plukkie het wel even zat, ukkie is soms nogal wild, dan geeft hij een flinke grom en wil zijn rust.
Ukkie houdt dan op en na een uurtje spelen ze weer druk samen
Wel merk ik dat Plukkie nu meer met Ukkie speelt dan met mij. Ik vind het niet erg. Als ik allen met plukkie ben speelt hij wel met mij.
Ook vond ik het in het begin erg handig dat Plukkie haar de grenzen liet zien, hij liet haar zien wat wel en wat niet mocht.
Dit heeft de opvoeding wat eenvoudiger voor ons gemaakt.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Gr.

Dit kan zeker zeer wisslend zijn..
Ik heb het zelf gelukkig met meerdere honden nooit aan de hand gehad..
Maar een vriendin van mij heeft echt een teefje moeten herplaatsen omdt het niet happy was.. En dat wil je niet meemaken ze kunnen écht dood ongelukkig zijn.. Gelukkig is dit betreffende hondje na verplaatsen weer opgebloeid..

Hoe dan ook het zal ALTIJD een stempel drukken op de groep als je meerdere honden hebt..!!! Er zijn altijd wat spanningen al merken mensen dit vaak niet..
Zoals je met twee honden vaak - niet één hond - als ze met z'n tweeén zijn - niet kan leren apporteren..
Omdat er altijd honden zijn die met verschillende taken hebben en uitvoeren daar ...
Bijvoorbeeld; de één met jagen..
De ander met ballen ophalen/aporteren..
Naast de band met de baas is er ook de regelgeving onderling waar je soms rekening mee moet houden..

Dit kan dus verschillen..

Tja,
Er gaat wel wat veranderen voor Kay.
Ik heb zelf eigenlijk altijd drie honden gehad. Dat vind ik gewoon blijkbaar een lekker aantal.De laatste twee jaar zijn er twee ( van ouderdom ) overleden, en zijn er twee jonge honden uit het asiel bij gekomen. Als er een nieuwe hond komt, komt er als het goed gaat een speelkameraad bij, maar de positie van je oudere hond(en) verandert ook. Hou dat goed in de gaten. Dat kan stress geven in je roedel. Ik probeer zoveel mogelijk met alle honden eigen dingen te blijven doen. Niet alles met de hele roedel, maar juist ook dingen met een hond alleen. Dat kan een training zijn, een wandeling of een spelletje,of gewoon samen met de baas naar de brievenbus of zo. Vooral een hond die vier jaar enigsthond geweest is zal daar behoefte aan hebben. Als je het goed begeleid is het denk ik vooral voor iedereen leuk!

Ik heb er 3 en het is geen enkele keer een probleem geweest,

Met Bamse had en heb ik nog steeds een hele sterke band...
sinds de komst van Lasse is er wat dat betreft niets veranderd
Ik doe wel af en toe wat extra's met hem alleen....

Casper is erg op zichzelf, altijd geweest...
en heeft ook bij allebei de "nieuwe" honden niet moeilijk gedaan...
zolang hij met rust gelaten word is er iets aan de hand...

Hier was t liefde op t eerste gezicht, ze doen alles samen van t kluiven op een bot als t samen slapen.. Dus hier hebben we er wel goed aan gedaan

Toen Fedor bij ons kwam, was het voor Yuna duidelijk even wennen. Buiten was ze gek op hem, maar binnen was ze in het begin toch nog wat voorzichtig... dat kan ook komen door haar verleden, bij haar vorige eigenaren heeft ze met twee kleine honden samen geleefd, maar we verwachten dat ze daarbij helemaal niet op haar gemak was.
Inmiddels is Fedor ruim 4 maanden bij ons en zijn hij en Yuna onafscheidelijk. Dus ja, ik durf wel met zekerheid te zeggen dat het in ons geval heel positief uitgepakt heeft.

Bij ons dacht ik dat het wel zou meevallen, mijn honden dachten en denken daar helaas anders over. Onze Yenzo vind het wel oké en speelt er mee, hij corrigeert hem regelmatig, maar niet agressief. Zelfs schinken laat hij afpakken, al wordt hij daarin steeds minder makkelijk. Eest vond hij alles goed, maar nu Raico groter wordt, wordt hij strenger, maar hij komt nog met veel weg , Maar hij vraagt aan ons veel meer aandacht dan daarvoor, is weer begonnen met baldadigheid uit te halen voor aandacht en slaapt veel. Hij graaft weer en komt dan zeer smerig binnen en pikt weer en eet het op, hij molt alle speeltjes van de pup en blaft weer veel meer naar mijn vriendin. Maar we weten dat het van tijdelijke aard is, zo deed hij met Darco in het begin ook, hij zoekt zijn plaats.

Om onze Darco maak ik mij meer zorgen, het is een lieve jongen, maar heel ongelukkig hebben wij het idee. Hij gromt veel tegen de pup, maar dat laten wij toe. Zolang het niet echt agressief is!! Daarnaast heeft hij ook in de{ medische} molen wat complimentjes: hij heeft stress en dat uit hem in niet eten,{of het moet vlees zijn e.d} niet snoepen,{of zeer naar zijn smaak, en wij zotten doen mee met zijn streken} niet luisteren, { tien keer roepen maar niet komen, twintig keer zeggen dat hij moet gaan slapen, maar gewoon blijven liggen} veel aanvallen van een soort hoest {heeft hij al van pup af, en kon geen kwaad, was binnenmonds hoesten of zo iets, en die heeft hij nu dagelijks. Mijn vriendin en ik zijn het eens dat ze alle drie evenveel liefde krijgen, hij nog meer door de aanvallen, want we moeten hem echt kalmeren om hem ervan af te helpen, we gaan ook regelmatig even naar hem toe om toch maar aan hem te denken. Hij is ook een paar dagen heel loom geweest, deed niets anders dan slapen, was juist alsof hij depressief was, haha!! Maar na wat meer liefde en aandacht was hij weer de oude.

Denk nu niet verkeerd, ik weet dat dit goed komt, onze Darco is altijd een speciale geweest, een zorgenkindje. Maar ik zei vroeger al dat dit een hond was voor alleen te leven en door mij is er nu een andere hond en heeft hij het gevoel dat hij zijn plaats als belangrijkste in mijn leven moet afgeven, en ik merk aan hem dat hij dat wat moeilijk vind. Maar af en toe speelt hij met hem, laat hij het toe dat hij tegen hem aan in slaap valt en dan weet ik dat het wel goed komt. Het heeft gewoon tijd nodig en heel veel liefde, en die hebben wij genoeg!!

Wij hadden eerst onze husky, Mishka. Hij was niet zo'n knuffelaar, maar vooral een speler met andere honden. Toen onze Rotweiller erbij kwam, was hij dus alleen maar super blij! Heb hem nog nooit zo enthousiast gezien. Ze zijn beste vrienden en ze zouden niet zonder elkaar kunnen. (ze zijn trouwens allebei een reu). Het gedrag van onze Mishka tegenover ons is eigenlijk niet veranderd. Het was zelfs beter geworden, hij is dichter bij ons gebracht door onze knuffelige rotweiller
Sinds een paar weken hebben we nu terug een nieuwe aanwinst, onze duitse herder Luna. Wij hebben heel bewust voor een teefje gekozen dit keer. Voor onze husky zou het niet zoveel hebben uitgemaakt, hij is toch onderdanig. Maar voor onze rottweiler was een teefje beter, hij is niet echt een dominante reu, maar hij is graag de baas Dus volgens onze DA was een teef beter, omdat combinatie reu/teef inderdaad meestal gemakkelijker 'klikt', en stel dat onze duitse herder een dominante reu zou zijn dan zou het niet zo simpel geweest zijn met de rottweiler.

Ze zijn super blij met hun 3! Ze hebben allemaal een verschillend karakter, en komen daardoor net heel goed overeen Onze rottweiler is een echte knuffelaar, en als we de andere honden aaien komt hij er lekker tussenwringen, maar er komt nooit ruzie van. Hij is echt niet minder lief geworden omdat er nu nog een hond bij is hoor Hij komt net nog wat meer om aandacht vragen
Dat de aandacht ineens over 2 honden verdeeld moet worden is inderdaad aanpassen voor Kay, maar ik weet 1 ding zeker: hoe graag onze honden ons ook zien, een band met een andere hond kan je nooit vervangen. Bij ons zullen de honden altijd met 2 of 3 zijn! Weet dat dit niet voor iedereen gaat hoor, maar als je de mogelijkheid hebt, zeg ik doen

Onze eerste hond was erg schuw en at heel slecht. Sinds de komst van Gaia is ze helemaal "opgeleefd". Eet normaal en is niet meer zo schuw. Natuurlijk heeft ze ook haar momenten dat ze met rust gelaten wil worden door de puberende pup. Het zijn alletwee teefjes

opgeleefd klinkt zo gek, ik bedoel opgebloeid.
Ook laat Saar zich meestal alles gevallen, zelfs t botje laten afpakken als ze er zelf niet zoveel zin inheeft, heeft ze dat wel dan doet ze het ook wel verdedigen hoor.
Bij ons dus ook goed gegaan. Gaia is nu 7 maanden en Saar bijna 4 jaar.

Ik had eerst alleen ivy.. Wat jij zegt over kay, dat heb ik met ivy. Ivy is echt mijn meissie, mijn maatje en zij voelt mij feilloos aan. We hebben een hele sterke band ( ik ben ook bij haar geboorte geweest en in de eerste 7 weken van haar leven 3 keer een lang weekend bij de fokker geweest )
Ivy is hier ook de baas onder de honden en dat merk je dus ook aan het feit dat zij pups de eerste tijd negeert. Ze doet écht alsof ze lucht zijn. Maar na een tijdje, als ze wat groter worden dan vind ze het helemaal geweldig en ze hebben onderling ook gewoon een hele sterke band. Ik weet nog dat ik door omstandigheden een tijdje bij mn zusje logeerde met ivy, en joey moest bij mn moeder ondergebracht worden. Beide honden kwijden in 3 dagen tijd helemaal weg zonder elkaar dus ben ik samen met ivy ook bij mn moeder ingetrokken. Toen was het goed, ze waren weer samen.
Haar band met mij is nooit verandert. Ze gaat nog steeds vaak met me mee en is nog steeds dezelfde aanhankelijke knuffelmeid.
De rest is natuurlijk gewent om in een roedel te leven en dat gaat ook prima. Maar ieder hebben ze ook hun 'alone-time' met mij nodig en dat krijg ze ook.
Denk eraan dat je de pup ook vaak zonder kay uitlaat zodat ze niet teveel aan kay gaat hangen. Het is belangrijk dat ze ook zonder zijn steun dingen leert op te lossen en te handelen.
Maar mijn honden zijn absoluut heel gelukkig met hun maatjes. Ik denk persoonlijk dat het heel fijn is voor ze als ze met zn tweeën zijn. Hoe hard we ook ons best doen, helemaal begrijpen doen we ze niet, en zij ons niet. Het lijkt me fijn om iemand bij je te hebben die dezelfde taal spreekt en je helemaal begrijpt..

Hier 7 dwergschnauzers toen er ern dwergpinscher bij kwam.
Tja er zijn er bij die het niets uitmaakt maar ook bij ff duidelijk maken hoe de vork aan de steel zit.
Maar dat ze nu ongelukkig zijn dat er wat bij komt...nee hoor.
Het zijn huer trouwrns alle teven.
En ik heb 2 reuen bij kennissen zitten dat gaat perfect en ook 2 reuen bij mijn zus wat ook super gaat.

Ik heb een roedel van vijf honden en af en toe een opvanger. Hier geen problemen. Eén keer een opvanger gehad die niet met de roedel om kon gaan, die is naar een andere opvang gegaan. Dit was de enige in al de tijd dat ik opvang.

Er kan wel iets veranderen in het contact met je maatje Kay, niet de band maar het contact. Als het klikt, zal jij ook moeten delen.

Ik heb Body nu negen maanden,Prutske was er al zij is er 13 en de nieuwe nu twee.Heel veel verschil van leeftijd.Ik was er bang voor in het begin,maar is heleaal goed gekomen.Pruts het oudje is een vrouwke en zij is de baas.De jonge hond moet zich aanpassen aan haar,zij eet eerst,zij drinkt eerst en Body staat te wachten tot ze klaar is.Ze komen goed overeen,en liggen in hetzelfde mandje.Ook daar beslist zij of hij er mag komen bijliggen of niet.Zij mag bij hem gaan liggen,maar als het haar niet zint snauwt ze en mag hij er niet bij.Als ze goed gezint is mag hij erbij liggen.Het gaat goed tussen die twee,ondanks het leeftijdsverschil.Alleen al Body de jonge hond wilt spelen snauwt ze ook.Daar kan ze niet meer tegen.Pruts is naar mij toe hetzelfde gebleven,en Body de jonge hond is heel aanhankelijk aan mij,wil alle aandacht wel voor hem.Het enige nadeel is inderdaad als ge buiten zijt de jonge begint te blaffen,de ander meedoet.Dat is wel een nadeel.En als ik met twee lijnen wandel de jonge ver voor is,en de oude wat achter blijft.ik heb wel lange arme gekregen

Hai HP baasjes,

Wat fijn zoveel verschillende verhalen te lezen bedankt.
Leuk om ook te lezen hoe verschillende honden reageren een een puppenkind!

Dit heb ik dus ook zo ervaren.
Biko en ik zijn altijd wel erg een ´stel´ geweest. Biko is altijd met mij samen op pad.
Het leek mij heel erg leuk een hond een erbij, maar Biko vond het niets..
Alleen de laatste opvanghonden vond hij de een wel prima en de ander een klein hondje helemaal leuk.
Maar ik heb het idee dat hij het verschil merkt tussen voor de ´opvang´ en wat moet blijven!

Ook heb ik met de opvanghonden er echt voor gezorgd dat die bijvoorbeeld beneden in de bench sliepen en Biko als enige mee naar boven mocht.
Ook apart met hem op pad blijven gaan op ´leuke´ wandelingen. Bij de tweede hond die had moeten blijven nam ik ze op de grote wandeling samen mee. Om ze beide dat plezier te geven.

Biko vind het alleen veel beter, hij speelt dan meer, zoekt mij echt op.
Dus ik heb mijn wens maar laten varen!

Dusty heeft echt even moeten wennen om zijn "terein" te delen met Gaya, hij vond het maar niks en vreselijk raar zo'n klein ding in huis, je kon er nauwelijks mee spelen want dan piepte ze, hij moest mijn aandacht delen dat vond hij het lastigste. hij heeft mij ook echt even een week goed laten voelen dat hij het er niet mee eens was, Dusty heeft nu wel geleerd dat hij echt niet van zijn 1e plek is verstoten en dat hij nog net zo veel aandacht krijgt als voorheen! En nu het zijn de 2 grootste maatjes. als ik alleen met Dusty ga wandelen wil hij het liefst zo snel mogelijk naar huis... Ga ik met Gaya weg dan staat hij al bij de deur. Ze begroeten elkaar alsof ze elkaar jaren niet hebben gezien als ik terug kom met 1 van de 2. ze slapen tegen elkaar aan, eten samen, en delen hun botjes.

Helemaal oke hierzo, het is dikke mik...en nooit problemen gehad..

Ook Lucky was blij dat er gezinsuitbreiding kwam
Hij en Zita zijn de beste maatjes!

Hier was Micky er als eerste en lang als enigste. Totdat mijn ouders kwamen te overlijden was hij overdag altijd daar en dus nooit alleen, toen zij dood waren was hij dus overdag alleen (soms kwam Hetty hem wel halen voor een lange wandeling, maar tja, dat kon ook niet altijd) en hij werd dus eenzamer en eenzamer, ging overdag ook huilen .................. in 2009 hebbben we Myla erbij gekocht, eerst had Hetty Rowan gekocht en dat ging samen met Micky heel goed, Micky bloeide echt op als Rowan er was. Rowan en Hetty hebben toen al ongeveer 1 maand bij ons gewoond omdat ze in Hetty's huisje aan 't verbouwen waren. Dat ging super en Micky was een zijn eigen vrolijke ikje, Rowan en Hetty gingen echter toen weer weg en Micky was weer een sip hondje .................. dus Myla gekocht, dat was eigenlijk een iets te heftig pupje voor Micky, maar hij vond ze toch ook wel weer heel leuk ............... Myla was als pup een echte kleine stuiterbal en Micky is altijd al een heel bescheiden hondje geweest, maar hij bloeide wel weer op en huilde overdag niet meer en speelde ook weer.

Inmiddels zijn wij zo'n 2 jaar verder, wonen Hetty en Rowan allang ook weer bij ons en hebben we Gentle er ook nog bij gekocht ......................... en Micky, die is aan zijn 10e jeugd begonnen, Speelt af en toe als een jonge God en vind het voor de rest wel goed zo, als hij zijn dekentje maar heeft en weet dat de anderen er zijn .............

Mijn honden hebben juist helemaal niets met andere honden....
Eigenlijk vaak de hondjes die ik fok,ik hoor vaak dat de mensen zeggen dat ze niet echt spelen met andere honden...
Inderdaad mijn honden doen dit ook niet...maar ze hebben wel elkaar