Ken je dat??

1e kerstdag je besluit lekker met de hond naar het bos te gaan.
Oude kleren aan oude schoenen aan want het bos is drap.

Bij het bos aangekomen is krullenmans giga enthousiast (komt ie nooit in het bos dan jawel maar hij vind het zo lekker om te rennen) en ik heb dus een stuiterende poedel aan de lijn hangen. Auw ineens realiseer ik mij waarom ik zo'n last heb van mijn linker elleboog als Koda fijntjes in de lijn gaat hangen. Vol goede moed ga je het trukje van thuis oefenen (geluidje, aandacht Koda, koekje er in, koda die veel rustiger wordt) maar dat werkt niet Koda wil zo graag krijg geen aandacht.

Dan komt een man met een hele mooie duitse herder aanlopen. Gezien de modus waar Koda nu in is vind ik het verstandiger om om te draaien en even van het bos weg te lopen, bijkomend effect Koda is dat veel rusiger wordt. Na een paar meter draai je je om en zet Koda naast je neer. Je ziet de man zijn herder naast jouw man neerleggen die naar jou staat te kijken kom nou met die hond. De man loopt door en zijn herder blijft perfect liggen. Bij de ingang van het bos gekomen roept hij zijn herder bij zich en ze lopen rustig het bos in.

Jij kijkt met een tikkie jalouzie van die hond naar jouw hond. Oke Koda heeft mooiere krullen maar wat heerlijk een hond die zo zijn rust kan vinden.

En ineens realiseer je je ik heb dit jaar heel hard met hem gewerkt en hij is echt stukken vooruitgegaan maar.........Ik ben er nog lang niet.

Nawoord: In het bos is Koda heerlijk aan het genieten luistert goed springt niet op tegen andere wandelaars en komt netjes als je hem roept. PFf ik heb hem toch nog wel iets geleerd.

Wat fijn dat je zo lekker met de hond kunt wandelen

haha o ja hoor ik ken dat gevoel ! Vooral als iemand er dan ook tegen overstaat die even laat zien hoe het moet ! Maar hoeveel Koda al kan is niet belangrijker dan de stappen die jullie samen hebben gemaakt en het punt dat jullie samen hebben bereikt!
Heerlijk is dat he als iedereen aan de tafel zit lekker het bos in te gaan en deze praktisch voor je zelf te hebben

haha, ja, kan je soms wel jaloers van worden hé! Vind wel dat het ook altijd motivatie geeft om zelf ook door te blijven trainen.

Krullenmans, haha

Hier hetzelfde hoor, bijna een jaar onze Santa in huis, keihard gewerkt, maar er ligt nog veel meer om aan te werken.

Ik vind dat altijd zo geweldig mooi om te zien, vooral bij herders trouwens (vind ik geweldige honden) of een Dobermann... Die netjes los naast de baas loopt, totaal niet kijkend naar andere honden of voorbijgangers.... En elke keer neem ik me voor als ik ooit een herder neem om er ook mee te gaan trainen.. Maar dan komt er een Sammy en dan een Deva en dan een Cloudy... Hahaha! En nu loop ik met 3 lieve hondjes aan de riem en als ik dan iemand voorbij geleurd zie worden door een joekel van een hond moet ik toch wel even glimlachen en denk ik, toch wel fijn die kleine hondjes...

Mijn Dico en Ziva konden als ik andere honden tegen kwam enorm trekken aan de lijn, maar als ze los waren dan waren het wereld honden, oog voor mij en voor elkaar, nooit weg gelopen, netjes luisteren en lieten ook andere honden en mensen met rust...

Hoe goed een hond ook wel of niet luisterd, het meeste is het toch genieten als ze lekker los kunnen en je ze echt ziet genieten als ze door de modder en het zand of water rennen...

Ja hoor, heel herkenbaar!

Gewoon door blijven gaan, die meneer heeft er denk ik ook best lang over gedaan.. denk ik dan maar.


Wel fijn dat Koda genoten heeft van de wandeling

je mag trots op jezelf zijn, nimmer kijken naar andermans hond, die heeft er ook veel voor moeten doen hoor, en wat jezelf zegt, ik ben er nog niet, maar heb al veel bereikt, kijk daar maar naar.

Haha, herkenbaar hoor!
Ik liep een aantal dagen geleden met mijn "brave" hondjes te wandelen,
kom ik een man met 2 honden tegen.
J-jay besluit om op dat moment aan de lijn te gaan hangen, want die hondjes zagen er blijkbaar wel heel leuk uit.
Waarop Faith dacht "ooo dan doe ik toch gezellig mee" dus ook die gaat hangen.
Ik stug doorlopen, waarop die man fijntjes opmerkt "ze lopen niet echt ontspannen mee he".
Grrr, dan doen ze anders nooit

Je moet maar zo denken dat er zat honden rondlopen die de vergelijking met jouw Koda niet zullen doorstaan.

Valt me wel op dat het vaak herderachtige zijn waarbij ik van die momenten heb waarvan ik denk "wauw die luistert goed".

En mijn krullemans heeft zich in het bos wel goed gedragen

Dus volgende keer nieuwe poging om rustig te lopen aan de riem bij het bos.

Volgens mij zitten er allemaal voorbeeldige honden hier omdat er maar zo weinig mensen het herkennen.

Volgens mij zitten er allemaal voorbeeldige honden hier omdat er maar zo weinig mensen het herkennen.


Haha, vadaar dat ik nog niet gereageerd had Dat geloof je natuurlijk meteen.

Fijn dat je zo trots op jullie kunt zijn Mirjam Het is zo goed om af toe eens om te kijken naar waar je vandaan kwam en op welk punt je nu bent uitgekomen. Het is zo'n boeiende en leerzame weg.

Haha, ik herken het heel goed Mirjam! Hier in de wijk ook een aantal voorbeeldige honden (waaronder ook een herder). Nu is Sam nog maar 8 maanden, dus nog een lange weg te gaan, maar ondanks dat doet 'ie het al aardig. Maar.... altijd als ik de voorbeeldige honden tegenkom, luistert 'ie voor geen meter!

Dat komt wel, ook alleen maar leuk toch om er mee bezig te zijn? Je hebt al veel bereikt, daar mag je inderdaad trots op zijn!

Aaahh ha-ha-ha! Heel herkenbaar.
Vandaar ook dat ik heb besloten mijn aandacht tijdens het samenzijn met vele andere honden meer te gaan richten op al die honden die helemaal niet luisteren, zodat mijn draakjes er positief van afkomen (wordt ikzelf ook vrolijker van)

Mirjam, een hart onder je riem hoor! Ik loop met 2 herders!!!!, en ze hebben allebei nog genoeg momenten dat ze beiden bananen in hun oren hebben.

Ze hebben ook heel veel momenten dat ze het heel goed doen en de 'voorbeeldfunctie hond' kunnen vervullen, maar er is hier ook nog genoeg om aan te werken.

Dus ondanks dat Rowan en Myla en zelfs Gentle toch herders zijn (nou ja, Gentle behoort tot de herders en veedrijversgroep), herken ik je verhaal wel degelijk heel goed.

Ik heb gelukkig ook wel complimenten gehad dat hij goed luistert.

Maar dat is toch vaker als hij los is.

Rustig aan riem lopen is niet echt zijn hobby.

Maar het goed om te horen van die bananen van andere honden. Ik weet ook wel dat dat momentopname's zijn maar als je op dat moment met een stuiterpoedel loopt denk je wel even
"Chill-lex Koda"

nee dat herken ik niet

Heel herkenbaar hoor.

Zo ben ik apetrots dat het zo goed ging en nog geen 5 min. later zet hij me weer voor schut.
Dan heeft hij niet alleen bananen in zijn oren maar ook nog de doos over zijn kop.

Maar als ik terug kijk naar het begin (april dit jaar) dan hebben we al heel wat bereikt.

Hier ook een Duitse herder die als hij geen bananen in zijn oren heeft, heel goed kan luisteren. Aan de lijn zijn we nog steeds aan het oefenen, maar in het bos is Wolf echt geweldig, maar soms zijn er die bananen......het enige wat altijd werkt bij hem is omdraaien en " dag Wolf" zeggen, dan staat hij heel snel naast ons en weet ook dat hij moet luisteren..

Dus maak je echt niet druk, die bananen heeft iedere hond wel eens een keer

Aan de andere kant heb je met Koda natuurlijk wel een super fijne, enthousiaste hond. Bobby heeft juist een vrij rustige aard en is nogal baasgericht. Stuiteren bij het bos herken ik dan ook niet, ze loopt vrolijk met me mee en volgt ook wel lekker spoortjes enzo. Maar toch, als ik andere honden aan een stuk door zie rondspringen en rennen, ben ik aan de ene kant wel blij dat ik voor een rustiger hond heb gekozen, maar aan de andere kant, dat heerlijke enthousiasme, die levenlust, alles leuk vinden en gewoon niet kunnen wachten tot dat heerlijke bos, dat heeft ook wel weer wat vind ik.

Verder is Bobby ook bepaald geen voorbeeldhond hoor. Ze heeft het meestal niet zo op vreemde honden. Als ze los is, loopt ze er met een beleefde boog omheen. maar aan de lijn, soms lukt het niet om voldoende afstand te creëren, kan ze fel uitvallen soms. Zoals laatst, liep ik de straat in, staan daar vier Shelties, opgewonden te keffen. Ik nog proberen met stilstaan, aandacht vragen Bobby tot rust te krijgen, maar er was geen houden meer aan. Sta je daar dus met een hysterisch blaffend, keffend, rukkend en trekkend hondje… en dan maar roepen altijd dat ze zo keurig luistert.

Dat is het ook als Koda daar los rent weet je meteen waarom je het doet.

Hij gaat of superhard rennen lekker voluit of hij loopt te hupsen als een kangoeroe.

Geweldig gezicht dan ben je meteen vrolijk.

Heel herkenbaar hoor

Als ik kijk hoe mijn honden - stuk voor stuk - het afgelopen jaar weer gegroeid zijn. Dingen kunnen die ze een jaar geleden nog niet konden. Niet omdat we het niet oefenden ofzo, maar puur omdat ze te jong waren. De tijd was nog niet zo ver. Soms is tijd het enige dat je ze kan geven. Tijd om te groeien, om stabiel te worden, om zich te ontwikkelen. Verwachtingen waar ze een jaar geleden nog niet aan konden voldoen, voeren ze nu uit zichzelf uit terwijl ik ze het niet heb hoeven leren. Gewoon blijven begeleiden en blijven sturen. Nu kunnen ze het, een jaar geleden waren ze zo ver nog niet, waren ze er nog niet aan toe

Die van mij misdragen zich gruwelijk als we naar bos of duinen gaan trouwens Dat is de enige situatie waarin ze een paar meter mogen trekken aan de riem. Zodra we 'in' het bos zijn, is de rust weer terug en zijn ze weer voor rede vatbaar.